in Odessa, Ukraine, more than 30 anti-Kiev protesters were burned alive, as a US-backed pro-Kiev mob set fire to the trade union building into which they ran to escape the pro-Kiev crowd. It was the largest loss of life in Ukraine since the US-backed coup in February, and it may well be a turning point in the east versus west struggle that ensued.

The pictures from the scene were ghastly (warning: graphic), as desperate protesters tried to claw their way out of the building as they were burned alive. Also ghastly were the photos of the young girls happily making the molotov cocktails that were thrown into the building.

More ghastly still, was the US media coverage of the savage event. Even when 25 minutes video available clearly demonstrated what happened in Odessa, clearly demonstrated who was responsible for the incineration of unarmed protesters, the US media all hewed to the State Department line that pointedly refused to pin any blame on the pro-Kiev mob supported by Washington. Said the State Department release: ...

In Nederland deed presentatrice Victoria Koblenko al veel stof opwaaien, maar ze zakte af naar ons café om te praten over de crisis in haar Oekraïne.

"Volgens de eerste informatie blijkt alvast het dossier over Oekraïne te zijn gekopieerd. Er is dus sprake van spionage. Maar we bekijken de omvang van de schade nog", zegt hij. "We proberen de daders nog te identificeren. Het is dus nog voorbarig om met zekerheid te concluderen wie hier achter zit."

<sub>Een van ‘s lands sterjournalisten is ongetwijfeld Lars Bové van De Tijd, hun gerechtsspecialist. Men ziet hem als de parel aan de kroon van wat dan ‘s Vlaanderens kwaliteitskrant hoort te zijn. Ze is tegenwoordig trouwens op roze papier gedrukt zoals die andere maar dan Britse zogenaamde kwaliteitskrant The Financial Times.

Primeurs

Wat die parel aan de kroon en die kwaliteit echt inhouden bleek vandaag nog maar eens met de kop van de krant “Moskou hackt Belgische staat’, wat op pagina 8 dan “Rusland breekt binnen in computers Buitenlandse Zaken’ wordt. Titels die kunnen tellen maar feitelijk gewoon bedrog en desinformatie van de bovenste plank zijn. (1)

De vraag die men zich bij dit soort ‘primeurs’ steeds moet stellen is wie de bron van het verhaal is. Dat kom je natuurlijk zelden of nooit te weten. Zelfs al laat de betrokken journalist zich gebruiken als een soort vuile vod dan nog zal hij die bron beschermen. Een vorm van totaal misplaatste loyaliteit.

...

Kan iemand bij De Tijd mij vertellen waar het bewijs is-voor haar toch formele beschuldiging? Hacken is bijna kinderspel en aangezien het hier blijkbaar ook om beursgevoelige informatie gaat is ook elke serieuze speculant op Wall Street kandidaat dader.

Maar mensen als een Alain Winants bezitten pakken voor journalisten zeer interessante informatie. En informatie is waar een journalist steeds naar zit te zoeken. In die zin is het een relatie van koper en verkoper en dan moet men de mogelijke verkoper van informatie zeker niet voor het hoofd stoten. En daarover struikelt men in de journalistiek steeds weer.



Maar een goed lezer en kenner van de stiel en dossiers als dit zal er al snel doorkijken en de bron zo kunnen situeren. En wat zien wij? Naast het stuk op pagina 8 staat op pagina 9 een paginagroot interview met Alain Winants die tot eind maart de grote chef was van de Belgische Staatsveiligheid. Men kan dus al een sterk vermoeden hebben wie dit lekte. De krant geeft zo te zien zelf een voorzet.

Dat er bij de computers van Buitenlandse Zaken ingebroken is klopt, het werd door meerdere bronnen toegegeven. Maar wie er achter zit is een andere vraag. De krant en Lars Bové mogen dan nog met de grootst mogelijke zekerheid hier Rusland beschuldigen, zelfs hebben ze ondanks de vette tittels geen enkele zekerheid.

Zo schrijft hij:

“De eerste sporen wijzen naar Rusland, dat in volle Oekraïnecrisis zou (mijn onderlijning, nvdr.) hebben geprofiteerd van de gebrekkige cyberbeveiliging van België om geheime dossiers te kopiëren.”

...

Met andere woorden, hij doet veronderstellingen die hij met niets kan staven. En dat kan ook moeilijk anders. De woorden van Alain Winants als bewijs gebruiken durft hij natuurlijk niet.

...


Premier Elio Di Rupo bekladden is geen probleem voor Winants maar zijn computernetwerk beveiligen tegen de vrienden van NSA en GCHQ… dat is wel een ander paar mouwen.

Nadien, in de andere berichtgeving, waaronder op radio 1 van de VRT, werd er ook gesteld dat er geen enkele zekerheid is wat betreft de dader. Wat ook de officiële versie is van Buitenlandse Zaken.

Rusland bekladden

Maar het doel van diegene die lekte was duidelijk Rusland nog eens in een slecht daglicht te stellen en dan is elke journalist die dat spelletje wil meespelen van harte welkom.

Deze auteur vroeg in het verleden in de zaak van spion en wapenhandelaar Jacques Monsieur een gesprek met de beide veiligheidsdiensten en kreeg een njet. Journalisten als Kristof Clerix, Mark Eeckhaut en Lars Bové daarentegen zijn wel welkom.

Hoeft het dan te verbazen dat het interview elke kritische zin mist. Het niveau van dit gesprek van Bové met Winants is dat van de hagiograaf die bij zijn onderwerp wat antwoorden zit te bedelen. Het is een vrije tribune waar Winants zijn tegenstanders – de regering Di Rupo die hem niet wou herbenoemen – nog eens extra mag bekladden.

En dat Bové zonder enig bewijs Rusland zit te beschuldigen zal bijvoorbeeld bij de CIA en op de Amerikaanse ambassade wel op gejuich zijn onthaald. Wie weet krijgt hij in de toekomst nog van dat soort primeurs. Hij is bruikbaar.

China en Belgacom

Dat bleek voorheen al toen Bové in volle crisis rond Edward Snowden en de computerinbraken bij Belgacom plots prominent de lezers van de krant wist te melden dat het China was dat bij onze telecommaatschappij had ingebroken. “Belgacom-hacker bespioneerde ook de Britten” kopte Bové en De Tijd fier en prominent op 22 september 2013.

Zo schreef hij toen:

“Ook China staat nog op de verdachtenlijst, ook omdat de kenmerken van de malware al eerder zijn vastgesteld bij Chinese hackingpraktijken. Door de spionage bij de Britten komen de Verenigde Staten wat minder op de voorgrond.”

...</sub>