![]() |
Citaat:
|
Over communautaire onderwerpen staan ze sterk samen, want zonder Vlaams geld kunnen ze geen beleid voeren, of het nu liberaal of groen beleid is.
|
Citaat:
|
Federale kieskring, federale partijen.
|
Citaat:
federale partijen ook niet. ik dank u! |
Citaat:
Christen-democraten en socialisten (in beide taalgroepen) zijn verdeeld. Tussen de uitgesproken voorstanders: Premier Herman Van Rompuy (CD&V) en ministers Paul Magnette (PS), Pascal Smet (sp.A), Steven Vanackere (CD&V) en Melchior Wathelet (CdH). Vlaamse en Waalse separatisten zijn ertegen. Zie: http://www.paviagroup.be/ |
Citaat:
belgiscistische desinformatie hebben we al genoeg gehad. ik wil het van de mensen zelf horen op televisie (interviews). |
Citaat:
De paviagroep zijn derhalve geen belgiscisten. |
Citaat:
2) De Nederlandstaligen hebben géén pariteit, en bovendien zou het parlement van het Hoofdstedelijk Gewest door �*lle Belgen moeten worden verkozen. 3) De 'pariteit' geldt enkel voor de twee grote gemeenschappen van dit land. 4) http://www.diplomatie.be/nl/addresse...d/websites.asp per ambassade kunt u dan 'Diensten' en vervolgens 'Who is who' aanklikken. Veel speurplezier. 5) Méént ge dat nu ècht? Hoe goed spreekt uw koningin ondertussen de taal van de meerderheid van haar onderdanen? Hoeveel uren studie van die taal heeft ze er ondertussen op zitten? |
Citaat:
die persé belgie willen behouden. waaronder jij dus. bub en bab zijn unitaristen. |
Citaat:
|
Citaat:
journalisten die tegen belgie zijn, worden niet aangenomen/ontslagen. |
Noodzaak nieuwe staatkundige structuur
Inzake de beleidsvisies is het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië groot. In Wallonië domineert vooreerst een socialisme dat alle heil verwacht van een politiek van overheidsinterventies en staatssteun. In Vlaanderen wint een verlicht liberalisme veld, dat ook een jongere generatie aan de linkerzijde aanspreekt. Het starre conservatisme van de oude socialistische garde, die steeds bescherming zocht bij de grotere Waalse broer, verdwijnt en maakt plaats voor een progressisme dat naar een koers, zoals Tony Blair die neerzette, kijkt. Intellectuelen als Luco Abicht pogen hun linkse geestesgenoten te winnen voor een radicaal Vlaams beleid, ook om te beletten dat het rechts-radicale Vlaams Belang de spits zou afbijten in het zelfstandig worden van Vlaanderen.
Het is onbetwistbaar dat in Vlaanderen een brede consensus groeit over de necessiteit van een nieuw staatkundig apparaat dat de belangen van de Nederlandssprekende gemeenschap in België voorrang verleent. Diverse federale ministers-presidenten, zoals Jean-Luc Dehaene en Guy Verhofstadt, hebben de boot lang afgehouden en moeten gehoopt hebben dat de latente conflictstof de verkiezingen niet zou vergiftigen noch het (in)formatieberaad hypothekeren. Zij waren ervaren en dominante politici en wellicht bij machte hun wil op te dringen. Maar uitstel is hier geen afstel geworden. Partijpolitiek en bedrijfswereld zijn in Vlaanderen samen een weg ingeslagen, waarop zij niet zullen omkeren. De vraag is dan welke staatkundige metamorfose Vlaanderen zal ondergaan. Diverse formules zijn denkbaar. De meest voor de hand liggende lijkt de confederale te zijn. De Belgische bondsstaat zou in dat geval een statenbond worden, samengesteld uit Vlaanderen en Wallonië, die als 'soevereine' staten met elkaar een pact sluiten. Waar Brussel zich daarin situeert, is een andere vraag. Komt er een fusie met Wallonië en daaraan voorafgaand de aanhechting bij Brussel van een aantal Vlaams-Brabantse randgemeenten, waar nu een meerderheid van Franstaligen woont, zodat het hoofdstedelijke gebied geografisch aansluit bij Wallonië? Die operatie vergt een grondwetswijziging die de Vlamingen kunnen en - naar ik vermoed - zullen weigeren. Een andere mogelijkheid is dat Brussel als een tweetalige enclave binnen