Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman
(Bericht 4417139)
Wanneer ik al jouw 'feiten' eventjes op een rijtje zet, kom ik toch tot een vreemde situatie.
Vooreerst stel je dat het concept van het zionisme, de creatie van een joodse staat, een gevolg is van Arabische aanvallen tegen de joden in de jaren '20. Voor het gemak zullen we even vergeten dat "Der Judenstaat" van Herzl van 1896 dateert, maar dit geheel terzijde. Via een vreemde hersenkronkel, die ook liberalist_NL maakt, zouden Europese joden massaal naar Palestina getrokken zijn omdat de Arabische pogroms hen sterkten in hun drang naar een veilig thuisland. Op zich vind ik het een vreemde gedachte om veiligheid te zoeken op een plaats waar je mede-joden slachtoffers zouden zijn van pogroms, maar een mens doet nu eenmaal soms vreemde dingen.
Je hebt er al verscheidene keren op gehamerd dat deze Arabische agressie zou gericht zijn tegen oorspronkelijke joden, en niet tegen de zionistische kolonisten, aangezien deze pas naar Palestina getrokken zijn als reactie op de pogroms van de jaren '20.
Ook stel je dat de joden zich pas in de jaren '30 zouden gaan bewapenen zijn. Waarmee we ook vergeten dat Hashomer in 1908 opgericht is, en Haganah in 1920.
En nu krijgen we ineens te horen dat de zionistische migratie zou dateren van 70 jaar vóór de zogezegd eerste gewapende zionistische milities (volgens jou in de jaren '30) en dus in de jaren '60 van de 19e eeuw.
Bulkt dit nu niet van de anachronismen?
|
Neen. Even in het kort, ik ga zo offline maar kom er later op terug:
- Hoewel de Ottomaanse volkstellingen onbetrouwbaar waren omdat zowel Arabieren als Joden er liever niet aan meewerkten (Joden noemeden zichzelf nog weleens Moslim) en alleen mannen 'telden' geven ze wel een goede indicatie. In ieder geval geven historische bronnen aan dat Joden altijd het gebied hebben bewoond en iig in Jeruzalem de grootste bevolkingsgroep waren. Dit wijst de volkstelling van 1844 uit. (19e eeuw!). Twintig jaar later waren ze zelfs in de absolute meerderheid.
- Karl Marx (u wellicht niet onbekend?) was in die tijd correspondent voor de New York Daily Tribune en schreef in 1854 (19e eeuw, Kallikles!):
Citaat:
To finish the picture, be it remembered that the fathers of the Latin Church, almost exclusively composed of Romans, Sardinians, Neapolitans, Spaniards and Austrians, are all of them jealous of the French protectorate, and would like to substitute that of Austria, Sardinia or Naples, the Kings of the two latter countries both assuming the title of King of Jerusalem; and that the sedentary population of Jerusalem numbers about 15,500 souls, of whom 4,000 are Mussulmans and 8,000 Jews. The Mussulmans, forming about a fourth part of the whole, and consisting of Turks, Arabs and Moors, are, of course, the masters in every respect, as they are in no way affected with the weakness of their Government at Constantinople. Nothing equals the misery and the sufferings of the Jews at Jerusalem, inhabiting the most filthy quarter of the town, called hareth-el-yahoud, the quarter of dirt, between the Zion and the Moriah, where their synagogues are situated – the constant objects of Mussulman oppression and intolerance, insulted by the Greeks, persecuted by the Latins, and living only upon the scanty alms transmitted by their European brethren.
|
- Vanaf ca. 1860 (19e eeuw) kwamen de eerste golven Joodse immigranten uit Europa, Rusland etc., om de ellende aldaar te ontvluchten en om in Palestina een nieuw leven te beginnen. Ze startten kleine nederzettingen in de buurt van de reeds bestaande dorpen en plaatsen en gingen het land ontginnen;
- Vanaf ca. 1880 (19e eeuw) was er nog een golf immigranten en aan het eind van die eeuw, begin 20e eeuw nog één. Ze hadden amper religieuze motieven maar eerder socialistische. De eerste zionisten wilden een 'Joods tehuis' in Palestina, niet zozeer een eigen staat.
- De toegenomen bedrijvigheid en levensstandaard trok ook immigranten uit de omringende Arabische landen aan, naast Joodse immigranten uit Europa maar ook de autochtone Joodse en Arabische bevolking vermeerderde zich door toegenomen welvaart.
- Hoewel Joden en Christenen een minderwaardige positie innamen in de ogen van de Ottomanen en overige moslims ging het over het algemeen behoorlijk goed.
- De kink in de kabel kwam door WO1 en het inschakelen door de Engelsen (en Fransen) van de Arabieren tegen het Ottomaanse rijk die vier eeuwen de scepter hadden gezwaaid in het gehele gebied. Er werden verschillende beloften gedaan aan verschillende vertegenwoordigers van verschillende strekking. Die beloften werden niet gehouden. De Fransen creëerden ondertussen razendsnel een staat voor de Christenen (Libanon).
- In de tussentijd probeerden de zionisten overal steun te krijgen voor hun streven naar een Joods tehuis in Palestina. Bij de Volkenbond, bij de mandaathouder en bij de beoogde Arabische heersers van het gebied.
- De Groot-Moefti van Jeruzalem vocht eerst zij aan zij met de Ottomanen, toen met de Arabieren en vervolgens trok hij de Britse kaart. Hij kwam terug met een uit Europa meegenomen Jodenhaat. Deze werd versterkt door het feit dat hij als 'belangrijk' islamitisch heerser moest tolereren dat in 'zijn' stad de Joden de grootste bevolkingsgroep waren en startte rellen en hetzes tegen Joden in het algemeen. De oorspronkelijke, autochtone Joodse bevolking was hiervan vooral de dupe. We hebben het nu over 1920.
- De frustraties over de gebroken beloften van de Britten over een pan-Arabische staat, de machtstrijd tussen twee clans in Jeruzalem en de toename van Joodse immigranten (net als Arabische maar die telden voor hen niet mee) zorgden voor nog meer bronnen voor onrust.
- Tussen 1920 en 1930 bleef de Moefti de Arabische bevolking van Palestina ophitsen tegen de Joden met verschillende moord- en slachtpartijen tot gevolg. Bij de zionistische Joden begon het besef meer en meer te groeien dat een Joods tehuis niet meer genoeg was. Na Hebron (1929) begon men zich te bewapenen en degenen onder de zionisten die altijd al hadden gepleit voor een eigen staat kregen steeds meer voet aan de grond.
