Al een geluk dat ik gevoel voor humor heb; er weerklinkt hier nu een Homerisch gelach in plaats van jammerend geweeklaag over zo weinig inzicht in de geschiedenis als discipline.

Dag Lombas,

Graag volgende bedenkingen bij jouw reactie…

Bovenstaande stellingen worden – volgens mij – onderschreven door elk weldenkend mens. Het zijn echter principes die slechts in een pacifistische wereld van toepassing kunnen zijn. We leven niet in een pacifistische wereld, integendeel. Ik heb veel vingers te kort om het aantal gewelddadige brandhaarden te tellen, die tegenwoordig infernale hitte afgeven en gevoed worden door merendeels onverdraagzaamheid. Daarom dat ik – sedert ik me door deze thread verdiep in het libertarisme (ik ben dus een échte ‘rookie’ op dit vlak) – mijn denken indeel in twee denkgebieden: filosofisch en praktisch. Met het eerste wil ik voor mezelf een ‘ideaal’ omschrijven, met het tweede poog ik de principes van dat ideaal in de geldende realiteit te plaatsen.

Met je tweede stelling – dat dienstplicht niet tot de opties behoort – ben ik het volmondig eens. Dienstplicht is voor niets goed. Ik ga niet de moeite doen om hiervoor argumenten op te hoesten maar ze zijn legio. Toch hoor ik – vooral onder de vorm van cafépraat – meer en meer meningen opgaan voor het intrekken van de opschorting van de dienstplicht in dit land (veel mensen schijnen niet te weten dat de dienstplicht bij ons niet is afgeschaft, maar louter opgeschort).
De reden van deze ‘Terug-naar-de-dienstplicht’-roep is eenvoudig: de vergrijzing en de daarmee gepaard gaande slogan ‘Vroeger was ’t allemaal beter’. Het zijn namelijk vooral ouderen – in hoofdzaak mannen – die deze ‘wereldverbeterende’ wijsheid luchten. Volgens die wijze, grijze mannen kan de legerdienst de jeugd opnieuw ‘discipline’ bijbrengen. Wanneer ik hen vraag hoe ze het begrip ‘discipline’ dan wel invullen, is een wazige blik of een sentimentele woordentirade, het enige non-argument dat op tafel – of beter ‘den toog’ – wordt gegooid.

Je eerste stelling wil ik ombuigen tot een vraag: Is een staand leger nodig?
Ik ga steeds van een positief antwoord uit omdat ik – lettend op de realiteit – het tegendeel eerder naïef vind. Maar – zoals uit mijn uiteenzetting blijkt – geloof ik in geen geval in de instandhouding van nationale, staande legers. Dat is duur, uit de tijd en totaal overbodig.
Het enige wat een nationaal leger de dag van vandaag nog verantwoordt, is één of ander défilé op deze of gene nationale feestdag. Mooie verantwoording, me dunkt! Een nationaal, staand leger is niet meer dan nihilistisch sentiment dat zou moeten bijdragen tot een ‘nationaal gevoel’. Met dit argument werd ik vorig jaar zelfs uitgenodigd om mee te ‘defileren’ als veteraan. Stel je voor, ik ben 37! Ik heb geantwoord dat ik misschien zou overwegen deel te nemen, als ik de kans krijg ooit tachtig te worden en dan nog uitsluitend tegen een ‘royale’ vergoeding, die gelet op de gelegenheid best toepasselijk zou zijn. Maar ik dwaal af…

Als ik negatief antwoord op de vraag indien een staand leger nodig is dan word ik met nogal wat probleemstellingen geconfronteerd. Wat gebeurt als dit land zijn leger unilateraal zou gaan afschaffen?
De vrees dat we hierdoor zouden worden aangevallen door één van onze buurlanden, lijkt me gelet op het Europees eenheidsstreven, niet reëel. Dus de noodzaak om een staand leger te hebben om het nationaal grondgebied te verdedigen bestaat niet.
Isoleren we onszelf dan niet door ons te onttrekken aan deze ‘militaire solidariteit’ op Europees vlak? Welke situatie zou ontstaan indien elk staand leger van de EU zou worden opgedoekt? Het zijn geen eenvoudige vragen en ik ga mezelf dus meer tijd geven om er een antwoord op te zoeken.

Volledig akkoord.

Ook akkoord.
De denkoefening die ik deed mbt ‘Defensievoluntariaat’ heeft vanuit deze optiek één groot gebrek. Een wezenlijk eigenlijk. Weliswaar verschuif ik de verantwoordelijkheid van de financiering van het leger van de overheid naar de privé-sector. Maar omdat het voluntariaat in betreffende geval een even groot fiscaal voordeel oplevert, gaat het om niet meer dan een verschuiving en niet om een wezenlijke inkrimping van de overheid.

Hier hebben we het over het recht van vereniging en ook dat is absoluut. Vanuit het NAP heb ik wel een bedenking omdat burgermilities per definitie ook gaan over de bewapening ervan.

Absoluut!


Kort samengevat:
Volgens mij bestaat, gelet op de realiteit, de noodzaak van een staand leger. Evenwel niet op nationaal vlak en uitsluitend op vrijwilligheid zowel voor wat betreft de personele invulling als de financiering.
Bij het organiseren van burgermilities heb ik problemen omdat daar een confrontatie optreedt tussen de vrijheid zich te verenigen en het NAP.
Ik gun mezelf meer tijd om hier over na te denken.

Dag Black Cat,

Met over-wetgeving bedoel ik de evolutie naar individuele uniformiteit en steeds verder weg van individuele vrijheid.

Misschien eerst een voorstel van oefening doen: U neemt een aantal A4-vellen en tekent daar drie kolommen op. In de eerste kolom noteert u “Wat ik moet…”, in de tweede “Wat ik niet mag…” en in de derde “Wat ik mag…”. Hierop neemt u, laat ons zeggen, het Burgerlijk Wetboek ter hand en u begint de kolommen in te vullen. Moet ik u vertellen welke kolom nogal leeg zal blijven? Of kan u dit al raden?
Wanneer u mocht besluiten gevolg te geven aan dit voorstel, dan kan ik u ook aanraden enkele zakdoeken ter hand te houden. Niet zozeer om tranen van ellende en verdriet weg te vegen. Eerder om tranen van vreugde. U kan zich niet voorstellen hoe komisch sommige banaliteiten in dat boek klinken en zijn.

Mocht ik niet beter weten ik riep de persoon die verantwoordelijk was voor de initiatie van de 'Code Civil' uit tot de grootste komiek aller tijden. Maar zie je, die komiek had geenszins het doel om de vrijheid van de mensen te bevorderen, eerder die aan banden te leggen. Napoleon was een machtswellustige controlefreak en zijn daden moeten aldus worden geïnterpreteerd. Het Burgerlijk Wetboek is een gevolg van de karaktertrekken: controle en macht. Ons samenleven is gebaseerd op dat boek, stel je voor.

