Het liberalisme, de historische vijand

Het liberalisme was en is de dominante ideologie van de moderniteit. Historisch was ze de eerste die binnen de moderniteit tot een duidelijke formulering kwam en zal ze de laatste zijn om te verdwijnen. Tijdens een eerste fase heeft het liberale denken de economie verzelfstandigd ten opzichte van het moreel normbesef, de politiek en de samenleving, waarbinnen ze vroeger was verankerd.

In een tweede fase heeft zij van de "marktwaarde" de soevereine norm van het volledige gemeenschapsleven gemaakt en van de commerciële relatie de relatie die model staat voor alle andere: de markt als paradigma voor de gehele samenleving. De opkomst van dit "rijk van de kwantiteit" duidt deze overgang aan van markteconomie naar marktmaatschappij, d.w.z. de uitbreiding van de ruilwetten van de markt, geregeerd door de "onzichtbare hand" naar alle gebieden van het menselijke bestaan. Het liberalisme heeft anderzijds het moderne individualisme voortgebracht, waarbij het uitging van een foute antropologie, zowel vanuit beschrijvend als vanuit normatief oogpunt. Deze antropologie gaat uit van een ééndimensionele mens met "onvervreemdbare rechten", ontleend aan een fundamenteel asociale "natuur". Deze abstracte mens gaat ook "vooraf" aan iedere gemeenschap: die ontstaat pas achteraf door "vrij" aangegane contracten met een ruilkarakter. Volledig fout! Van deze ééndimensionele mens wordt verwacht dat hij er voortdurend op uit is zijn eigen belang te maximaliseren door volstrekt geen rekening te houden met niet in hoeveelheid uit te drukken argumenten of met waarden die niet voortvloeien uit rationele berekening.

Deze dubbele impuls tot een individualistisch gedrag en tot een louter homo economicus-perspectief gaat gepaard met een "darwinistische" visie op het sociale leven : veralgemeende en permanente concurrentie, een nieuwe versie van de "oorlog van allen tegen allen" met het oog "de besten" eruit te selecteren.
Maar nog afgezien van het feit dat de "zuivere en perfecte" concurrentie een mythe is, omdat er altijd machtsverhoudingen aan voorafgaan, zegt ze helemaal niets over de waarde van wie is uitgeselecteerd : zowel het ergste als het beste kunnen eruit voortkomen. De evolutie kiest degenen, die het geschiktst zijn om te overleven, maar de mens stelt zich nu juist niet tevreden met louter overleven. Hij geeft zijn leven vorm via een hiërarchie van waarden, waartegenover het liberalisme beweert neutraal te staan.

Het onrechtvaardige karakter van de liberale overheersing heeft in de negentiende eeuw, in het raam van de Industriële Revolutie, geleid tot een legitieme reactie die we grofweg als de socialistische beweging kunnen aanduiden. Maar deze is voor een groot deel en vrij snel tot dwaalleer verworden onder invloed van marxistische theorieën.
De verwoestingen die het marktmechanisme heeft aangericht, hebben ook de opkomst en de uitbreiding van de "verzorgingsstaat" bewerkstelligd. in de loop der geschiedenis waren het marktmechanisme en de staat al vroeg als onlosmakelijke tweeling verschenen, waarbij de staat probeerde een belastingheffing op te leggen op ruilhandelingen binnen de gemeenschap en een homogene economische ruimte (marktgemeenschap) te scheppen om daarvan voor zich een machtsmiddel te maken. Vervolgens heeft de vermarkting van het sociale leven geleid tot het vervluchtigen van de gemeenschapsbanden en zodoende de gestage versterking van de verzorgingsstaat noodzakelijk gemaakt, om via de herverdeling van inkomens de noden te verzachten die ontstonden toen de traditionele saamhorigheid het liet afweten.

