Waarom werknemers geen belang hebben bij een stem op extreem rechts
Op zondag 10 juni 2007 gaan we met zijn allen naar de stembus. Het stemadvies van het ABVV is: stem op een progressieve en democratische lijst, want daar worden we met zijn allen beter van. Het Vlaams Belang dat beweert de stem van 'de kleine man' te zijn, verdedigt helemaal niet het belang van die kleine man of vrouw. We zetten onze argumenten om die stelling te bewijzen nog eens op een rijtje.
Minder sociale zekerheid
Extreem rechts heeft het niet begrepen op de dienstverlenende rol die vakbonden en mutualiteiten spelen in de sociale zekerheid. Het VB wil vakbonden verbieden nog
dopgeld uit te betalen en de ziekenfondsen regelrecht opdoeken. Zo schakelt het VB twee belangrijke belangenbehartigers en spreekbuizen van het democratische middenveld uit in het beheer van de sociale zekerheid.
Patiënten en werklozen zullen er niet beter van worden. Onderzoek heeft immers uitgewezen dat de vakbonden hier goed werk leveren: de uitbetaling van het dopgeld verloopt doeltreffend en correct, en zou veel duurder uitvallen indien de overheid deze taak zou overnemen. Bovendien ondersteunt de vakbond werklozen in hun zoektocht naar een nieuwe baan.
De
splitsing van de sociale zekerheid die extreem rechts voorstaat, belooft ook weinig goeds. Zo’n splitsing (of regionalisering) zou ons sociaal systeem verzwakken in plaats van versterken en de armoede vergroten in plaats van verkleinen. Een splitsing van bijvoorbeeld de gezondheidszorgen en kinderbijslagen, of van werkgelegenheid, vennootschapsbelasting en loonvorming zou leiden tot fiscale dumping, concurrentie tussen werknemers en verschillen in loon- en arbeidsvoorwaarden tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
Wie daar baat bij heeft? Niet de meerderheid van de bevolking! Die zou er net wel bij varen indien de sociale zekerheid in heel Europa op een hoog niveau komt, waardoor alle werknemers in om het even welk Europees land een even goede sociale bescherming genieten en werknemers niet tegen elkaar uitgespeeld kunnen worden als ‘goedkope’ en ‘dure’ arbeidskrachten.
Geen stakingsrecht
Staken is een vorm van
vrije meningsuiting. Niemand staakt voor zijn plezier, maar wel omdat het soms niet anders kan, wanneer dialoog en overleg onvoldoende blijken. Een staking is het ultieme actiemiddel waarover werknemers beschikken om betere arbeidsvoorwaarden af te dwingen. Daarom verzet het ABVV zich tegen elke poging om het stakingsrecht aan banden te leggen.
Over het stakingsrecht of de bescherming van delegees zegt het VB-programma… niets. Dat is geen vergetelheid. Het VB is deze vorm van vrije meningsuiting nl. liever kwijt dan rijk. In feite wil de partij terug in de tijd, naar de negentiende eeuw, toen stakingen verboden waren en stakers de gevangenis invlogen. Het VB stelt zich daarmee op als bondgenoot van die werkgevers die het hard spelen, die naar de rechtbank stappen om stakersposten te verhinderen, stakers te intimideren en delegees te criminaliseren.
‘Staken schaadt, werken baat’ is de slogan waarmee het VB jarenlang verduidelijkte wat het over stakingen dacht. Soms beweert de partij dat het enkel tegen
‘politieke’ stakingen gekant is. De stakingen tegen het Generatiepact in 2005 zijn zo’n ‘politieke’ stakingen. Maar ook het algemeen stemrecht, de achturendag of de sociale zekerheid zouden er nooit gekomen zijn zonder ‘politieke’ stakingen. ‘Politieke’ stakingen zijn vaak een beslissend instrument geweest in de realisatie van een democratischer samenleving.
Meer discriminatie
Het ABVV verdedigt de rechten van álle werknemers, ongeacht hun afkomst, geslacht, seksuele voorkeur, fysieke capaciteiten, leeftijd, of andere verschillen.
