wereld-regionaal protectionisme
 

beste linkse forummers,

Hét dikwijls gehoorde argument tegen harde vakbondsacties is dikwijls te vinden in de herlocalisatie strategie van vele multinationale bedrijven. Alleen al maar het laten vallen van het woord doet vakbondsleiders een ferme toon lager zingen waardoor effectieve actie in de kiem gesmoord wordt.
Op europees vlak kan een eengemaakte vakbond nog weinig bereiken, gezien het nóg veel grotere bereik van multinationals (globaal); bovendien spelen er nog te veel interne contradicties mee tussen de nationale economische situaties om aan éen zeel te kunnen trekken.

Nu vroeg ik mij af - in een hypothetische wegdromerij natuurlijk - of het wel mogelijk is om nog binnen de kapitalistische context investeringen aan te trekken, én jobs te behouden, én sociale normen te respecteren. Volgens mij kan dat alleen wanneer er op Europees vlak serieus wordt gesleuteld aan de economie. Ten eerste zou de EU zich protectionistisch moeten opstellen, ten tweede zou de gigantische koopkracht (met zo'n 500 miljoen consumenten) benut moeten worden voor een krachtige stok achter de deur. Waarom niet de arbeidsmarkt aan de afzetmarkt koppelen? Met andere woorden: het aantal goederen of diensten dat een MNO mag importeren in Europa koppelen aan Europese werkgelegenheid en sociale normen. De winstmarge van de MNO zal idd verkleinen, maar de trade-off zou zodanig ingesteld kunnen worden dat de bedrijven in kwestie toch nog investeren om de afzetmarkt niet te verliezen.

ideetjes of opmerkingen?

het was maar een sluimerende gedachte..

De vraag is natuurlijk wát wil je bereiken?
Wil je armoede in Afrika? Goed plan!

Wereld-protectionisme! Zeg neen tegen Martiaanse import!

het is meer, wat wil ik vermijden. Wel, een achteruitgang van werk- en loonszekerheid in Europa.

(moest het gaan over wat ik wil bereiken, zou ik het niet eens meer over kapitalisme hebben eh;-))
daar is nu al armoede hoor. Afrika kan bv. minder afhankelijk worden, dat kan door bescherming van hún markt en het uitspelen van hún troeven.

Het beperken van de bewegingsvrijheid van MNO's heeft geen enkele bijkomende negatieve invloed op de nefaste rol die ze in Afrika nu al spelen.
Er �*s namelijk al armoede in Afrika en ondanks (of beter: dankzij) de liberaliseringen die organisaties als WTO of de Wereldbank er opleggen - en die op de een of andere manier altijd in het voordeel van MNO's zijn - neemt die jaar na jaar alleen maar toe.

Wat het idee van Ambiorix betreft: daar moet ik nog een nachtje (of twee) over slapen.

voor dat ik de kritiek ga krijgen: ja, exotische vruchten zullen duurder worden.

Het systeem is niet perfect. Maar de situatie zoals ze nu is (en zeker de trends) nog veel minder.

nog beter: te wijten aan:-)

Hoe tof is dat; zo'n genuanceerde mening hebben over alles? :)

Ik denk dat mijn mening even genuanceerd is als de jouwe. Alleen lardeer ik de mijne met minder name-dropping.

U vergist mij met Praetorian, vrees ik.

Import-substitutie is altijd een goed idee, het werkt zowel in het voordeel van kernlanden als periferie in het kapitalisme. De twee grootste obstakels zijn de supranationale handelsorganisaties en de parasitaire kapitaalmarkten.

Heb je daar toevallig ook een uitleg voor?

mij lijkt het een top idee. Al is de complete afschaffing van het kapitalisme uiteraard nog veel beter :)

Meer protectionisme van al de regios zou de compleet scheefgetrokken verhoudingen eigen aan de "vrije" wereldmarkt weer wat kunnen rechttrekken. Europa moet het recht hebben zich te beschermen tegen de invasie van goedkope (en onethische, onecologische én gevaarlijke) brol made in China. De derde wereld moet het recht hebben de multinationals aan banden te leggen en de landbouw en industrie in eigen handen te nemen (lees: gedwongen onteigening van die multinationals).
Pas dan kan er sprake zijn van échte vrije handel tussen de regios, onderhandeld op basis van afspraken waar iedere handelspartner op gelijke voet staat.

