Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7138883)

Beste Marie

Je woorden doen me sterk aan de boeken van Eckhart Tolle denken.
Zou het kunnen dat je vertrouwd bent met zijn gedachtenwereld?
Ik heb ook al iets gelezen van hem en zowel in hetgeen hij zegt en hetgeen jij zegt zitten wel zaken die waardevol kunnen zijn.

Misschien een schat die voor het oprapen ligt maar tegelijk ook zeer moeilijk bereikbaar omdat er effectief heel wat conditionering geweest is en nog steeds is.

Hetgeen Tolle beschrijft en hetgeen jij onder de noemer instinkt plaatst doet me zowel denken aan de morfische velden van Sheldrake
als de heilige geest van de Christelijke kerk.

De geest is in alles – morfische velden zijn in alles.

Informatie (instinct?) is allomtegenwoordig (in de ether), je hebt alleen een goede ontvanger nodig.
Onze ontvanger werkt misschien niet zo goed omdat er een stoorzender vlakbij zit (ons verstand?).

Ik ben er lang nog niet uit.

Enerzijds heb ik zeker het gevoel dat er meer is dan hetgeen we doorgaans aannemen (of waarnemen).
Anderzijds is het ook wel een opgave.
Ik sta niet zover dat mijn eigen materiële lot mij onverschillig laat.

Ik wil het ook materieel graag goed hebben.
Als je aan een tweesprong staat en één weg leidt naar het opperste wereldse genot terwijl een ander naar zelfdestruktie leidt dan heb ik graag een raadgever (ratio, instinkt of een ander) die me de goede weg aanwijst (je mag eens raden welke weg ik als de betere beschouw :-)).

Het zou kunnen dat instinkt in dit geval zijn schouders eens ophaalt, maar zoals gezegd zover sta ik (wie is ik? verstand/instinkt daar ben ik ook nog lang niet uit) niet.

Hoe weet jij trouwens wanneer instinkt praat, hoe weet je wanneer verstand praat?

Oorspronkelijk geplaatst door zeddie (Bericht 7138624)

In this passage, the Mother points out that in any decision-making process, there is a duel between the desires of the vital and the ideas of the intellect. In between, the third voice – the voice of the soul – which wishes to speak from within the heart usually gets suppressed.

Mother: One does not have the discernment because one does not care to have it! Listen, I don’t think there is a single instance in which one does not find within oneself something very clear, but you must sincerely want to know—we always come back to the same thing—you must sincerely want it. The first condition is not to begin thinking about the subject and building all sorts of ideas: opposing ideas, possibilities, and entering into a formidable mental activity. First of all, you must put the problem as though you were putting it to someone else, then keep silent, remain like that, immobile. And then, after a little while you will see that at least three different things may happen, sometimes more. Take the case of an intellectual, one who acts in accordance with the indications of his head. He has put the problem and he waits. Well, if he is indeed attentive, he will notice that there is (the chronological order is not absolute, it may come in a different order) at first (what is most prominent in an intellectual) a certain idea: “If I do that in this way, it will be all right; it must be like that”, that is to say, a mental construction. A second thing which is a kind of impulse: “That will have to be done. That is good, it must be done.” Then a third which does not make any noise at all, does not try to impose itself on the others, but has the tranquillity of a certitude —not very active, not giving a shock, not pushing to action, but something that knows and is very quiet, very still. This will not contradict the others, will not come and say, “No, that’s wrong”; it says simply, “See, it is like this”, that’s all, and then it does not insist. The majority of men are not silent enough or attentive enough to be aware of it, for it makes no noise. But I assure you it is there in everybody and if one is truly sincere and succeeds in being truly quiet, one will become aware of it. The thinking part begins to argue, “But after all, this thing will have this consequence and that thing will have that consequence, and if one does this… “ and this, and that… and its noise begins again. The other (the vital) will say, “Yes, it must be done like that, it must be done, you don’t understand, it must, it is indispensable.” There! Then you will know. And according to your nature you will choose either the vital impulse or the mental leading, but very seldom do you say quite calmly, “Good, it is this I am going to do, whatever happens”, and even if you don’t like it very much. But it is always there. I am sure that it is there even in the murderer before he kills, you understand, but his outer being makes such a lot of noise that it never even occurs to him to listen. But it is always there, always there. In every circumstance, there is in the depth of every being, just this little (one can’t call it “voice”, for it makes no sound) this little indication of the divine Grace, and sometimes to obey it requires a tremendous effort, for all the rest of the being opposes it violently, one part with the conviction that what it thinks is true, another with all the power, the strength of its desire.

