Grenzen aan de 'groei' ?
De vorige jaren las ik hier en op de website van LSP geregeld dat de LSP snel groeide: van enkele tientallen leden naar 300: een vertienvoudiging in een decennium. Maar nu lees ik in het verslag van het congres:
"De afgelopen twee jaar, sinds het vorige congres, zijn we stabiel gebleven op het vlak van ledenaantal." Stabiel klinkt wel beter dan: niet gegroeid. Dat is toch een beetje vreemd: we zitten in de diepste systeemcrisis sinds een eeuw en als je in zo een periode als revolutionaire organisatie niet meer leden kan winnen, dan heb je toch wel een ernstig probleem. Ook de 'nieuwe arbeiderspartijen elders in Europa waar de CWIgroepjes binnen opereren, doen het niet goed: de NPA in Frankrijk haalde, tegen de verwachtingen in, de keisdrempel niet en is onderling verdeeld (omdat er zoals CWI nog andere politieke groepen zjjn en die trekken dus niet aan één zeel: dat krijg je nu eenmaal met allerlei tendenzen) Ook in Griekenland gaat het niet goed met de partij die alles verenigt dat tegen de 'stalinistische' KKE is maar die nu in de opiniepeilingen terugvallen op 2% terwijl de KKE heel goed scoort. De uitleg die LSP daar aan geeft: al die nieuwe partijen doen het niet goed omdat ze reformistsich zijn, in tegenstelling tot de revolutionaire afdelingen van CWI. Maar: die CWIafdelingen zijn overal slechts kleine sektes. Revolutionair zijn op trostkistische wijze: het blijft een marginaal fenomeen. |
Citaat:
Weer een zinloze toppicstart , laten we de moed en de serieuze aard tonen die een revolutionaire/bevrijdende beweging moet kenmerken, en laten we praten over de kern van de zaak. |
Citaat:
LSP blijft heel oppervlakkig over de kwestie waarom ze de afgelopen twee jaar 'stabiel' zijn gebleven maar ze hebben wel een uitleg voor de afgenomen invloed van de partijen elders waarbinnen ze aktief zijn: die zijn reformistisch. |
|
Tja, er is natuurlijk al een zeer groot bewustzijn onder de brede lagen van de bevolking...
Ik weet iet of jij veel op straat staat met pamfletten, met bladen de wijken intrekt e.d. maar het bewustzijn is vandaag (in België) nog vrij laag. Er is meer openheid, maar dat vertaalt zich niet direct in een groei van een revolutionaire partij. Of we moeten de gemakkelijkere weg pakken zoals PVDA, maar dat is iets wat we bewust niet doen. De redenen daarvoor heb je de afgelopen jaren al genoeg gehoord denk ik. |
Blijkbaar is de LSP gestagneerd wat betreft ledenaantal, hoewel ik denk dat ze er toch in slagen om vnl. via hun jongeren- en studentenwerking nieuwe, vooral jonge leden te recruteren. Dit wil zeggen dat er ook een pak mensen moeten zijn die er na korte of langere periode de brui aan geven bij de LSP.
Heeft de partij een duidelijk zicht op de motieven van zij die vertrekken? Zijn die redenen van politieke, persoonlijke of nog andere aard? Wordt er binnen de partij naar oplossingen gezocht om die mensen voor wie het engagement te veeleisend en/of niet compatibel met job, gezin, recreatie, ... is alsnog op een andere manier bij (de periferie van) de partij of de bredere linkerzijde te betrekken, of worden die afgedaan als niet 'revolutionair' genoeg en dus not fit for the job? Ik wil voor de duidelijkheid niet meedoen aan een rondje LSP-bashen, maar ik kan me voorstellen dat die vragen intern ook al geformuleerd zijn. |
nogal een misleidende titel, ik dacht dat het over de club van rome ofzo zou gaan.
|
Dus dat is de visie van LSP: PVDA gaat een gemakkelijke weg op en kan daardoor groeien terwijl LSP zuiver in de leer blijft en daardoor ter plaatse blijft trappelen. dat is toch wel een heel gemakkelijke uitleg: als een partij achteruit gaat is het te wijten aan reformisme en als ze vooruitgaat , is het ook te wijten aan reformisme.
Zouden andere zaken een rol kunnen spelen: zoals daadwerkelijk aanwezig zijn in de wijken (en dat is nog iets meer dan a la getuigen van Jehova af en toe een propagandatoer doen) ? Overigens en ter zijde, in 2006 haalde de KKE bij de lokale verkiezingen 7,35% en op 7 november 2010 10,88% Dat zal allicht ook wel te wijten zijn aan reformisme? |
De discussie die binnen de linkerzijde moet worden gevoerd kan niet meer gaan over de tegenstelling reformisten-revolutionairen. De arbeidersbeweging is immers uit elkaar geslagen, een sterke partij is er al evenmin. Personen die blijven hangen in autoritaire grote verhalen en ideologieen zijn nostalgisch. Het gaat erom te leren inzien dat elke persoon een eigen subjectiviteit heeft en moet hebben.
|
Citaat:
|
Citaat:
En aan welk zeel moeten we dan trekken ? |
Citaat:
|
Citaat:
- Ofwel heb je het niet begrepen op het trotskisme, en dan kan het toch geen kwaad dat het een marginaal verschijnsel blijft? waarom er dan extra aandacht aan besteden? - Ofwel vind je dat het trotskisme niet de eer en de uitstraling krijgt die het volgens jou verdient, maar op welke manier wil je het belang ervan dan versterken? |
Citaat:
Overigens, in crisistijden doet links het juist overal en altijd slechter, niet beter. |
Citaat:
|
Citaat:
En als je van mij eens iets anders wil lezen: ga naar de draad 'Manifiesta' :) |
Citaat:
|
Citaat:
Dat heeft m.i. niet zoveel te maken met links-monarchistisch Belgicisme. |
links en monarchistisch? dat is zoiets als een linkse liberaal, een onmogelijke combinatie
links en belgisistisch? dat gaat ook al niet samen: linksen zijn internationalistisch. |
Citaat:
2 zijn we het daar toch over eens . ;-) |
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:32. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be