Maar soit, bovenstaande doet niet echt ter zake, maar ik beschouw het dan ook als mijn vrijheid om bij tijd en stonde eens volledig naast de kwestie door te drammen. Bij mijn weten bestaat er geen wet die zoiets verbiedt. Hopelijk brengt het niemand op ideeën.

Mijn stelling is dat een minimale overheid moet bestaan die als arbiter optreedt in de samenleving en dit op basis van een zeer beperkt aantal grondregels, die de arbiter (overheid) toelaat om elk concreet geval op een rationele manier te evalueren naar de geest van die grondregels en vanuit een ethische ingesteldheid. Dat is perfect mogelijk! In deze zin schreef ik eerder volgende grondregels neer die op zich al een zeer grote juridisch lading dekken:

“Alle mensen zijn gelijkwaardig en bezitten het recht van de absolute vrijheid om te doen, te laten, te denken en te zeggen wat die mensen willen zolang het uitoefenen van dat recht door de ene mens geen belemmering betekent voor een ander mens om datzelfde recht te gebruiken”

“De overheid waakt over de fysische integriteit van elk mens. Indien de overheid, om welke reden dan ook, niet in staat is die integriteit te bewaren, kan de mens wiens fysische integriteit is bedreigd, die maatregelen nemen in proportionaliteit tot de bedreiging, die nodig zijn om zijn fysische integriteit te bewaren.”

In reactie hierop gaf u dit:
Hetgeen ik in het vet aanstipte in uw reactie, is eigenlijk antwoord op uw eigen vragen. Inderdaad is het aan de arbiter (rechter) om over elk specifiek geval te oordelen aan de hand van enkele grondregels.
Denkt u nu werkelijk dat het ooit mogelijk is om zo’n wetgeving op te stellen die antwoorden biedt op alle mogelijke problemen? Ik niet.
In deze treed ik Desiderius bij wanneer hij het KISS-principe aanhaalt. Verder denk ik dat zijn antwoord op jouw reactie voldoende duiding biedt dus koppel ik graag terug naar zijn eerdere bijdrage zonder te vergeten een belangrijke passage aan te halen:


Vanuit mijn empirische kennis heb ik het – zoals ik eerder aangaf – moeilijk om zomaar in de logica van de ‘rationele mens’ te stappen. Maar op zich doet dat niet terzake.
Het is de arbiter die zich tijdens de beoordeling van onenigheden of conflicten, al dan niet met geweld, als ‘rationele mens’ moet gedragen. Niet het individu – of de groep individuen – dat tijdens het samenleven nog al eens blijk geeft van irrationeel gedrag. Dat de ratio op termijn wel de overhand haalt van het irrationele, geloof ik ook, maar die termijn durft soms wel eens uitlopen.
Ik denk hierbij aan de momentele situatie in het Midden-Oosten. De periode van irrationaliteit duurt reeds lang, maar geen mens die weet wanneer die zal eindigen.
Anderzijds kan voormalig Joegoslavië gelden als voorbeeld waarbij de rationaliteit het uiteindelijk haalt na een periode van gewelddadige irrationaliteit.
Het gedrag van de betrokken naties kan je doortrekken naar individuen: als de kost te hoog wordt, is men zo goed als verplicht het verstand te gaan gebruiken.
Langdurige irrationaliteit beschouw ik – zeker bij individuen – eerder als uitzondering dan wel als regel. Daarin verschillen we blijkbaar het meest van mening:
Ik durf uitgaan van gezond verstand bij mensen, u twijfelt daar enorm aan en dus verdedigt u de stelling dat mensen eigenlijk dwaas zijn en dat de overheid op een zo doordringende manier als mogelijk het leven van die dwazen moet regelen. U lost daar uiteindelijk niets mee op omdat u er de eigenheid van de mens niet mee verandert. Ten hoogste onderdrukt u die en dat wreekt zich.


Zie je, Black Cat, ik verzet me tegen de onweerstaanbare drang die de overheid verplicht om voor elk mogelijk en voor elk nieuw probleem een beperkend regeltje te formuleren. Al die regeltjes blijken al gauw onvoldoende te zijn dus worden er snel nog enkele nieuwe bijgemaakt. Ik verwijs graag naar het citaat van Thomas More dat ik enkele reacties terug aanhaalde. Het is nog zeer toepasselijk.

Nog iets terzijde. Er bestaat zoiets als: “Elke Belg is verondersteld de wet te kennen”. Daarmee bedoelt men niet één wet, hé Black Cat, maar �*lle wetten. Kent u die allemaal? Ik alvast niet, waardoor ik – en met mij alle inwoners van dit land – in een soort illegale sfeer vertoeven. Misschien kan een wetsvoorstel dit juridisch hiaat opvullen? Als de overheid verwacht dat de mensen de wet kennen, dat die overheid dan zorgt voor een eenvoudige en voor iedereen toegankelijke wetgeving.

Dag La Chunga,

Graag een volgende reactie op jouw bedenkingen...

Europa kan hier inderdaad goed voor dienen. De vraag is of wij dan actief een troepenmacht moeten garanderen. Kan het antwoord daarop niet resoluut zijn dat er geen noodzaak is voor een continue troepenmacht dan wanneer een defensie -of humanitair mechanisme in gang schiet? In Schotland moest, in de tijd dat het nog een koninkrijk was, iedereen 40 dagen per jaar (indien er oorlog was, uiteraard) dienen in het leger - een feodaal principe. We zouden datzelfde principe kunnen toepassen, maar dan zonder de plicht of duur. Indien bijvoorbeeld Estland door Rusland zou worden aangevallen (wat lange tijd realistisch was wegens het grote nationale nostalgisch gevoel van het hoge aandeel Russen in Estland zelf) zou men échte solidariteit zien met de Esten, door bijvoorbeeld een Spanjaard die vrijwillig naar daar trekt om te gaan helpen. Voorbeelden van de geschiedenis zijn talrijk: de Boerenoorlogen, de Spaanse burgeroorlog, ...

