Inderdaad, en toch zijn er bij die zeggen iets van economie te begrijpen. Lijkt eerder alsof we er helemaal niets van begrepen hebben.

A study by the World Institute for Development Economics Research at United Nations University reports that the richest 1% of adults alone owned 40% of global assets in the year 2000, and that the richest 10% of adults accounted for 85% of the world total. The bottom half of the world adult population owned barely 1% of global wealth. Extensive statistics, many indicating the growing world disparity, are included in the available report, press releases, Excel tables and Powerpoint slides.[5] Moreover, another study found that the richest 2% own more than half of global household assets.[6] Despite this, the distribution has been changing quite rapidly in the direction of greater concentration of wealth.

En nu gij...

Het effect dat ontstaat door wereldwijd alle prijzen te delen door de factor 10.

Hoe bedoel je?

Je 'stel' is a heel dubieus. Hoe kan ik in hemelsnaam weten wat de centrale bank allemaal gaat uitsteken? Verder ga je ervanuit dat ik mij behoor te informeren om te zorgen dat ik niet bestolen wordt!
Het is alsof een dief me een kaartje stuurt: 'ik beroof je dan'. Als ik dat kaartje toevallig niet vind of negeer, dan is het allemaal oke om mij te beroven. Dat lijkt me wel een rare gedachtegang.

Verder. Er is niet, nooit, jamais, zoiets als 'nu' is er 2% inflatie. Inflatie is geen fenomeen van vandaag op morgen, inflatie (of beter: geldcreatie) is een constant gegeven. De moment dat ik een loonsverhoging heb, is de geldcreatie alweer bezig en een moment daarna is mijn loon (en spaargeld) alweer in waarde gedaald. Ook hier: je werkt met een agreggaat, maar dat verbergt de realiteit.

Verder; vind je het zelf niet onrealistisch dat je hier een verhaal vertelt dat het 'allemaal wel break-even' zal draaien? Ik in ieder geval wel.

Enneuh, ik heb nog steeds niets gezien van de 'positieve' gevolgen van inflatie. Ik heb enkel pogingen gezien om te proberen te verbergen dat inflatie netto-transfers inhoudt van de ene naar de andere burger. Komaan, vind je het nu zelf realistisch? Dat break-even-verhaaltje?

Hyperinflatie ontstaat door fragmentatie, dit is niet het geval in een mondiale economie. Een relatieve kapitaalsinjectie geeft je de nodige ruimte om de balans te herstellen en dat wereldwijd. Of begrijp je niets van economie misschien, dat is een balansspel.

Tjah, wie gaat er Sickboy wijzen op het feit dat 90% geen 85% is?
Verder is het wel veel zeggend dat ze het hebben over assets.:p

Hyperinflatie ontstaat niet door fragmentatie, maar door geldcreatie. Jij pleit voor geldcreatie.

Ik pleit helemaal niet voor geldcreatie. Heb je nu nog steeds niet begrepen waar het over gaat, hoeveel keer moet ik dat dan herhalen, beste Adrian ?

Studie is van 2000 en we zijn niet in de goeie richting opgeschoven.

En wat is het verschil tussen 85% en 90%?Enkel maar wat rook spuwen om je ongelijk niet te moeten toegeven.

Als jij een studie kan aanhalen die de tegengestelde cijfers geeft,wil ik ze gerust bekijken.Indien niet,bevestig dan gewoon de cijfers en geef toe dat je opmerking niet correct was.

En assets is hier gebruikt in de zin van eigendom...

Bron?

Toch zeker 5%, niet?

Het lijkt me sterk dat ik een studie heb die het tegenovergestelde bewijst? Immers, het is nogal wiedus dat een klein percentage van de bevolking een groot deel van de welvaart heeft.

Stel dat iedereen evenveel verdient en iedereen 84 jaar oud wordt. Stel vervolgens dat iedereen elke maand 10% van zijn geld opzij legt.
Dan heeft de oudste 10% van de bevolking 84% van de welvaart. (Of zoiets; was ooit een artikel in The Economist.)

Point intended. :)

Jawel, dat doe je wel.

Weete, typ geheel je plan hier nog maar eens, zonder die dialoogvorm. Dan zal ik je erop wijzen waar de geldcreatie plaatsvindt.

Hup, hup, doe maar.

Allé,hier nog wa cijferkes...

