"Straffen" helpt/helpt niet ...
 

Volgens vele psychologen helpen straffen niet echt.
Uw mening

Misschien is dat waar. Maar ik denk dat pappen en nathouden nog veel slechter werkt.

strafen helpt wel maar belonen helpt beter of zoiets.

Vraag is of "straffen" een "verandering" in het gedrag teweeg brengen ... of is dit alleen maar een schijngedrag? En ... is een "schijngedrag" aanvaardbaar (want dit houdt dan toch in dat er een verandering in gedrag is, of het nu schijn is of niet)?

Dus ... om nu eens in het absurde te gaan ... iedereen die zich houdt aan de voorgeschreven snelheid op de autostrade moet beloond worden ....

Maar wat zijn de alternatieven? Op een gegeven moment zal je toch moeten straffen. Ouders geven hun kinderen toch ook straf en die leren toch wel degelijk van hun fouten. Uiteraard moet je mensen toespreken op wat ze gedaan hebben. Ik heb niet het idee dat straffen een magische oplossing is waardoor alle criminaliteit verdwijnt. Maar het niet doen is het instemmen met fout gedrag. En dan loont het foute gedrag zich en dat moet je niet hebben.

hehe wie weet wat voor effect dat zou hebben, maar de overheid zal dat niet echt zien zitten denk ik.

Het hangt er van af wat voor gedrag je wilt bij of afleren denk ik.

Dus pleit je eigenlijk voor "straffen"?

Je moet het niet moedwillig ontwijken. Als andere dingen helpen, gaat uw gang, maar wees nooit bevreesd om mensen die zich hebben misdragen te straffen.

Helpen straft ook niet.

Dat druist toch wel in tegen alles wat de psychologen voorschrijven.

Nochtans ... sinds de invoering van de flitspalen .... veel minder snelheidsovertredingen ....

Straffen helpt wel een beetje als "afschrikmiddel". Maar dan pas als je eerst al eens een straf ondergaan hebt.
Voor wie het nog niet heeft meegemaakt helpt dat geen donder, als afschrikmiddel.

En dat trek ik nu juist in twijfel ... Heel veel mensen hebben gewoon schrik voor wat "kan komen".
Het is eerder omgekeerd ... eens men de ervaring heeft dat er "niets komt" op bepaalde "overtredingen" is het hek van de dam en gaat men ... verder.

Ha dat is natuurlijk ook juist.

Een straf helpt als er over nagedacht is en de straf zijn doel niet mist.

En ze moet ook daadwerkelijk nageleefd worden. Dreigen met iets om dan uiteindelijk niets te doen, helpt natuurlijk niet.

Klopt volkomen denk ik.

Uit eigen ervaring:

Als kind heb je de neiging om je grenzen af te tasten en een "nee" van je ouders te negeren. Als ik die "nee" negeerde, mocht ik gegarandeerd een paar minuten in de hoek gaan staan of zo. Het stelt an sich niets voor, maar het zorgde er wel voor dat ik een volgende keer die "nee" niet meer negeerde, ik wist namelijk perfect wat de gevolgen waren en dat vond ik het niet waard. :-P

(ik vond in de hoek staan als kind niet echt leuk, maar dit gaat niet op voor alle kinderen... sommige kinderen maken daar echt een spelletje van dus moet je andere dingen verzinnen).

Is het niet zo dat ze ... door in de hoek te moeten staan ... meer aandacht krijgen dan indien dit niet zo zou zijn? (Liever negatieve aandacht dan geen aandacht ....)

Ik kreeg alleszins geen aandacht hoor, integendeel!

Misschien kreeg je inderdaad geen aandacht in de hoek en had het juist daarom zo'n effect.

Als de straf consequent wordt toegepast in de juiste gevallen dan kan het wel helpen. Hetzelfde met beloningen.

Gaat het hier eigenlijk over het gewoon gebruik van straf in de opvoeding of over wat we aanvangen met criminelen?

Eigenlijk eerder het eerste alhoewel ik daaraan gekoppeld het tweede niet uitsluit.

Ik meen me te herinneren dat straf an sich inderdaad niet zo effectief is, tenzij het zo'n beetje een keiharde straf is. Electrocuteer uw kind als het je dure vaas wil vastpakken en het zal nooit meer je dure vaas vastpakken. Maar dat noemen we eigenlijk een trauma, en lijkt me niet de bedoeling.