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen (Bericht 7138976)

Ik heb nog niets van Eckhart Tolle gelezen, een aanrader misschien.

Het verstand praat altijd, het is eerder moeilijk om het het zwijgen op te leggen. Een andere methode is spelletjes op de computer zoals mijnenvegen, suduku, mahjong... het directe verstand is ermee bezig en, bij mij toch, opende zich een hele wereld erachter die veel dieper en verder ging.
Misschien the third voice – the voice of the soul zoals Zeddie het hierboven wel goed beschreven heeft, maar het ging dan niet alleen bij het maken van beslissingen, het ging gewoon bij het ervaren van een dieper zijn.
Wat hier (bij Zeddie) ook weer goed beschreven wordt is dat we moeten kunnen stil zijn en wachten, het tempo van het leven moet vertragen; de loomheid van bij de 'Ice-man'.

Mijn materiele lot laat mij ook niet onverschillig hoor, ik ben alles behalve een asceet.
Boetedoening, vasten, bidden, aan goede werken doen voor de goede werken, dat allemaal heeft weinig belang; het belangrijkste is die diepere wereld in jezelf uiten in alles wat je doet van s'morgens opstaan tot s'avonds of als het je uitkomt de liefde te bedrijven.
Niets gaat boven werkelijk genieten van het leven, ten minste zolang het niet ten koste van de andere gaat. En het plezier kan verdubbelen en meer indien de omgeving rondom jou er mee van geniet.
Rijken we daar al niet naar de hemel op aarde? Het kan zo simpel zijn? Waarom zien we het niet?

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7139821)

Het verstand praat inderdaad altijd en is waarschijnlijk het laatste station alvorens een gedachte overgaat in actie.

Wordt het jam of kaas, toch maar kaas.

Het lijkt me het verstand die me uiteindelijk naar de kaas doet grijpen.
Misschien is er vooraf een impuls van weet ik waar (mogelijks instinkt) die me doet besluiten dat kaas de betere keuze is.
Hetgeen vooraf gaat aan een keuze is niet altijd zo helder in feite.

Ik zelf heb ook al wel andere werelden in deze wereld ervaren (werelden waar het in zekere zin stil moet worden – rust in het hoofd).

Je hebt het druk allerlei impulsen komen op je af en iets (instinkt?) schreeuwt om rust en harmonie, je hebt even tijd en je kan even een wandeling maken in het park/bos.
Je slaagt er in om je onder te dompelen in de belevenis van het park (de geuren, kleuren, geluiden, het gevoel van de warmte van de zon, ...)

Weg is de drukte en de druk (voor even toch).
Een prima omgeving, een andere wereld, het is goed dat ie bestaat, dat je er even kan in vertoeven.
Het is denk ik wel een wereld waar geen kleren, kachels, auto's en dergelijke gemaakt worden.
Met andere woorden het lijkt me een wereld waar we ook niet constant in willen verblijven omdat anders waarschijnlijk al de producten van ons verstand niet langer geproduceerd worden.
Is die andere wereld dan een soort vakantieoord waar we graag naartoe gaan maar niet willen/kunnen blijven.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7139821)

Is het een soort van gulden middenweg die moet gezocht worden tussen de zaken die ons bewust of onbewust sturen of denk jij dat we toch voluit voor instinkt moeten gaan en als we dat laatste doen riskeren we dan niet dat we een heleboel zaken (materieel) verliezen?

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen (Bericht 7139948)

Neem twee wetenschappers van enorm hoog niveau; de ene doet een uitvinding, de andere niet, waarom?
Denk u dat het enkel is omdat de ene meer geluk heeft gehad dan de andere (iets wat inderdaad altijd mogelijk is, maar ik spreek in het algemeen)?

Ik denk dat het is omdat de ene hoofdzakelijk om niet te zeggen alleen op zijn verstand afgaat, terwijl de andere al zijn vermogens, zijn inzichten, zijn gevoelens, ook zijn instinct als het ware, ook gebruikt.

Een mooie, misschien wat afgezaagde uitdrukking is 'denken met het hart, voelen met het verstand'.

