Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack
(Bericht 7782803)
Ik geloof inderdaad ook dat altruïsme voortkomt uit egoïsme.
Zo vind ik zelf om egoïstische redenen een goede sociale zekerheid wenselijk.
|
Het punt is dat eens je aanvaardt dat ook altruisme zijn oorzaak vindt in egoisme, en dat "chocolade taart willen", "willen dat weeskinderen geholpen worden", en "willen dat ongelovigen gestenigd worden" allemaal a priori equivalente egoistische uitingen van uw grillen en willen zijn, je de neveneffecten moet beschouwen op ANDEREN.
Die wens van chocoladetaart komt de bakker ten goede (omdat je zijn zakenpartner wordt) ; die wil voor weeskinderenwelzijn komt die weeskinderen ten goede en is een nadeel voor die die gedwongen worden om die weeskinderen te onderhouden, en die wil om ongelovigen te stenigen zijn voor die ongelovigen een nadeel.
Er zijn dus, bij bepaalde willen en grillen, positieve of negatieve EFFECTEN (noem het externalities, of collateral) van uw grillen en willen.
Ik denk dat we hier bij Nebur's "natuurrecht" belanden.
Willen we onszelf als GROEP als enigzins EQUIVALENT erkennen, dan moeten we een reciprociteitsbeginsel aanvaarden, waarbij we enerzijds de bescherming wensen tegen de negatieve effecten van de grillen van anderen: het reciprociteitsbeginsel bestaat erin dat we de situatie van "ik" en "een andere" principieel kunnen omwisselen en dat dat qua basisrechten geen verschil mag maken.
Bijvoorbeeld: een absoluut monarch is niet denkbaar met een reciprociteitsbeginsel, want alles wat die monarch mag, mag ik dan ook en alles wat mij verboden is, is aan die monarch dan ook verboden. Dat is de "égalité" in de Franse leuze liberté, égalité, fraternité.
Maar daarvoor moeten we eerst arbitrair de groep definiëren waarbinnen de reciprociteit geldig is: zijn dat enkel blanke volwassen mannen, of zitten daar ook vrouwen en negers tussen ? Doen dieren mee ? Of enkel Vlamingen ?
Het lijkt billijk om dat reciprociteitsbeginsel tot alle menselijke wezens uit te breiden. Maar dat is een tot op zekere hoogte arbitraire en misschien Darwinistisch geïnspireerde keuze.
Eens we het eens zijn dat de basisrechten via reciprociteit toepasbaar zijn op alle menselijke wezens, kunnen we beseffen dat wij individuen zijn, met aannemelijk, elk onze eigen subjectieve ervaringen die tot genieten en lijden in staat zijn, verbonden aan een menselijk lichaam. Dat geeft dan het basisrecht van de beschikking over iemand zijn eigen lichaam. Daaruit volgt tevens de reciproke geweldloosheid als een natuurlijk basisrecht. Geweld plegen is immers een inbreuk op de zelfbeschikking van uw lichaam. Als ik uw neus breek door erop te kloppen, dan heb ik uw zelfbeschikkingsrecht van uw neus geschonden.
Als ik uw zelfbeschikkingsrecht schend, dan ben ik zelf dat recht, via reciprociteit, ook kwijt. Dat maakt dat een geweldpleger zichzelf natuurlijk bloot stelt aan het rechtmatig ondergaan van geweld.
Een ander natuurrecht dat volgt uit reciprociteit en individualiteit, is dat de vrucht van wat ik doe, mij toekomt. Immers, aan wie anders zou het kunnen toekomen ? Als ik een brood bak, en dat brood komt mij niet toe, maar Jan mag het opeten, dan is er geen enkele reden waarom ik het brood van iemand anders niet zou mogen gaan opeten. Dat is trouwens een mogelijkheid: alles is van iedereen. Dat is OOK in overeenstemming met individualiteit en reciprociteit. Gij moogt de vruchten pikken van wat ik doe, maar ik mag de vruchten gaan pikken van wat gij doet.
Het resultaat van die keuze is natuurlijk dat niemand nog iets doet. Immers, als ik honger heb, haalt het niks uit dat ik een brood bak, want gelijk wie mag dat komen opeten. Ik kan beter een brood gaan halen waar er een gebakken wordt.
Dus die keuze is natuurrechtelijk mogelijk, maar sociaal nefast. Als dusdanig is de enige keuze, dat mij toekomt wat ik zelf produceer. En van de slag is eigendomsrecht gedefinieerd voor alles wat geproduceerd wordt.
Aangezien niemand geweld mag gebruiken op niemand, en aangezien niemand de productie mag afnemen van een ander, hebben we als basisrecht bijna alles wat nodig is voor een libertaire maatschappij, behalve natuurlijk 1 punt: recht is dode letter zonder macht.
Het punt echter: "ik wil dat anderen bijdragen tot mijn egoistische dada's zoals sociale zekerheid" is niet te rijmen met de basis natuurrechten die volgen uit individualiteit en reciprociteit.
Wij leven dan ook niet in een maatschappij die de basisrechten respecteert. Maar dat is gewoon het gevolg van arbitraire machtsuitoefening, meer niet.