| Metternich |
14 januari 2008 20:20 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer
(Bericht 3208222)
@ Metternich
Ik weet niet of de toespraak van BV nog op Nationalisme.info staat. Maar een pipo die zegt dat globalisering de motor van onze welvaart is, kan volgens mij geen nationalist zijn.
|
http://www.nationalisme.info/archiev...alkeniers.html
Citaat:
Goede vrienden, Vlaamse patriotten en vooral commilitones, welkom
Commilitones dat zijn ook de NSV senioren onder ons, geen oude maar oud-studenten, waaronder verschillende stichters en leden van het eerste uur, allemaal prille 50 ‘tigers.Maar commilitones zijn in de 1e plaats de huidige studenten zowel van het mannelijke als het vrouwelijke geslacht. Deze laatsten werden vroeger porren genoemd, maar ik hoor van mijn kinderen, studenten, dat dit een term is die helaas zowat in onbruik dreigt te geraken.De term misschien wel, maar de grote aanwezigheid van porren op de NSV activiteiten, ook vanavond, is echter een fenomeen dat de tand des tijds duidelijk, gelukkig maar doorstaan heeft. Maar maak u geen zorgen, deze van mij onverwachte bedenking betekent niet dat ik hier vandaag de politiek correcte toer op ga.
Trouwens laat ons eerlijk zijn, waarom zijn wij hier vandaag al te gader? Voor een lustrum viering: het 6e, het 30 jarig bestaan van de Nationalistische Studenten Vereniging. In Antwerpen, bewust verkeerdelijk, maar zo zijn we, hét NSV genoemd. Goede vrienden, geef toe zo een lustrum is toch een hoogmis van politieke incorrectheid waard. En of blokwatch dat, zoals vandaag op de thuispagina van hun webstek blijk nu storend vindt of niet, dat zal ons worst wezen.
En het begint al bij de aanspreking n.a.v. deze “academische zitting”. Niet zoals gewoonlijk een redevoering gericht aan de gestelde, wat mij betreft eerder ongestelde lichamen van het volk. Geen geachte rectoren, alhoewel ik natuurlijk niet kan uitsluiten dat er zich één of andere rector incognito tussen de commilitonen zit.
Ik zou zeggen laat hem rustig zitten, hij moet niet brossen vandaag, wij…wij zijn verdraagzaam! Ook geen geachte professoren, de toegezegde Wijckaert is sinds kort met de noorderzon verdwenen. Geen geachte volksvertegenwoordigers in de aanspreektitel, enz.
Zij, en de uitzondering bevestigt uiteraard de regel, voelen zich hier met zekerheid niet thuis. Zij zweren, voor de galerij althans, bij de politieke correctheid en het opvrijen van het officiële Vlaamse en dus helaas al te dikwijls Vlaams Belgische establishment. Zij zijn dan ook nooit lid van de NSV geweest of hebben hun verleden al lang afgezworen. Je weet wel naar het voorbeeld van oud KUL rector Oosterlinck: de baronstitel en de bestuursmandaten lonken!
Maar… voor er nog meer wenkbrauwen fronsen in de zaal… het klopt natuurlijk niet helemaal wat ik zeg, want ook hier moeten we vele vertegenwoordigers van het volk, van ons Vlaamse Volk welkom heten, met name de vele oud NSV studenten… kvhv studenten en sympathisanten die de weg naar de Vlaams nationale partij politiek gevonden hebben. Uiteraard hadden zij onmiddellijk begrepen dat de verwelkoming goede vrienden, Vlaamse patriotten en commilitones ook ten volle voor hen bedoeld was!
Welkom, het doet goed met zovele geloofsgenoten, jong én jonger, samen te zijn. Een stukje geschiedenis te vieren en de toekomst verder op te bouwen. Het doet goed ons, na dertig jaar en duizenden NSV studenten, in dat NSV met zo velen nog steeds thuis, onder ons te voelen. Een niet te onderschatten prestatie, waar we 30 jaar geleden slechts konden van dromen! Maar is dat nu niet de ware definitie van idealisten: realistische dromers, die achteraf blijken visionairen te zijn!
Goede vrienden de organisatoren van dit feestje, waarvoor trouwens mijn welgemeende gelukwensen, hebben mij, in tempore non suspecto toen ik nog voorzitter van het ANZ was en nog geen partijpolitieke keuze gemaakt had, gevraagd deze viering te peteren. Ik dank hen daarvoor en ook om niet op hun woord te zijn teruggekomen, na mijn keuze.
