Juist, maar jouw theorie negeert gewoonweg de empirie. Ik apprecieer nog altijd een dialectiek tussen inductieve en deductieve methodes. Als blijkt dat er iets serieus schort aan het feit dat ik empirische gegevens niet in een marginalistische premisse kan krammen, dan trekt een doorsnee intellectueel er alvast enkele conclusies aan vast ipv bewust de ogen te sluiten en hopen dat het probleem zal overwaaien.

En ik kan je genoeg historische stof geven voor de rest van jouw leven waaruit blijkt dat investeren in militaire of culturele doeleinden gerust meer profijt kan opleveren dan jouw louter "middenstands"-rationaliteit. De Medici had blijkbaar meer verstand hoe om te gaan met geld dan Mises. Hoe kan het ook anders, hij vertrouwde erop, zoals quasi elke kapitalist, dat hij de marktregels naar zijn hand kon zetten en vrijelijk manipuleren. Dat is dan ook het verschil tussen een werkelijke kapitalist en een winkelier.
Louter het kijken naar productieve eigenschappen van een economie om in te schatten hoe sterk een kapitalistische groep staat, is gewoonweg onhistorisch en dus onbruikbaar. Als jij 's nachts wil inslapen met de gedachte dat jij desondanks alles toch een "rasechte" econoom blijft, dan wil ik gerust jou dat pleziertje gunnen. Ik timmer wel verder aan mijn weg om echte antwoorden te vinden.

Ik had maar dit stuk gelezen nadat ik mijn vergelijking met een middenstander had gemaakt. En kijk... :lol:
Dit is inderdaad marktwerking. Maar ik had het over kapitalisme, niet een markt-economie.

Ter vergelijking met het systeem van nu is deze zienswijze wel juist. Alleen blijft de mogelijkheid bestaan van onstabiliteit...

Ah jij gaat een gouden munt hebben. Baart je dat geen zorgen dat zuiver goud een zeer zwakke stof is die niet alleen als munt kan fungeren maar tenminste een andere stof moet hebben zoals koper of zilver? En je weet wat er dan gebeurt als we in een bimetalistisch stelsel belanden hé. Dan begint men te knoeien met de verhouding ertussen... Van de overheid mogen we dat zeker verwachten:? Mocht het munten maken in Privé-handen komen zal het minder zijn maar toch hoe kan je als buitenstaander weten dat een munt de juiste verhouding bevat? Door te wegen maar ja, eenmaal de massadichtheid kent van die munt dan zal men wel zwaardere metalen dan goud als lood in die munt draaien...

Ik dacht eerst dat je een biljet wou gebruiken gedekt door het goud. maar als je goud gaat gebruiken als munt dan vallen een deel van de zaken die ik heb aangehaald logischerwijze weg...

Zie hierboven

Ik ben het ook mee eens als je de goudstandaard vergelijkt met het monetaire systeem van nu dat het eerste altijd beter is. Toch eerlijk verkies ik mijn systeem voor genen frank meer in omloop brengen.

Mijn systeem en het jouwe hebben dezelfde bedoeling, we willen allebei de macht van de overheid beperken. Daarom denk ik dat de kans zeer klein zal zijn om één van de systemen terug in te voeren. Ik ben ook voorstander van een scheiding van Geld en staat, ik ga nog een stap verder. Voor mij is een scheiding tussen staat en economie onontbeerlijk(en zou moeten opgenomen worden tussen de 3 andere van montesqui).

Zie hierboven

Dat is juist.

Zoals hierboven vermeld geeft goud meer mogelijkheden om te sjoemelen dan de biljetten. Als de massadichtheid juist is, de gravure, de kleur,... heb je een munt...

Dan gaan we terug naar de biljetten zoals waar ze ontstaan zijn in Italië

ADe privé banken komen in problemen omdat de centrale bank bubbles creërt op verschillende markten. De banken beleggen ook mee in die bubbles en zijn dan ook de dupe als er één uiteenspat. De beurs is zo'n goed beleggingsmiddel omdat het 50% onafgebroken kan stijgen door het geld bij te drukken, iedereen heeft de indruk dat ze er meer mee winnen. Mocht men nu gene frank bijdrukken dan zal men direct zien dat er evenveel verliezers zijn als winnaars wat nu niet het geval is.

Zou jij graag hebben dat je bijvoorbeeld 30 jaar hebt gewerkt en al het geld op de bank is opeens weg? je mag de rol van financiële instellingen niet onderschatten in een economie. Als er geen kapitaal is dan zijn er ook geen bedrijven meer. Doch een failliete bank zou wel goed zijn voor de burger die daar geen geld staan heeft==> deflatie zoals in 1929

Zeg Praetorian; komen er nog argumenten?