U wandelt in het bos en vangt een bekende geur op. Enkel dat gegeven maakt dat een hele resem van feiten, gevoelens, linken zich aan uw geest opdringen. Gewoon al ze allemaal opsommen vraagt een half uur werk van uw geest, terwijl uw zijn ze op één seconde allemaal geregistreerd heeft.

Zo is er een heel netwerk van persoonlijke ervaring in ons geheugen opgeslagen. Steek daar een gegeven in en laat het werken; wat niet wil zeggen dat u lui in uw zetel moet achterover leunen en wachten, maar laat die achtergrond mee werken en u staat veel sterker.
Heeft u het nooit gehad dat u een hele avond met een probleem worstelde en s'morgens opstond en ineens het inzicht gevonden had om dat probleem op te lossen?

Waarom heeft u zo bang of waarom denk u dat u moet verzaken aan de huidige wereldse welstand, of dat u niet meer actief zou kunnen zijn in de huidige kapitalistische wereld?

Veel rondslomp van de huidige op schijn gebaseerde wereld zal misschien wegvallen maar niets belet u om meer en beter naar de kern van de probelemen te gaan en zo uiters productief te zijn in uwe job.

Misschien dat u, maar alleen indien u het zo voelt minder belang gaat hechten aan sommige wereldse zaken, maar u zult misschien nog meer genieten van een goed diner, een goede film, een goede vacantie en dan waarschijnlijk zonder dat u u al druk maakt voor de volgende materiele aanschaf of al het werk dat op u staat te wachten om uw bezittingen in ere te houden?

De mens laat pas het minder goede vallen als hij beter gevonden heeft. Indien hij dat niet doet is dat omdat zijn verstand hem blaasjes heeft wijs gemaakt en hij niet handelt volgens zijn hart.




Geef nooit het verstand op indien je niet zeker bent van je instincten want je zou je scheidsrechter die je moet behoeden van kwaad te doen aan jezelf en aan anderen verliezen.
Je moet trachten het verstand te overstijgen en het als hulpmiddel te gebruiken. Er is niets slechts aan het verstand; het is een hele grote vooruitgang die aan de mensheid gegeven is en je moet dwaas zijn om het weg te gooien; je hebt het nodig, maar met jou als leider, niet het verstand als misleider.
Tracht gewoon je verstand te overstijgen en materieel zul je niets verliezen; je zult er misschien zelfs met meer respect veel meer van genieten.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7140556)

Een goede balans tussen verstand en instinct dus?
Als we de meest optimale balans 100 punten geven en de slechtst mogelijke balans 0 punten geven zouden we dus best allemaal proberen een score te halen die zo dicht mogelijk tegen de 100 punten zit.
Alleen is het probleem hoe meet je zoiets, wie gaat punten geven?
In het andere geval als iedereen voor zichzelf maar moet uitmaken hoe zijn balans ligt, wat is dan het verschil met de huidige situatie?

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen (Bericht 7140652)

Het verschil met de huidige situatie is dat men nu denkt dat de wijsheid enkel een actie is van het verstand en dat dat verstand van buitenuit moet worden gevormd en gedrild.

Dat maakt dat men een hele gradatie van al of niet geestelijke leiders, koningen, heersers heeft verder trapsgewijs afdalend tot het ondergeschikte plebs dat alleen maar mag gehoorzamen, zelfs nog verder afdalend tot de slavernij. De positie van de vrouw, vooral in Arabische landen is nog een positie appart.

Veel leed van de huidige wereld, oorlogen, ondergeschiktheid, indoctrinatie, grootheidswaanzin, godsdienstwaanzin... kunnen allemaal op dat conto geschreven worden dat er mensen zijn die menen dat o.w.v. ik weet niet wat zij op een hogere Spaak van de ladder staan dan de andere en het recht hebben de andere te dirigeren.

Indien men nu tot het inzicht komt dat wijsheid eerder een innerlijke gegeven is verliest heel het bestaand systeem, vooral daar waar het afgegleden is naar corruptie, bedrog, indoctrinatie, mensenhandel, grote verzameling van rijkdom in de handen van enkelingen... zijn basis waarop het gebouwd is en kan dan als een kaartenhuis in elkaar storten; tot meer heil van de hele wereld.

Te gelijker tijd zullen de enkelingen dan ook inzien dat ze zelfs verantwoordelijk zijn voor hun Eigen bestaan en zich niet meer verbergen achter zogezegde maatschappelije regels en verplichtingen. Men kan niet ontkennen dat nu heel wat mensen die zelfverantwoordelijkheid ontvluchten als de pest.