* The United Nations Development Program (UNDP) reported in 1998 that the world's 225 richest people now have a combined wealth of $1 trillion. That's equal to the combined annual income of the world's 2.5 billion poorests people.

* The wealth of the three most well-to-do individuals now exceeds the combined GDP of the 48 least developed countries.
* While global GNP grew 40 percent between 1970 and 1985 (suggesting widening prosperity), the number of poor grew by 17 percent.
* Although 200 million people saw their incomes fall between 1965 and 1980, more than 1 billion people experienced a drop from 1980 to 1993.
* In sub-Saharan Africa, twenty nations remain below their per capita incomes of two decades ago while among Latin American and Caribbean countries, eighteen are below their per capita incomes of ten years ago.
* UNDP reported in 1996 that 100 countries were worse off than 15 years ago.
* Three decades ago, the people in well-to-do countries were 30 times better off than those in countries where the poorest 20 percent of the world's people live. By 1998, this gap had widened to 82 times (up from 61 times since 1996).
* In 1998, that 20 percent of the world's people living in the highest-income countries accounted for 86 percent of total private consumption expenditures while the poorest 20 percent accounted for only 1.3 percent. That's down from 2.3 percent three decades ago.
* At present, 3 billion people live on less than $2 per day while 1.3 billion get by on less than $1 per day. Seventy percent of those living on less than $1 per day are women. With global population expanding 80 million per year, World Bank President James D. Wolfensohn cautions that, unless we address "the challenge of inclusion," 30 years hence we will have 5 billion people living on less than $2 per day.
* Two billion people worldwide now suffer from anemia, including 55 million in industrial countries. Given current trends in population growth and prosperity-hoarding, three decades from now we could have a world in which 3.7 billion people are anemic.
* These related phenomena led UN development experts to observe that the world is heading toward "grotesque inequalities," concluding: "Development that perpetuates today's inequalities is neither sustainable nor worth sustaining."
* UNDP calculates that an annual 4 percent levy on the world's 225 most well-to-do people (average 1998 wealth: $4.5 billion) would suffice to provide the following essentials for all those in developing countries: adequate food, safe water and sanitation, basic education, basic health care and reproductive health care. At present, 160 of those individuals live in OECD countries; 60 reside in the United States.
* As of 1995 (the latest figures available), Federal Reserve research found that the wealth of the top one percent of Americans is greater than that of the bottom 95 percent. Three years earlier, the Fed's Survey of Consumer Finance found that the top one percent had wealth greater than the bottom 90 percent.
* From 1983-1995 only the top five percent of households saw an increase in their net worth while only the top 20 percent experienced an increase in their income.
* Wealth projections through 1997 suggest that 86 percent of stock market gains between 1989 and 1997 went to the top ten percent of households while 42 percent went to the most well-to-do one percent.
* Stock market participation is broad but remarkably shallow. Though more American adults own stocks and stock mutual funds than at any time in history, 71 percent of households own no shares at all or hold less than $2,000, including mutual funds and popular 401(k) plans.
* Adjusting for inflation, the net worth of the median American household fell 10 percent between 1989 and 1997, declining from $54,600 to $49,900. The net worth of the top one percent is now 2.4 times the combined wealth of the poorest 80 percent.
* The modest net worth of white families is 8 times that of African-Americans and 12 times that of Hispanics. The median financial wealth of African-Americans (net worth less home equity) is $200 (one percent of the $18,000 for whites) while that of Hispanics is zero.
* Between 1983 and 1995, the bottom 40 percent of households lost 80 percent of their net worth. The middle fifth lost 11 percent. By 1995, 18.5 percent of households had zero or negative net worth (an average -$5,600, down from -$3,000 in 1983).
* By 1995, the middle quintile of income-earners had only enough savings to maintain their current standard of living for 1.2 months (i.e., if they lost their jobs). That's down from 3.6 months in 1989.
* Household debt as a percentage of personal income rose from 58 percent in 1973 to an estimated 85 percent in 1997.
* In 1997, 1.4 million Americans filed for personal bankruptcy. That works out to roughly 7,000 bankruptcies per hour, 8 hours a day, 5 days a week.
* Though average household income rose 10 percent between 1979 and 1994, 97 percent of that gain was claimed by the most well-to-do 20 percent.
* In 1998, weekly wages were 12 percent lower than in 1973 on an inflation-adjusted basis. Productivity rose 33 percent over that perioo. Had pay kept pace with productivity, the average hourly wage would now be $18.10, rather than $12.77. That translates into a difference in annual pay of $11,000 for a full-time, year-round worker.
* Between 1970 and 1990, the typical American worked an additional 163 hours per year. That's equivalent to adding an additional month of work per year - for the same or less pay.
* In 1996, the Census Bureau reported record-level inequality, with the top fifth of U.S. households claiming 48.2 percent of national income while the bottom fifth gets by on 3.6 percent.
* In 1973, the income of the top 20 percent of American families was 7.5 times that of the bottom 20 percent. By 1996, it was 13 times.
* Business Week reports that in 1999 top executives earned 419 times the average wage of a blue-collar worker, up from 326:1 in 1998. In 1980, the ratio was 42:1.
* In 1982, inclusion on the Forbes 400 list of richest Americans required personal wealth of $91million. The list then included 13 billionaires. By 1998, $500 million was required and the list included 189 billionaires. Note, however, that Forbes 1998 figures were based on a September 1, 1998 Dow-Jones Industrial Average of 7827. The Dow topped 10,000 in early 1999.
* The combined net worth of the Forbes 400 was $738 billion on September 1, 1998. That's up from $624 billion in 1997. That's an average one-year increase of $285 million per person. That works out to $780,000 per day or $32,500 per hour ($541 per second).
* Microsoft CEO Bill Gates has more wealth than the bottom 45 percent of American households combined.
* Spending on luxury goods grew by 21 percent from 1995 to 1996 while overall merchandise sales grew only 5 percent.