Typisch dogmatisch gedram van een Oostenrijker...Weg met het kortzichtige constructivisme, lang leve onze 'spontane' ordening! Het blijft intrigerend hoe iemand die een welbepaald idee van 'state of nature' in zijn achterhoofd heeft toch zo kan tekeergaan tegen die 'ideologen' die zich met de economie willen bemoeien..."Er is namelijk maar één aanvaardbare vorm van constructivisme en dat is deze gebaseerd op de a priorismen van Menger!"...tisk,tisk,tisk...

Een terechte opmerking. Het gaat bij crisispreventie niet alleen om generieke maatregelen. Voor alle leningen bijvoorbeeld een liquiditeit van 10% voorhanden hebben. Evenmin zal een goudstandaard helpen, dat is eveneens een generiek middel.

Het probleem zit in het functioneren van het kapitalistische systeem. Het doel van ondernemingen is om winst te maken, dat geldt evenzeer voor banken. Banken spelen een sleutelrol in het systeem; zij zorgen voor het noodzakelijke krediet. Omdat de winstdoelstelling bestaat, moet er risico worden genomen om de maximale winst te halen. Bij het nemen van risico gaat er natuurlijk van tijd tot tijd iets fout. Dat kan gebeuren bij sub-prime hypotheken, maar evengoed bij andere leningen.

Als generieke maatregelen niet helpen, zal je naar specifieke toemoeten. Specifieke maatregelen die inhouden dat bij dubieuze leningen het voor banken moeilijker wordt dergelijke leningen te verstrekken. Een instelling die geen winstoogmerk heeft, maar een algemeen belang, zal die moeten uitvoeren. Dan komen we op de rol van de centrale banken. Zij zijn het die niet winst moeten maken, maar dienen te waken over het functioneren van het financiële stelsel in het algemeen.

De dubieuze leningen in de VSA waren niet een recent probleem. Er werd al jaren gewaarschuwd dat eens de bom zou barsten. Maar niemand had de mogelijkheden die leningen af te remmen. Het werkt als bij lemmingen die de afgrond induiken. Welke specifieke maatregelen ontworpen zouden kunnen worden weet ik niet. Maar ik denk wel dat die de richting aangeven, waarin gezocht moet worden om het financiële systeem van zijn boost-and-bust karakter te veranderen in een gelijkmatiger stelsel.

Wil je een systeem met markt-economie dat geen kapitalisme is? Probeer nog wat andere paddestoelen (geen paden) uit om je raadsel op te lossen.

Misschien

Het kent geen marktprincipes, dus de interne logica klopt niet

Of gewoon een boekje openslaan over de geschiedenis van menselijke interacties waaruit blijkt dat het kapitalisme maar een westerse druppel in de oceaan is.

Alvast grappig hoe je tracht de marktwerking exclusief gelijk te stellen aan een westers systeem. :-)

ruit ingooien = vraag creëren = werkgelegenheid = nieuwe consumptie

Samsa snapt het niet.

... Samsa is niet de enige, lees ik hier zo.

Zeg Perca, waarom zouden prijzen bij een goudstandaard eigenlijk dalen? (Je beweert dat hier ergens.)

Weeral een marktfalen!
Hoe jammer.
Hoe jammer dat niet de banken meer hun eigen leningen controleren, maar dat ze het hele zootje in pakketjes doorverkopen op de internationale beleggersmarkt zonder zich nog verder om inbaarheid van dit kredietgezwel te bekommeren...
Grote leningingen voor iedereen! Zonder onderscheid en zonder garanties. Of tenminste: grote leningen voor elke Amerikaan, die zoveel mag liegen over zijn inkomen als hij maar wiL ! LIAR'S LOANS FOR SALE!
Vooral op de vastgoedmarkt-bubbel!
Niemand die nog weet hoe groot de oninbare schuldenberg is en nog zal worden...Zoiets is immers nog nooit eerder vertoond.
En voor wat uitleners betreft (de spaarzame gewone man van over de oceaan): plooi je maar dubbel en schud je vuist naar de overkant van de waterkant...

Omdat er nog altijd goud uit de grond wordt gehaald, vermoed ik.