Een aantal puntjes:

1) Iedereen heeft het recht zichzelf te verdedigen, of om dat niet te doen, en aldus ook middelen aan te wenden met dat teneinde
2) Burgermilities mogen hun afspraken enkel laten gelden in afspraak met de leden onderling en eender wie die afspraken toezegt (bijvoorbeeld persoon B neemt niet actief deel aan burgermilitie A maar laat de leden X, Y en Z wel toe in zijn tuin om een verdedigingslinie op te stellen, of zo)
3) Burgermilities zijn zelf onderhevig aan het NAP-principe, wat wilt zeggen dat ze geen enkele vorm van geweld of agressie mogen voorwenden en het leven, vrijheid en eigendom van derden niet mogen schaden (tenzij die dus zelf het NAP overtreden door geweld te initieren)
&c natuurlijk

Het klinkt allemaal wat ondoordacht: het is vrij utopisch om te denken dat je in één twee drie de geschiedenis kan overdoen. Idem met de wetboeken: die mogen dan al aan herziening/aanpassing toe zijn, dat betekent nog niet dat die kunnen vervangen worden door één velletje A4.

Beperkend, betekent (ook) vermijden van misbruiken. Pleidooien voor ongebreidelde vrijheid zijn dan ook dikwijls niet meer dan pleidooien tot ongebreideld misbruik. Die beperkingen gelden om die reden ook ten opzichte van de overheid zelf, dank zij de scheiding der machten beperkt de overheid haar eigen machtsaanspraken.

Waar het dus over gaat is niet of de huidige overheden perfect of zelfs aanvaardbaar goed en adequaat zijn. Waar het wel over gaat is waar ze inhoudelijk fout zouden zijn en of de aanpassing er moet komen van minimalisering dan wel van verbetering van de overheid. Ik kies dus voor een optimale overheid, omdat een minimalistische een vrijgeleide is voor misbruik.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door La Chunga (Bericht 1819190) Nog iets terzijde. Er bestaat zoiets als: “Elke Belg is verondersteld de wet te kennen”. Daarmee bedoelt men niet één wet, hé Black Cat, maar �*lle wetten. Kent u die allemaal? Ik alvast niet, waardoor ik – en met mij alle inwoners van dit land – in een soort illegale sfeer vertoeven. Misschien kan een wetsvoorstel dit juridisch hiaat opvullen? Als de overheid verwacht dat de mensen de wet kennen, dat die overheid dan zorgt voor een eenvoudige en voor iedereen toegankelijke wetgeving.

Daar is juridisch advies voor. Een meer toegankelijk wetgeving, is een aanpassing, geen afschaffing. En ook zal er steeds een groep zijn die van wetten niets begrijpt.

Libertarisme is gewoon te simplistisch.

Het is wel de overheid die wil bijsturen, niet?

Milieuorganisaties zouden liever meer overheidsingrijpen zien. Die regulering waar je het over hebt, belet niet dat het regenwoud voortdurend verdwijnt.

Elk vermeden slachtoffer, is er één minder. En wat zou er verkeerd zijn als sociale diensten mensen helpen (zoals de drugverslaafde moeder met zelfmoordneigingen) om uit hun miserie te raken? Of om familiedrama's te voorkomen waarbij een partner uit wanhoop "de andere meeneemt" in zijn/haar zelfmoord?

Hetzelfde geldt voor veiligheidsmaatregelen: wanneer gaan ze te ver? Zonder verkeersreglement zou de openbare weg een kamikaze-bedoening zijn.

De waarneming leeft dat de toelaatbare geweld-drempel in verre overschreden is, wereld wijd. O.m. door de aanwezigheid van "geweldcultuur". Let op het verschil in reactie tussen Israel en India.

De overheid wil niets. De overheid kan niets willen. Alleen individuen kunnen iets willen; in casu kan de meerderheid der parlementairen, of een minister, of (...), iets willen. De overheid zélf niet.

In praktijk zijn het vooral belangengroepen die iets willen en die via lobbywerk erin slagen dat te bereiken.
Ook voor een stuk omdat het eigendomsconcept niet strikt toegepast wordt op het regenwoud hé. Anders zouden we grote "koop-een-stuk-van-het-regenwoud"-acties kunnen opzetten waarbij mensen een lap Amazonewoud kopen en schenken aan pakweg Greenpeace. Ik zou dat een uitstekend initiatief vinden trouwens.
Daarnet in de krant: het aantal gewapende conflicten lag vorig jaar op het laagste peil in 20 jaar, zijnde 39. In 1993 bedroeg dat nog 62.

Overigens, een taaltip: zeg niet 'oorlog', zeg 'gewapend conflict'. Staat sjieker.

Belangengroepen willen niets,... ;)


Zou dat kunnen komen door beperkingen in de wapenhandel edm opgelegd door de overheden? :twisted:
Is gewoon juridische correctheid.

:D

Touché.

De overheid is de expressie van de burgers als organisatie van de samenleving. Over bedrijven spreek je ook als "Microsoft" "Inbev", enz. De beslissingen worden genomen door individuen die dat bedrijf vertegenwoordigen.

Wanneer bij een rechtzaak tegen Microsoft er een veroordeling komt, zijn het niet de advocaten die gaan moeten betalen, ook al verdedigen zijn het bedrijf. Zij spreken namens het bedrijf.

Idem met de overheid. Als de minister van volksgezondheid besluiten neemt om het gebruik van anti-biotica af te remmen, doet hij dat namens de overheid, dus wil de overheid, als expressie van de burgers, de anti-biotica afremmen.


Niet echt, want dan komt het in bezits-circuit. Beter zou zijn wetten die uitmaken dat bepaalde natuurlijke bronnen beschermd gebied worden, en dus eigendom van niemand.


Misschien dat het gisteren lager lag dan vandaag.

Het gaat om de objectieve geweld-en globale graad, nl veel te hoog. Enkele miniscule fluctuaties daarin doen niets ter zake.

:D Dus jij denkt wérkelijk dat een paar ambtenaren in een bureau, gewapend met wetteksten, er beter in zullen slagen om het Amazonewoud te beschermen dan pakweg Greenpeace als eigenaar?

Nee serieus nu. Het is al meermaals bewezen dat eigendom leidt tot een duurzamer ontginningsbeleid. Geen enkele ondernemer heeft baat bij duizend hectaren leeggekapte chaos: het is voor hen interessanter dat er op dat stuk grond duurzaam gekapt wordt, d.w.z. er worden nieuwe bomen bijgeplant zodat het stuk grond voortdurend blijft renderen.
Maar: als het niét je eigendom is, why should you care? Je gaat gewoon het Amazonewoud in, je kapt zoveel hectaren en je verkoopt het hout en dan trek je verder, en het is eigendom van niemand dus geen probleem daar.
Aangezien dat objectief is, heb je uiteraard cijfers om mij te overtuigen?

Er zijn weinig markten zo grondig verkloot als die van de gezondheidszorg. De hele medisch-farmaceutische sector wordt door overheidsingrijpen beheerst. Ergo: het is de overheid geweest die verantwoordelijk is voor de overconsumptie van antibiotica (+ de talloze slachtoffers van niet te behandelen ziekenhuisinfecties); dus is het idd. de overheid die z'n regulering moet aanpassen.