Nog altijd overtuigd van "Het Grote Gelijk"?

Tja, en dan zeggen dat je iets van economie begrepen hebt.

Nog eens ? Waarom antwoord je niet op vragen rondom dat menselijk groeipotentieel, heb je dat stuk gemist toen je economie studeerde misschien ?

Krijg stilaan (maar wel steeds meer) de indruk dat Adrian een beetje blind is. Jammer genoeg ziet hij dat zelf niet, net omwille daarvan.

Dus, je kan het niet? Wnat je weet dat het zal uitdraaien op geldcreatie. Mooi zo.

Snel even gedaan Adrian, hup hup even lezen dan.

http://www.chaospunt.org/pages/Site-map.html

Wat probeer je daarmee te bewijzen?

Tja,jij zei dat mijn punt niet klopte,dat de cijfers niet klopten.Dan kan je geen cijfers geven die het tegendeel aantonen...Dus,om tegen te gaan dat je me leugenaar noemt geef ik je méér cijfers...wat wil je dan nog meer?

Ja Adje,je hebt gelijk Adje,waar moet ik likken Adje???

Ik zou gewoon blijven slapen. Heb je nu zelf niet door hoe dom je overkomt ? Het is zelfs om medelijden mee te krijgen.

Waar héb jij het toch over?

Ik ga niet heel je site doornemen, Werner. Als je niet in staat bent je theorie hier te reproduceren, ga ik er vanuit dat je wéét dat je geldcreatie voorstaat.

Hier gaat het over en leer eerst begrijpend lezen een keertje alvorens je onmacht op kinderlijke wijze te profileren, beste Adrian.

Vijf belangrijke aanwijzingen

Het cruciale punt is wanneer de culturele evolutie en de morfogenese aanvaard moeten worden als een verklarend principe in de menselijke geschiedenis, vertonen ze dezelfde diepgaande bezwaren die voor de traditionalisten, de romantici en de liberaal-sociale theoretici nu juist aanleiding waren dit alles af te wijzen. Met andere woorden, hoe kunnen we Auschwitz verklaren als in het menselijke domein evolutie actief is ? Hoe zouden we het kunnen wagen te zeggen dat sommige culturele verschijnselen meer geëvolueerd zijn dan andere ? Hoe kunnen we het wagen een zo duidelijk waardeoordeel te vellen ? Wat is dat voor arrogantie ?