Er zijn meerdere redenen waarom dat niet klopt volgens mij. Als klanten het geld ter beschikking stellen van de klant, waarom kunnen die klanten er dan nog steeds aan? Waarom kunnen klanten met andere woorden nog steeds met hun bankkaart geld afhalen van die rekening? Dat zou betekenen dat hetzelfde bedrag, hetzelfde geld, terzelfdertijd ter beschikking staat van de bank - als "lening" - en ter beschikking staat van de klant - als "geld". Dat is duidelijk een onmogelijkheid: bij een lening is het de kredietverstrekker die uitdrukkelijk afstand doet van de beschikbaarheid voor een welbepaalde periode. Die dingen ontbreken bij een zichtrekening.
Bovendien: als het geld een lening aan de bank is, waarom zouden banken dan eender welke reserve moeten aanhouden? Daar is geen enkele reden toe. Als ik geld leen om een huis te bouwen, ga ik ook niet tien procent niét uitgeven als daar geen reden toe is. Ofwel is het een lening - en dan is er een duidelijke termijn, een duidelijke overdracht van beschikbaarheid - ofwel is het een bewaargeving. Bij een bewaargeving krijgt de bank wel de feitelijke macht over het geld, maar niet het recht om erover te beschikken. Als ik mijn auto in een parkeergarage zet, dan heb ik hem niét uitgeleend aan de eigenaar van de parkeergarage, bij wijze van spreken.
Dat kan je doen. Maar als je bestolen wordt, ben je 't kwijt. Als de bank echter bestolen wordt, behoudt ze nog steeds de verplichting om je geld terug te geven.

"Contrary to the assumptions of the "positivist" school, we do not consider empirical evidence alone sufficient to confirm or refute a scientific theory in the field of economics. (...) [i]t is clear that experience in the social realm is always "historical", i.e., it consists of extremely complex events in which innumerable "variables" are involved. It is not possible to observe these variables directly; we can only interpret them in light of a prior theory. Furthermore both events (with their infinite complexity) and their specific structure vary from one situation to another, and hence, though the typical, underlying forces of greatest significance may be considered the same, their specific historical nature varies substantially from one particular case to another."
(Jesús Huerta de Soto, Money, Bank Credit and Economic Cycles, p. 476-477)

Indien je empirie lijkt te zeggen dat compleet absurde dingen in werkelijkheid kunnen voorkomen, dan hapert er vermoedelijk iets aan de waarneming.

Het kan gerust zijn dat in een bepaald land op een bepaald tijdstip mensen plots méér begonnen te consumeren en dat de welvaart toenam. Uit dat feit kun je echter onmogelijk afleiden dat consumptie tot een toename van welvaart leidde. De economische theorie zegt niet dat zo'n situatie onmogelijk is - ze zegt wel dat zo'n gevolgtrekking verkeerd is. En ze geeft aan hoe de waarneming verdergezet moet worden: kan het zijn, dat de toename van de consumptie voorafgegaan werd door (of samenviel met) een gigantische toename in de productiviteit? Kan het zijn dat er m.a.w. andere factoren terzelfdertijd werkzaam waren, die het negatief effect van consumptie op welvaartscreatie konden compenseren?

Het is trouwens ook een non-sequitur om succesvolle methoden uit de natuurwetenschappen over te zetten naar economie en aanverwanten en zomaar aan te nemen dat ze dus ook d�*�*r hun diensten zullen bewijzen.

En nu ik toch bezig ben: het is geen marginalistische premisse dat je geen welvaart creëert door welvaart te vernietigen.

Een goede poging om de discussie op andere termen te voeren. Mijn vraag aan jou ging niet over de sterkte van een 'kapitalistische groep', niet over het particuliere profijt van de Medici's, maar zeer eenvoudig of welvaartsvernietiging leidt tot welvaartscreatie. Daarop heb je meerdere malen positief geantwoord; maar veel meer dan een paar willekeurige opmerkingen die niet ter zake doen heb ik nog niet mogen horen van je. Je bezondigt je eenvoudigweg aan de "broken window fallacy", en je doet dat met stijl. Als jij jezelf een "rasechte" geschiedkundige wil vinden, dan mag je gerust baarlijke nonsens over het verleden blijven verkondigen die oppervlakkig gestaafd lijkt te worden door de 'empirie'; ik blijf toch nog even het gezond verstand gebruiken.

Ik heb gesteld dat men geen welvaart kan creëren door welvaart te vernietigen. Zelfs in geval van oorlogsvoering is er duidelijk sprake van een "negative sum game". Ruiten ingooien heeft nog nooit tot een toename van welvaart geleid; niet in het feodalisme, niet tijdens de industriële revolutie, niet in Egypte (daar waren ook geen ruiten, natuurlijk), niet tijdens de slavernij in Amerika. En het zal nog een tijdje zo blijven ook.

Die mogelijkheid valt niet volledig te verbannen, vrees ik. Maar ik heb meer vertrouwen in goud dan in politici. :wink:
Je bedoelt dat zuiver gouden munten allicht zullen afbrokkelen aan de zijkanten of zo? Maar dat kan opgelost worden door er bv. een dun laagje van een steviger legering over te gieten, denk ik. In alle geval zijn dat eerder technische kwesties, daar valt wel iets op te vinden.

