dereien |
8 januari 2007 18:12 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Brugge Veilig en Leefbaar
(Bericht 2317357)
Het resultaat van één miljoen stemmen !
Het VB op de oppositiebanken in de parlementen is zoiets als met een ambetante kleine naar de speeltuin gaan: Die kleine zegt "neen" op alle spelletjes die je voorstelt, schopt wat wild in het rond, vooral tegen de schenen van de andere kindjes. Scheldt maar wat zonder veel inhoud, en wil daarenboven kakka doen op de tafel en aan de haren trekken van alle gekleurde meisjes met kroezelhaar. Zegt nadien kwaad : "het was niet plezant en niet eerlijk want ik mocht/mag met niemand meespelen." En horresco referens: "de andere kindjes zijn slechte verliezers want ze willen ons drinkgeld afnemen." :-P
|
] Brugse Blok-afdeling in ruzie Interne democratie” in het
‘De Morgen’ publiceerde op 13 oktober een uitgebreid artikel onder de titel “De Taliban-trekjes van het Blok”. Daarin wordt uitvoerig bericht over hoe de gewelddadigheden van het lokale Blok-kopstuk Luc Masyn tegenover z’n vriendin hebben geleid tot interne verdeeldheid in de Brugse afdeling van het Vlaams Blok.
Het is bijzonder onthullend om te zien hoe Frank Vanhecke persoonlijk tussenkomt om z’n getrouwen te beschermen. Die kritiek is niet nieuw binnen de Brugse Vlaams Blok afdeling. Enkele jaren geleden nam Yannick Pollet ontslag uit het Blok om de VNP (Vlaams Nationalistische Partij) op te richten. Pollet speelde jarenlang een belangrijke rol in het organiseren van de lokale Blok-afdeling maar voelde zich gepasseerd door de meer respectabel voorkomende Yves Buysse. Pollet was wellicht wat te openlijk in het uiten van z’n ideeën, zo is hij verantwoordelijk voor wat hij zelf omschrijft als het grootste neo-nazi postorderbedrijf van Europa: Excalibur. Pollet verweet Vanhecke dat hij z’n trouwste partijgenoten liet vallen in ruil voor “carrièristen” als Buysse. Vandaag is Yves Buysse politiek secretaris van Vanhecke.
In de regio Brugge lijkt er vandaag opnieuw ruzie te zijn binnen het Vlaams Blok. Volgens de berichtgeving in De Morgen is dit vooral veroorzaakt door uit de hand gelopen persoonlijke twisten, de aanvallen van Luc Masyn op z’n vriendin, en de inmenging van voorzitter Vanhecke in heel het dossier ter bescherming van Masyn.
Wellicht speelt dit inderdaad een belangrijke rol. De houding van Vanhecke in dit dossier maakt duidelijk wat de werkwijze van het Vlaams Blok is om interne problemen op te lossen: de voorzitter beslist en de rest moet luisteren. Dat leidt tot spanningen bij persoonlijke conflicten, maar volgens ons gaat het conflict in Brugge ook over andere zaken. Een aantal lokale Blokkers willen zich niet langer neerleggen bij de orders van de partijleiding op inhoudelijk-politiek vlak. Vooral de banden met de radicale groupuscules in de marge vormen daarbij een mogelijk discussiepunt. Toen de afdeling Oostkamp-Beernem uit het Blok stapte verklaarde Marleen Denecker (voorzitter van die Blok-afdeling) dat de discussie over antiglobalisering de druppel deed overlopen. De partijleiding verbood haar leden om mee op te stappen in een betoging van de Nationalisten tegen Globalisering (zie ons artikel over die groep) in Brugge op 7 september. Denecker nam wel deel aan die optocht en bracht daarmee de partijleiding in verlegenheid. Die weet immers ook wel wie er actief is bij die Nationalisten tegen Globalisering en weet bijgevolg dat dit gevaarlijk is voor het imago van de partij. Het Blok doet er alles aan om de ware fascistische aard weg te stoppen onder een meer aanvaardbare laag. Hieromtrent lijkt er echter een meningsverschil te bestaan over hoe ver daarin wordt gegaan.
Hoe zo’n discussie in het Blok gevoerd wordt is duidelijk: de voorzitter beslist en de rest moet zwijgen. Het is geen toeval dat dit bij een oudere garde in de partij op weerstand stuit. Diegenen die recent uit het Blok stapten in de Brugse regio zijn meestal al jaren actief en hebben de banden met de radicalere groepen steeds behouden. Zij zien zich voorbijgestoken door carrièristen en trouwe adepten van een paar kopstukken. Bij diegenen die recent opstapten vinden we bvb. Hubert Verhelst die er al eind jaren '70 bij was toen het Blok werd opgericht of gemeenteraadslid Lucien Decoorne die sinds 1994 in de gemeenteraad zit.
De historie van de Brugse afdeling van het Vlaams Blok toont alvast aan hoe deze partij het begrip “interne democratie” ziet. Frank Vanhecke bepaalt niet enkel met welke groepen er contacten mogen onderhouden worden, hij bepaalt ook hoe persoonlijke conflicten moeten ‘geregeld’ worden: alles moet in de doofpot. Volgens de berichtgeving in De Morgen ging Vanhecke daarbij zelfs zo ver dat hij partijleden opdroeg klachten neer te leggen en zou hij zelfs contacten binnen het parket en de politiediensten aangewend hebben om zaken te laten seponeren.
Het toont alleszins aan hoe “democratisch” het Vlaams Blok is!
|