Wat jongerenwelzijn betreft is het alleszins overduidelijk. Zie pagina 17 van het jaarverslag jongerenwelzijn 2008.
http://wvg.vlaanderen.be/jongerenwel...erslag2008.pdf
Minder bevooroordeeld ? Alleszins. Ze weten ook van niets beter dan wat in de schoolboekjes staat. De prototypes van de professionalisering van de opvoeding. Geloofwaardig is anders, behalve tegenover marginalen.

Jonge welzijnswerkers moeten vooral bewijzen, door te scoren, resultaten boeken, door vooral in te grijpen en zo wenig mogelijk te bemiddelen. Da's goed voor het stagvrslag van de welzijnswerker. Resultaten worden geboekt door zoveel mogelijk interventies, desnoods met de hulp van de federale collega's van politie en justitie.
Ouderen worden niet graag de les gespeld door pas afgestudeerde wereldverbeteraars.

Wat is het probleem met een verwend kreng ? Merkwaardig trouwens hoe frequent deze omschrijving te lezen is in deze topic. Verwend omdat de 14-jarige Laura Dekker een paar duizend euro's van haar pesoonlijke rekening heeft afgehaald voor haar vertrek ?
Ik merk vooral veel afgunst.

Welke conclusie ?
Mijn inziens hebben weinig tieners een paar duizend euro op hun persoonlijke rekenig, en kunnen bijgevolg het vliegtuig niet nemen naar Sint-Maarten. De meeste pubers die het al eens afbollen lopen niet ver. De probleemstelling is nochtans niet verschillend, wat die ook moge zijn, en zeker geen verwenning omdat je toevallig wat meer geld op je persoonlijke rekening hebt.
Wie reageert er nu vooingenomen ?

Feit is dat hoe meer opvangplaatsen je creëert, hoeveel ook, alle plaatsen zullen worden ingevuld. Wie niet voldoet aan de algemene norm, en zo te zien stijgt dat aantal, moet worden afgezonderd.

Tja, Rudy, je moet nu eenmaal reeds jong beginnen werken. Je kan misschien in de politiek gaan en een wetsvoorstel indienen om enkel 40-plussers, braaf getrouwd en met kinderen te laten werken, omdat zij de noodzakelijke 'levenservaring' hebben. Het beeld dat je hebt van de (jeugd)welzijnssector is overigens zeer éénzijdig. Akkoord dat men soms als een 'kieken zonder kop' regeltjes wil volgen, maar bemiddeling met de ouders en de jongeren in kwestie is toch vrij frequent in het zorglandschap. Enkel wanneer het te gortig wordt, dient er ingegrepen te worden, dit is hier wel degelijk het geval. 90 % van uw zogenaamde ouders zal dit met mij eens zijn. Die Laura is een duidelijk voorbeeld van iemand die opgroeit in een gezin met veel materiële middelen en geld, maar waarin de ouders vooral met zichzelf bezig zijn en te weinig echte affectie aan hun kinderen geven. Dan krijg je natuurlijk een losgeslagen dochter die elke realiteitszin bijster is.

Veel ouders durven hun kinderen ook niet meer corrigerend op te voeden. 'Neen' is in vele gezinnen een taboewoord geworden. Als er meer mensen zijn die geen grenzen meer aan hun kroost durven stellen (in het geval van juffrouw Dekker letterlijk op te vatten), dan krijg je natuurlijk zulke uitbarstingen als voornoemde. En zullen er meer onhandelbare kinderen zijn en meer opvangplaatsen nodig zijn. Ik denk dat een kind op lange termijn het meer apprecieert dat het met zekere strengheid en betrokkenheid is opgevoed, dan dat het zomaar aan z'n lot in een 'laisser-faire' mentaliteit is overgeleverd.

Akkoord. In die zin dat de jongeren een kans moeten krijgen. Wat echter dikwijls ontbreekt zijn meningen die gestoeld zijn op maturiteit.
Ik ken pleegouders met drie pleegkinderen in huis, waarvan één ondertussen 17 jaar is. Die kinderen werden er geplaatst door Bijzondere Jeugdbijstand. Die pleegouders nemen hun taak ernstig op. Ze zijn ook niet meer van de jongste. Ik heb voor de pleegouders heel wat respect, want pleegouder zijn is niet zo eenvoudig. Over de biologische ouders van de pleegkindern kunnen we heel kort zijn: een sociale puinhoop. De maatschappelijke werkster die regelmatig bij de pleegouders over de vloer komt is zeker van goeie wil en doet haar best, en toch ontbreekt er iets: ervaring. Probeer maar eens als 25-jarige zonder kinderen geloofwaardig te zijn tegenover 60-plussers met 5 eigen kinderen (die ondertussen het huis uit zijn) en 3 pleegkinderen. Het is beklemmend. Vooral wetende dat de maatschappelijk werkster moet rapporteren aan de jeugrechter op basis van regelgeving uit het boekske. Aan een jeugdrechter die nadien moet oordelen op basis van het rapport.