Dat recht hebben ze toch? Wie gaat hen stoppen als ze wat industrieen nationaliseren? Mogelijk krijgen ze wel wat protectionistische maatregels op hun dak van andere landen, maar dat vind jij een voordeel.

In de realiteit is die al gekoppeld hoor, het grootste deel van de consumerende bevolking is namelijk net de arbeidende klasse. Het is een liberale kwakkel dat consumenten en werknemers twee verschillende dingen zijn. De praktijk toont aan welke zever dat is: als de werknemers minder inkomsten hebben (bvb door delocalisaties en bij horende werkloosheid), zullen ze ook minder consumeren. Tenzij de multinationals naar landen gaan waar de kosten zo belachelijk laag zijn dat een gsm nog maar twee euro kost. Maar ook dan zullen er problemen opduiken, niet in het minst omdat de pot van de RSZ hier langzaam aan leeg loopt maar ook omdat in dat goedkope land in kwestie de sociale en ecologische gevolgen navenant zullen zijn.

ze hebben dat recht helemaal niet, als ze dat doen worden ze 'bevrijd' door westerse 'vredestroepen'.

Een liberale kwakkel?
Wie was het nu ook alweer die zei dat de producten niet verkocht zouden worden en de arbeiders maar zouden moeten worden, zonder dat die 2 gelinkt werden?

Ohja: Marx.

Gij haat gewoon kapitalisme omdat gij niet rijk zijt en niks betekent in de wereld. Náh.

Is dat een ongeldige reden?

Ja; miljoenen (ofja: miljarden) mensen in het verderf (edit: willen) steken omdat je zelf een beetje boos op de wereld bent omdat je een niemendal bent, vind ik een beetje 'erover'.

Wees een niemendal: aanvaard het. Ge moet daarvoor anderen niet kapot willen krijgen.

Zeg An Arkos, A.H. staat op mijn negeerlijst, niet al zijn posts gaan quoten aub ;)

(Ja; hij kon er niet tegen dat ik hem niet-arm noemde.)

In ieder geval: ik wacht nog steeds op een grondige bestudering van de 'positieve' effecten vna dit voorstel. Wilde ideëen gooien allemaal goed en wel, maar het 'waarom' daarvan zou wel eens uitgelegd mogen worden.

al beantwoord.

Lijkt mij een redelijk geldige reden.

Ja, als ik me niet vergis zal je inderdaad geen direct en aanwijsbaar achteruitgang in werk- en loonzekerheid hebben. Wat je wel zal hebben is een stagnerende armoede in Afrika (of, laten we het optimistisch bekijken, een veel minder dan mogelijke stijging in de welvaart) en een lagere koopkracht in Europa.

Ik betwijfel het hoor. Je moet wel wat meer doen om aangevallen te worden. Kijk maar naar venezuela. Dat landen niet meer nationaliseren is niet omdat ze bang zijn voor de militaire macht van de VS, maar om andere redenen.

en juist waarom zou de armoede in Afrika blijven? en de koopkracht in Europa dalen?

goed dat je nu net Venezuela aanhaalt. Wat is daar nu weer juist gebeurd in 2002?

Chavez is toch nog steeds aan de macht en de bedrijven zijn genationaliseerd.

Je hele voorstel trek op niets.

Het enige antwoord dat er echt bestaat is een wereld vakbond.
Een vakbod die ijvert voor het welzijn van elke arbeider eender waar in de wereld.

Maar de vakbonden kunnen zelfs nog niet eens landelijk behoorlijk overeenkomen.

Op Europees vlak gaan ze elkaar als bestrijden en zijn ze zelfs bereid om bedrijven in elkaars landen te doen sluiten door hun leden voor een paar €cent minder per uur te laten werken.