Deze tussenkomst door de staat heeft het liberalisme helemaal niet in zijn loop belemmerd, maar integendeel, het in staat gesteld op te bloeien : de verzorgingsstaat heeft een maatschappelijke explosie voorkomen en derhalve de veiligheid en stabiliteit gewaarborgd die voor het marktmechanisme nodig zijn.
Maar de keerzijde van de medaille is dat de verzorgingsstaat, die slechts een een abstract, naamloos en ondoorzichtig inkomensherverdelingsapparaat is, alom een gebrek aan verantwoordelijkheid heeft veroorzaakt. Steeds meer burgers verwerden daardoor tot hulpafhankelijken, die niet meer de omverwerping van het liberale systeem nastreven, maar veeleer de onbeperkte uitbreiding van hun rechten zonder enige tegenprestatie.

Tenslotte brengt het liberalisme de ontkenning met zich mee van wat nu juist zo eigen is aan politiek, ni. de keuzemogelijkheid die voorafgaat aan iedere te nemen beslissing en waarin evenzeer de veelvuldigheid van doelstellingen ligt vervat. "Liberale politiek" blijkt zogezien een contradictie in terminis, een ongerijmdheid. In zijn streven naar de vorming van een gemeenschapsband op basis van een theorie over de rationele keuze, waardoor burgerschap wordt afgemeten tegen een nuttigheidscriterium, komt het dicht in de buurt van een ideaal van een "wetenschappelijk" management van de wereldmaatschappij, op basis van louter technische expertise.

De liberale rechtstaat die vaak neerkomt op een "republiek van rechters" denkt zich zo ook te kunnen ontdoen van de verplichting een model voor te stellen over hoe men nu goed kan leven en streeft er eigenlijk naar om de tegenstellingen die eigen zijn aan maatschappelijke verscheidenheid ongedaan te maken door louter juridische procedures, die slechts beogen vast te stellen wat "rechtvaardig" is en niet zozeer wat "goed" is. De publieke ruimte gaat op in de privé-sfeer, terwijl de representatieve democratie wordt herleid tot een markt, waar een hoe langer hoe meer beperkt aanbod (door de verwatering van programma's en de 'technische" convergentie van politieke beleidslijnen) stuit op een hoe langer hoe minder gemotiveerde vraag (steeds meer niet-stemmers en onthoudingen).

Nu het zich wereldwijd heeft verbreid stelt het liberalisme geen ideologie meer voor, maar een wereldwijd productie- en reproductiesysteem voor zowel mensen als koopwaar, waarboven alleen nog het hypermoralisme van de mensenrechten zweeft. Deze dubbele polariteit, de economische en de morele is alles wat overblijft van de wereldbeschouwing der moderniteit, het centrale credo van een tijdperk dat op zijn eind loopt. Het gaat dus niet op het politieke liberalisme te verwerpen maar het economische te aanvaarden, zoals men vaak ter rechterzijde doet, of omgekeerd het economische liberalisme van de hand te wijzen terwijl men het politieke adopteert, zoals men vaak ter linkerzijde ziet. Het liberalisme, in al zijn verschillende verschijningsvormen, blijft de historische tegenstander van al degenen die de moderniteit achter zich willen laten.

Zijn de liberalen op de vlucht geslagen???? :D

Waarom? Omdat ze je niet direct antwoorden?

Neen omdat het rare mensen zijn :lol: 8) :D :) :P

Weten de VLD´ers zelf wel wat ze vertegenwoordigen en naar waar ze toe willen?
Ik bedoel dat je moeilijk mensen kan schofferen als ze zelf nog niet weten voor wat ze staan.
In mijn ogen is het profiel van een VLD´er de volgende:
-het is iemand die persoonlijk gewin hoog in het vaandel voert.
-zich ideologisch standvastig oriënteren voelt hij aan als een belemmering.
-hij zuivert zijn geweten met façadesolidariteit.

