Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles
(Bericht 7191216)
Dat lijkt u dan verkeerd, maar dat komt omdat u zelf in de rechtse termen denkt. Als u mijn parafrasering van Deleuze eropnaleest zal u zien dat het eerder gaat over egoïsme - narcisme, al dan niet geprojecteerd, versus een openstaan voor de ander.
Je bent nog hardhoriger dan een VRT-journalist. Voor de derde en laatste keer: het patronaat heeft er bij de regering op aangedrongen om nieuwe arbeidskrachten te werven in andere landen om hen gesegregeerde arbeidersplaatsen aan te bieden. Zo mochten kinderen van mijnwerkers alleen maar mijnwerkers worden, zoals de film "Marina" onlangs nog in herinnering bracht. De opeenvolgende regeringen zijn daarop ingegaan en een deel van links heeft, zoals ik heb uitgelegd, in een ware geest van klassencollaboratie, meegewerkt aan deze racistische segregatiepolitiek, kaderend binnen een kapitalistisch en imperialistisch systeem.
Kapitalisme en imperialisme zijn geen politieke partijen, maar systemen. Lees Imperialisme, hoogste stadium van het kapitalisme van Lenin eens aandachtig.
Ik reageer niet op verdenkingen, maar op feiten. Hoger heb ik uitgelegd wat ik onder halen en dumpen versta en daar zul je het mee moeten doen. Als jij wil volharden in de boosheid en zaken lezen die er niet staan, dan is dat jouw zaak.
Neen, dat is een geheel andere discussie. De discussie over vrije wil en determinisme en de al dan niet bestaande compatibiliteit daartussen is een metafysische discussie, die mensen als Kant heeft bezighouden. Kant was b.v. compatibilist. Marx voert een heel andere discussie, namelijk de formele vrijheid binnen het kapitalisme versus de reële vrijheid.
Als een dief een pistool tegen het hoofd zet en je de keuze geeft "je geld of je leven", dan is dat formeel gezien een keuze. Formeel ben je vrij om je leven of je geld over te leveren. In de praktijk ziet iedereen dat hier van geen reële vrijheid sprake is. Op dezelfde manier is het zo dat als kapitalisten de productiemiddelen beheersen, beschermd door een bende gewapende mannen (de staat; Engels: "in laatste instantie is de staat een bende gewapende mannen") en de arbeiders de keuze hebben om dood te hongeren of bij de kapitalisten in dienst te gaan, er formeel vrijheid heerst, maar geen reële vrijheid.
Dat alles heeft met de metafysische discussie over vrije wil, niets van zien.
Zolang er verschillen in inkomen bestaan, zal die migratiedruk erzijn. Niets kan rechtvaardigen dat men voor dezelfde inspanning niet hetzelfde loon krijgt in Kinshasa, in Kuala Lumpur, in Brussel of in Genève. Om dit in te zien, moet men natuurlijk wel vanuit de mensheid, vanuit een ethisch perspectief vertrekken en niet vanuit (al dan niet geprojecteerd) narcisme.
|
