Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Albrecht
(Bericht 5903271)
ie/nieuws/mensen/walen-betaalden-wel-voor-vlaanderen-michel-quevit/article-1194719125085.htm"]Een econoom, dus een zekere autoriteit, zegt dat Wallonië wel voor Vlaanderen betaalde.[/url]
Hannes is al lang weerlegd.
|
Hannes is nog nooit weerlegd, allerminst door mijnheer Quévit. Integendeel, hij bevestigt vrij expliciet vrijwel elke conclusie uit het werk van Hannes.
Hij bevestigt uit zijn eigen studie dat tijdens de hoogdagen van de Waalse industrie, de Vlamingen
nog steeds meer belastingen moesten betalen dan de Walen.
Hij probeert die -voor zijn stelling ongunstige- cijfers dan regelmatig een Waalsminnende draai te geven, waarbij hij helaas regelmatig uit de bocht gaat. Wat te denken van:
"
Maar als we enkel directe belastingen in rekening nemen, dan betalen Vlaanderen en Wallonië evenveel in verhouding tot hun bevolking."
1) Vooreerst, waarom zouden we in 's hemelsnaam enkel directe belasting in rekening brengen? Er was beduidend meer industrie in Wallonie, maar die was anders dan deze in Vlaanderen. Als blijkt dat de indirecte belastingen (taxen, accijnzen, heffingen) in Vlaanderen toch veel hoger lagen dan in Wallonie, dan bevestigt dat enkel de stelling van Hannes dat het belastingssysteem op maat van Wallonie was opgesteld.
2) Merk op dat zélfs hier er
geen sprake is van omgekeerde transfers. Het gaat om '
in verhouding tot de bevolking', wat betekent dat Vlaanderen met haar grotere bevolking nog steeds meer betaalde. Eerlijk, zou je zeggen, behalve dat Wallonië toen veel rijker was dan Vlaanderen, en je dus zou verwachten dat de belastingen er per persoon ook veel hoger zouden liggen. Als een miljonair evenveel belastingen betaalt als een arbeider weet je dat er iets niet klopt. Opnieuw, belastingen op maat. Hannes geeft hiervan verschillende voorbeelden.
Zijn enige verdediging van de uitspraak uit de titel dat "Wallonië wél voor Vlaanderen betaalde" bestaat eruit dat "ten behoeve van het Waalse staalbekken werd de wegen- en spoorinfrastructuur in het hele land verder uitgebouwd" en een stuk van die infranstructuur lag dus ook in Vlaanderen. Dat is het. Einde argument.
1) Allereerst waren die investeringen helemaal niet voor Vlaanderen gemaakt of bestemd, maar voor Wallonie, dat zegt hij zelf. Van solidariteit was geen sprake, destijds had het agrarische Vlaanderen hier hoegenaamd niet veel boodschap aan.
2) Zoals tussen de lijnen kan gelezen worden in deze studie, of expliciet in de studie van Hannes, gebeurde dit aproportioneel
met Vlaams geld. Wallonie betaalde daar dus helemaal niet voor. Een dergelijke, opzettelijk misleidende conclusie aan je onderzoek vastknopen is onvergeeflijk in de academia.
3) Deze infrastructuur werd aangelegd voornamelijk door Waalse bedrijven, maar met Vlaamse werkkrachten, die drastisch werden uitgebuit. Werkers aan de spoorwegen werden bijvoorbeeld betaald met 1 brood per dag om hun familie mee te onderhouden.
4)
Het gaat hier uberhaupt niet om transfers of welkdanige andere geldstroom, solidaire of andere, wel om de veronderstelling van een incidenteel neveneffect van betere infrastructuur 'die Vlaanderen later wel zal geholpen hebben'. Als dusdanig hoort dit argument enkel thuis in een Franstalige apologetica, niet in een academische studie over transfers.
Met ander woorden, de stelling dat Vlaanderen moest afdragen aan Wallonie, zelfs in haar periode van meest abjecte armoede is
bevestigd en niet weerlegd door deze studie van mijnheer Quévit. De argumenten die hij geeft waarom Vlaanderen hier eigenlijk dankbaar om zou moeten zijn, zijn zwak, misplaatst, oneerlijk, en naar mijn persoonlijke mening behoorlijk wansmakelijk.