Time-out is beter dan het toedienen van een negatief iets, als het een redelijk korte time-out is (kind ergens neerzetten in een ruimte waar ze niks om handen hebben, paar minuten, tot ze gekalmeerd zijn, uitleggen wat ze misdaan hebben én wat verwacht wordt).

Vervelend gedrag wordt beter genegeerd in plaats van bestraft (als in jengelend kind in de winkel laten jengelen en geen aandacht geven in plaats van even in discussie te willen gaan of het te proberen straffen).

Als straf niet in overeenstemming is met beloning ontstaan meestal gedragsproblemen omdat dingen fout doen dan zowat de enige methode is om aandacht te krijgen.

En als je straft doe je het best kort en zo vlug mogelijk na het foute gedrag, anders mist het zijn doel en heeft het vaak omgekeerde effecten.

In feite is straf meestal niet nodig, en je loopt risico op negatieve bijwerkingen, dus eigenlijk valt straf beter te vermijden.

Time out = ok.

Een kind kan natuurlijk altijd dingen doen waarbij time-out en negeren 'te weinig' zijn. Maar als je in een situatie zit waarin time-out, negeren, en het gewenste gedrag belonen niet helpen, en je dus eigenlijk constant zit te straffen, dan denk ik dat je beter even begeleiding zoekt. Dan zit je in zo'n gespannen sfeer waarin niemand zich nog goed voelt, en dat gaat meestal de verkeerde richting uit.

Ik heb een aantal 'succesverhalen' gezien met beloningsschema's. Het is vallen en opstaan, maar de sfeer is beter dan met straffen, en dat alleen al zorgt voor minder problemen.

Wij straften heel, heel zelden met een pakske slaag op de poep omdat het afnemen van 'rechten' zoals spelen met vrienden, speelgoed, drinkgeld, iets later gaan slapen veel efficienter bleek. En natuurlijk omgekeerd als ze zich extra goed gedragen en presteren. Ik weet niet over welk soort (nutteloze)straffen de psychologen in Karma's post het hebben maar in onze familie werkt onze taktiek wel.

Mensen waarbij straffen helpt hebben een kinderlijke ingesteldheid volgens mij...

Dit is een mooie verwoording van een ideale opvoedingssituatie denk ik. Vraag is echter als die opvoedingssituatie niet van in de beginne is toegepast. Dan krijgt men "scheefgegroeide" situaties die vaak escaleren (voorbeeld op school). Een zestien- of zeventienjarige die niet volgens zo'n model is opgegroeid zal dat ook niet kennen en de signalen van negatie verkeerd interpreteren. Vaak dwingen ze je dan in een machtstrijd dat enkel kan worden "gewonnen" of "verloren" en als er bijvoorbeeld op school wat te veel escalaties zijn dwingt de jongere feitelijk "hardere" maatregelen af. In de meeste gevallen eindigt dat dan met een verwijdering van de school (wat op zich dus een zware straf is). Sommige jongeren gaan dit zelfs gaan hanteren om zich niet te moeten aanpassen.
Bij ons bijvoorbeeld (school voor aangepast onderwijs) zijn er jongeren die op hun zestiende al in dertien scholen zijn buiten gesmeten.
Het geduld dat men vaak kan opbrengen bij de opvoeding van kleine kinderen is dan niet meer aanwezig.

Zelfs een ezel stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen...Maar er zijn inderdaad mensen bij wie niets helpt. Daarom ben ik voor de doodstraf (in bijzondere gevallen)

Vele GPS'sen zijn dan ook al uitgerust met "flitspaalverklikkers"

idd ... een half jaar geen boetes : cn op de wegenbelasting ...

da's een technisch heel haalbare kaart hoor

ook verzekeringsmaatschappijen zouden daarin kunnen meegaan

ouders van twintig jaar geleden mss ...

ondertussen weten we dat :

slecht gedrag niet belonen (ook niet met aandacht)
en goed gedrag belonen

veel beter werkt ... je moet er alle opvoedprogramma's van allerhande Wendys en andere nannies er maar eens op nakijken

idd ... een wereld van verschil

ook voor de ouders ... die veel rustiger en geduldiger zijn ineens ... en plots kunnen er positieve resultaten geboekt worden op alle vlakken.