Kortom: ik zou hieruit zeker geen argument pro-overheid durven distilleren. Wel integendeel zelfs.

Tuurlijk willen milieuorganisaties dat. Niks mooier dan "jouw" visie te kunnen verankeren in harde wetgeving (annex repressie). Vooral interessant omdat je jezelf dan meteen ook boven en buiten de publieke opinie kan plaatsen. Nogmaals: de bontmarkt was al op sterven na dood toen de overheid reageerde. Die wetgeving was overkill.

Voor het overige is jouw voorbeeld van het regenwoud een typische illustratie hoe "commons" onvermijdelijk leiden tot wanbeheer. Percalion heeft 100% gelijk dat een systeem van exclusieve property rights véél ellende zou kunnen voorkomen.

Wat er verkeerd aan is? Ga eens navraag doen bij talloze gezinnen waar de sociale diensten "preventief" de zaken eens gingen corrigeren. Daar zijn verdomd veel drama's gebeurd. En die éne drugsverslaafde moeder redden van een zelfmoord die ze "misschien wel of misschien ook helemaal niet" zou uitvoeren, weegt daar niet tegen op. Ik moet trouwens nog het eerste familiedrama voorkomen zien door de "sociale diensten". Maak jezelf vooral niet teveel illusies.


Het is geen zwart/wit -redenering, Cat. In de praktijk is zelfs al gebleken dat "minder" verkeersreglementering zelfs kan leiden tot méér verkeersveiligheid.

Je formuleert het bijzonder goed: "de waarneming leeft..." De perceptie, gevormd via de media, via de lichtbak waar het grootste deel van onze bevolking zich rond schaart elke avond, via de pers die vooral wil "duiden" én niet zelden waterdrager is van de politiek. Angst voor geweld verkoopt heel goed, en in het huidige klimaat blijken politici van alle kanten die troef gretig te willen uitspelen. Nog NIEMAND heeft me kunnen overtuigen dat het fameuze klimaat van racistisch geweld waar men wekenlang over heeft gezeikt en waar men zoveel mensen mee de straat heeft opgejaagd in de zoveelste inhoudsloze betoging, meer is dan een mediatieke orchestratie. Want er zijn gewoonweg geen objectieve feiten om zoveel plotse hysterie te ondersteunen. Kortom: perceptie = realiteit. En een overheid moet daar ver boven kunnen staan. (lees: niet bij machte mogen zijn om daaraan toe te kunnen geven)

en meer moeten we van deze thread niet onthouden. 8)

Allez, 't is goed voor ene keer he...

Daar zou ik sterk aan twijfelen, lees bijvoorbeeld "War is a racket" (link), geschreven in 1935 door Majoor-Generaal Smedley Butler, een non-interventionalist en een van de twee enige mariniers die tweemaal de Medal of Honor (De hoogste militaire decoratie in de VS) gekregen heeft.

een mooie quote uit deze zeer interessante tekst:

(over WO I)It has been estimated by statisticians and economists and researchers that the war cost your Uncle Sam $52,000,000,000. Of this sum, $39,000,000,000 was expended in the actual war itself. This expenditure yielded $16,000,000,000 in profits. That is how the 21,000 billionaires and millionaires got that way. This $16,000,000,000 profits is not to be sneezed at. It is quite a tidy sum. And it went to a very few.

Weer een mooi voorbeeld van de effectiviteit van het oh zo belangrijke herverdelingsmechanisme waar de staat voor staat.

verderop vertelt hij ons ook:

Yes, we have had disarmament conferences and limitations of arms conferences. They don't mean a thing. One has just failed; the results of another have been nullified. We send our professional soldiers and our sailors and our politicians and our diplomats to these conferences. And what happens?
The professional soldiers and sailors don't want to disarm. No admiral wants to be without a ship. No general wants to be without a command. Both mean men without jobs. They are not for disarmament. They cannot be for limitations of arms. And at all these conferences, lurking in the background but all-powerful, just the same, are the sinister agents of those who profit by war. They see to it that these conferences do not disarm or seriously limit armaments.

Een andere quote van hem overtuigt je misschien van wat Shirley Bassey al zong: It's all just a little bit of history repeating...

I spent 33 years and four months in active military service and during that period I spent most of my time as a high class muscle man for Big Business, for Wall Street and the bankers. In short, I was a racketeer, a gangster for capitalism. I helped make Mexico and especially Tampico safe for American oil interests in 1914. I helped make Haiti and Cuba a decent place for the National City Bank boys to collect revenues in. I helped in the raping of half a dozen Central American republics for the benefit of Wall Street. I helped purify Nicaragua for the International Banking House of Brown Brothers in 1902–1912. I brought light to the Dominican Republic for the American sugar interests in 1916. I helped make Honduras right for the American fruit companies in 1903. In China in 1927 I helped see to it that Standard Oil went on its way unmolested.

En waar is die antibiotica als groeimiddel in de veeteelt naartoe. En de huisarts die voorschrijft om commerciêle redenen en gemakzucht? De schuld van de overheid? Bestaat of heeft een wet bestaan die het gebruik van anti-biotica oplegt? En Viox was ook een gevolg van overheidsingrijpen zeker?

En met eigendom mogen ze doen wat ze willen. Wat zijn we dan vooruit? Libertarisme heeft zelfs geen ordentelijke visie op dierenrechten, wat zou het een hebben op milieubeleid.

Het is gewoon een principiële kwestie: ongerepte natuur mag van niemand eigendom worden. Er is genoeg (=veel te veel) verknoeid door het kapitalisme.



Alle drama's die niet voorkomen werden zijn natuurlijk wel goed zichtbaar


Sorry hoor::lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Het komt erop aan een optelsom te maken:

moorden
doodslag
aanranding
zelfmoord
geweld in het gezin
kindermishandeling
oudermishandeling
dierenmishandeling
pesten
straatgeweld
"achterbuurt" en pooiers-geweld
georganiseerde misdaad
vergiftiging door mededogenloze pharma
geen toekomstperspectief door land in puin
racistisch geweld
religieus geweld
politiek geweld

enz...............

en natuurlijk ook oorlog.

Als ze voldoende boswachters hebben wel.

Of ze verkopen de boel om er appartementen op te zetten. Of een goudmijn.

Niet als dat woud beschermd gebied is en er bv een onderafdeling van de ordediensten is die speciaal opgeleid is voor natuurbescherming. Dat zou een nuttige militaire toepassing zijn.

Gelegitimeerd door een gepaste natuurwetgeving die ongecontroleerde natuurontginning strafbaar stelt.