Dus zo'n op het eerste zicht kleine verschuiving kan enorm ver rijkende gevolgen hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7142369)

Als iedereen tot de optimale mix van verstand/instinkt komt kan dat alleen maar positieve gevolgen hebben.
Maar dat is natuurlijk een open deur intrappen.
Je kan ook zeggen als we allemaal een stuk wijzer worden kan dat alleen maar positieve resultaten hebben.
Als richtlijn naar persoonlijke groei kan ik de ideeën van Eckhart Tolle en de jouwe die er wel heel erg aan verwant lijken wel waarderen.
Als het er op aankomt om de maatschappij in een betere richting te krijgen denk ik dat we nood hebben aan iets concretere maatregelen.
Het probleem is nml met wazige definities als 'laten we allemaal wat wijzer worden' dat meestal de meerderheid vindt dat de stelling klopt wat de anderen betreft, vaak vind men zichzelf wijs genoeg, maar de andere oh zo dwaas.
En dus voelt niemand de noodzaak om zelf wijzer te worden waardoor alles min of meer ongewijzigd blijft.
Je kan natuurlijk altijd hopen dat het wonder zich voltrekt :-)

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen (Bericht 7143086)

Ok, laten we openlijk blijven spreken.
Ik weet niet of u mijn profiel hebt onderzocht of andere bijdragen van mij hebt gelezen, maar vooral op het verkiezingsforum en misschien hier ook kom ik als uiterst extreem en zelfs onverdraagzaam over, terwijl ik mijzelf eerder als verdraagzaam zie.
Er blijkt meer en meer een afgrond tussen mijn ideeën, mijn zienswijze en de andere mensen te bestaan; ik lijk voor hen dikwijls in het ijle te spreken, terwijl voor mij alles klaar en duidelijk is, van onder naar boven heel doorzocht en gegrond is en de realiteit rondom mij, in mijn ogen dan toch, mij meer en meer gelijk geeft.

Ik heb gezien dat u eerder links bent ingesteld maar voor mij heeft links in onze huidige maatschappij, ondanks dat ik mijzelf ook eerder als linksgericht zie, een verdraaide bijsmaak gekregen. Ik zie het eerder dat de hele linkse officiële wereld van bovenuit (niet van onderuit) door uiterst rechts geinfiltreerd is en onder het mom van links te zijn en te blijven, uiterst rechtse belangen tegen de echte belangen van het volk in dient.

Ok, laat die politieke interruptie buiten beschouwing, maar ik ben van oordeel als veel meer mensen naar hun innerlijke luisterden waarbij ze het verstand in laatste instantie gebruiken om niet in schizofrene wandaden of andere wandaden tegen hun medemens te vervallen, ook de hele linkse wereld zich nooit zo voor de kar van rechts zou hebben doen laten spannen.

De innerlijke wereld, wanneer hij wat ontwikkeld is laat je onmiddelijk inzien wanneer er je blaasjes worden wijs gemaakt.

Vb. Mijn kinderen gingen hier naar de lager school en gezien een nieuwe wet in Wallonie moest er op een zeker moment twee verantwoordelijken van de ouders worden verkozen.
De directrice van de school (kleine school) nodigt alle ouders uit, er kwamen er een twintigtal opdagen om twee personen te kiezen om de ouders te vertegenwoordigen en zijzelf heeft het lef om één van die twee personen, die zelf kinderen had in de school, maar die ook onderwijzeres was in die school en dus onder haar gezag stond, voor te stellen.
Niemand reageerde terwijl ikzelf, als Vlaming mij niet te veel wou doen opvallen en mijn mond hield. Niemand zag het alles behalve zuivere van de situatie in.
Weet dat ik de andere ouder was die verkozen werd en dat ik hier dus als heel verdraagzaam en aanvaarbaar wordt aangezien.
Daarna heb ik met iemand gesproken en hij gaf mij gelijk maar had het zelf nooit ingezien.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7143792)

Een goede balans tussen verstand en instinct dus?
Als we de meest optimale balans 100 punten geven en de slechtst mogelijke balans 0 punten geven zouden we dus best allemaal proberen een score te halen die zo dicht mogelijk tegen de 100 punten zit.
Alleen is het probleem hoe meet je zoiets, wie gaat punten geven?
In het andere geval als iedereen voor zichzelf maar moet uitmaken hoe zijn balans ligt, wat is dan het verschil met de huidige situatie?