De traditionalisten en de eeuwige filosofen van nu kunnen bijvoorbeeld niet in een culturele evolutie geloven tegen de achtergrond van gruwelen zoals Auschwitz, Hiroshima en Tsjernobyl. Hoe kunnen we zeggen dat er sprake is van evolutie als daardoor zulke monsters worden voortgebracht ? Het is beter de evolutie in haar totaliteit te ontkennen dan een verklaring te moeten zoeken voor dergelijke obsceniteiten. De romantische critici van de evolutie daarentegen reageren op wat een universele menselijke sympathie lijkt te zijn voor de periode die aan het huidige tumult voorafging. Oermensen hadden over het algemeen niet te lijden onder de rampen van het moderne bestaan – geen industriële vervuiling, weinig slavernij, weinig ruzie over eigendomsrechten enzovoort. Zijn we, kwalitatief gezien, niet bergafwaarts gegaan ? Is het niet tijd terug te keren naar de natuur en naar de nobele wilde om een waarachtiger zelf, een eerlijker samenleving en een rijker leven te vinden ? Ook de liberale theoretici hebben alle reden om terug te schrikken voor het idee van een culturele evolutie. De ongelofelijk grove vormen daarvan, zoals het sociaal darwinisme, schieten niet alleen tekort in het mededogen, veel beangstigender is dat dit botte ‘evolutionisme’ in handen van morele tirannen juiste die barbaarse en catastrofale ideeën van de Übermensch, het heersersras en de komst van menselijke halfgoden zou opleveren, die hun ijzingwekkende opmars in de geschiedenis zouden maken, hun opvattingen zouden voorschrijven aan het gefolterde vlees van miljoenen, hun ideologie zouden uitwerken tot gaskamers en het daarbij zouden laten. In reactie op dergelijke gruwelen zijn de liberaal-sociale theoretici automatisch geneigd elke vorm van ‘sociale hiërarchie’ te zien als een voorbode van Auschwitz.

Natuurlijk staat de bewustzijnsevolutie, wanneer ze als verklarend principe gebruikt wordt, voor een aantal zwaarwegende moeilijkheden. Daarom hebben we een aantal basisprincipes nodig die zowel vooruitgang als terugval kunnen verklaren, het goede en het slechte nieuws, de positieve en de negatieve kanten van een evolutionaire stuwkracht die niettemin in mensen actief is als in de rest van de Kosmos. Anders worden we geconfronteerd met de extreem bizarre situatie dat we een krachtige wig dwars door de Kosmos slaan – alles wat niet menselijk is, is aan evolutie onderhevig, alles wat menselijk is niet. Wat zijn die principes die de culturele evolutie in een aanvaardbare vorm kunnen rehabiliteren en zo de mensheid kunnen herenigen met de rest van de Kosmos, maar tegelijkertijd rekening houden met de positieve en de negatieve kanten van de ontvouwing van het bewustzijn ? Ik noem hier een paar centrale verklarende principes die we mijns inziens nodig hebben.

1. De dialectiek van de vooruitgang

Naarmate het bewustzijn evolueert en zich ontvouwt, vormt elk stadium de oplossing of ontbinding van bepaalde problemen van het voorgaande stadium, om er vervolgens een paar nieuwe, hardnekkige – en soms meer complexe en lastige – problemen aan toe te voegen. Juist omdat de evolutie in alle domeinen (de menselijke en de overige) te werk gaat door een proces van differentiatie en integratie, zal elk nieuw, complexer niveau onherroepelijk te maken krijgen met problemen die in de eerdere stadia afwezig waren. Honden krijgen kanker, atomen niet. Maar dat is geen veroordeling van de evolutie in het algemeen !! Het betekent dat de evolutie goed en slecht nieuws brengt, dat ze de dialectiek van de vooruitgang is en hoe groter de diepte van de Kosmos hoe meer er verkeerd kan gaan. Het moderne bestaan kent ziekten die de samenleving van jagers/verzamelaars zich niet kon voorstellen – letterlijk. Evolutie betekent dus altijd dat elk volgend stadium nieuwe mogelijkheden, wonderen en overwinningen brengt, die echter onvermijdelijk vergezeld gaan van nieuwe gruwelen, nieuwe angsten, nieuwe rampen en nieuwe problemen. Een werkelijk evenwichtige beschrijving van de geschiedenis is dus een kroniek van de nieuwe wonderen en de nieuwe ziekten die zich in de genadeloze wendingen van de bewustzijnsevolutie ontvouwen.

