Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB
(Bericht 9155613)
Weet u, het probleem zit hem niet in het geloven an sich maar in het gebrek aan een gezamenlijk referentiekader.
En het "weten" is dit gezamenlijk referentiekader. Alles wat daar buiten zit is louter persoonlijk en kan niet gebruikt worden om mensen met verschillende geloven te doen samen leven.
Het probleem is dat veel gelovigen dit gezamenlijk referentiekader verwerpen ten gunstige van hun eigen persoonlijke spiritualiteit en dan begint het probleem.
Ik heb de indruk dat u hier hetzelfde doe. U zegt 'geloven is veel meer dan het loutere component "weten"' waarmee u eigenlijk uw geloof boven het weten plaatst en u zichzelf dus boven het gezamenlijk referentiekader zet.
|
Aan de andere kant was gans de BEDOELING van een geopenbaard geloof nu net precies om dat gemeenschappelijke referentiekader te fixeren he.
Zoals je terecht zegt heeft een samenleving een gemeenschappelijk referentiekader nodig, omdat eigenlijk vele denkbare referentiekaders a priori mogelijk zijn. Die referentie kaders zijn wat ik "politieke visies" noem. In de grond is het de definitie van wat goed en slecht is op maatschappelijk vlak. Dat is in grote mate arbitrair, maar het is onmogelijk om een maatschappij te hebben waar daar geen "anker" voor is waarop al de rest van de referenties op gedefinieerd is.
En nu zijn er 3 manieren om die symmetrie van mogelijke referentie kaders (in de grond dus de keuze van wat goed en slecht is) in een maatschappij op te leggen:
1) een individu met zoveel macht dat hij zijn persoonlijke keuze kan opleggen aan de anderen met geweld en afmaken, of den daver op het lijf jagen van zij die daaraan zouden willen tornen (dictator)
2) een religie met een unieke openbaring waar niet aan getwijfeld wordt
3) een democratische keuze waar een meerderheid de knoop doorhakt met een stemming
Religies zijn niks anders dan het puntje 2), soms vereenzelvigd met puntje 1) waar de heerser zichzelf de openbaarder en dus god liet geloven. Truuk van de Egyptische farao en in vele antieke beschavingen, maar die wel het nadeel had dat die god-mens uiteindelijk ook kon ziek worden, dood gaan en oorlogen verliezen. De Joden waren leper, met de delegatie van die macht naar een abstracte god die dus de Joodse staat voorstelde op een of andere manier, de "Wet". En tot enkele eeuwen geleden maakte onze staatsstructuur daar ook gebruik van, met een koning, bij gratie gods. God had de koning, die weliswaar zelf geen god was, "gekozen".
Niettemin, een religie die door iedereen geloofd wordt, is veel efficienter in het geven van een maatschappelijk referentiekader, dan een democratie of een dictator. Maar zo een religie moet dan wel door iedereen geloofd worden, en tolereert uiteraard geen ongelovigen, of zij die iets anders geloven.
Een goeie religie moet dus uiterst barbaars en onverdraagzaam zijn voor niet-gelovigen. De Islam is een bijna perfecte religie in dat opzicht, en het christendom heeft het niet slecht gedaan in de laatste 2000 jaar ook niet op dat vlak.
Dus, men dient niet verbaasd te zijn dat een gelovige "botst met een ander gemeenschappelijk referentie kader". Dat is immers de essentie van zijn geloof.
Men ziet dat nog een beetje bij katholieken, maar het is zeer uitgesproken bij moslims.