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7143792)

Je voelt je anders dan de anderen.
Veel mensen ervaren dit gevoel.
Ik ben daar niet anders in.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7143792)

Hoewel velen dit gevoel kennen zou indien je vanuit vogelperspectief zou kunnen waarnemen eerder de gelijkenissen dan de verschillen tussen mensen opmerken vermoed ik.
Velen onder ons hebben iets waarvan ze het gevoel hebben dat ze hiermee wat buiten de norm vallen of iets waarvan ze overtuigd zijn en waarvan ze niet kunnen begrijpen dat wat zij zien niet door iedereen als vanzelfsprekend wordt ervaren.

Bij mij is dat mijn ijveren om naar een optimaal aantal mensen te streven omdat ik aanvoel/weet/denk dat dit een middel is dat op tal van vlakken tot verbeterde omstandigheden voor de mensheid (en meer uitgebreid alle levensvormen op aarde) zal leiden.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7143792)

Dat lijkt me effectief concreter en makkelijker uit te leggen dan hetgeen jij voor ogen hebt en dat ook op mij een wat ijle indruk maakt hoewel ik er bepaalde aspecten wel van erken.

Hoewel ik dus niet helemaal mee ben vind ik het wel mooi dat je hoopt op een betere wereld voor iedereen en niet alleen voor jezelf.

Deze gedachte alleen al is misschien voldoende om een stukje in die richting te evolueren.
Ik help het je alleszins hopen. :-)

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen (Bericht 7144090)

Het instinct is niet een ander verstand; het instinct is iets dat de dierenwereld leidt in al zijn aspecten. Het dier discuteert niet, het dier handelt... volgens zijn instinct.
Dus voor het dier geldt dat het instinct weet.
En zo voel ik ook dat instinct aan; het instinct weet.

Het instinct discuteert niet met mij zoals het verstand dat de hele tijd door draait en alle voor en nadelen en misstappen en gevaren en ...en.... en....
Het verstand wil je ook misleiden, het wil meester spelen. het verstand kan de gedachte van het niets, het niet zijn, niet aan, want dat zou het einde van hemzelf zijn. Het verstand kan zich niet inbeelden dat hijzelf niet bestaat.

Het instinct en het verstand zijn niet te vergelijken en men kan dan ook niet zeggen dat men zoveel procent van het ene of zoveel procent van het andere moet hebben.
Het instinct is honderd procent, maar ik ben een mens, ik heb verstand, gezien de geschiedenis van de mens en vooral gezien de grote katastrofe in die geschiedenis zal ik mij nooit veroorloven, toelaten om blind aan iets toe te geven, te gehoorzamen..., niet aan een dictator, niet aan een mooiprater, niet aan mijn beste vriend, niet aan mijn echtgenoot en ook niet aan het instinct, zelfs al heeft het instinct mij al zo vele malen aangetoond dat hij het bij het juiste einde had; toch zal ik het elke keer opnieuw kontroleren, daarvoor dient mijn verstand.



Eigenlijk voel ik mij niet anders, het zijn de andere die anders beginnen te reageren op mij vooral hier op dit forum.
In het gewone dagelijkse leven heb ik geen problemen; ik ben iemand die mij gemakkelijk aanpast aan iedereen en dan waarschijnlijk ook veel empathie heb. Heel veel mensen hebben mij al gezegd dat ik goed hun problemen aanvoel en de juiste raadgevingen kan geven.
In feiten kan ik mijzelf heel goed wegcijferen om totaal open te staan voor de andere.
Maar ik vind het toch hard dat men mij hier nu komt vertellen dat ik totaal buiten de realiteit, hun realiteit wel te verstaan, praat.
Maar maak u daar geen zorgen over; ik overleef dat wel.
Alleen wil ik u zeggen dat u uzelf nooit moet verplicht voelen om verder met mij te converseren; indien het u niet meer aanstaat laat het gewoon weten.
Het grootste affront dat men over mij kan zeggen is dat ik iemand gedwongen zou hebben; vrijheid is voor mij een te groot goed om het van anderen af te nemen.



naar een optimaal aantal mensen te streven
Wat bedoelt u daarmee? Geboortebeperking?




Dank je.

Oorspronkelijk geplaatst door satiper (Bericht 7144235)

Ik kan me vergissen maar ik meen irritatie te voelen en dus ga ik op z'n minst even pauzeren.
Misschien tot later