Kijk FS. Als die ouders niet durven neen zeggen, dan hoeft dat kind niet te worden gestraft en moet er met die ouders worden gepraat. In dat geval is dit voor dat kind een sraf, of die indruk krijgt het toch.
Ik ken de thuissituatie van het gezin Dekker niet. Ik heb wel de indruk dat vaderlief er zo geen probleem mee heeft met wat dochter Laura doet. Ik heb niet de indruk dat het om een situatie gaat waar ouders geen neen durven zeggen tegen hun dochter van veertien. Of vergis ik mij ? Is Juffrouw Dekker echt zo onhandelbaar ?

Het gaat inderdaad niet over haar leeftijd aangaande het hebben van de ambitie. Het heeft wel met haar leeftijd te maken, als het gaat over haar overlevingskansen aangaande dit specifieke onderwerp. Wat voor een regering zegt er nu "och ja, ze moeten groot worden hè" over een 14-jarige die op haar eentje op een boot(je) de grote wateren wil trotseren om zo de wereld rond te zeilen. De hoeveelheid mensen die dit succesvol gedaan hebben is veel kleiner dan de hoeveelheid die het geprobeerd hebben. Waaronder vele mensen met decennia ervaring.

Dit kind kent de limieten van haar eigen geduld en kunde niet, en voor ze die kent, staat het toelaten van haar reis gelijk aan eigenhandig haar een kogel door de kop schieten. Als ze eenmaal volwassen is, kan niemand haar nog tegenhouden, maar zolang dat niet zo is, vind ik het een goede beslissing haar hier te houden.

Tevens heb ik nooit geschreven dat haar wens dit te doen kinderachtig is, doch wel haar reactie op de afwijzing er van.

Ze krijgt haar zin niet en ze vertrekt naar St. Maarten.
Doet een goed handelbaar kind dit?

Dan moeten kinderen die beslissen om te roken (en/of te drinken), zelfs met toestemming van ouders, ook onder toezicht worden geplaatst.

Ah, weet je, ik heb steeds meer en meer de indruk dat het een welles-nietes-spelletje wordt binnen de overheid waar ouders van kunnen meegenieten. Misschien sterft de kwestie een stille dood. Kan ook. Soit.

Nee, dat moeten ze niet. Waar haal je dat vandaan?

Guido, jij bent een leugenaar.

Laura ging niet weg omdat zij niet mocht zeilen maar omdat (bovenop het zeilverbod) bedreigd werd door de geitewollensokken-mafiosi dat zij binnenkort uit het huis gezet zou worden. Toen pas nam ze t heft in haar handen
.

Maar haar vader en moeder wel. Daar ligt de verantwoordelijkheid. Niet bij de staat - die dient zich niet te bemoeien met zulke zaken.

Oeps, bijt mijne neus er niet af.
Leugenaar is een zwaar woord.
Je kan hetzelfde zeggen met deze woorden:

"Guido, hier ben je mis in".
"Guido, dit zie je verkeerd".
"Guido, je bent gedesinformeerd".

Ik heb al ooit een waarschuwing gekregen van de moderator voor veel minder.

Goed, terug naar ons verhaal.

Laura vluchtte dus weg voor iemand met geitenwollensokken aan, die haar uit haar huis wou zetten.
Waarom wou die geitenwollensokkendrager haar uit het huis zetten?
Mag hij haar zomaar uit het huis zetten?
Een kind van 14 jaar zet je toch niet uit het huis, hadden ze de huur niet betaald of wat?
Hier klopt toch iets niet in het verhaal als je het mij vraagt.

De reaktie van haar was er desalnietemin een van een klein, onadenkend kind. Had ze gedacht zo haar "probleem" te kunnen oplossen?
Eigenlijk is dit nog erger dan gewoon weglopen voor het feit dat ze haar zin niet kreeg.

Precies!

Eindelijk kom jij op het kern van het probleem: de normen en waarden van de heren en dames van de jeugdzorg. De meest futiele en onnozele redenen zijn voldoende om kind-ouderrelaties permanent te vernietigen.

Zij hebben namelijk een totaal andere concept van "right en wrong" dan jij en ik. Zij vinden ouderschapsrecht eigenlijk maar een soort middeleeuwse hindernis. Het liefst zijn alle kinderen gewoon eigendom van de gemeenschap. Hun versie van een paradijs is een Kolkhoz of een Kibboets waar iedereen alles, inclusief de opvoeding van kinderen met elkaar "deelt" (hun codewoord is "it takes a village"). Traditionele man-vrouw ouderschap vinden ze eigenlijk achterhaald (paternalistisch enzo).

Vandaar dat ze (heel instinctief voor hun) snel tot een beslissing kwamen om het meisje van haar ouders af te pakken

Bertie. Wat zou het belang dan kunnen zijn bij de jeugzorgwerkers ? Waarom zouden welzijnswerkers andere normen moeten hanteren ? Ik denk dat ze vooral uitvoeren wat van hen door hun werkgever, de overheid, wordt gevraagd. De welzijnswerkers hebben geen keus. Die voeren uit. Dus, kunnen we ons beter de vraag stellen wat een democratisch verkozen overheid uiteindelijk wenst.

Jij bent de leugenaar. De procedure tot uithuiszetting werd gestart NADAT ze is gaan lopen.

Kinderen, kinderen, rustig.

Anders uithuiszetting ;-)