Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hallebarde
(Bericht 4289845)
Bovenstaande, System, is – voor zover u mij toestaat daarover een mening te hebben - zowat de beste en meest zinvolle bijdrage die u tot dusver aan het forum hebt geleverd.
U legt hier de vinger op de kern van het “Belgisch probleem”, en u geeft duidelijk aan dat u niet enkel weet aan welke voor de hand liggende voorwaarden zal moeten worden voldaan opdat België in de één of andere vorm uiteindelijk in stand zou kunnen gehouden worden, maar dat u het bovendien met deze basisvoorwaarden eens bent.
Ik ben er van overtuigd dat, indien iedereen in uw land, ook aan Franstalige kant, uw mening zou delen, het voor u en voor de meeste uwer landgenoten zo mogelijk nog heel wat fijner zou zijn om in België te wonen en te leven.
|
Idd met verwijzing naar Systems in #28.
Maar helaas het is niet zo en wat System wil lijkt eerder een wensdroom. Was het maar zo lijk hij het zei. Doch de realitiet is al vanaf 1830 anders en was ook anders gedirigeerd. Het moest een franse vazalstaat zijn en werd dus een staatsgreep in de Nederlanden.
http://users.telenet.be/kliekeboe.vl...blauw_leo.html
Het begin was per definitie al fout dus de rest ook. En vermits het blijkbaar na 180j nog niet lukt moeten we er maar mee kappen. Dit is persoonlijk voor mij ook moeilijk geweest en ik zet ff mijn persoonlijk verhaal om het verstaanbaar te maken hoe ik erover denk en gemotiveerd werd voor de hereniging in wat voor constructie dan ook.
Van Belgist naar Vlaams Orangist.
Door persoonlijke omstandigheden genoodzaakt, los van politieke motieven, aspiraties en inspiraties ben ik in Limburg terecht gekomen, voor verdere studie. Ik had al een voorliefde voor Limburg door een relatie met een lieve Limburgse uit Lummen toen ik nog thuis in Gent was. Zij heeft een goede en grote invloed gehad maar de verkering was, door omstandigheden buiten ons beiden, niet blijvend.
Dus de onverwachtse terugkeer in Limburg, weliswaar Nederlands deel, brachten goede herinneringen boven. Het was wel wennen want toch keek men vanuit de Nederlandse visie op een Belg neer Toen vooral kwam dat in de Belgenmoppen tot uiting.
Mijn studie afgemaakt, met diploma en de opzet om hiermee terug naar België te gaan en werken. Doch om praktische redenen vanwege diploma's moest ik wel blijven in NL Limburg. Dat vergde wel de nodige aanpassing want ik kwam in een situatie waar ik niet op voorbereid was en niet direct voor gekozen had. Een aanpassing die ook eerder verkeerd uitdraaide.
De jaren gingen voorbij en mijn vrouw hier leren kennen, getrouwd en kindertjes.
Doch vroeg of laat kwam het weer bovendrijven, het heimwee naar België . Ze had begrip voor het heimwee en een eventuele verhuis naar Vlaanderen zag ze ook als nieuwe uitdaging. De keus viel op Maaseik dat is niet zo ver en is ook Limburg. De kleinkindjes kwamen in dezelfde gemeente dus zag mijn vrouw die verhuis naar Maaseik of omgeving niet zo direct meer zitten.
Ondertussen las ik op
www.politics.be ook over de splitsing van België en de historische achtergronden. En de gedachte drong zich op: wat nu, wil ik naar een land terug wat straks niet meer bestaat. Waar sta ik dan, bij wie hoor ik thuis? Ben ik daar ook niet meer thuis als België ophoudt te bestaan?
Toen ben ik voor mezelf mijn positie rond België gaan heroriënteren ook m.b.t. de splitsing. Wat hadden we ook weer gemeenschappelijk aan historie? Via een link op politics kwam ik op de site
http://users.telenet.be/kliekeboe.vl...blauw_leo.html .
Daar las ik over onze gemeenschappelijke achtergrond, die ik enkel vanuit Francofone positie kende, en hoe de scheidingsvork werkelijk aan de steel zat. Geschiedenis had toch altijd mijn interesse.
Het besef drong door dat ik eigenlijk vanuit historisch perspectief niet in een ander land was gaan wonen maar nog steeds in Belgium of de Nederlanden was. Hangt er vanaf welke naam men gebruikt. Ik was enkel verhuisd van Vlaanderen naar Limburg. Dit maakte een keuze om me toch thuis te voelen makkelijker zonder dat ik mijn Vlaamse aard moet afwijzen en Nederland in het historisch perspectief te zien als in wezen ook eigen land.
In het boek “Het Verloren Vaderland” van K van Overmeire staat een volgend citaat van een zekere JF Willems uit 1817: We erkennen gaarne dat de nationale taal in VL nog veel verbetering behoeft en dat inzonderheid de daar gebruikelijke schrijfwijze, om volkomen Nederduits te zijn, enigszins naar het Hollands te worden ingericht of gewijzigd. Maar het zij verre van te geloven dat de Belgen (zuid Nederlanders) daarom moeten afzien van al wat hun dialect eigen is, het Hollands alleen aanhangende…(einde citaat)
Dus toen ook al wilde men van de Franse invloeden af en volgde men de vernederlandsing politiek van koning WillemI in de taal
Concreet voor mij: ik hoef mijn geaardheid als Vlaming niet af te wijzen en te verhollandsen.
Er kwam een eind aan een soort identiteitscrisis waarbij die heroriëntatie in de geschiedenis geholpen heeft.
Gezien de ophanden zijnde splitsing van België ligt er in de historie een redelijke grondslag om mij toch thuis te voelen in NL- Limburg en zeker nu het Charter er is wat Limburg weer één maakt.
Dus heeft het begrip Belgie twee betekenissen voor mij. Ten eerste: of ik nu mijn vrouw een Noord Belgische noem van boven de rivieren of ik ben een Zuid Nederlander uit Vlaanderen of een Belg uit Gent, het is allemaal hetzelfde. Het is maar of ik de Germaanse of romaanse vertaling gebruik zoals op Alex.vrijzijn.be werd uitgelegd. Doch het begrip confederatium Belgium als Latijn voor de Verenigde Nederlanden heeft een ander inhoud gekregen.
Als Belg echter betekent, verfranst of Frans sprekend moeten zijn om van diens moedertaal en cultuur bestolen te worden dan zeg ik:
België Barst!!! Belgique n’existe plus pour moi, fini !!!
Vlaanderen is eigenlijk via de taalpolitiek bezet gebied. De taal is hier een wapen, taal en identiteit zijn wezenlijk verbonden, taal maakt deel uit van uw identiteit
Iemands identiteit veranderen doet ge door o.a. hem een andere taal op te dringen, Frans maakt deel uit van de Franse identiteit. Dus de bezetting is nog niet voorbij. . Een wonder van Gods genade is dat dit alles zonder geweld, vreedzaam gebeurt. De enige oplossing is een vreedzame scheiding, en broer\zus weer in het Oranje gezin herenigen.
Hiermee hoop ik wat duidelijk gemaakt te hebben hoe die verandering zich heeft ontwikkeld.
En toch ben ik Vlaming gebleven, mwa beetje verlimburgst maar dat had geen politieke inhoud. Nu echter meer.
Ge ziet, ben toch BELG :
Ben
Eens
Limburger
Geworden ;-)