Maar ik moet hen, de NSV ontgoochelen en al ineens met een bekentenis afkomen. Als zij gehoopt hadden dat mijn rol hier vandaag verder zou gaan dan een feestrede te houden of een salamanderke af te steken tijdens de lustrumcantus vanavond, dan vrees ik dat ze bedrogen zullen uitkomen, dat ze eraan zullen zijn voor de moeite.
Ik moet immers toegeven dat ondanks ongeveer 7 jaar bestuursmandaat in Nekka en het ANZ en 2 jaar voorzitterschap van het ANZ ik nog steeds geen gebenedijt woord kan zingen, geen noot kan lezen en… vooral geen maat kan houden. Allé toch geen muzikale maat…Die andere maat daar zal straks van moeten blijken, tijdens de cantus, hoezeer het keelgat, de slokdarm en de maag het gebrek aan salamander oefening aankunnen. Ik ben met zekerheid even benieuwd als sommigen onder u!
Laat mij het nu dan maar houden bij wat ik nog enigszins kan en beheers, bij wat mij echt gevraagd werd. Het houden van een rede… niet over de opvolging van de beginselverklaring van de NSV, niet over de trouw aan de enig zaligmakende koers. Dat was de niet benijdenswaardige taak van de stichter en mijn nog steeds, na zo vele jaren wel en wee, goede vriend Edwin. Edwin bijna had ik gezegd stichter en voorzitter voor het leven van NSV. Maar ik weet eigenlijk niet of ge het al zover hebt geschopt en ik betwijfel dat ge dit ambieert?
Neen een rede dus en dan moet ge er alles maar bij nemen, deels lofrede, deels dankrede, feestrede, spotrede, strijdrede en belerende rede. De actieve studenten onder jullie hadden toch echt niet gedacht dat ze er vandaag vanaf zouden geraken zonder preek en goede raad. Ja pa!
Goede vrienden, 30 jaar NSV, dat zijn 2 generaties commilitones en commiltoneskes.
De 2e generatie studenten… de jeugd van tegenwoordig. Niet beter dan dat wij waren, zoveel lof willen we hen nu ook weer niet toezwaaien, maar zeker ook niet slechter dan wij. Maar een studentengeneratie en dat mogen we met zekerheid zeggen, een studentengeneratie die opgroeit in een heel ander wereld, niet benijdenswaardiger, dan diegene die de onze was in de jaren ’70 en ’80. Een wereld constant in verandering, vol ogenschijnlijke paradoxen. Ik som er een 8-tal op.
Een wereld waar de rede, de ratio, de zekerheid het op het eerste gezicht zwaar gehaald heeft op het sentiment, het geloof, het ideaal. Waar men soms vergeet dat die rede zonder het cement van het sentiment slechts gebakken lucht is. Vandaar trouwens dat in deze tijd van rede meer en meer mensen op zoek gaan naar… de reden…Ofte een rationele paradox.
Een wereld, waar ook en vooral voor studenten de prestatiedrang en dwang veel groter is, dat moeten we durven toegeven, dan bij onze generatie. Een wereld waar ze vol verwachtingen met hun diploma in terecht zullen komen, maar al snel zullen vaststellen dat die wereld niet echt ligt te wachten op hen. Een wereld waar er een enorme tweespalt is tussen vraag en aanbod naar jobs, tussen een hoge werkloosheid en tegelijkertijd vele jobs die niet ingevuld raken… Ofte een sociale paradox.
Een wereld waar de NSV jongeren met alle gemak laveren tussen cantussen, Vlaams nationale Zangfeesten met Armand Preudhomme, Emiel Hullebroeck en Remi - niet Freya - Pirijns enerzijds en de DJ Tiesto’s, de Mettalica rockgroepen en Madonna’s anderzijds….Ofte, zeker voor de ouderen onder ons duidelijk, een culturele paradox.
Een wereld waar de hang en de constante nood voor jongeren naar geldelijke middelen om er als consument bij te zijn zeer groot is, maar anderzijds de zorgen die ze zich daarover maken veel kleiner zijn. Een wereld m.a.w. waar financiële onafhankelijkheid althans in de perceptie veel groter is… Ofte een financiële paradox.
Een wereld waar de veelheid aan cultureel, sportief, verenigings en studentikoos ontspannings aanbod een meer dan dag en nachtvullende bezigheid zou kunnen geven, maar waar de drang naar cocoonen groter is dan ooit tevoren… Ofte een ontspanningsparadox.