2. Het onderscheid tussen differentiatie en dissociatie

Juist omdat de evolutie verloopt volgens processen van differentiatie en integratie, kan er in elk afzonderlijk stadium iets misgaan – hoe groter de diepte van de Kosmos, hoe groter het aantal mogelijke ziekten. En zoals we hebben gezien treedt een van de meest voorkomende evolutionaire stoornissen op wanneer differentiatie ontaardt in dissociatie, of dat nu is op ontogenetisch of op fylogenetisch niveau. In de menselijke evolutie bijvoorbeeld is het één ding om lichaam en geest te differentiëren, maar iets heel anders om ze te dissociëren. Het is één ding om cultuur en natuur te differentiëren maar iets heel anders om ze te dissociëren. Differentiatie vormt de inleiding tot integratie, dissociatie leidt tot rampen. De menselijke evolutie (zoals elk andere evolutie) wordt gemarkeerd door een reeks belangrijke differentiaties, die volkomen normaal en bovendien cruciaal zijn voor de evolutie en integratie van het bewustzijn (alleen door differentiatie kan een eikel uitgroeien tot een eik). Maar in elk stadium kunnen deze differentiaties ontaarden in dissociatie, zodat diepte wordt omgezet in ziekte, groei in kanker, cultuur in een nachtmerrie, bewustzijn in foltering. Een elke evenwichtige beschrijving van de geschiedenis is niet alleen een kroniek van de noodzakelijke differentiaties van de bewustzijnsevolutie, maar ook van de pathologische dissociaties en vervormingen waarmee deze maar al te vaak gepaard gaat.

3. Het verschil tussen overstijging en verdringing

Als we zeggen dat de evolutie verloopt volgens processen van differentiatie en integratie, bedoelen we processen van overstijging en omvatting. Elk stadium omvat de eerdere en voegt er vervolgens zijn eigen bepalende en zich manifesterende hoedanigheden aan toe, het overstijgt en omvat. Maar juist daarom is bij stoornissen de volgende dimensie geen zaak van overstijging en omvatting – ze overstijgt en verdringt, ontkent, vervormt en verstoort. Elk volgend stadium staat voor deze keuze 1) overstijgen en omvatten, vriendschap sluiten, integreren en respecteren of 2) overstijgen en verdringen, ontkennen, vervreemden en onderdrukken. Daarom is elke evenwichtige beschrijving niet alleen een kroniek van de grote overstijgingen uit de menselijke evolutie, maar ook van de absurde verdringingen, onderdrukkingen en wreedheden

4. Het verschil tussen natuurlijke hiërarchie en pathologische hiërarchie

Tijdens het evolutieproces wordt dat wat in het ene stadium heel is, een deel van het geheel van het volgende stadium – hele atomen worden een deel van moleculen, hele moleculen worden een deel van cellen, hele cellen worden een deel van organismen … Alles in de Kosmos is zowel geheel als deel, een holon in een concentrische hiërarchie of holarchie, een orde van toenemende heelheid en holisme. Maar datgene wat overstijgt kan ook terugdringen en daarom kunnen normale en natuurlijke hiërarchieën degenereren tot pathologische hiërarchieën, tot tirannieke hiërarchieën. In dat geval wil een arrogant holon niet tegelijkertijd geheel en deel zijn, maar uitsluitend een geheel. Punt. Het wil geen deel zijn van iets dat groter is dan het zelf is, het wil geen deel uitmaken van een gemeenschap van zijn medeholonen en wil ze met zijn eigen activiteit domineren. Gemeenschap maakt plaats voor macht, communicatie maakt plaats voor dominantie, wederzijdsheid maakt plaats voor onderdrukking. En elke evenwichtige beschrijving van de geschiedenis is een kroniek van de uitzonderlijke groei en evolutie van normale hiërarchieën, een groei die jammer genoeg de degeneratie tot pathologische hiërarchieën toelaat, waarvan de wonden en littekens zijn achtergebleven in de gefolterde lichamen van talloze miljoenen, een pad van verschrikking in het spoor van het dier dat niet alleen kan overstijgen, maar ook kan onderdrukken

5. Hogere structuren die kunnen gekaapt worden door lagere impulsen

Wanneer tribalisme zijn eigen rustige gang kan gaan, is het betrekkelijk mild, eenvoudig omdat de middelen en technologie ervan relatief onschadelijk zijn. De hoeveelheid schade die iemand met pijl en boog kan aanrichten in zijn leefomgeving en bij zijn medemensen is beperkt (en dat gemis aan middelen is niet per definitie een blijk van gezond verstand). Maar de geavanceerde technologieën van het rationalisme kunnen, wanneer ze gekaapt worden door tribalisme en etnocentrische drijfveren, vernietigend zijn.