Laat me toe even advocaat van de duivel te zijn en aanhalen dat de VLD volgende punten belangrijk vindt:

- Het zoeken naar een stelsel dat de meeste welvaart kan creëren voor het grootst mogelijk aantal mensen en een echt sociaal beleid mogelijk maakt.
- Het aanvullen van de leemte waar er nood was aan een partij die voldoende groot en rechtlijnig is in haar optreden om een zelfstanig Vlaanderen in een federaal België en een federaal Europa tot stand te brengen.
- Ze willen een geloofwaardige tegenpool creëren, een politieke beweging, een nieuwe partij die een alternatief vormt voor de machts- en de standenpartijen
- Solidariteit met de echte hulpbehoevenden, veel meer dan het verder laten aandikken van de structuren en grote sociale organisaties. Van hen die voldoende inkomen en vermogen bezitten wordt verwacht dat ze zelf meer verantwoordelijkheid dragen.

m.a.w gij zijt dus liberaal 8) 8) 8) :lol: :lol: ;)

Nee Thomas,

toch niet, zoals je kan lezen, zeg ik dat ik even advocaat van de duivel zal zijn. Kleur bekennen doe ik niet zo snel en is trouwens niet relevant in deze discussie.

Met "liberalen" bedoel ik niet enkel leden en politici van liberale partijen, maar wel ALLE aanhangers van het huidige liberale chaossysteem. :wink:

Dank God op je blote knieën dat het nog steeds een systeem is, en geen fascistische dictatuur door Dewinter en de zijne!

Zevert niet aub!

Nog geen enkel inhoudelijk antwoord op de oorspronkelijke tekst van deze thread.
Triestig... Weten de forum-liberalen er geen antwoord op?

Misschien zijn er geen..

of hebben ze geen goesting...

Ge kunt gewoon niet beter ventje! De tekst werd ooit op de webstek van het Gentse LVSV gepost en ook daar werd er nooit een antwoord op gegeven. Reden: die tekst plaatst de liberaalkes met de rug tegen de muur!

:D

Volgens mij trekt u het hele economische systeem in twijfel en is het niet zo zeer een agitatie tegen het liberale denken. Dit systeem is misschien gecreeërd door een liberale stroming, maar zoals eerder reeds gezegd, liberaal zijn nu is niet gelijk aan een liberaal toentertijd.
Want zoals u ongetwijfeld weet heeft ook de rechtse indoctrinatie enkele gruwelijke historische feiten op haar compto staan. Daar werd de machtspolitiek net zo bedreven als bij het economisch bestel.

pfff... ik laat mij nie jennen, er is veel meer nodig om mij op de tenen te trappen.
Of de tekst de liberaalkes tegen de muur plaatst laat ik aan uw interpretatievermogen over. Uw ideologie is duidelijk. Ik heb de gewoonte niet te repliceren op dit soort rommel.

Veel te saai om te lezen, dus ... Geen goesting om op te antwoorden
:grab:

Een paar opmerkingen:
-Het is niet het liberalisme als ideologie die de moderniteit, het kapitalisme, het individualisme etc. creëerde, het is er wel als ideologische legitimatie een moment van. Stellen dat de liberale ideologie de economie heeft verzelfstandigd is ten eerste niet correct, want de economie kan niet bestaan zonder het hele staatsapparaat, en ten tweede eschatologisch, alsof het liberale genie aan de oorsprong ligt van hoe de wereld eruit ziet.

-Over het algemeen vind ik dit een vrij goeie tekst, die een goeie samenvatting is van klassieke kritieken op het liberalisme: het onhoudbare mensbeeld, de commodificatie van alles,...

-Het is wel intellectueel oneerlijk om aan het liberalisme het sociaal darwinisme te verbinden. Historisch gezien zijn er uiteraard een aantal stromingen die bv.de liberale natiegedachte in de richting van de romantische conceptie interpreteerden en daaraan dat darwinisme koppelden (b.v. Maurras), maar de overgrote meerderheid binnen het liberale denken hecht ook veel belang aan de waarde gelijkheid/gelijke kansen, en stelt dat omstandigheden die buiten de keuze van het individu liggen en zijn keuzemogelijkheden beperken, moeten worden gecompenseerd.