Tot spijt van de milieubeweging bestaat er nauwelijks een land met een behoorlijke milieuwetgeving. Waar kapitalisme toe leidt weten we wel: natuurvernietiging en het uitsterven van diersoorten. In Congo bv is de natuur het eerste slachtoffer van de bestuurlijke chaos: stropers grijpen hun kans. Maar libertariërs noemen dat zin voor initiatief, neem ik aan.

Ik ga me niet uitlaten over de situatie in België, maar in de VS was de FDA (de US Food and Drug Administration) verantwoordelijk voor de goedkeuring van Viox in 1999 (bron) Wat lezen we verder over dit onderwerp?

A single attempt was made to warn the public about Vioxx. This attempt failed. Dr. David J. Graham, associate director for science in the FDA Drug Center's Office of Drug Safety, told Senate investigators that upon mentioning of the risks, he was "ostracized", "subjected to veiled threats" and intimidated by co-workers at the pharmaceutically controlled FDA.
(bron)

Iemand van het overheidsbedrijf FDA wil de gevaren Viox aan het publiek tonen, maar wordt geïntimideerd door collega's (dus ook werknemers van de overheid) van hem, vermoedelijk omwille van hun belangen in het bedrijf Merck. Wie dus nog beweert dat de belangen van de individuele burger noodzakelijkerwijs centraal staan bij een overheidsbedrijf slaat de bal dan wel behoorlijk grondig mis.

Ten eerste staat er niet dat het libertarisme het utilitarisme als bron heeft.
Er staat:
Dit heb ik nooit ontkent en doet ook niet ter zake.

Ten tweede staat er ook:
Zowaar, er zijn er toch die er zoals mij over denken.

Als het libertarisme al utilitaristisch zou zijn dan is dat in de maximalisatie van inividuele vrijheid. Maar dit is gewoon een evidentie omdat dit gewoon logisch vervat zit in de uitgangsposities en doel noch middelen komen hier bij kijken.

Nu ik heb het voorbeeld van het economische aspect van het libertarisme aagehaald juist omdat ik wist dit op dat vlak de perceptie verkeerd is. Mitgard zegt hier wat ik bedoel. Die associatie met yuppies of streber achtige figuren is totaal verkeerd. Ik ben geen libertariër omdat ik dan het meeste poen zou kunnen scheppen. Dat is veel gemakkelijker met de hulp van een staatsapparaat.

Het feit dat een libertarische wereld welvarender is, is niet ethisch omdat welvarendheid op zichzelf moreel absoluut zou zijn. Het is ethisch omdat dit tot stand komt zonder dat anderen hun vrijheid geschonden wordt. Dat het welvarend is komt gewoon omdat ongeveer 95% van de mensen welvaart heel belangrijk vinden en omdat ze in dit systeem verantwoordelijker en rationeler zullen omspringen met hun productiemiddelen. Een amish-achtige samenleving is in een libertarische wereld absoluut niet immoreel.

Ik ben ook begonnen met te zeggen dat er geen libertarische verlokking is omdat de meeste economische visies die nu opgang (zouden) maken niet in se libertarisch zijn. Vanuit een utilitaristische reflex wordt er naar libertarische kritieken op het huidige beleid gegrepen maar dat maakt het libertarisme op zichzelf nog niet utilitaristisch. Na het stuk van Stuurman vluchtig te heben overlezen denk ik dat hij zich inderdaad ook in dat politieke spectrum bevind.
Dit is heel vreemd want dan zeg je wel dat het verhogen van de productie en de welvaart op zichzelf het belangrijkste is zonder te verantwoorden waarom. Trouwens kan ik wel wat zaken bedenken die nog utilitaristischer zijn qua maximalisatie van BNP dan het libertarisme.

En waarom bracht Merck zelf het nieuws niet? Dat o zo brave bedrijf?

Als de overheid een markt voor 95% reguleert, dan moet ze ook niet te beroerd zijn om voor 95% de verantwoordelijkheid te dragen. Zoals ik in één van m'n eerste replieken aan la Chunga reeds stelde: als wetgever word je geacht om in de regelgeving NIET uit te gaan van het altruïsme van de burger. Lees Netslet's reactie op het Viox-verhaal en je ziet onmiddellijk hoe een overheid zich keer-op-keer laat aansturen door lobbygroepen. Of dacht je dat het er allemaal zo koosjer aan toe ging bij de geneesmiddelenregistratie? Juist het feit dat de overheid zich boven en buiten de normale marktmechanismen kan positioneren, zorgt ervoor dat er tal van drama's gebeuren.

Een "ordentelijke visie op dierenrechten"? Is die dan nodig, poes? Ik heb vanuit geen enkele politieke invalshoek enige "ordentelijke visie op dierenrechten" horen declameren voordat de dierenrechtenverenigingen binnen de publieke opinie stevig voet aan de grond hadden gekregen en de bevolking reeds grotendeels was gesensibiliseerd. Het enige wat overheden hebben gedaan, was recupereren. Plat recupereren om electorale redenen trouwens. Opnieuw, eerder een teken van inefficiëntie van het "overheidsinitiatief" (of beter: achter de feiten aanhollen), dan wel van noodzakelijkheid.

En dat ga jij dan eens uitleggen aan de indianenstammen die al duizenden jaren in het regenwoud leven. Dat ze geen rechten hebben omdat ze in de "ongerepte natuur" leven. Ik zal je alvast niet komen "redden" wanneer ze achter je aankomen met hun blaaspijpen en curarepijlen.


Het enige wat "natuurlijk" is, is het feit dat je niet alle drama's kan voorkomen. Meer nog: dat je het overgrote deel van de drama's niet eens kan identificeren. Zelfs niet met een legertje van tienduizenden welzijnswerkers.

Goed van je om alvast te excuseren voor je overduidelijk gebrek aan inzicht. Verkeersdeskundigen hebben ondertussen wel allang uitgedokterd dat een overvloed aan regeltjes, verkeersbordjes en repressieve maatregelen leiden tot méér onveiligheid in het verkeer. Bij wijze van experiment werden in Nederland een aantal ingewikkelde kruispunten "gedereguleerd" en ... oh wonder... plots was de doorstroming van het verkeer véél vlotter én vielen er tijdens de proefperiode tot 30% minder slachtoffers. Oorzaak: mensen liepen niet meer zonder uit te kijken de straat over omdat "hun" verkeerslicht (één van de tientallen) op groen stond. Automobilisten temperden hun snelheid spontaan bij het naderen van dat kruispunt omdat ze niet meer de "luxe" hadden van een gescheiden rijstrook met hun eigen verkeerssignalisatie. Kortom... mensen moesten weer een stuk verantwoordelijkheid opnemen voor hun eigen veiligheid én deden dat ook spontaan. Er loopt hier ook een topic over het verband tussen persoonlijke verantwoordelijkheidszin en regelneverij. Wel, hier heb je alvast een kluifje om eens je poezentandjes op te breken.

