U lijkt zich verdiept te hebben.

Dus, citeer.

Wat een dwaze vraag. Uw erfgenaam maakt pas aanspraak op uw huis als uw lichaam dood is. De arts schrijft de akte van overlijden nadat hij de dood van uw lichaam heeft vastgesteld. Dus uw bezit gaat van uw lichaam over op het levende lichaam van uw erfgenaam.

Daar is niets "dwaas" aan. Als het juridische taal is, dan moet die ergens te vinden zijn in wetgeving of allerlei gerechtelijke uitspraken.

Wel, misschien kunt u me een voorbeeld citeren uit het Rechtskundig Weekblad of uit de Journal des Tribunaux, waar een vonnis wordt besproken over het verhaal van een hond die het huis rechtsgeldig erfde van zijn meester.

Ik ken er geen. En er is er ook geen. Vaneiges niet.

Verder ga ik geen tijd meer aan besteden aan zulke dwaze discussies. En dus nogmaals: bekwaam u wat in het recht in het algemeen en het Belgisch recht in het bijzonder.

Totaal naast de zaak. Ik merk op dat de gebruikte verwoording niet juridisch is. U reageert daarop met "dat is het wel".

Wel, als dat de juridische taal is, dan moet u toch in staat zijn om te citeren, niet?!

Het ging dus om die rare zin "een huis is eigendom van mijn lichaam". Is dit juridische taal zoals HO beweert?

Wel, dan moet ik dat toch ergens in juridische teksten aantreffen, niet?!

U bent weer eens aan het verdraaien. Ik heb het helemaal niet gehad over ‘juridische taal’ . Ik had het over het al dan niet ‘juridisch zijn’.

Voor een natuurlijke persoon : geen eigendom zonder menselijk lichaam. Ofte : de eigendom is hier verbonden (gaat samen met , hoort toe aan) met het bestaan van een menselijk lichaam. Volkomen juridisch correct. Dat is toch niet zo moeilijk te begrijpen.

Voor u blijkbaar wel. Het zij zo.

En meer valt er niet over te zeggen. Behalve dan dat u fout zat.

Wat als ik nu zou zeggen dat de vrouw het recht heeft om iets wat niet tot haar lichaam toebehoort maar er toch mee verbonden is het recht heeft om die verbinding te verbreken? Dit lijkt me toch plausibel, niet?

Jawel, u reageerde op mijn bericht waarin ik stelde dat dit geen juridische taal is.

Waarop is dat vermeend recht gebaseerd?

Integriteit van het lichaam. Indien u ongevraagd een piercing bij mij zou aanbrengen dan heb ik het recht om dit te laten verwijderen. Vindt u van niet soms?

U bent wéér aan het verdraaien. Ik reageerde op wat u schreef hetgeen ik in het blauw-bold heb aangeduid.

Ik verdraai niets. Mijn bericht ging immers over de onjuridische verwoording. Ik betwist op geen enkele manier de inhoudelijke kant. Wel de verwoording. Hierdoor zijn uw opeenvolgende reacties totaal naast de zaak geweest.

De hele en eeuwige discussie gaat eigenlijk over de vraag of het embryo een rechtssubject is , een mens is. Dat is natuurlijk niet zo. Het embryo is ' een mens in wording'. Men kan juridisch moeilijk spreken van abortus=moord, vermits er geen mens mee gemoeid is. Die bestaat nog niet. Het embryo heeft geen kenmerken die we als ' volledig menselijk' kunnen beschouwen.

Een andere zaak is of het 'menselijk leven in wording' niet dient beschermd te worden. Persoonlijk denk ik van wel. Maar dat is dan ook mijn persoonlijke visie. Alles draait om de definitie en om de vraag: wanneer is een mens ook werkelijk een mens?

In principe is dat als de mens geboren is.
Dat is wettelijk uitgebreid tot de foetus die levensvatbaar is, dus welke als te vroeg geborene zou kunnen leven. Die foetus mag niet geaborteerd worden. Deze krijgt als het ware rechtsbescherming in zijn voormenselijke bestaan.

De vraag wanneer een mens een mens wordt, lijkt me echt wel de wetgeving te overstijgen. Als het enkel gebaseerd is op wetgeving, dan kan er veel verschuiven. Er zal naar een steviger grond moeten worden gezocht.

Ik heb trouwens geen weet van enige wet die voorschrijft wat u hierboven schrijft. Voorbij de wettelijk vastgelegde termijn mag er niet meer geaborteerd worden, ongeacht of de vrucht buiten de moederschoot levensvatbaar is of niet.

omdat de ontwikkeling van eicel tot oude grijsaard in het rusthuis een glijdend proces is heb je geen harde grenzen en is elke grens subjectief.
we hebben dus compromissen nodig.

jij hanteert een ander grens als ik en wij hanteren een ander ergens als de kerk die bv masturberen verbiedt, condooms verbiedt,... en je er dus mag vanuit gaan dat zij zaadcellen al als mens ziet.

dt een foetus niet tot de vrouw behoort mag kloppen maar dat geldt voor de meeste kankertumoren. ik zou dat argument beter achterwege laten

Nu, dat wordt duidelijk gecompenseerd door de toestroom van vluchtelingen uit andere landen.
Het zjin vooral de ontwikkelingslanden die lijden onder een grote mate van groeiende overbevolking, zoals Afrika.
Het condoom zou daar geen kwaad kunnen.
En wat onze vergrijzing betreft is er nog de euthanasie voor wie er geen zin meer hebben.
Ik had de paus via twitter een plaatje gestuurd met het condoom voor Afrika.
Dat vond ie leuk.
Is ie soms van mening veranderd?

Zo op het eerste zicht, lijkt het mij dat er maar één ding de wetgeving kan overstijgen, en dat is de cultuur van de gemeenschap/maatschappij/...

In jouw cultuur zit religie ingebakken. Religie gebaseerd op sprookjes van in de tijd dat de aarde nog plat was.
In de Vlaamse cultuur zit het strikt-religieuze nog amper ingebakken. Daardoor kennen wij voorbehoedsmiddelen, echtscheiding, euthanasie, abortus ...

Het standpunt van de Kerk op het begin van het menselijk leven is alvast niet wat u ervan maakt. Kunnen we eens proberen eerst na te gaan hoe het in elkaar steekt voor u afkomt met "je mag er dus vanuit gaan"?

Ik ben nieuwsgierig naar die grens van u, daar u toch aangeeft dat die ergens anders ligt dan bij mij. Waar ligt dit dan bij u?