Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma
(Bericht 4235804)
Dat komt omdat er niet één onverdeelde kapitaalelite is, maar wel één dominante.
Waarom?
|
Je moet de geschiedenis wellicht zien als een constante reaktie op bestaande toestanden, die ofwel radikaal ofwel evolutionair in vraag gesteld worden/afgeschaft worden. een greep : op een absoluut groot rijk volgt er een verdeling in adellijke feodale heren (in sommige ontwikkelingslanden bestaan er overigens nog altijd "Warlords") - hierna volgt er weer een centralizatie, die de fouten van het voorgaande tracht te verbeteren. Deze nieuwere centrale staat
schept nieuwe klassen, die weer proberen niet in de fouten van de voorgaande te vervallen enz..
Heel concreet is het kapitalisme de opvolger van de mercantiele zucht naar
handelswinsten, na de ontdekking van de wereld in een succesvolle verbinding van wetenschappelijk inzicht en techniek. Hierdoor is de verbondenheid van de mens aan de grond en de bezitter van de grond definitief verbroken & is een terugkeer in deze niet mogelijk.
Het kapitalisme werd zeer vroeg geannexeerd door de adel tijdens de "restauratie", een poging om de "oude waarden" van het Ancien regime te herstellen. Deze conservatieve krachten kregen het liberalisme en het socialisme als geduchte tegenstanders, die ze echter dank zij het imperialisme
en nationalisme konden verslaan. Het is zeer kenmerkend dat de "grote ideeën" van het socialisme, vrouwenemancipatie, spiritisme, new age, nieuwe architectuur, een wereldtaal, wereldtentoonstellingen & ongebreidelde verwachtingen van eeuwige vooruitgang opgang maakten bij de eeuwwisseling van de 19de naar de 20ste eeuw.
De trouw aan het vorstenhuis, de grote leider en de nationale roep van onze staat, volk boven de andere deden al deze idealisten op een zeer harde wijze uit de droom ontwaken. De oorlog gestart in 1914 eindigde eigenlijk niet:
de tegenstrevers veranderden van identiteit naar mate de enen uitgeschakeld werden en ingelijfd in een ander kamp & ook de kampen veranderden met andere grondslagen. De Nazi's als vijand werden ingeruild tegen de communisten, die op hun beurt vervangen werden door de Islamisten enz.. ook locale conflicten moesten om succesvol tot een besluit te komen worden ondergebracht in de grotere ideologische strijd.
zo zijn de Oeigoeren geen vijandige islamieten, maar legitieme vrijheidsstrijders,
zo evolueerde Sammad Hoessein van bevriende dictator in strijd met het vijandige Iran tot aartsvijand en verondersteld bondgenoot van het "internationale terrorisme"...
Het kapitalisme blijft de motor van dit in wezen nationalistische imperialistische systeem ; niet als reflectie van "het vrijheidsideaal" (geen democratie zonder kapitalisme ?), maar als meest efficiënte motor om de technologische achtergrond en een tevreden regimevriendelijk volk als steun te hebben.
Vanzelfsprekend moet men deze geschiedenis in uitzluitend wit/zwart tegenstelling zien : het resultaat van de 20ste eeuw is wel dat er zeer omzichtig omgesprongen wordt met het trekken van grenzen & dat men inmiddels beseft dat er grenzen zijn aan imperialistische uitbreidingen...
er is een hernieuwde belangstelling voor het geluk van het individu als tegengesteld aan de belangen van de anderen of om het anders te stellen de
maatschappij georganizeerd in staten is geen doel, maar een middel om de welvaart van de burgers te dienen.
Ook het kapitalisme beseft dat zowel de kapitaalbezitters als de leiders van de ondernemingen er niet alleen zijn om hun eigen zakken te vullen, maar dat
ze een belangrijke rol te vervullen hebben om van hun organisaties instrumenten te maken om een gelukkiger draaiende maatschappij te dienen.
De machtstrijd tussen de multinationale kapitalistische organisaties en de respectievelijke grote staten/statenbonden moet uiteindelijk leiden tot een symbiose van organen, die toegankelijk zijn voor best opgeleiden gerecruteerd uit een voortreffelijk onderwijssysteem.
Diut is geen streven naar "gelijkheid" en "nivellering", de voortgang van de menselijke soort is er een van diversiteit en zorg dragen voor elkaar met respect voor deze diversiteit. Er mag best een elite bestaan : maar hiervan lid worden kan niet door geboorte, maar wel door eigen verdienste..