En dat is dan die vrijheid waar je het over had?
Leven met constant het idee dat er represailles boven uw hoofd hangen?

Laat mij dan maar wat minder vrij zonder constant in vrees te moeten leven.

.

Dat is een idee dat ik niet kan plaatsen. "Ik zou iemand kunnen doden zonder daar gewetensproblemen mee te hebben."
Ik vind dat angstaanjagend.

Dat is nu ook zo.

Maar die represailles zijn nu toch erger ?
Gerecht en politie heet dat he.

Ik begrijp zelfs niet dat men daar wel gewetensproblemen mee zou hebben, behalve als achteraf zou blijken dat het een kemel was (bijvoorbeeld, dat je iemand hebt gedood omwille van een bepaalde reden, en dat blijkt dat je mis was). Als je iemand wil doden, en je doet dat, dan ben je toch tevreden van jezelf, zoals alle andere dingen in je leven die je wilde doen, en die gelukt zijn, nee ? "ik wilde een grote reis maken, en heb die gemaakt" is toch ook niet iets waar je gewetensproblemen mee hebt ?

Hoe zie jij alle soldaten doorheen de geschiedenis anders ?

Dat is het enige wat de meesten tot niet handelen aanzet. Iedereen heeft wel eens iemand dat hij zou kunnen wurgen. Ik heb er zo ook enkele die ik met plezier de nek zou omwringen maar de gevolgen zijn veel te ingrijpend. ;-)

Dan zou de doodstraf dus toch helpen?

Voila. En dat is ergens soms spijtig, want in sommige gevallen wordt hierdoor een goeie zaak tegengehouden he :-)

Natuurlijk helpt die. Diegene die ze heeft moeten ondergaan kan niet recidiveren.

Inderdaad. Sommigen verdienen niet beter dan de nek te worden omgewrongen.

Ik ga hier echt mee ophouden want een discussie voeren met iemand die het plannen van een reis en het al dan niet uitvoeren ervan op dezelfde hoogte plaatst als het doden van een mens gaat mij echt een straatje te ver.

Het zal vast aan mij liggen hoor, daar niet van, maar ik vind dat niet normaal.

Maar, voor soldaten, zoals in zijn voorbeeld, die plannen reizen om mensen te gaan doden. Dat is voor hen, de soldaten, toch heel gewoon. Wordt zelfs verwacht, staat in de job beschrijving.

Ik zou gedood worden veel minder erg vinden dan een lange gevangenis straf, eerlijk gezegd. Tenminste, als het niet teveel zeer doet.

Ik begrijp niet waarom je daar een onderscheid in maakt. Als je onbezonnen dingen doet die anders uitdraaien dan je dacht, of als je nadien beseft hoe verkeerd uw redenen waren om iets te doen, ja, dan kan je daar spijt/wroeging/... van hebben, maar dat is toch onafhankelijk van WAT je gedaan hebt ?

En als je doelbewust en weloverwogen iets gedaan hebt, en nadien nog altijd merkt dat je gelijk had en dat wat je beredeneerd had om het te doen, nog altijd geldig is, waarom zou je dan de minste wroeging/spijt/.... wat dan ook hebben ? Onafhankelijk van WAT het nu was ?

Stel dat je dacht dat uw vrouw U bedroog, en dat een van uw grote principes juist is "trouw in 't koppel", en dat je daarom gaat scheiden.

Geval 1: je merkt dat je totaal mis was en dat er helemaal geen bedrog was van haar kant: uiteraard spijt, wroeging en alles wat hoort bij een verkeerde beslissing.

Geval 2: je vindt achteraf nog meer bewijs dat ze U bedroog. Dat bevestigt dat je de beslissing nam die in overeenstemming was en nog steeds is met uw gedachten hierover. Waarom zou je dan spijt en wroeging hebben ?

Stel dat je in eer en geweten tot het besluit komt dat persoon X bijzonder nefast is voor U, en dat de beste manier om dat probleem op te lossen is, van die neer te leggen op een manier dat men U niet te pakken krijgt.

Geval 1: je merkt achteraf dat je totaal mis was, en dat alle nefaste dat je projecteerde op persoon X verkeerd was OF ze klissen je en uw perfecte misdaad was alles behalve perfect. Ja uiteraard wroeging, spijt, en alles wat daarbij hoort.

Geval 2: men ontdekt nooit wie die moord gepleegd heeft, en achteraf vind je wel degelijk bevestigingen dat die persoon X bijzonder nefast zou geweest zijn mocht die nog in leven zijn. Waarom zou je spijt en wroeging hebben ?

Dat heb je wel meer met mensen die een café belangrijker vinden in het leven dan een ziekenhuis:-D

Wat dan ook zo is. Natuurlijk niet een heel groot ziekenhuis, want als dat ziekenhuis ook een café heeft, dan is dat ziekenhuis natuurlijk even belangrijk als een ander café.

Nu zijn ziekenhuizen meer gecentraliseerd dan cafés, dus moeten we het zo bekijken: ziekenhuizen allemaal samen, zijn stukken minder belangrijk dan cafés, allemaal samen. 1 klein cafétje is natuurlijk niet meer waard dan 1 groot ziekenhuis met 4000 bedden. Zo kan je het niet vergelijken. Maar als je moet kiezen tussen een wereld zonder ziekenhuizen, of een wereld zonder cafés (het Nieuwe Regime dus), dan is die tweede wereld zonder het minste probleem te verkiezen.

Want ja, een café is belangrijker dan een ziekenhuis, er hebben meer mensen langer nut aan een café dan aan een ziekenhuis. Neem alle ziekenhuizen weg, en eigenlijk verandert dat niet veel. Neem de cafés weg, en de maatschappij gaat kapot zoals nu.

De twee instellingen zijn verkopers van diensten he. Maar de diensten van een ziekenhuis, daar hebben de meeste mensen geen boodschap aan. Die van een café, wel. Stel dat iedereen die echt een ziekenhuis nodig heeft, direct zou dood vallen. Dat is niet echt een probleem he, er blijft genoeg volk over om naar het café te kunnen. Dat is trouwens de corona waanzin in een notedop. Maar goed, dit is een andere draad.

Ik bedoelde natuurlijk het omgekeerde, dan is die eerste wereld zonder het minste probleem te verkiezen.

Met andere woorden u verliest bvb liever een kind door gebrek aan medische hulp dan dat u uw cafépraat mist? Bedenkelijk.

Ja. Eigenlijk wel. Natuurlijk is het beter om beide te hebben. Het is dubbele luxe. Maar ja, er zijn veel minder mensen die kinderen moeten verliezen, dan er mensen zijn die pinten met elkaar pakken op café. Cafés zijn een hogere vorm van beschaving dan ziekenhuizen.

Mochten we iedereen euthanasieren die een ziekenhuis nodig heeft, dan is dat eigenlijk geen enkel probleem er is meer dan volk genoeg over die cafés kan laten werken.