-Als marxist denk ik niettemin dat je niet buiten een aantal basisideeën van het liberalisme kunt. In de sovjet-unie en de verschrikkelijke bureaucratieën van het reëel bestaande socialisme is men daaraan voorbij gegaan, met alle gevolgen vandien. Basaal houd het liberalisme in - en dat mis ik in je uiteenzetting - dat er een aantal zaken zijn die je aan de krachtsverhoudingen onttrekt. Je kunt het recht van vrije meningsuiting niet laten afhangen van de toevallige machtsverhoudingen, maar je moet dat toekennen als een absoluut recht, waaraan niet valt te tornen.
Je hebt gelijk met een principiële kritiek dat er helemaal niet zoiets bestaat als natuurlijke, aangeboren rechten, maar dat veranderd niets aan het politieke belang van die rechten: daarzonder geldt precies het recht van de sterkere. Het liberalisme is dus voor een stuk het tegendeel van het darwinisme!

-De bureaucratische welvaartstaat heeft inderdaad de weerbaarheid en de zelforganisatie van de mensen verminderd, maar het enige antwoord daartegen kan zijn: zelfbeheer van de arbeiders in hun bedrijven, van de studenten in hun scholen etc. Solidarisme is niet 'voorbij' de moderniteit, maar is de reactie van middenklassers die bang zijn voor het klassenconflict.

-De volgende stelling vind ik ofwel onbegrijpelijk (uitleg aub), ofwel zever: "Tenslotte brengt het liberalisme de ontkenning met zich mee van wat nu juist zo eigen is aan politiek, ni. de keuzemogelijkheid die voorafgaat aan iedere te nemen beslissing en waarin evenzeer de veelvuldigheid van doelstellingen ligt vervat. "

-Wat verder zet je de zaak helemaal op zijn kop. Enerzijds pleit je voor het differentialisme, en anderzijds klaag je aan dat het liberalisme geen ideaal van het goeie leven naar voor schuift. Dat is pas een contradictio in terminis. Ofwel pleit je voor de LIBERALE waarde van respect en tolerantie voor verschillen, ofwel ben je anti-liberaal en leg je iedereen een norm van het goeie leven op.
Dat de liberalen enkel procedures, en geen moreel einddoel vooropstellen, is precies de uiting van de liberale waarde van tolerantie voor de vele verschillende levensopvattingen.

Ter besluit een genuanceerd pleidooi voor bepaalde opvattingen binnen het liberalisme (merk immers op dat hét liberalisme niet bestaat). Als je niet erkend dat er een aantal zaken zijn die je aan de krachtsverhoudignen moet onttrekken, en als je ontkend dat er een aantal democratische rechten zijn, dan kom je terecht in de stalinistische of fascistische modder.

MvG
Matthias

Toch niet. Ik trek het liberaal economisch systeem in twijfel, ik trek de liberale filosofie in twijfel en ik trek het liberaal politiek systeem in twijfel.

En daarmee bent u een gevaarlijk persoon. Aanvaardt u het liberaal uitgangspunt dat een aantal zaken aan de krachtsverhoudingen moeten worden onttrokken door het toekennen van een aantal rechten aan individuen?

En wat mag mijn ideologie dan wel zijn? :roll:

"Rommel", tja, als je niet beter kan, dan schiet er niets anders over dan een politiek tegenstander te brandmerken en z'n mening te negeren of er een vals etiketje op te kleven... Blijven trainen ventje!

Ik zou niet weten wat er gevaarlijk is aan het conservatief-revolutionair gedachtengoed.

Individuen zijn niet gelijk en niet gelijkwaardig dus...

Raad eens wat ik in twijfel trek? :P

Ik wacht op een antwoord op mijn uitgebreider pleidooi voor een gematigd liberalisme.