En verder heeft het hele nare gevolgen voor alle werknemers overal ter wereld als je gaat eisen dat men producten binnen eigen landsgrenzen moet produceren om ze binnen deze grenzen te mogen slijten of dat er anders extra taksen op geheven worden.

Je verminderd het aanbod aan producten in alle landen en tegelijk verminder je wereldwijd de arbeidsmogelijkheden, terwijl je dus wel alle producten voor de werknemer een pak duurder maakt.

Want het is de werknemer/consument die zal moeten opdraaien voor de extra invoertaksen en voor het verlies aan werkgelegenheid.

Men heeft dit trouwens al uitgeprobeerd met textiel op Europees vlak.

Het gevolg was dat het aanbod op textiel daalde en de consument meer moest betalen voor dezelfde goederen, maar het had totaal geen invloed op de werkgelegenheid in de textiel binnen de EU grenzen.

Het enige dat echt iets kan veranderen wereldwijd voor de werknemer, is een wereldvakbond die opkomt voor gelijke rechten, lonen en sociale zekerheid over heel de wereld.


Utopia dus.

uw argumenten trekken op niks.
Een "wereldvakbond" kan niet: de levensstandaard varieert veel te sterk in de wereld, bovendien is een vakbond een sterk ideologisch geladen concept. Het feit "sociaal overleg" alleen al maar is helemaal niet vanzelfsprekend, wereldwijd. Wij doen alsof het doodnormaal is, maar in veel landen zijn vakbondsacties, stakingen, etc verboden; in veel landen is de arbeidsethos ook anders (denk aan Japan).

de "nare gevolgen" die ge schetst zijn compleet overdreven, en ge hebt bovendien mijn bericht maar half gelezen: ik had het helemaal niet over nationaal protectionisme.

De arbeider en zijn afvaardiging zullen niet constant moeten opboksen tegen de dreiging van herlocalisering, iets wat ze momenteel meer en meer doet lijken op een muis tegen een olifant.

Het feit dat bepaalde producten (bv. exotisch fruit, iets dat meestal niet in Europa geproduceerd kan worden, buiten streken in Zuidoost Spanje) duurder worden is inderdaad een nadeel. Zoals ik al zei, perfect kan het niet zijn, da's logisch. Maar het verzekeren van jobs, lonen, en sociale normen vind ik een pak essentieler. De multinationals gaan maw gedwongen worden een deel winstmarge in te leveren. gaat daarom het aanbod dalen? nee, de afzetmarkt is te kostbaar. gaat daarom de kwaliteit dalen? nee de afzetmarkt is te kostbaar. etc etc.
Mijn belangrijkste punt is: we kunnen gebruik maken van de enorme afzetmarkt, die multinationals onmogelijk links willen en kunnen laten liggen.


vergelijking met dat experiment is loos omdat werkgelegenheid zoals ik het voorstel opgelegd worden. Ge merkt het: dwangmatig. Uiteraard zal er niks veranderen als men het vriendelijk vraagt, of verbindt met "voordelen".

omdat Chavez op buitenlandse steun kan rekenen, zeker wanneer de VS zouden proberen binnen te vallen. Een herhaing van het Irak drama is iets wat Bush niet gaat verkocht krijgen aan de publieke opinie, maar er zijn wel haviken in Washington die het zien zitten.

Een wereldvakbond kan even goed als een wereldhandelsbank.
Hier zijn vakbonden ideologisch geladen. Over de rest van de wereld heeft ideologie zelfs helemaal niets te zoeken binnen de vakbonden.
Hier haal ik je weer de voorbeelden uit de USA, Canada, Australie en Nieuw-Zeeland aan. Waar er per arbeidssector dus maar één vakbond is.
Je moet dus helemaal niet zitten met een socialistische en een liberale en Christelijke vakbond, dit kan ook met een eenvoudige vakbond die er is voor de arbeider en niet voor de ideologie en politieke partij daaraan verbonden.
Sociaal overleg is idd niet iets dat we zomaar hebben bekomen, maar waar onze ouders en grootouders hard hebben moeten voor vechten.
Veel mensen hebbenzelfs de dood gevonden in deze strijd op rechten voor de arbeider.
Ook daar is het heel hard aan het veranderen, ook daar begint men meer en meer te beseffen dat men moet werken om te leven en nietmoet leven om te werken.
Ik denk dat jij de kracht en macht van de MNO's een klein beetje onderschat.
Deze kunnen het makkelijker enlanger volhouden om geen goederen naar een bepaalde regio te sturen, dan dat die regio het volhoud om zonder deze goederen te zitten.
Er zijnimmers veel bedrijven die zelfs marktleider zijn als het in productie hoeveelheden gaat en die toch nog nooit buiten hun eigen landsgrenzen ooit een product hebben verkocht.

