Misschien zit er dat nu wel aan te komen als het vlaams Gewest ook hard zal toeslaan.

Wat betreft Delhaize, de mensen willen hun job behouden en de vakbond klaagt terecht het management aan voor mismanagement.

Anderzijds vraag ik me soms af waarom directieleden een fetish hebben voor diploma's en niet naar de skills en talenten van een persoon kijken. Iedere normale persoon kan zien waarom Delhaize achteruitgaat.

Een goed ondernemer investeert die (méér) winsten om sterker te worden op de markt. Meestal volgt daarop meer tewerkstelling.
Weet u, die man kan ook maar eten tot zijn buik vol is en die dure wagen en huis heeft hij meestal ook al als ik sommigen hier moet geloven.

Ik kan dan naïef zijn maar de winsten die de bedrijven in deze recessie maken komen overwegend door extra besparingen, vooral op personeel.
Zolang er geen licht aan de horizon komt wordt er ook minder geïnvesteerd.
Wat dan weer voelbaar in de economie is, minder werk dus.
Men houdt de vinger op de knip en tracht zo meer weerstand naar nog slechter op te bouwen.
Wat de vakbonden ook lullen het is lullen tegen de slaap.

Waar je niet op antwoordt, is de vraag waarom vakbonden niet in bedrijven investeren als er zo veel te verdienen valt?
Nee ze stallen hun geld (ons geld?) in belastingsparadijzen zo ook dit geld bijkomend aan de economie onttrekkend.

Waarom gaat Delhaize achteruit volgens u ?

Zou jij dan aanvaarden dat vreemden (soort vakbonden dan) in uw huishouden de boel eens komen regelen? Met praten kom je het verst maar praten met de vakbond ......? Onmogelijk en onredelijk.
Meestal komt een verstandige ondernemer wel overeen met zijn personeel zolang ze buiten de invloed sfeer van de vakbonden blijven.
Hij heeft er zelf alle belang bij en ik spreek met ondervinding.

Kijk waar vakbonden baas zijn en je hebt het antwoord.

Vakbonden hebben als "maatschappelijk doel" (om het maar in ondernemerstermen uit te drukken) de belangen van hun leden (werknemers) te verdedigen. Niet om te investeren in bedrijven.

Dat geld dient als oorlogskas voor als de werkgevers of de politiek het te bont maakt (zoals nu). De stakingsvergoedingen moeten betaald worden he.

Openbaar vervoer is inderdaad een dienst die nooit rendabel gaat worden. Maar ze kan indirect economisch wel een impact hebben. Half brussel wordt voorzien van pendelaars met trein/bus/metro. Die mensen zouden daar niet geraken indien ze afhankelijk waren van de auto.

Marktpositie.

Een Delhaize is niet aangenaam om in te winkelen. Het is een supermarkt van de jaren 80.

Ondertussen zijn er 2 belangrijke concurrenten bijgekomen die in het vaarwater van Delhaize zitten.

Lidl met hun specialiteiten en Albert Hein die een ervaring aanbieden waarbij de prijzen goedkoper zijn en tevens een aanbod hebben die andere winkels niet aanbieden. Beide winkels hebben een interieur die verzorgd is.

Delhaize



Lidl



Albert Hein

Voorbeeld van een transportbedrijf in de familie : 27 mensen in dienst. Honderden klanten waarvan enkele tientallen klanten die slechte betaler zijn. Omdat het water van die klanten aan hun lippen staan. Transportbedrijf stuurt die slechte betalers een contractverbreking. Eigenlijk geen verbreking maar gewoon een schrijven waar in staat dat ze als klant niet meer welkom zijn en niet meer van de diensten van het transportbedrijf gebruik kunnen maken. Met als gevolg dat er een pak minder werk is en dat vrachtwagens die einde leasing zijn niet meer moeten vervangen worden. Het bedrijf krimpt tot 18 (!) mensen. Het bedrijf verkoopt hun ondertussen-veel-groot-geworden magazijnen en bouwt een veel kleiner maar moderner nieuw complex. Ondertussen zijn er nog enkele tientallen kleinere en slecht betalende klanten op hun zwarte lijst gezet en zakt het personeelsbestand naar 11 mensen. Het transportbedrijf draait nu op maximum en is heel winstgevend (jaarrekeningen zelf gezien). Dus de zaakvoerder besluit dat hij zichzelf eens mag belonen en via leasing schaft hij voor hem en zijn vrouw twee pokkedure porsches aan (even gezien en zijn modellen van +150 en +200.000 euro). Hun nieuwbouwwoning wordt ineens van een buitenzwembad, jacuzzi en prachtige tuinaanleg voorzien. Het laatste communiefeest van hun dochter was eentje om U tegen te zeggen. Zelfs nog nooit zo een trouwfeest mogen meemaken. En dit was maar een communiefeest. En als kers op de taart kopen ze zich in het buitenland een nieuwbouwcomplex onder de palmbomen aan.

En hoe kan dit allemaal : niet door te investeren maar door in te krimpen. Vooral op personeel. Van 27 naar 11 mensen op minder dan twee jaar tijd. En acht vrachtwagens minder en een nieuwbouw magazijn/bureau dat pakken minder kost dan het vorige veel-te-groot complex. Reken maar uit wat een verschil in vaste onkosten dit maandelijks geeft.

