Leo |
9 februari 2007 10:15 |
Ik dacht dat ik het had over een mens als individu (misschien had ik dat nadrukkelijker moeten zeggen...) en niet over de mens als soort en nog minder over de Belg als soort. Dat de Belg bestaat, dat zal wel en in elk geval op papier. Als je de moeite doet de briefwisseling van koning Leopold I met de Britse koningin Victoria erop na te slaan kan je zelfs een ondubbelzinnige beschrijving van die soort terugvinden: de meest onuitstaanbare creaturen die er bestaan schrijft hij op 19 april 1850 en hij kan het weten. Wat beschreven is bestaat, toch? Maar goed, dat was het punt niet.
Citaat:
Het Belgische unitarisme is mislukt omdat enkelingen hun dromen in de hoofden van een bevolking hebben getimmerd.
|
Als je anderhalve eeuw lang vruchteloos probeert een volk uit de grond te stampen, wat is dan de droom denk je, en wie is dan de dromer? In elk geval niet Leopold I. Een Belg is nog geen Belgisch volk. Dat had diezelfde Leopold na de zaak een paar decennia te moeten aanzien al heel goed ingezien, tenminste als je leest wat hij op 19 november 1859 schrijft aan Jules van Praet: België heeft geen nationaliteit en, gezien het karakter van zijn inwoners, kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan.
Citaat:
Ze zijn blijven hameren op zwakheden en ze als een volkskarakter bestempeld als zijnde eigen aan een bepaald volk.
Het gesjoemel bijvoorbeeld is niet eigen aan een volk, het is eigen aan sommige mensen zowel in Wallonië als in Vlaanderen.
Ook vindt men zuiderse temperamenten in het kille noorden. Niets eigen aan, we zijn het produkt van onze genen, niet het produkt van enkele politici of van enkele taalgrenzen.
Deze Belgische situatie is het gevolg van te weinig onderlinge samenwerking en zelfs tegenwerking.
|
Wie hamert er op zwakheden en bestempelt ze als volkskarakter? Niemand, zelfs Leopold I niet. Hij zegt alleen dat het karakter van de inwoners van zijn land niet toelaat het een nationaliteit te bezorgen. Daar is niks mis mee, het is een gewone waarneming van een gewoon en eerbaar feit. Je moet niet verdraaien wat er gezegd wordt. Je kunt er alleen niet naastkijken dat de ideeën over goed bestuur aan beide zijden van de taalgrens grondig verschillen en dat houdt geen waardeoordeel in want verschillende randvoorwaarden vereisen van een goed bestuur op maat gesneden, dus verschillende benaderingen. Zwakheden, gesjoemel, temperament zijn allemaal naast de kwestie. Die vind je over heel de wereld en daarom moeten we nog geen unitaire wereldstaat willen hebben.
Citaat:
In België zijn die taalgrenzen trouwens onbestaande, de meeste Vlamingen ( zie onze eigen Yves Leterme ) zijn een produkt van twee Belgische talen.
|
Wat krijgen we nou? Een nieuw soort negationisme? Als het een welles/nietes-diskussie wordt stop ik ermee, hoor. Het is niet omdat jij Frans kent of Yves Leterme Nederlands dat er geen taalgrens zou zijn. Ik ken ook Engels, wil dat dan zeggen dat er geen grens met Engeland is? Laat ons eerlijk blijven en als het effe kan zindelijk redeneren. Ik heb trouwens niet gezegd dat de taalgrenzen oorzaken zouden zijn van wat dan ook, ze zijn integendeel een gevolg van tegen elkaar opbotsen van volkeren: tot hier en niet verder luidt het dan. Yves Leterme is niet het produkt van twee Belgische talen, hij is een Franstalige die de taalgrens overgestoken is en zich heeft aangepast. Zoals het hoort. Opnieuw: je zet de zaken op hun kop.
|