Juist. En? Ben je er al uit dat een daling in de criminaliteitsstatistieken geen equivalente daling veroorzaakt in de peilingen naar het onveiligheidsgevoel bij de burger? Of is jouw euro nog niet gevallen...

Leuk dat je er ook "politiek geweld" bij betrekt... In de UK stelde een team van vorsers vast dat mensen die leven in buurten met camerabewaking zich doorgaans véél onveiliger voelen na de installatie van de camera's dan ervoor. Hoe zou je dat verklaren, poes? Is er misschien iets van aan dat excessieve veiligheidsmaatregelen door de overheid een factor kunnen zijn in het onveiligheidsgevoel?

Deze vind ik het beste!

"Scheiding der machten" en de gevolgtrekking die je daaraan geeft, Black Cat! Komaan, ik kon mijn ogen niet geloven.

't Is niet voor 't een of 't ander maar kan je me nog even opfrissen wat die scheiding der machten betekent.

Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren ooit het democratisch recht te hebben gehad te mogen stemmen voor een orgaan van de uitvoerende macht. In onze scheiding der machten komt de uitvoerende voort uit de wetgevende macht, dus begin niet, hé, ik word daar vervelend van!

Als je dan al de verdediger wil zijn van 'Des L'Esprit des Lois', weet dan alstublieft wat dat inhoudt.

In dit land kan ik met de beste wil van de wereld enkel een scheiding van de rechterlijke met de andere machten zien. Als je me echter een duidelijke scheiding tussen wetgevende en uitvoerende macht kan aantonen, dan zou ik het overwegen om in blinde adoratie voor je voeten neer te vallen. Let wel, overwegen!

Ik zal eens zeer 'cru' zijn: zelfs bij 'd'etrangers' kennen ze beter de essentie ons aller Montesquieu! (en neen, het is niet met een 'é').

Waarschijnlijk ben ik zo ambetant omdat ik daarnet effe 'boel' heb gehad met partner. Maar tot daar, Black Cat, je was een onpersoonlijk en gewillig slachtoffer! Sorry.

Scheiding der machten betekent dat de gerechtelijke macht de overheid kan veroordelen en een politieke beslissing kan vernietigen. Dat een minister van justitie bij uitzondering wel een vervolging kan beletten, maar er geen kan instellen, of meer algemeen zich niet kan moeien in een gerechtelijke procedure.

Denk bv aan de problemen rond de nachtvluchten.

De RVST, het arbitragehof en cassatie bestaan niet voor niets. De erkenning van de mensenrechten bakent enigzins duidelijk af waar de grenzen liggen van overheidsoptreden.

Ok, ik ben al aan het begeven;

Nu nog 'wetgevende' en 'uitvoerende' aantonen en ik val plat...

En die dierenrechten-verenigingen vragen een duidelijke en adequate wetgeving.

Redden is dan ook erg on-libertarisch. Zonder de eigendoms-aanspraken van het kapitalisme, zou dit probleem zich niet stellen. De gangbare Indiaanse cultuur ziet de natuur als te leen.

Op sommige plaatsen en bij uitzondering kan dit zo zijn, bv in een auto-luwe binnenstad. En zelfs daar zijn duidelijk zebrapaden.

Voor de rest ben je radicale onzin aan het uitkramen. Test het eens uit met luchtverkeer.

Ik beweer niet dat mensen niet beïnvloed worden door "de lichtbak".

Het verhaaltje over subjectief onveiligheidsgevoel is voor mij politieke zelfbediening, meestal uit Sp.a-hoek, bij monde van Elchardus. Blijkbaar past dat fabeltje het libertarisme ook goed.

Normaal gezien is het parlement het controlerende orgaan. Al gebeurt het gros van het wetgevende werk door de uitvoerende macht en de gerechtelijke, al interpreterende dan.

Het komt erop aan de instellingen te optimaliseren, bij afschaffen of minimaliseren schep je een machtsvacuüm voor misbruik.

Natuurlijk vragen die om wetgeving. Het rijtje van lobbygroepen dat continu staat aan te kloppen bij de overheid is nog veel langer dan dat: de famaceutische sector, de wapenlobby, de vredesbeweging, de sans-papiers, de godsdienstfanaten, de vakbonden, de werkgevers, de fabrikanten van gloeilampen (;-) Lombas), ...

Maar dat is absoluut geen argument pro overheidsoptreden; wel integendeel. Het zijn stuk-voor-stuk groepen die zich maar wat graag bediend zien buiten en boven wat de samenleving spontaan aan waarden genereert / accepteert. Is het je nu nog niet duidelijk geworden dat die "democratie" niet meer is dan een schaamlapje?


Je moet dringend een cursus antropologie volgen, Cat. Die stelling is al zeer lang achterhaald. Bovendien is het probleem net dat er te weinig eigendomsaanspraken zijn i.p.v. te veel. Iedereen kapt en brandt er maar op los in dat regenwoud. Want "het behoort toch iedereen toe". (of toch diegenen die de plaatselijke overheden het efficiëntst weten om te kopen) Een eigenaar gaat véél zorgvuldiger om met z'n eigendommen.

Neen, niet "op sommige plaatsen" en niet "bij uitzondering"... Verkeerswetgeving (maar in feite het merendeel van de wetgeving) kan je bijzonder eenvoudig houden én tegelijkertijd bijzonder efficiënt. Niet in zwart-wit denken vervallen he... Ik pleit niet voor "geen regels"; enkel voor een regeling die vanuit economisch opzicht efficiënt is. En wat we vandaag zien is in veel gevallen een rommeltje. [over de regelgeving in het luchtverkeer kan ik niet meepraten; ik bestuur nl. niet zo vaak een passagiersvliegtuig. Ik neem aan dat jouw kennis terzake ook niet zo diepgaand zal zijn...] Maar neem gerust een ander voorbeeld: al eens gezien hoe lang de rijen zijn bij de belastingskantoren? Hoeveel mensen de hogere wiskunde niet beheersen om hun aangifte te kunnen doen? Welke niet-hogergeschoolde durft met de hand op het hart beweren dat hij z'n aanslagbiljet nog kan controleren? Niet zagen dat e.e.a. leidt tot enorme verliezen. (die uiteraard weer door de middenklasse mogen opgehoest worden)

Poes, ik kan hier nog tot met Sint-Juttemis voorbeelden aangeven van de wetmatigheid waarmee overheden aan overkill doen ten koste van de samenleving.