Een werkgever / ondernemer heeft misschien geen "maatschappelijk doel" als prioriteit maar draagt zeker bij aan de maatschappij in het algemeen.
Zijn intenties liggen wel anders, hij moet verdienen om zijn zaak recht te houden, dan pas kan hij maatschappelijk bijdragen.
Vind u het redelijk dat vakbonden aanvaarden dat een werkgever zowat 3x het loon van de werknemer betaald, dit via allerhande sociale en andere bijdragen?
Is daar geen werk voor de vakbonden? Waarom denk je dat dienstencheques zo een opgang gemaakt hebben, omdat je enkel het gepresteerde loon hoeft te betalen.
Dat zegt toch genoeg over waar het schoentje wringt.
Dat van die oorlogskas zegt trouwens ook genoeg. Eén; niemand weet waar die gedeponeerd is en hoeveel er op staat. Twee; we moeten geen oorlog voeren maar hetzelfde nastreven, een werkbaar geheel.
Tenslotte, de belangen van de werknemers zijn niet gebaat bij een bedrijf dat over kop gaat, zeker niet door zoals zo dikwijls, door vakbond inmenging.

En wat was het alternatief? 16 mensen waarvoor geen werk is (of 16 mensen waarvoor wel werk is maar waarvoor geen inkomsten zijn aangezien de klanten niet betalen) op de payroll houden? Dat kost je met gemak een miljoen per jaar. Teveel vrachtwagens houden waarvoor geen werk of geen betaling is? Teveel magazijnruimte houden waarvoor geen bezetting of betaling is?

Ga je die ongedekte kosten dan gaan doorrekenen naar je klanten die wel betalen, waardoor zij wellicht andere leveranciers gaan zoeken? Ga je die kosten je eigen activa laten opvreten zodat het bedrijf over kop gaat?

Of gaan we gewoon zeveren over wat die ondernemer wel of niet kan met zijn geld?

Slechte betalers zijn een ramp dat is geweten. Er tijdig en gepast op inspelen is dan zeker een must.
Groeien en personeel aannemen is in ieder bedrijf opletten geblazen.
De meeste kleine zelfstandigen gaan er onderdoor nadat ze personeel begonnen aannemen zonder grondig nadenken.
Mijn broer is naar Luxemburg verhuisd met de firma en alleen op personeelskosten, ca. 25 man, spaart hij zich elk jaar een villa uit terwijl de werknemers zelf ook meer netto verdienen.
Die villa zet hij uiteraard niet maar dat geld wordt terug geïnvesteerd.
Als je naast onze deur zoveel kunt uit sparen op de sociale bijdragen dan is er toch wel één en ander fout aan ons systeem en zet je de bedrijven hier buiten spel.

Nu niet direct in de Lidl maar hollands winkelpersoneel is overwegend veel vriendelijker en dat mis je hier, zeker bij Delhaize.
Van de vakbond word niet verlangt dat je lachend naar je werk gaat ......
Aan dezelfde prijs maakt het voor mij wel het verschil, ik wil er zelfs iets meer voor betalen.

Daar kan ik je geen ongelijk in geven: vaak overdrijven ze en waar het nodig is zie je ze niet.
Dat deze organisaties dringend moeten hervormd worden, daar heb je gelijk in, MAAR ze blijven jammer genoeg nodig.

Zolang één werkgever liever die extra euro ziet in de zakken van de aandeelhouders i.p.v. te investeren in veiligheid of werkomstandigheden, zullen ze nodig blijven.
...wie wel volgens een hoge morele standaard werkt, maar deze niet terugvindt bij de vakbondsdelegatie die is net zo gevogeld als wie werkt voor een immorele baas, met 49 werknemers verdeeld over 10 bedrijven.

Echter, dat de wet nu beschermt heeft niets te zien met de noodzaak voor vakbonden. Deze laatsten zijn er vooral om toe te zien op het TOEPASSEN van wetten.

Er zijn tal van wetgevingen die dagelijks door bedrijven worden gebroken, om de simpele reden dat er onvoldoende controle is.

Men kan vakbonden wegnemen, indien men een neutraal controle-organsime maakt op basis van de sociale inspectie, die dan zijn aantal inspecties zo moet opdrijven dat er periodieke audits komen (permanente controle op audit basis) samen met een drempelverlaging voor wie in de problemen zit.

Wat ik echter wel merk is dat (misschien niet bij u, dat weet ik niet) veel problemen ontstaan door gebrekkige of te weinig communicatie.

Bij de lidl zie ik de werknemers plezier hebben in hun job. Ze hebben geen superloon en het is ook niet echt een droomjob. Echter ze hebben plezier.
Dit straalt ook af naar de klanten.

Delhaize op gebied van personeel, soms waan ik me in een gevangenis waarbij dwangarbeid verplicht is.

De rol van de vakbonden kan men vaak betwisten (ze doen soms meer kwaad dan goed), echter in deze zaak hebben ze gelijk om het management aan te klagen voor wanbeleid.

Wat je vandaag zeer vaak ziet is de aanwezigheid van uitstekende management technieken...maar het gebrek aan echte leiders met visie en noch minder met kennis van het gevoelige spel tussen gezag en gezaghebbende.

Vermoedelijk is de verantwoordelijke bij uw Lidl in staat om zijn/haar mensen te motiveren, te sturen.

Een onkunde daarin leidt echter snel tot onvrede en zelfs stakingen.
Vaak is een algemene onvrede de achtergrond achter een "wilde staking" of een staking over een futiliteit.

Vele leidinggevenden spelen graag baas, maar beseffen niet dat goed leiden eigenlijk hetzelfde is als goed dienen: Je zorgt ervoor dat je mensen alles hebben om hun job uitstekend te doen, zowel materieel (loon, werkmiddelen...), als emotioneel (luisterend oor, begrip voor stress en privé...) als ook spiritueel (respect voor andere meningen, uitingen waar mogelijk...) Mensen zijn immers geen machines waar je wat geld in stopt en waarna ze automatische al het gevraagde aanpakken...

Inderdaad, spijtig dat de meeste directies dit niet zien.