Tegen het einde van dat jaar begonnen de meer intelligente leerlingen me zelfs te respecteren voor de manier waarop ik ze maar bleef negeren.

Ik heb men eigen intelligentie de lucht in geprezen en ben de pesters als untermenschen beginnen beschouwen.

Da's mooi, maar kreeg je ook respect voor 't 'van hogerhand hulp zoeken'?

Een gegeven paard kijk je niet in de bek.

Ik heb dat eens meegemaakt in het middelbaar.
Iemand vond het leuk om cartoons te tekenen over mij.
Pas op, ik was ook geen heilige.
Ik vond het nog best grappig, het waren plagerijen.
Maar de plagerijen namen toe en er waren meelopers die hard hun best deden om luid te lachen. :lol:
Die kerel zijn opa was gestorven en ik maakte er grapjes over dat hij zijn opa voor het cremeren aan het uitwonen was. Die heeft nooit zijn bakkes nog opengetrokken.

Hmmm...weer 'n teleurstelling voor me...

Is dat de/'n manier om je zelfvertrouwen op te krikken, anderen als untermenschen beschouwen?

Ik heb geleerd dat de leiding van de school lieve mensen waren maar dat ze de situatie niet echt begrepen.

't Was niet 'gegeven', je had erom gelobbyd.

Dat doet mij denken aan zo,n jonge die bij mij in de klas zat, hij werd echt elke dag heel erg gepest. Maar hij deed net alsof het hem niets deed, en deed net of hij zich superieur voelde tegenover de pesters.

Maar dan kom je er naar verloop van tijd achter, dat die gozer al verschillende zelfmoordpogingen heeft gedaan.

Natuurlijk zijn veel pesters domme marginale lui, maar die domme marginale lui verneuken wel je leven.

Dat is een manier, ja.
Het is iets dat je vanzelf begint te doen.

Om welke reden kon of wou je niet voor jezelf opkomen, zonder hulp van hogerhand.

Verlegenheid?

Dat 'pesters gewoon negeren' vind ik dan weer wel 'n pluspunt van je.

Niemand, geen enkele pester, verneukt je leven als je dat zelf niet toelaat!

...en 't is; "na verloop van tijd", niet 'naar'!

Zit dat nog steeds in je; anderen als untermenschen beschouwen?

Niet iedereen is hetzelfde, rambo.

Ik heb er nooit om gevraagd hoor. Ik ben welgeteld 1 keer naar de directie gestapt, toen stopten de pesters gewoon met me openlijk te beledigen.
Die leerkrachten deden dat gewoon omdat ze wisten dat er iets mis was. Ze konden/wouden echter niets doen omdat ze moeilijk 3/4 van de klas kunnen straffen.

Wat kon ik anders doen?

Die leerkrachten zijn incompetente zakken die daar gewoon geen zin in hebben om dat probleem op te lossen.
Ik heb dat gemerkt bij mijn broer, die zwaar gepest geweest is.

Zegt het populaire meisje?

Wat moeten ze doen?

Oké, op die manier.

't Werd dus niet meer 'openlijk' gedaan, maar op 'n andere manier, in 't geniep, kleine - voor de toeschouwer - niet waarneembare dingen?

Kan je ook 'n concreet voorbeeld geven van dat pesten, of was 't enkel maar gewoon negeren?

Ik heb de neiging van niets te verwachten van mensen die ik niet ken. Zo kan je alleen maar positief verrast worden.

'k Weet niet, ben nooit in zo'n situatie geweest...voor jezelf opkomen...

Dat is m.i. 'n goeie instelling.

Iedereen die zijn mond opentrekt om het slachtoffer uit te lachen moet naar de strafstudie.

Leerkrachten zijn niet achterlijk, he.
Ze zijn al blij als de leerlingen hen niet oppeuzelen.
Waarom zouden ze het probleem van een gepeste leerling dan oplossen? ;-)

Niet iedereen is hetzelfde, persoonlijkheden verschillen. Als je dat niet snapt, moet je niet zeggen dat ik weinig of geen empathie heb.

Je geeft een antwoord in de klas dat raar gevonden wordt-> 3/4 van de klas lacht je uit.-> Je antwoord niet meer-> Je punten dalen-> ze lachen.

Je hebt een probleem met je nek door de stress van het pesten-> ze lachen.

Je hebt een erfelijke aandoening-> ze lachen je uit voor gehandicapte.

Etc.

Veel leerkrachten willen het heus wel oplossen hoor, maar ik denk dat *pesten* gewoonweg niet op te lossen valt.

Er is daar nochtans niks moeilijk aan.
Laat de boel uit de hand lopen.
Lok een handgemeen uit met het alfamannetje.
Smijt stinkbommen in de klas, niemand zal het slachtoffer verdenken.

Sprak je er niet over met je ouders, oudere broers o.i.d.?

Nu, ik vind dit wel erg hoor, zou je meteen in bescherming genomen hebben indien ik bij je in de klas zat, ik was degene die de gekwetste vogeltjes mee naar huis bracht, 't muisje da de kat gevangen had terug probeerde te redden, te 'leven'...



Bovendien had ik hen misschien zelfs eens goed op hun bakkes geveegd ook nog!

Ik heb mijn principes.
Ik had overwogen hun ouders op te bellen maar daar was ik jammer genoeg te verlegen voor.

Alfamannetjes zijn niet zomaar alfamannetjes eh.

Ik wou mijn ouders niet ongerust maken.

Je spreekt naar je vertand hebt, ik probeer hier dieper in te gaan op dat 'pesten', probeer te weten te komen hoe zulke dingen ontstaan, w�*t er tegen gedaan kan worden, om wèlke reden mensen zich l�*ten pesten, en waarom pesters pesten etc...

Maar goed ook, die ouders hadden er voor gezorgd dat je je nog ongelukkiger ging voelen. Geloof mij.

Hebben ze uit zichzelf nooit wat gemerkt?

Jongen toch, alsof dat iets zou oplossen.
Principes? Hadden de pesters principes?
Gij zijt precies mijn broer :?

Maar als ge op hem toestapt en hem een slag tegen zijn oor geeft wil dat wel eens veranderen.

Ben je dik?

Ik had gewoon gezegd dat ik geen vrienden had. Understatement van de eeuw maar het werkte wel. Mijn ouders werden wel verwittigd toen ik naar de directie stapte.

*Niemand, geen enkele pester, verneukt je leven als je dat zelf niet toelaat*

Het klopt, het is alleen irrelevant als je over mensen spreekt. Omdat persoonlijkheden verschillen, veel mensen durven simpelweg niet voor zichzelf op te komen.

Ik ben vrij mager.