En dat heb je natuurlijk nog de manier van onderhandelen. Eerst de fanfare...

In die zin was het laatste B-H-V maneuver bijzonder efficiënt ... om de volgende verkiezingen te winnen rond een communautair thema. Men kon er op die manier zeker van zijn dat men nooit succes zou hebben. En dat is gelukt, want men heeft in Vlaanderen de verkiezingen gewonnen met die zaken terwijl de rest van de wereld wakker ligt van andere thema's.

Door de fanfare was men er zeker van dat de andere partij nooit zou kunnen toegeven.

Wat zegt de andere partij als de ene partij hard op tafel klopt en zegt dat een punt vitaal belangrijk is voor hen en nu direct moet gerealiseerd worden in afwachting van de andere eisen waarmee ze gaan komen? Dat het voor hen even belangrijk is natuurlijk. Als men kinderen stuurt...

Wat leert ons dat? Volgens mij dat CD&V en N-VA al bij voorbaat van plan waren en nog steeds zijn om die splitsing eenzijdig door te voeren. Men heeft dat in 2004 gezegd en men zegt dat nog steeds. Het is ook de enige manier om een splitsing te realiseren zonder toegevingen. En bovenal: het is perfect mogelijk, de Vlamingen kunnen immers eenvoudig hun numerieke meerderheid gebruiken. Zo hóeft de andere partij ook niet toe te geven, die wordt gewoon voor een voldongen feit geplaatst.

Mogelijk, maar ik denk dat het de verkiezingsoverwinning was die hen vooral motiveerde. Ze probeerden het VB publiek in te pikken en een deel van die niet helemaal nuchtere praat over te nemen. Even doortastend zijn, één maal duidelijk nee zeggen, de transfers stoppen en bij wonder zijn er geen problemen meer in Vlaanderen. Daardoor zijn sommigen in die partij ook dichter bij het NVA geraakt en hebben die zich in het media opbod laten meeslepen.

Ook kan de RTBF reportage hun de indruk gegeven hebben dat de walen zoveel schrik hadden van een Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring dat alleen dreigen zou volstaan om alles gedaan te krijgen.

Ik betwijfel of de politiek de splitsing van B-H-V zo belangrijk vindt. (Buiten die burgemeesters natuurlijk, want het gaat om hun stemmen.) De media effecten van B-H-V, die zijn natuurlijk wel interessant voor de politiekers hun verkiezingskansen.

En vandaar hun boodschap aan Wallonië, die al uitgesproken was bij het foutief aflopen van het vorige B-H-V nummer: geen regering of we moeten dit maal wel onze zin krijgen.

Overigens weten de Waalse onderhandelaars wel beter en ik geloof dat iemand dat aan die kant al lang heeft geformuleerd. Bij een onafhankelijkheid kan Vlaanderen zowat alles (de bescherming van de Vlamingen in Brusselse structuren, de faciliteitengemeenten) waarvoor het nu zogezegd aan het vechten is, kwijt spelen.

Als de splitsing eenzijdig doorgevoerd wordt, is het Wallonië dat voor voldongen feiten gezet wordt. Dan zal het niet Vlaanderen zijn dat onafhankelijk wil worden. De Vlaamse partijen hoeven alleen maar hun numerieke meerderheid te gebruiken om eenzijdig zaken door te voeren en het zullen de Franstaligen zijn die willen stoppen met België.

De onafhankelijkheid uitroepen is het domste dat Vlaanderen kan doen en zal naar ik aanneem ook niet gebeuren. Als België ophoudt te bestaan, dan is het omdat er ofwel door onderlinge onenigheid geen regering meer gevormd kan worden, ofwel omdat de Franstaligen de stekker eruit trekken wegens 'Vlaamse overheersing'.