Ik denk dat velen nu voelen hoe je behandeld wordt als onvrijwillig langdurig werkloze. De eerste weken antwoorden ze nog op sollicitatiebrieven, eens het maanden worden slinken de reacties spectaculair. Dan zeggen ze: "je kon maar stofzuigerzakken gaan plooien i.p.v. op je lui gat te zitten".

Ja, maar men spreekt hier ook over ouwe zakken waar men niet wil voor betalen.

Henkerd, 30 jaar geleden was ikzelf een 'jongere'. En binnen dertig jaar ben jij een 'ouwe zak'. Wij moeten dus geen oorlog beginnen voeren, er is eigenlijk geen verschil.

Mambo heeft echter een punt: wij werden anders opgevoed. Een eigen huis is voor jullie een recht, voor ons is dat een voorrecht, snap je het verschil? ;-)

Fred.

Vergelijk het inkomen de afgelopen 30 jaar met de evolutie van de huizenprijzen ? Snap je het Fred ?

Op 22 afgestudeerd met twee masters, twee weken geleden 25 geworden en ben momenteel mijn derde jaar aan het werken.

Ik dacht dat meer jongeren juist langer thuis bleven wonen?

Nu, ik moest nooit iets doen in het huishouden, ben opgegroeid in relatief grote luxe --- maar trouwen of een eigen huis zeggen me niets. Woon nu twee jaar alleen en dat huishouden loopt prima.

Het zou beter zijn leerplicht te leggen tot 16 jaar, en nadien werken of hoger onderwijs. Ons onderwijssysteem is gericht op/behandeld kinderen als halve mongolen.

Los daarvan heb ik, buiten ziektekosten, nooit iets gevraagd van dat sociaal systeem.

Ik dacht dat het juist babyboomers waren die nu massaal gebruik maken van dat tijdskrediet &c.?

Wie heeft dat overigens allemaal ingericht?

Ik weet niet wat uw punt hiermee is?

30 jaar geleden waren de huizen goedkoper, maar de jongeren waren in die tijd dan ook zo goed als platzak.
Dan is goedkoop ook peperduur. ;-)

Die artikels over het aantal kinderen in armoede sla je bewust over zeker ?
Niet iedereen krijgt een wagen of geld van zijn ouders. Wat voor een ouder ben je trouwens om je kind aan zijn lot over te laten ?

Aan je lot overlaten?
Wat moet ik daar onder verstaan?

ps toen ik huwde had ik 7000 bfr + een eetkamer en mijn slaapkamer.
Meer niet.

Is het zoiets dat je bedoelde? ;-)

De kinderen zijn verwend en kunnen geen verantwoordelijkheid dragen.

En mijn echtgenote mocht haar laatste maand wedde houden voor we huwden (1 maand)
en van haar vader heeft ze een bestek mee gekregen.
En dat was onze start.
We hadden een tafel, een bestek en 7000 bfr.
En een bed waar we veel plezier aan hadden.

Onze eerste zetel hebben we op 5 jaar mogen afbetalen net als de rest dat we nog niet hadden.

In die optiek waren die goedkope huisjes destijds ook peperduur voor ons.

En toen 9 maanden later onze zoon was geboren is mijn vrouw thuisgebleven voor de opvoeding en huiselijk werk. Zonder dop wel te verstaan en zonder enig ander inkomen. 0 frank dus.

Men zou het de dag van vandaag niet meer doen vrees ik.

Wel, als ze slim zijn sas je ze daarom beter sneller door naar het hoger onderwijs en als ze behendig zijn naar de arbeidsmarkt.

Egoisten :D

Wij worden gedwongen om solidair te zijn met jullie. Gedwongen, er is gewoonweg geen keus.

Ten tweede, door de veranderde samenleving MOETEN wij langer studeren. Waar je vroeger op je 16de perfect kon gaan werken is dat nu totaal niet meer nodig. Studeren, of toch ten minste een vak leren, is een noodzaak. Dat is niet van lui of werkonwillig te zijn.

Ten laatste: jullie hebben ons die mogelijkheid niet gegeven. Jullie hebben de lening aangegaan die ons die mogelijkheid geeft en stuurt de factuur meteen ook mee door. Kortom, wij mogen ook betalen. Jullie genieten van alle vruchten nu.

Degoutant.

Wij huwen later, krijgen later kinderen, en daarom hebben wij meestal al wat geld op de spaarrekening.

De vergelijking van u gaat niet op. Als men langer op kot/studio/appartement leeft, en meer spaart, hoeft men die eerste stap van krot naar fatsoenlijke woning niet meer te maken.

Denkt gij dat ge een huishouden kunt runnen met 1 inkomen de dag van vandaag ? Zeker als er een hypotheek bij te pas komt ?

Kon je vroeger ook niet Tavek.

Het verschil is dat wij dat wisten en aanvaarden, en jullie niet.

Denk je dat ik er geen inspanning voor gemaakt heb toch?
Ik werkte overdag, was reeds gehuwd met alle kosten die een huishouden heeft, ging 2 keer per week naar de avondschool van 6 tot 10 uur en had een bij-job voor de andere avonden en dikwijls nog in het weekeinde ook. En ik werkte tot 5 uur voor alle duidelijkheid, dat was dus avondmaal ergens rond 11 uur pas.

Doe maar na hoor.
Er zullen er niet velen zijn.

Ik heb zelfs nog de zondag naar school geweest. Jaja, wie doet dat?
Ikke gedaan dus.
Iedere zondag morgen van 8 tot 12.30

Tijdskredieten en andere voorzieningen bestonden toen allemaal niet. En wat wel bestond dat kreeg je niet te pakken of te horen.

Als ik de vergelijking met vandaag eens maak en zie wat jullie allemaal wel krijgen zonder iets voor te moeten doen, inclusief een gemakkelijk schoolopleiding en diplomas die in de schoot geworpen worden. Inclusief inkomen en noem maar op.
Dan vind ik dat degoutant.
Vooral dat nooit content zijn.

2

Kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Hogeschool vandaag lijkt hard op secundair van vroeger.
Maar de lat MOET wel lager. Er zijn bevolkingsgroepen die anders nooit aan een diploma zou raken...

Toch is het een statistisch feit dat jongeren de dag van vandaag veel later trouwen (tegen de 30 aan), veel later hun eerste huis kopen, en veel later aan kinderen beginnen. Juist net omdat eerst wat carriere moet gemaakt worden en geld verdiend moet worden.

Gij deed het gewoon allemaal in 1 keer. En dan maar mekkeren dat wij het "makkellijker" zouden hebben. Wij doen het gewoon niet allemaal in 1 keer.

Pure zever.

Als gij hard werkte hield gij daar iets van over. Wij leggen 50 procent (en meer voor overuren) af om u te onderhouden.

Dank u.

Ten eerste je onderhoud me niet, ik onderhou me zelf.
Ten tweede die 50% geef ik ook af om jullie sociale voorzieningen te voorzien.

Dus ik bedank voor uw dank.