U kon op z'n minst een poging doen om deze stellingen te ontkrachten of te relativeren om het Belgicisme toch wat geloofwaardiger te doen overkomen.

roooh neen zeg, daarvoor ben ik vééél te lui...

ik zie er trouwens het nut niet van in, dus ga ik zeker geen inspanninkske doen. :-P

U kan #1 gewoon niet ontkrachten, ik had beter verwacht van nen "Brusseleir" ;-)

Ik zeg zelf dat het Belgicisme eigenlijk irrationeel is, ik beweerde in #1 dat het niet doordacht en ongeloofwaardig is, vanwege de vele tegenstellingen die het bevat.

Waarom moet iets rationeel zijn, waarom moet iets doordacht zijn, waarom moet iets geloofwaardig zijn?

Een politieke ideologie moet doordacht, rationeel en geloofwaardig zijn.

Waarom?

Ni moeilijk doen BBP, een standpunt moet onderbouwd zijn met argumenten. :roll:

Waarom? Waarom mag een standpunt niet onderbouwd zijn met gevoelens?

Een politiek(e) ideologie/standpunt mag niet irrationeel, ongeloofwaardig en ondoordacht zijn zoals het Belgicisme, wat trouwens gebaseerd is op gevoelens. Een politieke ideologie moet rationeel, doordacht en duidelijk zijn.

Offtopic: het begint hier meer en meer op filosofie te lijken.

Jaja dat jij dat vindt wist ik al, maar waarom?

Omdat politiek iets "serieus" is misschien? :roll:

Dus gevoelens zijn niet serieus? En waarom is politiek iets serieus?

Als gij gevoelens kunt beschouwen als iets serieus, als gij niet inziet dat politiek iets serieus moet zijn, als gij niet kunt inzien dat een politieke ideologie geloofwaardige pro-argumenten nodig heeft (en niet gevoelens) vraag ik mij af wat ge hier komt doen feitelijk. :lol:

Zelfs de ex-obergruppenführer van de BUB en Vlamingenater Hans heeft hier nog niets ontkracht.

Gevoelens zijn zeker valabele argumenten. Jij VOELT je Vlaming, en daarom "vecht" je voor Vlaanderen. Als het hier al 100 jaar verfranst was, zou je dat gevoel niet hebben, en niet voor een onafhankelijk Vlaanderen voelen en vechten.

Een aantal onder ons komen ooit (al dan niet deels) los van dat 'voelen' en beginnen te denken. Een aparte gewaarwording. En dan kunnen er vreemde dingen beginnen te gebeuren.

Nochtans is het nu eenmaal zo dat nationalisme vooral steunt op die gevoelens, namelijk identiteit en het gevoel "deel uit te maken van die bepaalde gemeenschap"... Men probeert dit wel te rationaliseren en te verkopen, maar in wezen zijn dit enkel middelen om die identiteit te legitimeren.

Daarom ook dat alle argumenten van Belgisch en Vlaamse nationalisten zo gemakkelijk maar eveneens zo moeilijk te ontkrachten zijn: identiteit is subjectief en niet te argumenteren.

btw: ik hoef nu eenmaal uw stelling #1 niet te ontkrachten omdat de tegenstrijdigheid evengoed geldt voor het Vlaams-nationalisme, en dat ik trouwens voorstander ben, als Belgicist, van een echte Europese federatie. �*k heb dus geen moeilijkheden met "multi-identiteit" (Brussels, Vlaams, Belgisch, Europees).

Dat klopt maar ten dele: mensen bestaan nu eenmaal niet louter als individuen, maar ook als sociale wezens, binnen een bepaalde gemeenschap waar ze zich op een of andere manier mee verbonden voelen. Het is nog nooit gelukt om dat gevoelen uit de mens te bannen, dus is het zeker rationeel te veronderstellen dat het een onlosmakelijk deel is van ons mens-zijn. Meer nog, het is zelfs één van de redenen van onze "suprematie" over andere levende wezens.

Het probleem is echter dat de afbakening van de groep niet zo eenduidig is: zeker, er spelen zaken mee zoals gemeenschappelijke taal, cultuur(beleving), etc., maar die volstaan niet om op exhaustieve wijze de groep af te zonderen van andere groepen.

Het verschil tussen dit soort overweging en "nationalisten" is imho te vinden in het feit dat ik hierboven de mens boven de groep plaats, terwijl bij anderen de groep boven de mens komt. "Het -Belgische, Vlaamse- volk is het belangrijkste, en ieder moet zich daar naar schikken", zoiets. Of "Er bestaan goede en slechte -Belgen, Vlamingen-", waarmee men wil zeggen dat de groep de identiteit geeft aan de samenstellende leden, daar waar het echter juist omgekeerd is.