Ik vind nationalisme een fout woord, maar ben wel voor de splitsing van dit land.

Voor wie het nog steeds niet doorhad: ik ben dus internationalistisch.

nationalisme is de basis van internationalisme...

Hij is voor de eenheidsworst.

Als je de woorden werkgever en werknemer gelooft,
dan zouden het ook niet de bedienden en arbeiders zijn die uiteindelijk de bazen werk geven...

Een woord op zich zegt niet alles...

Dat je over landgrenzen heen wil samenwerken, hoeft geenzins in te houden dat er ook landgrenzen dienen te bestaan, hoe groot of klein deze grenzen dienen te zijn, of hoe deze grenzen dienen afgebakend te worden...

Ik ben voor individuele ontplooiing.
Ik ben echter wel van mening dat deze niet kan plaatsvinden binnen de huidige kapitalitische economie.

In de romantische zin van het nationalisme wel ja, in de huidige zin allang niet meer.

Individuele ontplooiing kan in elk systeem plaatsvinden. Zelfs in het dictatoriale communisme.

Als jij zo'n idioot bent die denkt vb<=>nationalisme DAN heb je gelijk.

VB tegengesteld aan nationalisme?

Ja, daarin heb je wel gelijk. Het behang heeft niks te maken met een oprecht Vlaams onafhankelijkheids streven.

Nee verkeerd.:lol: Moest eigenlijk zijn daaruit volgt en omgekeerd.

in élke zin van het woord. internationalisme gaat uit van nationalisme. Het zit immers in het woord vervat. Internationalisme = samenwerking over de landsgrenzen heen, hetgeen impliceert dat er landsgrenzen zijn. Lijkt me vrij duidelijk toch?

in·ter·na·ti·o·na·lis·me (het ~)1 de politieke wereldbeschouwing die internationale samenwerking voorstaat2 de internationale samenwerking

Ik ben radicaal antinationalistisch in de huidige betekenis van het woord.
In die betekenis is het VB extreemnationalistisch.
Het "romantisch nationalisme" in de 19de eeuw wassoms zelfs vrij progressief.

Neen, bij dictatoraal communisme kan je bijvoorbeeld niet je individuele mening verkondigen. Je mag ook niet kiezen wat voor werk je doet en je dient je meerwaarde af te staan aan partijbonzen. Is dat individuele ontplooiing en vrijheid?

Mijn geest kan ik altijd verruimen, in die zin kan ik dus altijd aan individuele ontplooiing doen, natuurlijk heb je niet de fysieke vrijheid maar dat heb je nu ook niet en is ook bijna onmogelijk.

Dan zou ik de fysieke vrijheid moeten hebben om andere mensen af te slachten omdat dat nu eenmaal hoort bij mijn individuele ontplooiing.:|

Vlaams separatisme noem ik zeer progressief.

Dat hoort inderdaad tot een bepaalde fysieke vrijheid,
die begrijpelijkerwijs beperkt kan worden door een overheid.
Ontplooiing van geest is er echter ook niet,
niet alleen kan je maar beter je menign voor jezelf houden,
ook het volgende principe is van kracht:


De ontplooiing door bijvoorbeeld vrij werk te hebben is er niet binnen dictatoriale regimes,
ook de individuele ontplooiing die men ontleent aan de meerwaarde die men creeert ontvangt men niet.

Stel:
Ik zeg: ik ben een goede poeet.
Maar ik ben de enige die mijn gedichten ooit heb gelezen.
Hoe geloofwaardig ben je dan?
Je bent pas een geloofwaardige goede poeet doordat andere jouw gedichten goed vinden.

Stel nu dat deze anderen je voor die gedichten willen betalen,
omdat ze die zo mooi vinden en op die manier hun appreciatie willen aantonen,
dan ga je jezelf individueel ontplooien doordat je je gewardeerd voelt als dichter. Als sommige mensen zelfs veel willen betalen dan voel je je nog meer gewardeerd.

In een dictatoriaal regime maar ook in de huidige liberale economie,
creeeren mensen ook iets,
ze verichten werk en zouden zich dus uit die arbeid individueel kunnen ontplooiien,
wat gebeurt er echter een deel van de waarde van je gedichten of van de goederen of dinsten die je levert,
een deel van de waarde dat anderen hiervoor dus willen betalen,
wordt ingehouden door de werkgevers,
hierdoor wordt je dus eigenlijk minder geapprecieerd dan dat anderen jouw willen geven.
Anderen vinden jouw gedichten zo mooi dat ze je uit waardering ervoor willen betalen en deze kopen,
maar het merendeel van het geld,
blijft bij anderen plakken,
op deze manier kan iemand dus nooit tot individuele ontplooiing komen.

maar noem je het ook socialistisch?

Ik geef je gelijk als individuele ontplooiing gelijk is aan het scheppen van genoegen doordat anderen naar je op kijken en doordat je geld met je talent kan verdienen. Maar dit noemt ik eerder een afbraak van de individuele ontplooiing.

Een mens voelt zich mss wel beter daarna maar als het is niet met dat dat hij verder zal ontplooien en bv betere gedichten zal kunnen schrijven. Het zal hem helpen DOOR TE ZETTEN maar het zal het NIET helpen betere gedichten te schrijven, je maakt hier een verkeerde oorzaak gevolg denkstap.

socialistisch =/= progressief