Trouwens, wat betreft gelijkheid: verwar niet het onderscheid diversiteit/uniformiteit, gelijkheid/ongelijkheid (wat betreft macht of eigendom).
Volgens jou heeft de sterkere meer waarde en mag dus de beslissingen nemen? Stel dat ik een hoger IQ en een betere fysieke conditie heb dan jij. Mag ik jou dan commanderen?

Ten derde, als je een blauwdruk hebt over de toekomstige maatschappij (het solidarisme, de sociaal-economische ideologie van het fascisme), moet je me ook eens uitleggen welke actor die maatschappij tot stand zal brengen. De arbeiders? Die zullen liever hun patroons buitensmijten dan met hen corporaties te vormen. De patroons? Die zullen liever alleen heersen ipv corporaties te vormen.

Neen, de moderniteit heeft geleid tot het ontstaan van de liberale ideologie. Zij was de eerste om er in te ontstaan en zal de laatste zijn om te verdwijnen.
Uw eerste kritiek is fout. Onder het liberalisme werd de economische sfeer wel degelijk centraal gesteld in het menselijke leven. door de overdreven nadruk op de rationaliteit tijdens de Verlichting, werden typisch menselijke eigenschappen uitgeroeid of bestreden: spiritualisme, gemeenschapsbanden,... Het liberalisme heeft als kind van het Verlichtingsdenken daar een ideologische grondslag aan gegeven door enkel het bestaan van individuen te erkennen en menselijke relaties op basis van "contracten" te definiëren.
De tweede kritiek lijkt mij niet mogelijk af te leiden uit wat ik postte.
Hoe bent u ertoe gekomen?

Het sociaal-darwinisme kan inderdaad niet zomaar aan het liberalisme verbonden worden, en dat doe ik ook niet. Het is zo dat sociaal-darwinisme op het Europese continent een andere betekenis had dan in de Angelsaksische wereld. Op het continent werd de "struggle for life" aanzien als een stimulans/noodzaak tot samenwerking om te overleven. In de Angelsaksische variant aanziet men dit als een middel tot concurrentie van iedereen tegen iedereen. laat het nu net de Angelsaksische betekenis zijn die in het liberalisme het overwicht kreeg en die vanuit die wereld gepropageerd wordt naar de rest van de wereld. De liberale hegemon is de VS, het overgrote deel van de liberale "denkers" komen uit de Angelsaksische wereld...

Inderdaad, daar heb ik al verschillende keren in andere postings op gewezen. Het marxisme deelt verschillende ideologische wortels van het liberalisme. Fet marxisme is tenslotte een antwoord op de uitwaasen van de door het liberalisme uitgelokte Industriële Revolutie.

Toch niet, op voorwaarde dat de oorspronkelijke gemeenschapsbanden zich kunnen herstellen die door het liberaal individualisme zijn kapotgemaakt.
Bovendien kan men niet zomaar absolute rechten gaan afkondigen voor iedereen omdat men dan voorbij gaat aan de natuurlijke ongelijkheid van de mens. In hoeverre zijn dergelijke rechten te verenigen met de meest natuurlijke samenlevingsvorm: een organisch-hiërarchische samenleving?

:D :D :D Typisch marxistisch! De bange middenklasse die de arbeiders een mes in de rug plant. :roll:

Een klassestrijd is VOLLEDIG voorbijgestreefd omdat het liberaal-kapitalisme zich heeft aangepast, zodanig dat er geen twee duidelijke klassen meer bestaan. Je kunt de bevolking niet arbitrair opdelen in klassen. De aanpassingsmogelijkheden van het kapitalisme zijn één van de redenen waarom de wetenschappelijke waarde van Marx' theorie en voorspellingen zo goed als nul is.

