Diego Raga |
3 april 2012 20:53 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door MIS
(Bericht 6051594)
Grotendeels mee eens, vooral dat hardleers volhouden van dat systeem weerspiegelt mooi de ontstane verstarring. Men heeft blijkbaar helemaal niet door waar het systeem voor bedoeld was en ziet nu ook geen alternatieven meer. Hierdoor ontstaat een simplistische beleidsvoering die smeekt om creativiteit maar de creativiteit zelf wordt niet getolereerd (zeer gekend fenomeen overigens). Impasse en destructie is dan het logische gevolg, de bevolking voelt steeds meer aan dat het zo niet verder kan en komt massaal in opstand. De stelling ‘het is altijd al zo geweest’ komt hier pas echt tot uiting, een rijke geschiedenis leert ons dat.
|
De economische basis zou opnieuw van nul kunnen herschreven worden, uiteraard met de huidige toestand in het achterhoofd geprent.
Probleem is echter: Wanneer wordt de fatsoensgrens van het correcte zakendoen overschreden ?
De ene is tevreden met 3000,- euro p/m, de andere wil (kan) dit op enkele uren verdienen.
Wetten opstellen tegen grootverdiensten ?
Citaat:
Congruente reactie, zo is dat. De pathologie ontstaat door de verankering in een systeem dat ooit goed was, en voorbij te gaan aan de doelstelling op het niveau waar het z’n gezonde vruchten afwerpt. De miserie blijft aanhouden tot gezien wordt dat er iets vergeten werd, dit kan zonder probleem, er rest echter wel het verzet van de conditionering die nu net de pathologie in stand houdt. Uiteindelijk vergt het slechts een kleine maar cruciale ‘switch’. Het zit in de genen, zoals men zegt, volgens de epigenetica blijkt dit nog waar te zijn ook. Vraag kan gesteld worden waarom politiek dit alles lijkt te negeren, of zijn ze gewoon niet op de hoogte van wat er echt in de wereld gebeurt?
|
Ik vermoed dat dit alles slechts kan gebeuren, omdat elke politieker wel een of meer plakken boter op het hoofd heeft liggen, zodat elke oprisping van rechtschapenheid al bij voorbaat een doodgeboren kind is.
Elke witte raaf die z'n vleugels strekt, is dan ook een vogel voor de machtige kat.
Men kan slechts een hoge positie innemen, als men zelf corrupt is of ieg iets te verbergen heeft dat de wereld niet mag weten.
Zwartmakerij, verdachtmakingen tot valse beschuldigingen toe, zijn voldoende om elke mond te snoeren die meer wil zeggen dan partijgewijs toegestaan is.
Moord is de laatste optie.
Politici kiezen dus liever eieren voor hun (mooie) geld, gezien de best geplaatsten onder hen weten wie hun échte broodheren zijn.
Die rijden ze dan ook liever niet tegen de kar.
|