Carte blanche is niet ethisch.

Ik denk dat er een stofje op de naald plakt.
Vindt u persoonlijk dat het verzet op morele gronden - dus niet op juridische, zij het nationaal of internationaal - bestaansrecht had?

laat

Er is geen moraliteit in deze. Dus wat u vraagt, is zonder enige grond. Er zijn alleen de wetten.

Wat morbide zeg.

'Geen moraliteit'? Waarom dan een onbekende vrouw 'herdenken' om wat meer dan 60 jaar geleden is gebeurd?

Hoezo?
Ik vraag hem gewoon: "wat vindt ge zelf? Was da goe van die mannen om zich te verzetten tegen de nazi-bezetter?"

U probeert weer eens van de hak op de tak te springen. Dit ging over oorlogswetten. Vormen van verzet tegen een wettig afgesloten wapenstilstand is in strijd met de afspraken tussen landen. De zogezegde moraliteit waarover u spreekt, bestaat in deze niet. Het is een mooi woord dat als schaamlapje moet dienen voor eigengereid optreden.

Inderdaad, net zoals het "goed" was dat sommigen dienst namen in het leger dat het verzet bestreed.

Luister naar Lombas. Kapitalisten hebben altijd gelijk.

Dit ging nochtans over Irma Laplasse tot u over die oorlogswetten begon.
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=135

Waarom moet zij per se herdacht worden?

.

U antwoordt niet op mijn vraag.

Zich buigen over de vraag "goed of kwaad" is een typische vraag die past in de geschiedschrijving van de overwinnaar. Dan is er een kant verkeerd en een ander kant juist.

Feit is dat iedereen vrij was in het verzet te stappen, maar tegelijkertijd moest men ook onder ogen durven zien dat men aldus handelde tegen de oorlogswetten. Als burger nam men de wapens op in weerwil van een wapenstilstand. Dit betekende dan ook dat de bezetter je als onwettig strijder of terrorist mocht opsporen, vervolgen en desnoods doden. Zo zit het immers in elkaar. Nog altijd trouwens.

Omdat het een vraag is over een onbestaand iets. Er is immers geen moraliteit in deze. Moraliteit is iets wat past in de geschiedenisboekjes van wie de overwinning op zak heeft.

Inderdaad, daarom zet ik die goed ook tussen aanhalingstekens. De historiografie doet net alle moeite niet verdacht te worden een geschiedenis van de overwinnaar te schrijven, dus laten we even Rankeaans blijven.

Dat moet u vragen aan de personen die deze herdenkingen organiseren of eraan deelnemen.

Dat kan, terugkijkend, overeenkomen met je eigen ethiek. Of juist niet.
Hoe zit het bij u?

Ik doe niet aan achteruitkijkende oordeelsvorming. Dat is niet alleen belachelijk, maar gaat ook voorbij aan de werkelijke situaties waarin mensen zich toen hebben moeten voortbewegen. In dergelijke omstandigheden is de werkelijkheid veel grijzer.

Ik denk trouwens dat ik er geen eigen "oorlogsethiek" op nahoud.

Ik denk dat het een neef is, soit, we zullen het 'ns vragen aan Gerolf.
Als de tijd gekomen is.

Er wordt hier nochtans iets geheel anders beweerd : (ingekorte quote) Lijkt me niet bepaald een familie met een gezonde afkeer voor de nazi-ideologie/vreemd bezettingsleger...

Een kleine correctie
- Irma Laplace was geen lid van de VNV
- Henri Laplasse was geen militant van de Zwarte Brigade
Het overige is juist.

Best mogelijk, hoor. Ik vroeg me enkel af waarom niemand reageerde op de post van GC.

Euh, ja, en?

D�*t ga ik onthouden. En er u ten gepasten tijde aan herinneren.

Haar gevangenisdagboek bulkt van de letterlijke bekentenissen!

Die Witten moesten maar doen wat ze nodig achten, dat klopt. Maar wie op eigen houtje politie en rechter begint te spelen tegenover "zwarten" en zich de status van "verzetsstrijder" (ergo "strijder") aanmeet, moet niet komen klagen als de Duitsers en de zwarten terugslaan.

Ik heb medelijden met alle onschuldige gijzelaars die zijn geëxecuteerd door de Duitsers (vaak voor aanslagen gepleegd door "verzetshelden"), met alle "verzets"lieden die Joden, piloten en onderduikers trachtten te helpen en daarbij omkwamen... Zij hebben hun levens geriskeerd om anderen te helpen en zijn daar vaak het slachtoffer van geworden. Die verdienen zeker het predikaat van "slachtoffer" (in geval van de gijzelaars) of "held" (in geval van de verzetslieden).

Maar WB'ers die zich bewapenden en aanslagen pleegden tegen Duitse soldaten of zwarten, of zelf politie en rechter speelden vlak na de bevrijding, moet ik die nu op één lijn stellen met al die andere slachtoffers van de Duitsers? Zijn dat nu onschuldige sukkelaars en moet iedereen die hen bestreed dan maar oorlogsmisdadiger worden genoemd? Wie oorlogje wil spelen weet dat hij risico's loopt en moet die ook aanvaarden, zo simpel is het wat mij betreft.

Tijdens de betogingen van de linkies en hun allochtone vriendjes.;-)