Een wereld waar, op het grootste deel van zwart Afrika en de fundamentalistische moslimlanden na, de ellendige doffe miserie geleidelijk aan wordt teruggedrongen. En dit dank zij - niet ondanks - onze Westerse vrije markt economie, in tegenstelling tot de schuldgevoelens die 11.11.11 en andere geitewollesokken dragende onheilsprofeten ons pogen op te dringen. Maar een wereld waar de immigratie van die zwarte en moslim gelukszoekers van allerlei slag een zware druk legt op onze westerse, culturele, religieuze en democratische, soms te tolerante leef gemeenschap… Ofte een etnische paradox.
Een wereld waar in Vlaanderen al wat volksvreemd en onverdraagzaam is als hoogste goed en waarde wordt aangeprezen en met alle middelen door onze stroot wordt geduwd door de politiek correcte bobo’s en waar het volkseigene slechts lovenswaardig is, als het in de ver van ons bed landen ongevaarlijk als “leuk” kan omschreven worden… Ofte “de weg met ons” paradox.
En het belangrijkste, een wereld tenslotte waar de globalisering ongekende mogelijkheden, uitdagingen en opportuniteiten biedt voor moderne en dus Vlaamse wereldburgers. Maar een globalisering die ontegensprekelijk de regionalisering, de natievorming in de hand werkt. Een globalisering die een katalysator is als het ware, een objectieve bondgenoot naar ons Vlaams onafhankelijkheids streven en de ultieme Dietse droom… Ofte de globale paradox.
En in die uitdagende wereld van veranderingen en paradoxen, commilitones leven jullie. Die wereld wordt, is en moet jullie natuurlijke biotoop zijn, niet jullie vijand, maar jullie biotoop. Neem van mij aan - en misschien is dit niet het geval voor iedereen hier aanwezig - maar ik, in alle geval, ik benijd jullie. Ik zou naar die wereld met volle teugen uitkijken en dat niet alleen om 30 jaar jonger te zijn!
In die wereld is het jullie taak om vandaag de basis te leggen om uit te groeien tot de toekomstige elite van ons volk, zonder rationeel pessimisme, zonder sociaal, cultureel, financieel, ontspannings, etnisch, weg met ons en globaal pessimisme.
……………….
De toekomstige elite van ons volk zijn, dat blockwatch nu maar eens goed luistert, heeft niets te maken met afkomst, centen, titels, prestaties of het zich beter te voelen, maar wel alles met opvoeding en stijl, met oprechtheid en discipline, met rebelsheid en met trouw aan de waarheid. Kortom met voorbeeld en voorbeeldig zijn! Zulke elites heeft NSV, kijk maar eens rustig rond in de zaal, de voorbije 5 lustra gevormd.
Onze oud leden, goede vrienden, zijn actief in het bedrijfsleven tot de hoogste niveau, als ambtenaar, in de advocatuur, magistratuur, enz en uiteraard je kan er vandaag ook niet naast kijken in het politieke leven. Met onze vele duizenden leden over alle Vlaamse universiteiten en hogescholen, met de NJSV als “opstapje” bemannen wij al jaren de rangen van de Vlaamse Beweging.
Velen onder ons zijn ook de partijpolitieke weg ingeslagen bij diverse nationalistische of confederalistische partijen. Maar met enige dichterlijke vrijheid mogen we zelfs zeggen dat wij het zover gebracht hebben, dat we een nieuwe en de meest succesvolle na-oorlogse Vlaams nationalistische partij mee uit de grond gestampt hebben. Hugo Schiltz zaliger ligt met zijn halsstarrige koppigheid rond het Egmontpakt aan de basis. Karel Dillen heeft met een even grote koppigheid de stap gezet, de fundamenten gelegd en met volharding de weg getoond. Maar zonder de NSV - en een klein beetje het kvhv - zou het hem niet gelukt zijn het Vlaams Blok, vandaag Vlaams Belang te brengen tot waar het is.
En tot spijt van wie het benijdt is dit een van de grootste verdiensten van onze studentenbeweging. Opgericht in ‘76 één jaar voor het Egmontpakt. Geef toe over visie van de toenmalige stichters gesproken. Er zijn er nog niet teveel die ons dat zullen nadoen.
En toch, toch zou ik bij de NSV zowel als bij de partij willen pleiten voor een matiging. Matiging niet in de compromisloosheid uiteraard, maar in het kannibaliseren van de Vlaamse studenten vereniging. Geef ook een deel van onze huidige studentengeneraties en leiders de kans, neen… de opdracht om zich tot elite in onze maatschappij op te werken.
In het bedrijfsleven, de pers, de vakbonden, de ambtenarij enz. Laat ons leren uit de successen van de mei ‘68 -tigers. Hoe kleiner de officiële aanhang van die extreem linkse, groen linkse en klein linkse groepuscules werd, hoe meer macht ze verworven in de zonet opgesomde middens. Als ze in één ding geslaagd zijn, is het de gang door de instellingen.