Ik heb het helemaal gelezen hoor, en ik gebruikte dan ook geen voorbeeld van nationaal protectionisme, maar ééntje van continentaal protectionisme, wat trouwens zowel door Amerika als door Europa ook heel veelword gedaan met landbouwproducten.

Hahahahahaha!!!!!!!!
De arbeider zijn afgevaardigden in de Europese vakbonden, zijn vaak de toekomstige politici.

Voorbeeldje. We zitten nu met een minister die ooit vakbondafgevaardigde was van een luchtvaartmaatschappij.

En vele politici vinden hun weg juist naar de politieke top langs de vakbonden hier in Europa. Hoe wil je dat iemand die weet dat hij/zij ooit tegen de arbeider zal moeten optreden in het voordeel van de werkgevers en wiens postje ooit zal afhangen van de MNO's werkelijk daadkrachtig zal optreden tegen deze instellingen.
Eigenaardig genoeg moeten deze producten helemaal niet duurder worden omdat de arbeiders in andere regio's meer verdienen.
Ik zal je hier een klein voorbeeldje geven op wereldniveau.
Je wil een 20voet-container laten verschepen van punt A naar punt B.
Dit kost je 2000€. Je weet dan wel welk bedrijf je transport zal regelen en laten uitvoeren. Maar wie de bestuurder is van de vrachtwagen en wat zijn loon en sociale zekerheden zijn daar heb jij het rieken naar.
Het bedrijf zal namelijk de vrachtwagen sturen die het dichtstein de buurt is en die het transport mag uitvoeren.
Zo kan het goed zijn dat er 100vrachtwagens van dat bedrijf jou container voorbij rijden, enkel en alleen omdat ze hem niet mogen laden.
Daarna gaat je container op een zeeschip.
Ook hier heb jij weer het raden naar nationaliteit van schip en bemanning en dus ook naar hun verloningen en sociale zekerheden.
Daarna word je container weer door een vrachtwagen naar de eindbestemming gebracht en weer heb jij het raden naar alles.
Tegelijk stuurt je broer ook een 20voet-container van hetzelfde punt A naar hetzelfde punt B.
Jij had gekeken naar het bedrijf dat je container het goedkoopste transporteert, je broer werkte liever met een bedrijf dat hij kent en betaald dus 3000€ voor zijn transport.

En kijk, beide containers worden door dezelfde vrachtwagen opgeladen, naast elkaar op het zelfde schip gezet en met dezelfde vrachtwagen naar de eindbestemming gebracht.

Het prijsverschil zit hem enkel in de winst dat het bedrijf maakt op de transporten.




Dit kan je enkel als je een wereldvakbond hebt.
Dit kan je dus nooit bekomen, zolang er voor vakbondsafgevaardigden een mogelijkheid bestaat om vanuit de vakbonden een politieke carriere op te bouwen.



Idd, maar weer opnieuw dus, vakbondsafgevaardigden zullen NOOIT hun nek echt uitstekken, zolang er een tweede toekomst op hen wacht als politicus.

Daar zit je overigens fout; in uw voorbeeld zal dit simpelweg betekenen dat multinationals meer winst gaan kunnen blijven maken.
'Werkzekerheid' door dit soort van artificiële maatregelen hebben als leuk neveneffect dat 'bedrijven' zich geen zorgen moeten maken over herlokaliseren enzo. Ze blijven hun winst scheppen.