Maar het onveiligheidsgevoel IS voor een groot deel subjectief en de politiek misbruikt dat fenomeen tegenwoordig heel gretig. Of dacht je dat men nu zo vlotjes 20 miljoen euro ging uittrekken voor het installeren van camera's in trams en bussen mochten we niet in volle aanloop naar de verkiezingen zitten en er geen partij zou zijn die in het onveiligheidsgevoel hét belangrijkste en efficiëntste instrument gevonden heeft voor z'n onafgebroken reeks electorale overwinningen? Word toch eens wakker...

Nogmaals: toon aan dat een daling van de criminaliteitscijfers een even grote daling van het onveiligheidsgevoel met zich meebrengt. Wetenschappelijke studies geven een heel ander beeld.

Mooi argument pro-slavenhandel.

Heb je het ook over al die dieren die 's zomers gedumpt worden als hun baasjes ze beu zijn?

En verdedigden libertariërs niet de stelling van absolute beschikking over eigendom?

En heeft eigendom niet zo dat nadelige aspect dat het kan verkocht worden en als onderpand voor hypotheken kan dienen?

Natuur behoort niemand toe en hoeft beschermd te worden. Zoals ik al schreef: een nuttige militaire toepassing.

Om de stropers en de kapitalisten weg te houden. Meer/betere overheid zorgt voor meer veiligheid, meer veiligheid voor beter natuurbehoud.

Congo is een mooi voorbeeld van het tegendeel: chaos leidt tot natuurvernieting.

Heeft niks te maken met slavenhandel, Cat. Zeer zwak, zelfs volgens jouw standaards.

Dieren die tijdens de zomer worden gedumpt... Ja, dat gebeurt al héél lang, en dacht jij dat de overheid er ooit in zou kunnen slagen om dit uit de wereld te helpen? Met strenge regeltjes en een legertje champetters om daarop toe te zien? Een excellent voorbeeld van hoe de rol van de overheid per definitie overbodig is omdat ze nauwelijks resultaat oplevert. Honden- en kattenasielen zijn immers grotendeels privé-initiatieven. Not close, no cigar !

Privé-eigendom wordt inderdaad verkocht en er zijn tal van afgeleide economische waarden. Prima toch?

Nogmaals: hoe ga je de indianen uit hun habitat verjagen om jouw grote reservaat op te richten? Ga je het amazonewoud gewapenderhand veroveren op "stoute staten" als Brazilië en Venezuela? Klinkt mij eerder als "I have a dream..." en toen werd het ijzig stil.

Congo is vooral een goed voorbeeld van mensen die voor de kar van "overheden" gespannen worden. Ik zie niet in wat je daar precies aan bewijsvoering uit wil gaan puren.

Belachelijke opmerking: het argument werd gebruikt.

Het gebeurt wel degelijk dat eigenaars vervolgd worden voor verwaarlozing van hun dieren. Dankzij het feit dat anderen niet denken als jij natuurlijk.

Neen, want dat geeft geen garanties over de toekomst van dat stukje woud: leve de wolkenkrabbers?

Weer brol: uiteraard hebben die Indianen rechten. De bescherming van die wouden zou natuurlijk komen van die staten zelf, eventueel in een context van internationale samenwerking. Mc Donalds die woud platbrandt voor hamburger-koeien: is dat ook een overheid?

In Congo is er nauwelijks overheid, maar chaos, de wet van de straatbende en de multinationals: een libertarisch paradijs.

Waarom mensen het moeilijk hebben met vrijheid?

Iets meer dan een week informeer ik me nu - eerder oppervlakkig - over de verschillende libertarische stromingen. De kans bestaat dat al te grote verdieping me te veel zou 'sturen'. Dit wil ik niet om twee redenen.
Ten eerste omdat het risico bestaat dat ik te veel zou beïnvloed worden, waardoor mogelijke originaliteit van eigen denken kan verloren gaan.
In de tweede plaats omdat ik de meeste libertarisch-ideologische invalshoeken als te theoretisch, te academisch - of noem het te esoterisch - ervaar waardoor hun algemene toegankelijkheid enorm wordt beperkt.
Niet zozeer als kluizenaar houd ik me bezig met het libertarisch gedachtegoed. Veel meer wil ik weten hoe mensen het begrip 'vrijheid' interpreteren en hoe diezelfde mensen omgaan met vrijheid aldusdanig. Ik kwam tot een eerder eigenaardige vaststelling.

De meeste mensen zien vrijheid niet als een absoluut iets maar als de rest tussen de absolute vrijheid en de talrijke verplichtingen die hen van overheidswege worden opgelegd.
Eigenlijk willen zij de afschaffing van die verplichtingen niet dan wel de invulling ervan volgens eigen noden. Zoiets als een opportunistische wetgeving die op maat van het individu is gesneden.
Nogmaals wil ik hier het actuele voorbeeld van de vrije meningsuiting aanhalen. Aan de ene kant hebben we mensen die vinden dat hun recht op vrije meningsuiting wordt beknot omdat ze geen racistische of onverdraagzame meningen mogen publiek maken. Aan de andere kant hebben we mensen die vinden dat artiesten niet het recht hebben hun mening tegen racisme en onverdraagzaamheid uit te schreeuwen.
Men vindt dus dat de eigen mening wereldkundig mag worden gemaakt, maar daarentegen kan de andere - tegengestelde - mening beter worden gefnuikt. Zo is de vrije meningsuiting aan het verworden tot een hol begrip dat voor mensen niet veel meer betekent dan: ik mag mijn gedacht zeggen maar de ander houdt beter zijn mond. Deze houding is een louter gevolg van het feit dat de overheid de vrijheid van meningsuiting aan banden legt. Hoe kan men nog van een vrijheid spreken als men het heeft over iets dat aan banden is gelegd? Een mens is zo vrij als zijn ketting lang; de mens zijn ketting telt steeds minder schakels.

Wanneer ik er mensen op wijs dat een overheid onmogelijk per individu een vrijheidsomschrijving kan implementeren dan is men het hier niet echt mee eens. Een individu van bij ons verwacht werkelijk dat een overheid zijn of haar leven regelt en wel volgens de specifieke wensen van dat individu. Het is ontnuchterend.
Ik weet wel dat ik - op basis van het beperkt aantal gesprekken dat ik had - onmogelijk een algemene conclusie kan poneren. Toch wijst alles in de richting dat mensen willen dat de overheid hun leven op een diepgaande manier regelt.
Hierbij stel ik me de vraag hoe dat komt. Het is alsof mensen hun wil om vrij te zijn hebben verloren. Alsof elk gevoel van individuele zelfbeschikking als archetypische, menselijke eigenheid erodeerde uit de menselijk geest.
Deze erosie is niet meer dan een pervers gevolg van de kolkende stroom die verzorgingsstaat heet. Een stroom die alles en iedereen meesleurt in zijn groeiende woedekolken. Een woede die aangewakkerd wordt door stroomversnellingen die mekaar steeds vaker opvolgen en ravijnen die steeds dieper worden. Een stroom die niet leidt naar een open, kolkende zee bruisend van leven, maar naar een binnenzee die door gebrek aan dynamiek geen gevarieerd leven toelaat.