Trouwens, dat solidarisme is iets nieuws, het heeft nog nooit bestaan, tenzij in een andere vorm in pré-industriële samenlevingen en is dus niet te vergelijken. Zelfbeheer kan niet, arbeiders zijn gewoon niet in staat tot het leiden van een bedrijf. Men heeft dat zoals eerder gezegd geprobeerd in de USSR en men is er moeten op terugkomen. Medebeheer kan wel waarbij de meest bekwamen op de juiste plaatsen zitten, een natuurlijke, open hiërarchie op basis van samenwerking.

Het liberalisme doet zich meer dan ooit voor als zijnde "incontournable", er is geen andere keuze of beleid mogelijk. Je ziet dat bijvoorbeeld in de opgang van een eenheidsdenken (met political correctness als gevolg) en in de programma's van politieke partijen die steeds meer naar elkaar toe groeien. Door dat consensusbeleid wordt het wezenlijke van politiek -beleidskeuzes maken- uitgehold. Politici in het establishment beperken zich meer en meer tot administratie en beheer van de economie.

Vrijheid betekent niet dat alles kan en alles mag zoals liberalen het maar al te graag voorstellen. Ik meen dat centrale waarden noodzakelijk zijn in een volksgemeenschap waar een individu hoe dan ook deel van uit maakt of dat men anders terechtkomt in een liberale chaosmaatschappij waar de meesten niet weten om te gaan met hun "vrijheid"(sic). Ernst Jünger schreef ooit: "de meeste mensen verstaan onder vrijheid nieuwe vormen van slavernij" en hij had gelijk.
Respect voor verschillen kan onmogelijk komen van een ideologie met universalistische pretenties zoals het liberalisme! Net zoals de katholieke kerk "verdraagzaamheid" niet kan claimen omwille van haar bekeringsdrang.

Heb ik zonet gegeven. Bedankt voor de moeite die u hebt gedaan als één van de weinigen.

Uit de feitelijke ongelijkheid van mensen (erfelijke eigenschappen en aangeleerde vaardigheden) ontstaat ook een ongelijk resultaat. Dat resultaat toch gelijk willen maken is onrechtvaardig. MAAR dat wil niet zeggen dat sociale uitsluiting, armoeden,... hiermee goedgepraat mogen worden. Het is immers de taak van de machthebbers (een aristocratische elite in het beste geval) om voor de zwakkeren van de gemeenschap op te komen.

De waarde van een persoon is z'n geheel aan eigenschappen, talenten, vaardigheden,... De ene persoon kan nu eenmaal meer dan de andere. Hierin zijn dus geen twee personen gelijk.

Gelijkwaardigheid is een dogmatische leugen. Waardigheid kan nooit gelijk zijn omdat dit voortvloeit uit het gedrag die een persoon stelt en geen twee personen stellen hetzelfde gedrag. Een persoon is nooit "af", hij dioent zich telkens weer te vormen en kan z'n waardigheid verlagen of verhogen. Waardigheid wordt verdiend door gedrag. vandaar dat mensen onmogelijk vanaf hun geboorte gelijkwaardig kunnen zijn.

EEN VEELGEMAAKTE FOUT! Het solidarisme is NIET de soc.-econ. ideologie van het fascisme!!! Het fascisme voerde een economische politiek op basis van een pré-Keynesianisme waarop een corporatisme werd geënt. Solidarisme daarentegen kan niet thuisgewezen worden in de economische sfeer als ideolgie want het gaat hier in werkelijkheid om een levenshouding.

Arbeiders en patroons worden tegen elkaar opgezet door het liberale denken. Ik geloof hoegenaamd niet in de breuklijn Arbeid-Kapitaal.
Men zegt dikwijls: rechts kiest voor Kapitaal en links voor Arbeid.
Ik zeg: links kiest voor de tegenstelling Arbeid-Kapitaal (ongeacht de welke positie van de twee), het échte rechts kiest voor de noodzakelijke samenwerking van beiden.
Geldrechts (neoliberalen, liberaal-conservatieven,...) blijft kiezen voor haar belangen in een typisch links systeem en verraadt daardoor het echte conservatisme.