Auschwitz is niet het resultaat van rationalisme. Auschwitz is het resultaat van een irrationeel gebruik van de vele producten van het rationalisme. Auschwitz is rationalisme dat gekaapt is door tribalisme, door een etnocentrische mythologie van Blut und Boden en rassenwaan, geworteld in het land, romantisch van oriëntatie en barbaars in haar etnische zuiveringen. Met pijl en boog behoort genocide niet tot de serieuze mogelijkheden maar met staal en steenkool, verbrandingsmotoren en gaskamers, machinegeweren en atoombommen wel. Dat zijn geen rationele verlangens, hoe men rationaliteit ook definieert – het zijn etnocentrische vormen van tribalisme die zich meester hebben gemaakt van de werktuigen van een geavanceerd bewustzijn en ze voor de allerlaagste doeleinden inzetten. Auschwitz is niet het slotakkoord van de rede, maar van het tribalisme.

Oké. En waar is je voorstel om alles te delen door 10 gebleven?

Dat durf je niet meer boven te halen, zeker?

Wat Aufschwitz en een theorie daarover te maken heeft met een idee om het geld in de wereld met een factor 10 te verminderen, is mij écht wel vreemd.

Het wordt redelijk hol, beste Adrian. Wat heb je nu in feite nog te zeggen ?

Dat zal wel, je begrijpt er dan ook geen jota van, beste Adrian. Maak jezelf niet zo belachelijk, het doet bijna pijn om te zien hoe dat je jezelf zo kan blijven bedriegen maar toch zijn het steeds de anderen die er niks van begrijpen. Jammer.

Ga je nu beweren dat je geen voorstel hebt om de totale geldhoeveelheid magisch met een factor 10 te delen? Bestaat dat ineens niet meer? Heb je het begraven?

Waar is het naartoe, MIS? Heb je eindelijk ingezien dat het onzin is?

Omdat er geen jota aan te begrijpen valt. Je vertelt lucht, onzin, zever. Je gooit maar met copy/pasts, zonder enige vorm van uitleg. Ik vraag je uitleg over inflatie en ik krijg Aufschwitz naar mijn hoofd - de link is nul, nada, noppes.

Uiteraard is het onzin en net daarom dat we het zeggen. Het is exact hetzelfde dan het bijdrukken van geld uit het niets, enkel andersom bekeken. Je bent dus iets aan het bestrijden wat je zelf verdedigt. Hoe dom kan een mens niet zijn hé. Of begrijp je dat ook niet ? Het staat er toch bij of niet dan … de tragische absurditeit van onze hopeloze positie …

Maar blijf rustig slapen, beste Adrian. Je lijkt bijna letterlijk op een spartelend kalf.

Wie blind is, ziet het niet. Zelfs niet wanneer je er een strikje rond doet. Nu slaag je er zelfs al in om alle psychologen als onzin te labelen. Volgens mij moet jij God zijn, dan kan bijna niet anders.

Wat is 'exact hetzelfde dan het bijdrukken van geld uit het niets enkel andersom bekeken'? Kan je dat concretiseren? Of ben je, zoals altijd, niet bij machte om ook maar iets duidelijk te zeggen? Kan je uitleggen wat dat is? Kan je ook iets méér zeggen dat wat holle frasen met holle slogannen? Kan je een theorie reproduceren? Een voorstel uitleggen? Of ben je daar niet bij machte toe?

In alle tijd hier op politics.be heb je alléén maar kritiek gekregen. Eerst van Percalion, dan van Heftruck, dan van mij en nu van Nun en Riose. Iedereen die je uitleg leest, ziet er niets anders dan onzin in. Iedereen waar je ook maar iets aan vertelt, lacht je uit omwille van je inhoud.

En jij gaat dan wat hautain doen tegen mij dat ik er niets van zou begrijpen? Er valt niets aan jou te begrijpen - omdat je weigert ook maar iets uit te leggen. Je bent inhoudelijke lucht. Niets anders en niets meer.

Je gehele theorie is, tot nader order, onzin. Ik stel voor dat je probeert hem te verdedigen, in plaats van keer op keer je criticasters persoonlijk proberen aant e vallen. Daar ben je immers wé goed in, hé. De andere verwijten dat ze jou niet snappen. Maar 'wij' hebben je wél door - en zelfs redelijk goed.

