Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre
(Bericht 4413931)
Een aantal? Je bedoelt: één.
Prominent? Misschien?
Wetenschapper? Misschien ook maar dit is niet zijn vakgebied.
|
Ik geef grif toe dat ik van Schlomo Sand nooit iets gelezen heb, buiten een enkel artikeltje over dat specifieke boek op Haaretz dan. Toch is de manier waarop je de man aanvalt behoorlijk onder de gordel en wel om de volgende redenen:
- De man wordt gerekend tot de school van de New Historians. Die term zegt u ogenschijnlijk niet erg veel, mij daarentegen des te meer. Het gaat hier om een strekking van geschiedschrijving die voor zover ik weet de meer interessante vormen van discoursanalyse ontwikkelde en in de geschiedschrijving introduceerde. Anders gesteld: als er al historici zijn die een degelijke analyse van politieke propaganda, of taalstructuren kunnen doorvoeren, dan zullen ze wellicht tot deze school behoren of erdoor geïnspireerd zijn. Persoonlijk acht ik deze school bijzonder hoog in, daar ze zich naar mijn bescheiden mening uitermate bewust is van de wijze waarop mensen denken (en vooral van de assumpties die binnen een dominant discours kunnen worden doorgegeven=> vandaar ook hun aandacht voor processen zoals de ontwikkeling van een collectief geheugen en natievorming). Sterker nog, niet alleen ik schijn dat te vinden: het feit dat historici deze strekking als 'new historicism' bestempelden wil eveneens zeggen dat men in deze strekking minstens tijdelijk veel wetenschappelijke muziek verwachtte.
- De man heeft, itt de figuur die u hieronder aanhaalde, wel degelijk een palmares om van achterover te vallen. Dat zie je o.m. aan zijn publicaties, waarvan je een overzicht vind op zijn naar eigen zeggen 'beknopt' cv. (
link) Daarnaast liep de man school in Tel Aviv, Parijs en Berkeley, doceert hij in Tel Aviv en schijnt hij talrijke professionele contacten te hebben in Parijs (afgaande op zijn frequente bezoeken aan die stad). Als je dan weet dat het new historicism ontwikkeld werd in Israël en o.m. Parijs, dan zou je kunnen vermoeden dat een figuur als Sand wel eens een autoriteit in zijn vak zou kunnen zijn.
Citaat:
Wat zegt hij zelf:
- Ik mis de kennis om de oorspronkelijke bronnen goed te beoordelen;
|
Daar denkt men in Tel Aviv wellicht anders over. Hij werkt er immers als docent aan boeken mbt zionistische natievorming en collectief geheugen. Ik vermoed dan ook dat de quote waarop je je baseert betrekking heeft op een gebrekkige talenkennis van Sand, en dat die gebreken kunnen gecompenseerd worden door goede vertalingen en studies.
Citaat:
- Ik heb het boek geschreven uit politieke motieven.
|
Dat wil uiteraard niets zeggen. Historici schrijven, zoals alle anderen slechts iets op omdat ze gemotiveerd zijn. Als je schrijft over zaken met een mogelijk grote politieke impact, dan zou het maar wat vreemd zijn moest je helemaal niet politiek gemotiveerd zijn. Het besef dat je politieke motieven hebt is dan ook een goede zaak, op voorwaarde dat de conclusies van je onderzoek er niet door beïnvloed worden.
Citaat:
Verder is zijn stelling allang wetenschappelijk weerlegd maar dat komt u niet zo goed uit zeker?
Met dank aan Firestone.
|
Dit is pertinente onzin. Kevin Brooks schreef, voor zover ik kon nagaan, welgeteld één boek en één artikel in een wetenschappelijk tijdschrift. Voor zover ik kon zien, doceert hij ook geen geschiedenis. Zijn oudste publicatie dateert uit 2003, wat erop zou kunnen wijzen dat hij zich slechts over een beperkte ervaring kan buigen. Dat alles is niet alleen bitter weinig in vergelijking met Sand, het betekent ook dat een eventueel wetenschappelijk debat (indien dat al gestart zou zijn) wellicht niet voorbij is. De woorden 'allang wetenschappelijk weerlegd' zijn dan ook fel overdreven.
Sterker nog: het is voor een buitenstaander zelfs geeneens duidelijk of die Kevin Brooks enige autoriteit bezit op het door hem beschreven onderwerp, daar waar Sand die wel bezit (getuige zijn studies over natievorming in Israël en collective memory). Als buitenstaander (ik ben niet vertrouwd met onderzoek naar de raciale wortels van joden, en te weinig met het collectieve geheugen van de Israëliërs zoals dat gepropageerd wordt door Israël om er zinvolle uitspraken over te doen) kan ik voorzichtigheidshalve niet anders dan de teksten van Brooks met enige scepsis te bekijken. Ik mis immers de tijd, toewijding en expertise om zijn stellingen zelf te controleren, en dien me dan ook te baseren op mensen die over meer geloofwaardigheid beschikken. Tenzij u wel over de nodige tijd, toewijding en expertise beschikt, stel ik voor dat u dat ook doet.
Het is uiteraard goed mogelijk dat de visies die nu binnen academische wetenschappelijke kringen (en deze zijn zoals u weet en itt wat u insinueerde niet beperkt tot de figuur van Sand: een andere prominente onderzoeker is bvb Finkelstein) binnen enkele jaren wijzigen ten voordele van de visies van Brooks. Momenteel lijken de aanwijzingen in die richting me evenwel flinterdun.