Danku Ambiorix. Het grootkapitaal dankt u.

maar ik doel ook helemaal niet op de vakbonden. Vakbonden zijn in mijn ogen machteloos geworden en kunnen hier zelf niks (meer) aan doen. De oplossing ligt op een veel hoger niveau: het politiek-economisch Europees niveau. Het is hier dat beslissingen kunnen genomen worden die een systeem in gang kunnen zetten zoals hierboven geschetst. Ik snap uw fixatie op de vakbonden niet in deze.

fout. Concurrentie blijft nog hé.

Ik denk voor het goede begrip nog altijd in een kapitalistische context.

Tientallen voorbeelden tonen dat u uit uw nek lult.
Om er een paar te noemen: Jan Grouwels, Luc Cieters, D'0razio en zijn kameraden, Maria Vindevogel.

Je verwart dus een echte vakbond met een politieke vakbond.

Kijk, als je in Amerika, Canada, Australie of Nieuw-Zeeland in de politiek wil gaan, moet je goede connectie hebben met de bedrijfswereld en zeker met de grote jongens. De politici daar komen daar ook eerlijk vooruit en het grote deel van hen komt zelfs uit die wereld.

Hier in Europa is dit net hetzelfde, maar hier word dit door de politici onder stoelen en banken weggestoken.

En je moet eens kijken naar de toekomstmogelijkheden van van vakbondsafgevaardigden in de westerse wereld buiten Europa.
Geen enkele van hen is terug te vinden in de politiek of in een instelling waar de politiek de benoemingen doet.

En dan moet je eens kijken naar de achtergronden van de Europese politici.

In Europa heb je zelfs een oprichter van een vakbond, die daarna nog slechts president van zijn land is geweest.
In België heb je een vakbondsleider die nu voorzitter is van een Europese politieke fractie in de Europese kamer.
In dat zelfde België heb je een minister die in haar vorige leven vakbondsafgevaardigde was van een nationaal staatsbedrijf en het dus moest opnemen voor de werknemer, nog geen 3jaar later was die zelfde vakbondsafgevaardigde minister van sociale zaken in Vlaanderen en moest ze het opnemen tegen de vakbondsafgevaardigden van de nationale en Vlaamse staats en regionale bedrijven.

Op eisen die zijn een kleine 3jaar daarvoor aan de onderhandelingstafels zelf stelde, zoals betere verloningen en meer personeel, moet zij nu dus NEE gaan zeggen.

Eisen zoals minder werkdruk en minder arbeidsuren en minder arbeidsbelasting, moet zijn nu afdoen als onmogelijk en onzin.

Wees eerlijk, hoe kan iemand die ooit dezelfde eisen stelde aan de persoon die voor haar deze ministerpost beklede, ooit NEE zeggen tegen de eisen van haar opvolgers vakbondsafgevaardigden, als deze afgevaardigde niet reeds zeer vroeg wist dat zij haar weg zou vinden in de politiek en dus achter gesloten deuren de arbeider gewoon verkocht tenvoordele van haar eigen toekomstige politieke carriere?

Wat wij hier in Europa hebben zijn geen vakbonden voor de arbeiders, maar springplanken naar een politieke loopbaan.

Voor zijn inzet voor de arbeiders werd hij dan ook zwaar achtervolgd en bedankt met de meest pijnlijke taak die men kon bedenken.

Geeft ook een duidelijk beeld dat de vakbonden hier meer met politiek dan met de arbeider bezig zijn.

http://www.npdoc.be/Grauwels-Cieters...ls-Cieters.htm

Zijn er vakbondssecretarissen die hun militanten en delegees op cruciale momenten een mes in de rug planten? Zeker.

Maar dat neemt niet weg dat hetgeen je vertelde over vakbondsafgevaardigden (= delegees) antisyndicaal gelul is dat we op dit subforum niet kunnen, mogen en wat mij betreft zullen pikken.

De vakbonden zijn in de eerste plaats en ondanks het gedrag van een aantal secretarissen de strijdorganisatie bij uitstek van de werkende bevolking in dit land.

Dat zullen de mensen die ik als voorbeeld aanhaalde allemaal zonder enige uitzondering bevestigen.