De verzorgingsstaat wiegt de mensen door zijn overwetgeving in slaap. Erger nog, het ontneemt mensen elke verantwoordelijkheidszin wanneer het aankomt op persoonlijke levenskeuzes. Waarom zou een mens nog een keuze moeten maken als de overheid dat wel voor hem doet?
Een luie mens die geen enkele verantwoordelijkheid wenst.
Een verwaande mens die de schuld voor al wat niet volgens zijn zin verloopt bij de overheid legt.
Een dwaze mens die elke zin tot denken verliest.
Een mens die niet weet hoe met de beperkte vrijheid die hem nog rest moet omgaan. Die mens gaat hierdoor makkelijk uit de bocht waardoor bijkomende regels worden verantwoord. Een vicieuze cirkel. Of beter een neerwaartse spiraal.

Het is belangrijk om op een eenvoudige manier mensen opnieuw kennis te laten maken met het begrip vrijheid. Persoonlijk ga ik mijn denkoefening vanuit deze optiek heroriënteren op volgende vlakken:
-herdefiniëring van de overheid
-relatie overheid-individu
-relatie individu-individu



**************************************
PS voor Desiderius: ben nog volop bezig je link te gebruiken (ivm Buchanan en L&E). Die materie is niet van de poes!

PS voor Lombas: bedankt voor de wenken mbt defensievoluntariaat, kan ik best gebruiken.

Informeer je wat meer over het verschil tussen negatieve vrijheid en positieve vrijheid, zo kan je je zoeken wat verrijken.

Ik omschrijf vrijheid als vaardigheid. Louter negatieve vrijheid vind ik, wel, negatief ook in de morele betekenis van het woord.

Soms ben je echt wel een karikatuur van jezelf, Black Cat. De staat in Congo is niet minarchistisch in die zin dat zij faalt in het voorzien van 'law and order' : Leven, vrijheid en eigendom van de burgers beschermen en voorzien in een betrouwbaar rechtssysteem met niet-corrupte rechtbanken, scheiding der machten, democratie.
De staat in Congo is niet anarchistisch aangezien er een staat bestaat die wetten maakt, en waaraan mensen belastingen betalen; die een leger heeft, die een regering heeft, die onderhandelt met andere landen en die oorlog voert in het Oosten.

Congo voldoet noch aan de minarchistisch-libertarische eisen, noch aan de anarchokapitalistisch-libertarische eisen.

Dat weet jij maar al te goed, trouwens. Mocht ik niet beter weten, ik zou haast gaan vermoeden dat je 'systematisch bedrieglijke argumentatievormen en valse voorstellingen van de werkelijkheid' gebruikt.

Als vrijheid vaardigheid is, waarom noem je het dan geen vaardigheid maar vrijheid? Noem dan eenvoudigweg 'negatieve vrijheid' vrijheid, en 'positieve vrijheid' vaardigheid.

Het verlenen van meer positieve vrijheid aan sommigen gaat overigens haast altijd (ik heb geen weet van uitzonderingen) gepaard met het inperken van de negatieve vrijheid van anderen. Bovendien falen de nogal wat programma's om meer positieve vrijheid te verspreiden.

Waarom zou ik me moeten verdiepen in dergelijke, klinkklare verbale nonsens? Vrijheid is een positieve waarde. Het enige negatieve dat ik met vrijheid link, is de beperking ervan of het gebrek eraan. Meer moet dat voor mij niet zijn.

Als mensen hun vrijheid en tijd willen gebruiken om het in academische spelletjes te hebben over 'negatieve vrijheid' - leg het maar eens uit aan een normaal persoon - dat ze dan maar doen. Ik beschouw het echter als mijn vrijheid om daarin niet te participeren. Desalniettemin wens ik u veel plezier met uw negatieve vrijheid.

Jammer, want zo mis je een van de esentiële punten van het debat. Die begrippen bestaan minstens 200 jaar, of misschien langer als ik de Grieken meereken.

En eigenlijk is het niet moeilijk: negatieve vrijheid is uitsluitend de afwezigheid van belemmering, bv de afwezigheid op het verbod op druggebruik of op homoseks. En niet meer.

Omdat het begrip geen inhoudelijke garanties geeft, wordt het negatief genoemd. Positieve vrijheid draait over datgene waartoe je in staat bent, of gaat over de middelen die je ter beschikking hebt, en, bij uitbreiding wat de overheid organiseert in dat perspectief. Het recht op onderwijs is dus een vorm van positieve vrijheid.

En zoals ik aangaf, vind ik dat onvoldoende, omdat middelen alleen niet garanderen dat je er iets kan mee doen, en wat je ermee doet. Daarom noem ik vrijheid vaardigheid.

Bevrijding betekent dan het verhogen van je vaardigheden, niet het wegnemen van verboden of belemmeringen.

Maar blijkbaar is dat alles niet aan jou besteed. Jammer.

Tegenstellingen bestaan altijd, zelfs bij negatieve vrijheid. De afwezigheid van belemmering op het verwerven van eigendom, is een beperking van de vrijheid van een ander tot het gebruik van die middelen. Wie de waterbron in de woestijn mag bezitten, belemmert de vrijheid van anderen om daar gebruik van te maken. Met die contradictie mogen libertariërs worstelen.

Bovendien ben ik geen voorstander van absolute vrijheid. Het adjectief "absoluut" verbrodt elk zelfstandig naamwoord dat erachter komt:

Vrijheid: tof
Absolute vrijheid: slecht, beikes.

Congo is niet libertarisch, dat weet ik ook wel. Het is wel een mooi voorbeeld waar het machtsvacuüm door afwezigheid van overheid toe leidt: chaos en machtsmisbruik, onveiligheid en geweld.

Het verschil duidelijk maken tussen dit soort bananenrepubliek en anarchisme (minarchisme) zal trouwens niet zo eenvoudig zijn.

Zoals de Soto schreef: ik ben tegen anarchie want wij weten wat het is om zonder overheid te moeten leven. (of zoiets, in die tekst over de verkoop van geschonken grond aan land-lozen)

Absolute rechtvaardigheid?

Onmogelijk: dan kan je nog geen taart verdelen onder bezoekers.