het eentalige Vlaamse gebied tot een federale of confederale samenwerking met Vlaanderen komt. Onzeker is ook de keuze van Wallonië. Het kan vasthouden aan de voordelige, federale status-quo, maar dat zou de spanningen in België enkel vergroten. De Vlamingen hebben immers, zoals reeds aangetoond, een minimum-eisenprogramma met daarin fiscale autonomie en een splitsing van de sociale zekerheid waarin zij niet zullen verzaken. Weigeren de Walen daarover te onderhandelen, dan ontstaat op regeringsvlak een kortsluiting die nare gevolgen kan hebben voor de continuïteit van het bewind en zelfs voor het voortbestaan van het land. Wallonië kan kiezen voor de confederatie, maar weinige Walen spreken zich daarvoor uit. Er gaan sinds kort ook stemmen op voor Waalse onafhankelijkheid, zoals Jules Gheude bepleitte in een vraaggesprek met de Gazet van Anterwerpen begin augustus, maar het economisch en financieel zwakke gewest is op zichzelf niet leefbaar. Ten slotte is er een fractie die aanstuurt op aanhechting bij Frankrijk. Wederom verwijs ik daarvoor naar Jules Gheude. Ook een van de woordvoerders is Claude Eerdekens, die voormalige voorzitter van de socialistische Kamerfractie. Een beslissende wending in die richting zou de Belgische kwestie aan de orde stellen op het niveau van de Europese en internationale politiek. In de veronderstelling dat de confederale formule het niet haalt, moet ook Vlaanderen een duidelijke keuze maken. Binnenskamers, in de partijen, in de werkgroepen van het Vlaams Parlement wordt daarover nagedacht. In afwachting van wat daaruit komt, stellen sommigen dat het 'Europa van de regio's' een uitweg zou kunnen bieden. Maar de idee dat Vlaanderen zich zou profileren als een andere Bretagne of Baskenland, bekoort slechts zeer weinigen. Breekt een verscheurende crisis uit, dan zou de voorkeur wel eens kunnen gaan naar de status van zelfstandige natiestaat binnen de Europese Unie. |
Citaat:
Een echte federale kieskring brengt met zich mee dat iedereen in 't parlement via die kieskring verkozen wordt en vooreerst dat pariteiten en alarmbellen vervallen, want dan zijn er 'Belgen' verkozen en geen taalgroepen meer. |
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
En wat heeft dit te maken met de initiële vraagstelling? |
Citaat:
|
Citaat:
Nikske 1-0 voor u. Speelt u altijd zo graag èn aanklager èn rechter tegelijk? Waar blijft overigens uw antwoord op de vraag 'Zijn er nog geen regeringen genoeg in dit belachelijke land?' Een 'gewest' dat de pretentie heeft de 'hoofdstad' van het héle land te zijn moet er maar mee kunnen instemmen dat �*lle burgers van dat land er inspraak in krijgen, en er vooral mee ophouden zich op zo'n onzindelijke manier tégen de meerderheid van de inwoners van het land te keren. Mijn probleem met de pariteit is een probleem met het gebrek aan democratie in dit land. Dat u daar niet van wakker ligt verwondert mij steeds minder. Iedereen kan inderdaad links geven. Volgens mij kan ook iedereen links grondig napluizen. Niemand kan er evenwel toe worden verplicht dat in andermans plaats te doen. Sinds wanneer maakt de Koningin geen deel meer uit van 'het Koningshuis'? En als die Koningin geen officiële functie bekleedt, waarom moet zij dan zo royaal begiftigd worden met dotaties, die ze voor een zéér groot deel te danken heeft aan het volk waarvan ze de taal na al die jaren nog steeds niet naar behoren kan gebruiken? De initiële vraagstelling was: 'Heeft het federalisme afgedaan?' Mijn antwoord luidde: jazeker, het federalisme heeft afgedaan. Het wordt voor diegenen die 'Belgique' willen redden hoog tijd de optie 'confederalisme' te aanvaarden. Dat is namelijk de laatste strohalm. Laat die aan u voorbijschieten en het wordt: blub blub blub. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:55. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be