Straffen en sancties, dat zijn heel gezonde maatregelen. Maar wat je vaak ziet is dat kinderen straf krijgen zonder dat ze duidelijk wordt gemaakt waarvoor. ''Omdat mama het zegt'' is voor een kind soms geen goede reden om iets niet te mogen. Gezonde communicatie tussen kind en ouder is daarom ook belangrijk, want het kind zit in een leerproces. Ook zijn veel ouders niet consequent. De ene keer krijgt het kind straf, en voor hetzelfde vergrijp laat de ouder het de keer daarop ongemoeid. Je moet nou eenmaal leren waar de grenzen liggen. Die zijn bepaald door ''gezaghebbenden''. Je mag best wetten overtreden, maar je moet ook zo stoer zijn om de consequenties daarvan te dragen. Als ik te hard rijd op de weg en ik krijg een boete is dat kut, maar niemand heeft mij gedwongen om te hard te rijden. Ik kan weten dat ik kans loop op een boete. Het punt is echter dat het niet te begrijpen is dat politie en justitie heel effectief zijn in het uitdelen van boetes aan te-hard-rijders, maar verder de criminaliteit niet aanpakt. En dat roept dan veel weerstand op. Vandaar ook dat het loont om crimineel te zijn in deze samenleving, want dan ontloop je meestal wel je straf en als je dan toch opgepakt wordt voor moord, verkrachting of een ander zwaar vergrijp als kindermisbruik, dan kun je ervan uitgaan dat er altijd wel een psycholoog rondloopt die wel wil verklaren dat het euvel in je jeugd zit en dat je eigenlijk slachtoffer bent. Daardoor sta je binnen de kortste keren gewoon weer buiten de gevangenis en kun je gewoon doorgaan met wat je daarvoor deed.

Straffen/belonen helpen uiteraard wel ; zolang ze in verhouding staan met leeftijd en welk gedrag je wilt veranderen.
Slaan helpt vaak dan juist weer niet.
Maar het voorbeeld van Kim toont aan dat kinderen wel verband leggen tussen wat ze doen en straf; negeren ( in de hoek zetten is daar een vorm van) helpt zeker bij jonge kinderen.

Wat kinderen betreft.

Hangt er een beetje vanaf wat je juist bedoelt met straffen. Er is een verschil tussen enerzijds dingen moeten doen als strafschrijven omdat je iets hebt mispeuterd, waar ik tegen ben en volgens mij ook niets oplost, en anderzijds iets worden onzegd zoals uitgaan omdat je kamer niet is opgeruimd ondanks de afspraak.

Alles toelaten en hopen dat ze wel vanzelf tot beter inzicht komen is geen oplossing. Er bestaan uiteraard uitzonderingen.

Ongewenst gedrag onderdrukken dmv straffen is effectief als (en slechts als):
- de straf onmiddellijk volgt op het ongewenste gedrag
- de straf iedere keer volgt na het ongewenste gedrag
- de straf heel erg is vanaf het begin. Maar zie wat Nynorsk hierover zei.

In het dagelijks leven zijn die omstandigheden bijna nooit aanwezig en zijn ze tevens ongewenst (kind heel hard straffen als het iets kleins mispeutert zorgt niet voor een goede sfeer in huis en je wil je kind ook niet traumatiseren natuurlijk, zoals Nynorsk al zei), waardoor de straf dan ook totaal ineffectief is en helemaal niet zal leiden tot het beoogde resultaat, nl een vermindering van het ongewenste gedrag.

Time out en differentiële bekrachtiging van ander gedrag dat wel wenselijk is, is dan ook veel effectiever om ervoor te zorgen dat ongewenst gedrag niet meer voorkomt.

Milde straffen hebben als resultaat dat het kind een soort gewenning kweekt die later wapent tegen het gebruik van zware straffen... Dit is zeer contra-intuïtief, want in het dagelijks leven gebruikt men heel vaak eerst milde straffen die moeten waarschuwen voor een nadien volgende zwaardere straf als het gedrag dan nog niet opgehouden is. Maar deze techniek is dus absoluut niet effectief.

Straffen : negatief bekrachtigen van wat niet mag
Belonen : positief bekrachtigen van wat gewenst is

Beide zijn belangrijk, maar een echte goede opvoeding slaagt erin het eerste tot een minimum te beperken. Als je daarin slaagt, begrijp je je kind voldoende om te kunnen anticiperen op 'strafbare gedragingen'.

Maar wederom: boutades als 'straffen kan niet of moet vermeden worden' zijn weer zo'n zinloze abstraheringen. Opvoeding is praktijk. Mensen die van nature rustige volgzame kinderen hebben kunnen dat roepen, ja. Maar als mijn ouders vroeger geen straffen hadden toegepast, dan hadden de parketten over het gehele land dat nu misschien noodgedwongen moeten compenseren.

Zonder straffen zijn er geen regels.

Eerder het omgekeerde ...