Maar dat is nog geen bimetallisme hé. Bij bimetallisme worden de verhoudingen namelijk vastgelegd. Ik denk dat een geldstelsel zonder overheid allicht ook meer dan één metaal zal gebruiken (zilver lijkt me een logische tweede keuze). Maar die verhoudingen zullen niet vastgelegd zijn; de marktprijzen van zilver en goud kunnen vrij fluctueren. Dan vermijd je alle negatieve gevolgen van bimetallisme.

Wat die fraude betreft: ik denk dat Munterij Van Dam wel bereid zal zijn om voor mij even te checken of de gouden munt die zijn concurrent, Munterij De Smet, geslagen heeft wel het juiste gewicht heeft. Als dat niet zo blijkt te zijn, kan ik natuurlijk Munterij De Smet aanklagen voor fraude, én dan is diens reputatie serieus naar de vaantjes. Munters hebben er alle belang bij om niet te knoeien dus.

Het meest logische is dat banken bankbiljetten zullen uitgeven. Dat zou ook het meest praktische zijn, denk ik. Maar voor die bankbiljetten moet er uiteraard 100% dekking zijn in de reserves van de bank.

Dat zou inderdaad een goed systeem zijn, maar hoe garandeer je zoiets? De 'goodwill' van centrale banken om de geldhoeveelheid niet te manipuleren is nogal zwak als argument, vrees ik. :?

:cheer:
Mensen zouden ook kunnen eisen om enkel in bankbiljetten van een gereputeerde bank betaald te worden als ze het zaakje niet betrouwen, denk ik. Maar in het algemeen is fraude volgens mij niet zo'n grote bedreiging. Er zal fraude zijn, dat is onvermijdelijk, maar ik zie geen reden om aan te nemen dat dat op een grotere schaal zal gebeuren dan vandaag de dag.
Maar dat argument komt toch neer op: "een centrale bank als garantie voor de banken is nodig, want de centrale bank zorgt voor bankcrisissen"? Dan is het toch logischer om te zeggen: weg met die centrale bank, probleem opgelost. Geen inflatie meer, geen kredietexpansie, geen boom-and-bust-cyclus, geen bank-insolventies meer (of toch niet meer dan bij andere bedrijven).
Het systeem waarbij mensen plots hun geld kwijtzijn, is het systeem van fractional reserve banking (goud of papiergeld maakt dan weinig uit).
Vandaar dat banken 100% reserves zouden moeten aanhouden voor hun zichtrekeningen en bankbiljetten. Die zijn dan toch al safe.
Het enige mogelijke probleem is dan, bankfalingen die termijnrekeningen, aandelen en obligaties tot lucht reduceren. Maar zoals je zegt, beurscrashes zouden 'n stuk zeldzamer worden als er geen geldgeknoei aan te pas komt; recessies en depressies, grootscheepse faillissementen... zouden een stuk zeldzamer worden. Dus het risico van sparen wordt kleiner met een degelijk monetair systeem. Volgens mij is het niet nodig dat de centrale bank dan nog bewaard blijft als "garantie" voor het banksysteem.

Dan zouden prijzen moeten stijgen, hé. :D

Het antwoord is dat een economie waar productiviteitsverhogingen en efficiëntiewinsten plaatsvinden, goedkoper en meer kan produceren.

Er is dus een groter aanbod consumptiegoederen dat bovendien goedkoper geproduceerd kon worden. Gevolg: lagere verkoopsprijzen.

Deze continue prijsdalingen mogen niet verward worden met de nadelige gevolgen van deflatie. Bij een plotse daling van de geldhoeveelheid (bijvoorbeeld door massale faillissementen van banken, zodat zichtrekeningen in rook opgaan) hebben mensen namelijk minder geld om uit te geven. Het gevolg is dat de geldvraag naar producten in elkaar zakt. Bedrijven zien dus hun omzet dalen, terwijl hun kosten (lonen en grondstoffen, prijzen van intermediaire goederen...) slechts met vertraging dalen. In de tussentijd moeten al die bedrijven noodgedwongen verlies incasseren: lagere omzet maar nog steeds evenveel kosten. Sommige ondernemingen gaan failliet, andere hebben betalingsmoeilijkheden.
In zo'n scenario gaan de prijsdalingen gepaard met werkloosheid, faillissementen en chaos.

De verwarring die dikwijls bestaat, is dat men geen onderscheidt maakt tussen de mogelijke oorzaken van prijsdalingen. Er is niets mis met prijsdalingen ten gevolge van productiviteitswinsten. (Denk aan GSM's, computers en vroeger auto's die jaar na jaar goedkoper werden).
Dat is echter helemaal verschillend van de situatie waarbij de geldhoeveelheid daalt en de economie in een deflatoire depressie terechtkomt. Prijsdalingen kunnen dus niet zomaar "goed" of "slecht" genoemd worden als men niet weet wat de oorzaak van die algemene prijsdalingen is.

Ook een goeieavond.