In tegendeel. De basis opdracht in het leven is om zoveel mogelijk ander leven af te maken. Ander leven doden is de fundamentele missie van het leven zelf.

https://www.youtube.com/watch?v=fUspLVStPbk

:-D

Het is zoveel mogelijk te vermijden; anderzijds is het volwaardig menszijn belangrijker dan het louter biologisch overleven (anders gaat men ironisch genoeg uit van een - weliswaar meer 'vredige' - variant van de barbarij die patrickve verdedigt). De impact van het zich ongewenst voelen door het kind of van de onvrede die een vrouw zou ervaren met de situatie en het eigen lichaam weegt zwaarder door dan het 'recht op leven' van een foetus. Het gebeurt ook beter gecontroleerd dan illegaal. Niettemin dient het wel een les te zin om voortaan met meer verantwoordelijkheidszin te handelen. Wat vooral onethisch zou zijn, is het ervaren van abortus als 'om het even', wat bevorderd dreigt te worden door slogans als 'baas in eigen buik'. Het gaat om een gunst, een soort 'vergeving' die beantwoord moet worden met grotere bedachtzaamheid bij de vrouw in de toekomst (ik spreek dan natuurlijk niet over verkrachtingsgevallen en ongelukken).

Akkoord. Laten we echter niet vergeten dat er ook moeders zijn met zeer traditionele opvattingen. Vooral de leeftijdsgroep die in de jaren 70 neerkeek op vrouwen die rookten of met de auto reden.
Wat de jongere generatie betreft, daar heb ik zo geen zicht op.

Die leeftijdsgroep is niet meer echt actief te noemen! ;-)
Nu zie je vooral die groepen onder religieus gedachtengoed en dat kost geld.

Zo denk ik er ook over.

Heeft de bevruchter en toekomstige vader dan ook iets te zeggen over de buik die de foetus draagt? Wordt het "baas in eigen buik" principe dan niet langs die 'progressieve' zijde evenzeer uitgehold?

Natuurlijk niet, vaders hebben evenveel plichten, maar ze hebben in de abortusdiscussie klaarblijkelijk wel heel wat minder rechten omdat de moeder de drager is van het kind.

Als een moeder wil aborteren heeft de vader immers niets te zeggen. Hij kan niet zeggen dat hij dat kind wel alleen zal opvoeden, iets wat de vrouw wel kan. Het baas over eigen buik principe kan ik ergens wel begrijpen hoor, maar aan de andere kant zou ik er wel het hart van in zijn moest ik een kind verwekt hebben en die moeder aborteert dat terwijl ik zowieso bereid zou zijn om dat kind na 9 maand alleen op te voeden.

Als de moeder dat kind niet wenst te dragen en te baren, dan is jouw vraag naar haar eigenlijk onmenselijk.
Als een zwangere ook maar één uitweg ziet om haar kind niet te aborteren, dan zal zij die met beide handen aannemen. Als ze het evenwel niet ziet zitten, dan past maar één reactie: ongelooflijk respect voor haar standpunt.

Zever. Als ze na de bevalling geen enkele verplichting heeft ten aanzien van het kind dan toon ik geen enkel respect voor haar standpunt, alleen misprijzen omdat ze het te lastig vindt om 9 maand ongemak te ondervinden.

U heeft een punt.. mocht een vader daartoe bereidt zijn moet dat ook overwogen worden.

Ik snap die vrouwen niet.

Stellen we ons eerst de vraag of de mening van de vader wordt gevraagd.

En .. wat als de vader abortus wil, en de moeder niet ?

De vader heeft niets te willen.
De vrouw, die baas is in eigen buik, beslist.

Om te kotsen!

Of men laat het kind wel geboren worden , en onmiddellijk te adoptie afstaan !!
Stel dat de moeder dit beslist , hoe staan jullie hier tegenover ??

Ook een eerbaar alternatief.

Dan heeft de vader pech.

.. en de vader mag meebetalen, ook al wil die het kind niet.

Contraceptie he.

Die is er voor iedereen M en V.