Een democratische samenleving zet mensen niet tegen elkaar op, maar streeft naar
gelijke kansen voor iedereen, zowel op als naast de werkvloer. Werk voor iedereen is de beste bescherming tegen armoede en een fundamentele bouwsteen voor een democratische samenleving die niemand uitsluit en waarin iedereen toegang krijgt tot dezelfde rechten en diensten.
Het tegendeel dus van wat extreem rechts wil, dat regelrechte
haatcampagnes voert tegen bepaalde, doorgaans kansarme en makkelijk viseerbare, bevolkingsgroepen. Extreem rechts bestrijdt diversiteit met haat, racisme, discriminatie, uitsluiting en verdeeldheid. Enkele jaren geleden werd de partij dan ook veroordeeld wegens racisme, omdat – zo stelde de rechter het in zijn arrest – het VB “systematisch en herhaaldelijk aanzet tot haat en discriminatie” en vreemdelingen als zondebok behandelt.
Uw belang?
Het VB komt niet op voor de werknemers. Het zijn niet enkel de vakbonden die dat zeggen.
Ook de zakenkrant
De Tijd kwam tot dezelfde conclusie. “
Lekkers voor de bazen,” schreef
De Tijd over het economisch congres dat het VB organiseerde: “De partij biedt de bedrijven alles waar ze van dromen: lastenverlagingen, een ontvette overheid en minder machtige vakbonden. Het kan niet worden ontkend dat de partij de werkmens minder lekkers te bieden heeft dan de bazen.”
Het rechtse weekblad
Trends onderzocht welke verkiezingsprogramma’s het nauwst aansluiten bij de wensen van de Vlaamse ondernemers. Alweer ging het VB lopen met het meeste applaus. Voor zijn programma over
milieu en klimaat – thema’s waarvan het VB allesbehalve wakker ligt – kreeg het zelfs een negen op tien van de Vlaamse ondernemers.
Zelfs het VB durft op een onbewaakt moment wel eens toe te geven dat het in feite de spreekbuis is van bepaalde werkgeversbelangen. “Onze oplossingen kunnen de kritische toetsing van het Vlaams patronaat doorstaan,” klopte een vooraanstaand VB-parlementslid zich jaren geleden al fier op de borst.
Patronale agenda
Nooit zal u het VB hetzelfde horen zeggen over de oplossingen van de vakbonden. Toeval? Allerminst!
Het VB legt een opvallende luisterbereidheid aan de dag voor de eisen van het patronaat, maar blijft stokdoof voor de verzuchtingen van de werknemersorganisaties. Het VB-programma staat dan ook haaks op de solidariteit, democratie, gelijkheid en rechtvaardigheid die het ABVV wil.
Er valt niet naast te kijken: op sociaal-economisch vlak volgt het VB steevast de patronale agenda. Dat blijkt overduidelijk uit het
ultra-liberale verlanglijstje van de partij vol “lekkers voor de bazen”:
- zo weinig mogelijk regels en belastingen voor de bedrijven,
- zoveel mogelijk flexibiliteit voor de werknemers,
- loonmatiging,
- afschaffing van het vast loon en van cao’s die ‘verworven rechten’ vastleggen,
- afschaffing van de automatische loonindex die de koopkracht beschermt,
- zo weinig mogelijk bescherming van de werknemers,
- versoepeling van tijdelijke werkloosheid,
- werknemers makkelijker ontslagen,
- overuren �* volonté,
- minder loonlasten voor de werkgevers (en dus minder inkomsten voor de sociale zekerheid),
- afschaffing van het brugpensioen,
- werklozen stigmatiseren als uitkeringsverslaafden,
- schoolverlaters verplicht laten werken voor hun wachtuitkering,
- een verplichte gemeenschapsdienst voor alle langdurig werklozen,
- uitkeringen beperken in de tijd,
- de sociale zekerheid uithollen,
- de vakbonden kortwieken en zo nodig voor de rechtbank dagen, …
Het VB is dus niet de “partij van de kleine man” of van het werknemersbelang, maar die van het winstbejag en vooral van zichzelf.