Zeker, en Belgium of Belgica betekende na de Romeinen gewoon "de Lage Landen." "België" in de betekenis van Zuid-Nederland, exclusief Noord-Nederland, is voor zover ik weet een erg arbitraire ontwikkeling uit eind 18e, begin 19e eeuw. Nederland had ook gewoon "België" kunnen heten, en België "Nederland", want beide namen betekenen eigenlijk hetzelfde.
De term 'België' bij de Romeinen:

De term 'België' na de Romeinen:

ik ni nee, daar hebben Luxemburg en Wallonië al over beslist.

U bedoelt waarschijnlijk het Vlaanderen dat de leefwereld van de Nederlandstalige Belgen uitmaakt. Waarom denkt u dat er een Vlaamse schaakclub, Vlaamse studentenclubs, een Vlaamse gezinsbond, een Vlaamse coeliakievereniging is? Omdat een Belgische gezinsbond nog absurder is dan een Vlaams-Nederlandse; het kan en kon technisch perfect, maar het is helemaal niet praktisch om te organiseren en het hoeft niet. Wij kunnen al die dingen ook wel zonder hulp van onze zuiderburen organiseren.

Uw primitieve stelling is al lang achterhaald. Zwitsers beschouwen zich ook als een volk en daar zijn 4 talen. Catalanen spreken dezelfde taal als andere Spanjaarden en voelen zich toch een apart volk. Uw stelling houdt dus geen steek.

En wij Vlamingen spreken ongeveer dezelfde taal als de mensen uit Nederland, maar verreweg de meeste Vlamingen beschouwen zich allesbehalve als behorende tot hetzelfde 'volk' als de Nederlanders.

Ik woon in Ternat en ik beschouw mij niet eens als een Vlaming, maar als een echte Brabander hoewel Vlaanderen hier niet ver vandaag is.

vandaan, sorry.

dan zijn zij verkeerd geïnformeerd.

Ze voelen wat ze voelen.

Ik veronderstel dat u Noord-Brabant dus ook als uw vaderland beschouwt? Of weet u soms niet dat Brabant zich uitstrekt tot ver voorbij de Belgische grens? Trouwens, er zijn veel verbintenissen met Noord-Brabant; de kathedraal van Antwerpen en van Breda vertonen bijvoorbeeld heel veel gelijkenissen. Wie kan nu ernstig beweren dat de provincie Antwerpen meer gemeen heeft met de provincie Luxemburg dan met de provincie Noord-Brabant?

Integendeel, het blijkt net doorheen de geschiedenis dat talen steeds belangrijker worden in het dagelijkse leven van de mensen, en al helemaal in de vorming van nationale identiteiten. Vroeger had je overal het plaatselijk dialect en daarnaast de Europese standaardtaal, het Latijn (later Frans). Het negentiende-eeuwse België zette dit principe voort. In de twintigste eeuw is het belang van dialecten verminderd en vermeerderde het belang van nationale standaardtalen (iets waar Frankrijk jaren verder mee stond dan Nederland en zeker dan Vlaanderen). Ondertussen neemt in Vlaanderen de kennis van het Frans enkel maar af, omdat Engels de nieuwe lingua franca geworden is. Het Nederlands wordt in Franstalig België beter gekend dan vroeger, maar er zal volgens mij nooit voldoende wederzijdse kennis zijn van de landstalen om een echte Belgische samen-leving te doen ontstaan. Integendeel we gaan echt niet ophouden met uit elkaar te groeien, ook net omdat Europa steeds meer één wordt. Laat ons dan maar goede Europese buren zijn, in één staat levend of niet, want één volk zullen we nooit worden, en dat hoeft ook niet.

De Franse taal heeft niets met mijn taal te maken. Waarom u dat er nu bijsleurt, is me een raadsel. Wat ik echter wel weet, is dat de Walen bezig zijn aan een inhaalmaneuver. En dat , als de Vlamingen niet oppassen, de tweetalige jobs in de toekomst de Walen zullen toevallen.

Dat zou hun goed recht zijn, en ik kan enkel juichen als meer mensen het Nederlands leren. Ons inhalen zie ik ze toch niet echt doen. ;-)

De achteruitgang van de kennis van het Frans in Vlaanderen ten bate van het Engels is trouwens wel degelijk slecht nieuws voor alle mensen die in een Belgische samen-leving geloven en geldt als één van de redenen (niet de enige!) waarom België aan het desintegreren is. Persoonlijk ben ik echter voorstander van maximale talenkennis; Vlamingen zouden in de eerste plaats de eigen Nederlandse taal moeten beheersen (voor velen blijkbaar al een uitdaging), maar daarnaast moet er zeker plaats zijn voor Engels, Frans, Duits, Latijn en andere talen.

De ironie is u blijkbaar ontgaan, ik reageerde op dezelfde onzin.

Ik ben overigens noch een Ollanderhater noch een Walenhater. Wel integendeel. Eigenlijk wil ik helemaal niet van Wallonië af. Als het aan mij lag werden alle Nederlandse gewesten van Oost-Friesland tot Picardië weer bijeengevoegd in één federale republiek waar alle aanwezige historische talen op hun grondgebied een officieel statuut krijgen. De lagelandse gastvrijheid, de Noordzeerepubliek, waar de macht is aan de arbeid, het bier en de muziek (copyright Pelgrim).

Helaas pindakaas, ik heb het niet voor te zeggen en zoals de kaarten nu op tafel liggen is de hereniging van de lage landen niet mogelijk mét la France du Nord, dus zal het zonder moeten. Exit Belgique.

Misschien bent u dat zelf wel.

Volgens mij beschouwen de meeste mensen die er een beetje over nadenken de Zwitsers niet als een volk. Zwitserland is een gemeenschap van verschillende etniciteiten. Natuurlijk zal er altijd wel iets van een natiegevoel zijn, maar een volk zijn de Zwitsers niet. En Catalaans wordt gezien als een aparte taal. Die is niet ontstaan uit het Spaans, maar heeft een eigen evolutie doorgemaakt vanuit het Latijn.

Hoe de bevolking erover denkt is niet het enige criterium. Er is ook nog een genetische, taalkundige en culturele component.

Het uitgroeien tusen Vlaanderen en Wallonië is een uitstekende zaak want samenwerking tussen beide regios is onmogelijk.

Samenwerking met elkaar is volgens mij heel goed mogelijk, maar zonder het absurde idee dat we één volk zijn en dus ook zeker niet binnen het gefaalde België dat we vandaag kennen.

Wij beslissen of samenwerking mogelijk is. En dat is het niet. Begrepen?

Volgens u is elke vorm van samenwerking met Wallonië dus per definitie onmogelijk? Een onafhankelijk Vlaanderen zal ook moeten samenwerken met zijn buurlanden, hoor.

Het is sowieso totaal niet te vergelijken. Zwitserland werd in de Middeleeuwen op vrijwillige en wederkerige basis gesticht, en zij hebben doorheen de eeuwen een zekere identiteit kunnen opbouwen. Het Belgische misbaksel daarentegen is het resultaat van 19de-eeuwse grootmachtenpolitiek en werd van in het begin gekenmerkt door de dominantie van één welbepaalde gemeenschap, namelijk de franstalige, die het liefst de Nederlandse taal met wortel en tak uitgeroeid zag. Sindsdien heeft het niets dan 180 jaar conflict en tegengestelde belangen gekend. België is zieltogend en zou beter uit medelijden met een nekschot afgemaakt worden.