Je bent niet in staat iets zinnig te zeggen. Jij vindt het niet leuk dat we dat tegen jou zeggen, maar dat verandert er niets aan. Zolang je niet in staat bent ook maar iets duidelijk te reproduceren, blijf je een holle slogan, een onzintheorie in de marge. Niets anders.

Je weet dat je het niet kan halen met de kracht van een argument - dus ga je altijd maar wat schelden. Zo werk jij nu eenmaal - jij functioneert niet anders.

Hier Adrian, begin maar al te tikken op je keyboard .... allemaal onzin wellicht ?

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven … ‘het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening’.

Het verschijnsel ‘doorbreken’ voltrekt zich op kritische punten van instabiliteit, die het gevolg zijn van fluctuaties in de omgeving die door terugkoppelingslussen worden versterkt. Doorbreken leidt tot het ontstaan van een innovatie die vaak in kwalitatief opzicht verschilt van de verschijnselen waaruit zij is voortgekomen. Het continu genereren van innovaties – de ‘creatieve vooruitgang van de natuur’, zoals de filosoof Alfred North Whithead het noemde – is een sleuteleigenschap van alle levende systemen.

In een menselijke organisatie kan de gebeurtenis die de stoot geeft tot het op gang komen van het doorbraakproces bestaan uit een terloopse opmerking die misschien voor degene die haar maakt niet eens van betekenis is, maar wel voor sommige leden van een praktijkgemeenschap. Omdat de opmerking betekenisvol voor hen is, kiezen zij ervoor zich erdoor te laten storen en laten de informatie snel de ronde doen door de netwerken van de organisatie. Terwijl de informatie door de verschillende terugkoppelingslussen circuleert, kan zij worden versterkt en uitgebreid, zelfs in een dusdanige mate dat de organisatie die informatie niet langer in haar bestaande toestand kan absorberen. Als dat gebeurt, is het punt van instabiliteit bereikt. Het systeem kan de nieuwe informatie niet integreren in zijn bestaande ordening en is genoodzaakt iets van zijn structuren, gedragingen of overtuigingen overboord te zetten. Het gevolg is een toestand van chaotische verwarring, onzekerheid en twijfel, en hieruit vloeit een nieuwe ordeningsvorm voort, georganiseerd rondom nieuwe betekenis. De nieuwe ordening is door niemand ontworpen, maar breekt door als gevolg van de collectieve creativiteit van de organisatie.

Dit proces voltrekt zich via verscheidene duidelijk van elkaar te onderscheiden stadia. In het eerste stadium moet er een zekere ontvankelijkheid in de organisatie voorhanden zijn – een bereidheid om zich te laten ‘storen’, want alleen dan kan het proces op gang komen. Ook moet er een actief communicatienetwerk zijn, met tal van terugkoppelingslussen, ter versterking van de activerend gebeurtenis. Het volgende stadium is het instabiliteitspunt, dat als spanningen, chaos, onzekerheid of zelfs een crisis kan worden ervaren. In dit stadium kan het systeem of ineenstorten, of doorbreken naar een nieuwe ordeningstoestand, gekenmerkt door noviteit en berustend op een creativiteitservaring die soms bijna de indruk wekt dat er magie in het spel is.

Laten we deze stadia nog wat nader bekijken. De aanvankelijke ontvankelijkheid voor stoornissen vanuit de omgeving is een basiseigenschap van alle vormen van leven. Levende systemen moeten altijd openstaan voor een gestage stroom van hulpbronnen (energie en materie) om in leven te blijven, menselijke organisaties moeten altijd openstaan voor mentale hulpbronnen (informatie en ideeën), alsmede voor de stroom van energie, grondstoffen en materialen die nodig zijn voor het produceren van goederen en diensten. De ontvankelijkheid van een organisatie voor nieuwe begrippen, technologieën en kennis is een goede graadmeter voor haar levendigheid, soepelheid en leervermogen.

De ervaring van de kritische instabiliteit die tot doorbraken leidt, gaat meestal gepaard met hevige emoties, zoals angst, verwarring, zelftwijfel of verdriet, en kan zelfs het karakter krijgen van een existentiële crisis aannemen. Uiteraard hoeven niet alle crisis- en doorbraakervaringen extreem te worden ervaren. De hevigheid van de doorbraakervaring kent vele gradaties, van kleine, plotselinge inzichten tot pijnlijke en euforisch stemmende transformaties. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is het gevoel van onzekerheid en verlies aan houvast dat op zijn minst onbehagen wekt. Creatieve mensen weten dat zij deze onzekerheid en dit verlies aan houvast moeten omarmen.

