Opvoeding is een rode draad die door heel het leven loopt.

Welk nut heeft het dat ouders hun kinderen leren zuinig te zijn op het milieu, als de scholen hen geen goed voorbeeld geven.
Welk nut heeft het dat de ouders hun kinderen discipline aanleren, als de scholen er geen hebben binnen de poorten.
Welk nut heeft het dat ouders hun kinderen leren dat ze onderaan de lader moeten beginnen in het beroepsleven, als de leerkrachten hen wijs maken dat ze onder bepaalde lonen niet moeten gaan werken.
Welk nut heeft het dat ouders hun kinderen leren dat er kledingsnormen zijn, als leerkrachten in minrok en doorkijk topje voor de klas staan.
Niet enkel de overheden, maar heel de maatschappij heeft de opdracht om kinderen en jongeren op te voeden.

Kennisoverdracht is trouwens een taak die door iedereen moet gedragen worden niet enkel door scholen.
Grootouders moeten hun kleinkinderen leren koken en leren handwerken, zij hebben daar de kennis, ervaring en tijd voor.
Het zijn trouwens normaal de grootouders die voor hun kleinkinderen zorgen en hen verantwoordelijkheid tegenover derde aanleren, terwijl de ouders zijn gaan werken. Maar hier beginnen de maatschappelijke fouten al. Grootouders hebben geen tijd meer voor hun kleinkinderen, want ze moeten op reis kunnen gaan en de kleinkinderen worden een economisch product, dat word uitgebuit door de kinderopvangcentra.

Scholen zijn vaak meer uitstalramen van luxe, levenstijl en rijkdom, dan dat ze nog opleidingscentra zijn.

Gisteren bij de opening van het schooljaar in twee Centra voor Volwassen onderwijs daar nog een staaltje van gezien.
Waar enkele leerlingen zelfs heel beleeft moesten vragen aan enkele vrouwelijke leerlingen, om A.U.B. even naar de toiletten te gaan en de stank van hun lichaam en kleren te verwijderen, want 10 verschillende parfums door elkaar in een klaslokaal was onhoudbaar.
Docenten die aan leerlingen, toekomstige officiers in de scheepvaart, moesten vragen om zich ook naar deze functie te kleden en er niet als prikkelpoppen en Hells Angels bij te lopen.

Docenten die zelfs aan mensen van boven de 30, bezig met een opleiding graduaat en bachelor, moesten vragen om hun medeleerlingen niet te minachten, omdat deze niet binnen hun normen vallen.

Nee, opvoeden is geen taak die uitsluiten op de schouwers van de ouders rust, maar is een taak die bij heel de maatschappij ligt.

Maar er zijn nu eenmaal dingen die moeten gedaan worden, of men ze nu graag doet of niet! En dat is niet alleen geldig voor het onderwijs maar voor de rest van je leven...
Kinderen van kleinsaf gewoon maken aan "je doet het enkel maar als het plezant is volgens jou" zoniet schuiven we de oorzaak voor je falen af naar iets of iemand anders is wellicht niet het summum van goede opvoeding!
En later gaan we enkel maar werken als we er zin in hebben... maar we verwachten wel de nodige ondersteuning te krijgen voor alles wat we nodig hebben... Zo lopen er ook al rond.
Je hebt dus gelijk, wat men graag doet doet men beter! Maar we kunnen niet alles laten vallen dat we niet graag doen omdat we dat niet graag doen.
Ernstig studeren, blokken, memoriseren waar nodig enz, sommigen doen het niet graag, juist!

Zelfs al worden bepaalde lessen "plezanter" gemaakt, dan nog zullen ze niet als dusdanig voor iedereen betere inzet opleveren! Ik vrees dat men meer in de richting moet gaan van een zekere druk uitoefenen om de leerling tot werken aan te zetten.
Men zou bvb de ouders er meer kunnen bij betrekken, ze op school uitnodigen voor een gesprek waar men hen uitlegt op welke manier ze thuis het leren wat kunnen stimuleren, met beloning, druk, controle whatever. Indien blijkt dat die ouders zich daar geen seconde iets van willen aftrekken: trek, in schijven, iets af van hun kindergeld. Wedden dat dat helpt?
Ik heb het niet over druk en "straf" voor leerlingen die leerproblemen hebben maar voor leerlingen die "kunnen maar niet willen".

Heeft wellicht iets te maken met wat men het "watervalsysteem" noemt: iets hoger beginnen dan men aankan om dan af te zakken naar...
En nu kan men kafferen zoveel men wil op dat systeem, maar praktisch gezien zal er altijd iets in die aard nodig blijven. Gewoon iedereen in hetzelfde bad gooien en daar te lang laten zitten, of het lukt of niet, kan enkel maar het niveau naar beneden halen en de mogelijkheden voor diegenen die nu eenmaal "betere studenten" zijn kansen ontnemen om er voor hen het "maximum" uit te halen...
Niet eenvoudig op te lossen zonder brokken te maken die "democratisering van het onderwijs"...

En voor wie het belangrijkste in het leven "geld verdienen" is, die kiest ook al beter iets anders...

Groot gelijk, een recente studie in Klasse wees uit dat slechts vier (4) % van al diegenen die thuisonderwijs volgen hun secundair diploma haalt op 18-jarige leeftijd.
Kijk iedereen kan wel een aantal vakken aan z'n kinderen diets maken op een bepaald niveau en tot en met het tweede jaar secundair maak ik me sterk dat ik misschien wel alles zou kunnen uitleggen maar vanaf dan????

4% omdat er velen niet eens hun eindtermen doen, en de meesten daarvan zijn net zij die thuisonderwijs kiezen omdat ze het zien als "antispijbelonderwijs" ...:?
Ouders die hun kinderen op een goede manier door de lagere schoolleerstof loodsen zorgen er zelfs voor dat die kinderen een voorsprong krijgen op schoolgaande kinderen ...
Doordat net zij hun kinderen beter kennen en tijd hebben om aandacht te geven aan de dingen waar het kind last mee heeft, gaat zo'n kind veel meer aanleren .. In een klas waar een leraar pakweg 30 leerlingen heeft zijn er maar 2 mogelijkheden , bijles tot je der bij neervalt of een jaartje overdoen omdat ze net op die punten niet meekunnen met het klastempo .

Zelfs de leeromgeving is dan beter dan een ongezonde container op de speelplaats ... ;-)

Als de lessen "plezenter" worden gemaakt; zullen meer leerlingen meer geïnteresseerd en gemotiveerd zijn.
Dan heb je minder druk nodig om hen aan het werk te zetten.

Ok. Ik wed dat dit niet of niet veel helpt.

Hoe verklaar je dat in 1 gezin; met meerdere kinderen, het ene kind neigt naar "blokzwijn zijn" en het andere kind "wel kan maar niet wil"?
Ligt dat aan de ouders?

Ik maak mezelf sterk dat leraar zijn bijzondere vaardigheden vraagt en dat men best de kinderen steekt bij de mensen die weten wat ze aan het doen zijn.