Wie kiest er nu consumptie bij dalende koopkracht? JIJ? Ga jij lenen om te consumeren, enkel omdat de rentevoeten laag zijn?

Wie van één werknemer een werkloze maakt creëert méér dan één "consuminderaar". Ook daar heb je een hefboomeffect.

:?

Ik durf dat nog wel, hoor.

Misschien staan we voor een meltdown, en misschien gewoon voor een banale correctie op de sterke stijgingen van de laatste 5-6 maanden.

netslet gaf al een grafiekje voor goud de laatste 30 dagen.

Hier de Dow Jones voor de laatste 30 dagen en het laatste jaar:

Bijlage 54644Bijlage 54643

Een meltdown zie ik hierin niet, maar het kan uiteraard nog komen.

De rijken

Ik denk dat er maar weinig van economie begrepen wordt, bizar.

Dat is van gisteren, momenteel is de koers $977.

Een uitbraak boven de 960 weerstand.
Niks staat de koers nu nog in de weg.

Correcte analyse.

De meltdown is al voor een stuk aanwezig.
Alleen wordt dit door de overheden binnenskamers gehouden en door helicopter Ben toegedekt.

De export in Japan bijvoorbeeld is in de maand juli 32% gedaald.8O

Ik denk dat vooral de middenklasse hiervan de dupe zal worden.
Ook veel rijken zullen hun kapitaal zien wegsmelten als sneuw voor de zon.

Anderzijds in een crisis ideaal voor wie rijk wil worden.(Rockefeller)

Jawel, de volgende weerstand. :-D

Ok, veel mensen zullen hier op springen en we zullen wschl een spurt richting 1000 zien en hier wat boven zullen we volgens mij op een nieuwe weerstand stuiten.

Ik ben eigenlijk eerder benieuwd of de USD/EUR onder de 0.7 gaat en blijft.

Maar ik geloof eigenlijk niet in de hele idee van een plotse meltdown waar echt een exacte datum op te plakken valt. Het zal eerder zijn zoals TS Eliot zo mooi stelde:

This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper

Als de rentevoeten lager zijn, ga je ceteris paribus over de gehele samenleving meer consumptie hebben dan als ze iets hoger zijn, ja.

Huizen kopen en dergelijke gebeurt vaak met een lening, waar rente op betaald wordt. Het is inderdaad te verwachten dat dat meer zal gebeuren, als de rente lager staat.

Natuurlijk niet. Er is overigens niets mis met 'consuminderaar'; 'consumptie' houdt de economie niet recht.

Dat staat in de boekjes zo en u heeft in grote lijnen gelijk.

Maar...

Ze hebben in Japan al 25 jaar renteveoeten van 0.25 % , en toch kregen ze de consumptie niet meer van de grond...

.

Nog iemand die de ceteris paribus assumptie niet begrijpt.

De combinatie fiscaal en monetair beleid van Japan is zo compleet geschift, dat ik mij niet ga wagen over uitspraken over hoe het daar zit. Mocht het je afvragen: de rentevoet is, natuurlijk, niet de enige factor die mensen in overweging nemen als ze besluiten om een beslissing te nemen.

Er is ook empirisch onderzoek dat stelt dat bij een (veel) te lage rente mensen ook meer gaan sparen. Een reden hiervoor gegeven is omdat een lage rente ook vaak gepaard gaat met een stijgende staatsschuld (ja, die instelling leent ook meer) dat mensen beseffen en dit wensen te counteren met hoge spaarcijfers. Dat is vergelijkbaar met een Giffengoed; dat ook standaardeconomie zou tegenspreken. De reden daar is dat het natuurlijk niet meer om hetzelfde goed gaat. Analoog is in het geval van een te lage rentevoet een gelijkaardig fenomeen mogelijk; dat men vanuit een 'objectief' (en dus verkeerd) standpunt inderdaad een zuiver lagere rentevoet ziet en dus meer consumptie verwacht, maar vanuit een subjectivistisch standpunt kan beseffen dat mensen deze lagere rentevoet 'wantrouwen' en daardoor 'anders' reageren. Maar dan hebben we het natuurlijk niet omhetzelfde goed, wat relevant is voor ceteris paribus uitspraken.

De ceteris paribus assumptie begrijpen en correct toepassen is een hele kunst. Voel u niet slecht dat je die niet begrijpt.

Overigens is je 'feit' over Japan volgens mij ook compleet niet correct en is de werkelijkheid wel iets verfijnder dan 'het is al 25 jaar 0.25 en ze krijgen consumptie niet van de grond' - maar soit!

it's not a race. it's a marathon! ;-)


.

Je hebt wellicht gelijk. Hoewel ik een MBA heb van 25 jaar terug (en dat diploma al lang aan de kant gezwierd heb en nooit nog over cet par en elasticiteit etc heb moeten piekeren) ben ik zeker niet verlegen om toe te geven dat je mij zult kloppen in een puur academische discussie daaromtrent. It's not my cup of tea. ;-)

En wat specifiek Japan zelf betreft, dat is idd zo'n geval apart dat ik het opgegeven heb om het te proberen te begrijpen. De consumer confidence, de Tankan. Daar komt het op neer! Mja, maar wat beinvoedt die consumer confidence dan? :roll:

De grap is dat er vanaf nu geen weerstand meer is.
Goud gaat naar ongekende hoogten.(2500$ volgens sommigen)

Het halstarrig vasthouden aan oude denkpatronen heeft vreemde en verwoestende gevolgen.

Interessant, ‘rente’ is in de eerste plaats niet objectief aangezien het voorbij gaat aan de basisbeginselen van economie. Hierdoor ontstaan allerhande subjectieve nevenverschijnselen met als gevolg de reacties van de mens, wantrouwen is dan één van de vele manifestaties die zich ontvouwen als gevolg van het niet respecteren van een menselijke en economische logica. Als echter deze basisbeginselen in vergetelheid geraken en het ‘objectief’ onderzoek tot deze terechte resultaten komt, biedt dit jammer genoeg geen garantie tot het zich herinneren van deze objectieve basisbeginselen. Hierdoor blijft men object en subject verwarren met elkaar en wat men ook doet vanuit deze misvormde kijk op economie, de reacties zullen steeds neveneffecten zijn van wat men vergeten is, wat op zich dan weer leidt tot nog meer onderzoek over dezelfde neveneffecten die steeds variëren naargelang plaats, tijd en context.

Tenzij men het nuchtere denken (her)activeert en op die manier economie naar z’n ware expressie gaat interpreteren en integreren in het handelen (en zo ook als basis gaat nemen voor de analyse = op een causaal realistisch ecnomische wijze), zullen er steeds opnieuw pijnlijke contrasten worden gecreëerd. Als in de eerste plaats de mens buitenspel wordt gezet in functie van het kapitaal, is de reactie van die mens overeenkomstig, en dat naargelang de situatie en het persoonlijk ontwikkelingsniveau, zo ook van een maatschappij als bundeling van personen die wel/niet deze dynamieken begrijpen en/of (h)erkennen. Het debat hieromtrent volstaat om het in werking te zien en biedt dan ook het geschikte materiaal om een eindwerkje in economie en/of psychologie af te ronden.
Een hele kunst, kan leiden tot volwassenheid. Ook zelfonderzoek kan resulteren in het doorzien van deze universele verbondenheid en/of relationele wederkerigheden.