Na deze onderdompeling in onzekerheid, verwarring en twijfel wordt het plotseling verschijnen van een noviteit zelfs makkelijk ervaren als een magisch ogenblik. Zowel kunstenaars als wetenschappers hebben vaak zulke ogenblikken van ontzag en verwondering beschreven, waarin een verwarde, chaotische situatie zich op wonderbaarlijke manier uitkristalliseert tot een nieuw idee of oplossing voor een tot dan toe onoplosbaar probleem. Omdat het doorbraakproces door en door non-lineair is en zich via vele terugkoppelingslussen voltrekt, laat het zich niet ten volle analyseren door ons lineaire denken, zodat we geneigd zijn het als iets mysterieus te ervaren.

Kan je enkel aanraden een boek te lezen en ook proberen te begrijpen, daar zijn woorden voor. Het wordt echt waar jammerlijk, beste Adrian.

Ben je nu in de spiegel aan het praten of hoe zit het nu ?

Hahaha. Zoals ik al zoveel keer heb gezegd: jij bent niét bij machte om te zeggen waar jij het ove rhebt. Je moet wel verwijzen naar zoiets als 'een boek'. Welk boek wil je dat ik lees, MIS? Welk boek verkondigd de onzintheorieën waar jij het over hebt?

Geen enkel zeker, hé, anders had je al lang de titel gegeven. Er is geen boek dat jouw onzin uitlegt. Er is geen boek dat zoveel belachelijke inhoud heeft als jij hier wenst uit teleggen.

Maar goed: welk boek wil je dat ik lees? Welk boek zal mij uitleggen dat 'al het geld delen door 10' positief zal zijn? Of heb je dat toch amar zelf verzonnen, MISke?

Wat is de bron van dat tekstje, MIS? Jezelf?

Alweer: dat heeft niéts te maken met je voorstel om alles te delen door 10. Ik wacht op een duidelijke voorstelling van dat voorstel. Waarom ben je niet bij machte om het alwéér te reproduceren?

Je bent niets anders dan een rat die zich probeert uit te lullen door allemaal 'dure' citaten - van jezelf dan nog :p - hier te zetten, maar dat verandert niets aan je onmacht. Je voorstel, MIS. Waar blijft je voorstel?

Of is dat ineens allemaal niet belangrijk, die theorie om alles door 10 te delen? Heb je ingezien dat het onzin is? Wat is de reden dat je daar niet op wilt antwoorden?

Waarom antwoord je feitelijk op geen enkele vraag? Heb je geen antwoord klaar, misschien? Snap je het misschien niet?

Het staat in de tekst zelf, lees je dat dan niet of hoe zit het nu in feite. Hoeveel krijg je van de partijleiding voor een dergelijk gedrag, beste Adrian ? Hier dan, voor de zoveelste keer.
http://www.chaospunt.org/pages/Literatuur.html
Als je het niet begrijpt, kan je dat ook gewoon zeggen hoor. Aan een dergelijk ontwijkingsgedrag heeft niemand iets, je lijkt wel op een politieker die je zelf naar de hel wil prijzen. Zie je dat nu echt niet ?
Mooi staaltje zelfreflectie, proficiat.
Wel, het stoppen van de geldcreatie uit het niets, wat is in Godsnaam je probleem toch. Je wil zelf toch de goudstandaard invoeren, of niet dan ?
Het is inderdaad onzin, dat zeg ik toch. Even grote onzin als de geldcreatie uit het niets en het is dat wat we aantonen. Man toch, heb jij nu geen bewustzijn of zo ?
Begint zelfs komisch te worden. Wie nog een eindwerk moet schrijven voor z’n studies psychologie, kan Adrian als specimen heel goed gebruiken, zoveel moge inmiddels wel duidelijk zijn. Kwel jezelf niet langer, Adrian.

Alweer geen antwoord - je zou bijna denken dat hij het niet kan.

Lees non lineaire dynamica, beste Adrian.

Pas op maar, straks val je nog in een zwart gat en dan ?

Alweer geen antwoord.