Welnu, goede vrienden, commilitones, dat moet de mede de opdracht zijn van jullie: de toekomstige elites. Als ge kijkt naar het resultaat, het succes van “Het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa” van de Denkgroep In de Warande, waar verscheidene NSV én vooral, ik moet eerlijk zijn, KVHV’ers lid van zijn, dan roep ik op om die gang door de instellingen te intensifiëren.
Als later blijkt dat de partijpolitieke kriebel, die in u leeft te groot blijft, dan kan nog steeds die stap gezet worden. Ik spreek uit ondervinding zoals je zal vermoeden. Maar de bijdrage die dan, met die rugzak aan verwezenlijkingen en ervaringen, aan Vlaanderen en de partij, God weet welke partij op dat moment zou ik bijna zeggen, de bijdrage die dan kan geleverd worden, zal veel groter zijn, oneindig veel groter zijn. Vlaanderen zal daar als winnaar moeten uitkomen!
Want ook voor Vlaanderen zijn de uitdagingen enorm. Dat België aan Vlaanderen al lang geen enkele meerwaarde meer biedt, daar zijn wij met zijn allen van overtuigd. Cultureel, taalkundig, sociaal is integendeel de minwaarde, de negatieve bijdrage van B catastrofaal hoog. Maar vandaag blijkt ook hoe langer hoe meer – en ook dat is de verdienste van de Denkgroep In de Warande - dat de economische minwaarde die van België uitgaat voor Vlaanderen levensbedreigend kan zijn.
Niet zozeer B op zich, dat is eigenlijk al op sterven na dood, maar het immobilisme dat ervan uit gaat is bedreigend. De negatieve spiraal van beslissingen dat er niets beslist wordt. Omdat Vlaanderen en Wallonië elk een eigen richting uitwillen maar Wallonië en de verzamelde francofonie paradoxaal genoeg hun wil wel aan Vlaanderen verder willen blijven opdringen, om zuiver imperialistische én financiële redenen.
Tot slot vrienden, laat ons niet vergeten dat welzijn mede een gevolg is van welvaart. Globalisering is, en ik meen dat, op lange termijn een zegen voor de welvaart van zeer vele, steeds meer mensen op deze wereldbol. Op zich is dit een cursus die ons te ver zou leiden, maar die ik gerust eens bij een andere gelegenheid wil geven.
Maar globalisering is slechts een zegen op één voorwaarde: dat ze gevolgd wordt door regionalisering, door natievorming, dus wat ons betreft door een onafhankelijk Vlaanderen. Vandaag kunnen we dankzij de eigen bevoegdheden al één en ander zelf beslissen. Maar die onafhankelijkheid, als eerste stap naar de verdere Nederlanden, is conditio sine qua non om enerzijds zelf een stem in Europa en op het globale forum te krijgen en om ons anderzijds zelf ten volle toe leggen om beter te doen… wat we zelf doen.
De huidige studenten generaties, jullie dus, moeten er zich goed bewust van zijn dat een onafhankelijk Vlaanderen levensnoodzakelijk is als we de welvaart en het welzijn van ons, van u en de komende generaties Vlamingen willen veilig stellen.
En daarom zijn jullie zijn de toekomstige elites, waar Vlaanderen moet kunnen op rekenen, om niet alleen politiek, maar ook cultureel, sociaal en vooral economisch, de tekortkomingen, de stommiteiten en de soms schuldige nalatigheid van de voorbije en de huidige generaties recht te zetten.
Ga straks, vanavond met één conclusie naar huis. Uw opdracht is dus de gang door de instellingen. Niet gemakkelijk maar noodzakelijk.
Goede vrienden, Vlaamse patriotten, Commilitones, NSV was, is en moet blijven een rechts, conservatieve maar vooral in de eerste plaats Vlaams nationalistische, heel Nederlandse studentenclub, een vriendenclub, een politiek totaal incorrecte club en dus een compromisloze geuzenclub.
En als dusdanig is en blijft NSV de beste garantie om blijvend de volgende generaties, inclusief onze klein- en achterkleinkinderen op te leiden tot de toekomstige nationalistische Vlaamse elite in de geest die Wies Moens in zijn Kort Manifest heeft omschreven: "Slechts op dit ene wil ik gaarne roemen, geen enkele macht te hebben toebehoord die 't mensenhart houdt voor een koopbaar ding".
NSV, commilitones,
Ad multos annos!
Maar vooral
Semper fidelis!
Bruno Valkeniers
18 november 2006
|
|
