Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf
(Bericht 5537872)
Los van het al dan niet bestaan van god of duivel, zie ik een zware contradictie in de eigenschappen eraan toegeschreven.
Als god de schepper van alles is, dan heeft hij ook de duivel geschapen met al wat er aan vasthangt.
In dat geval kan god niet volmaakt goed zijn.
Een volmaakt goed wezen schept geen kwaad.
Een wezen dat geen kwaad kan scheppen, is dan ook niet omnipotent.
Zo sneuvelt elk godsbeeld met een klein beetje gezond verstand.
|
Die conclusie lijkt mij juist. Echter ..
Er kan worden gezegd dat het goede datgene is wat wordt goedgekeurd, maar daarmee ontstaat geen verklaring; het begrip goed wordt dan immers met "goed" omschreven, hetgeen niets verduidelijkt. Evenzo kan men zeggen dat het kwade datgene is dat wordt afgekeurd. Elke specifieke goedkeuring en afkeuring is arbitrair.
Iemand goed noemen is iets heel anders dan een daad of gebeurtenis goed noemen. Want als we iemand goed noemen dan bedoelen we het absolute goede. En volgens de filosofie van de overtreffende trap kan er maar één hoogste vorm of verschijning van goedheid bestaan en dat noemt men dan God.
Binnen sommige (filosofische) stromingen, bijvoorbeeld bij Arthur Schopenhauer en Immanuel Kant, wordt gesteld dat het 'absolute' goede en kwade niet kunnen worden vastgesteld, omdat het subjectief zou zijn; het wordt steeds beïnvloed door het beoogde doel en de achterliggende overtuigingen. Net als alle andere duale termen, is het denken in 'goed en kwaad' dan een onderdeel van het causale denken. Volgens deze stromingen kan God dus niet absoluut goed worden genoemd.
Voorts, omdat het heelal niet statisch is en omdat beweging en verandering primaire eigenschappen zijn van alles wat er is (inbegrepen zijn eeuwige creatie en vergankelijkheid), daarom is een beoordeling van gebeurtenissen in het heelal op basis van goed en kwaad altijd arbitrair.
|