Klassenstrijd: terug van (nooit) weggeweest?
 

Sinds de jaren negentig, 'het einde van de geschiedenis', was de hegemonische retoriek die van het wereldomvattende neoliberalisme, op enkele eilanden van barbaarsheid na waar de "democratie nog moest ingevoerd worde"n. Klassenstrijd bestond niet en was het bedenksel van gevaarlijke, en vooral voorbijgestreefde marxisten en andere terroristen.

Sla ik nu de kranten open, zie ik:

Stakingen bij Opel, tegen een directie die besloten heeft een van de meer productieve vestigingen te sluiten.
Staking bij Inbev, waar de directie zelfs niet meer ontkende dat het gewoon volk op straat wil gooien om de eigen bonussen op te krikken.
Staking bij Bayer, de besparingsplannen van de directie met succes afgeblokt.
35 000 betogers op 29 januari, de vakbonden weten steeds opnieuw de grootste manifestaties te mobiliseren.
En nog vele andere voorbeelden.

Elke dag staan de kranten en de nieuwsberichten vol met artikels over stakingen her en der en slecht lopend overleg tussen werknemers en werkgevers.

De klassenstrijd is terug, meer dan ooit. Het belooft weer interessant te worden. :-)

afwachten of de Duitse vakbonden gaan staken om Opel Antwerpen te redden.

ik betwijfel het.

Terug? Is nooit weggeweest.

Inderaad. Klassestrijd is er altijd geweest alleen was het de laatste jaren minder prominent aanwezig in de media t.g.v. betere economische conjunctuur, maar hij was er wel nog steeds.

Die was zelfs heel actief aanwezig.

De gevechten om goede CAO's zijn wel lang uit de media gebleven, maar waren vaak keihard.

De Duitse vakbonden zullen hun handen al vol hebben met hun eigen strijd voor het behoud van jobs bij hen. Want Opel-Antwerpen gaat wel dicht, maar ook bij hen staan er evenveel jobs op de heling.

Ja, de *kuch* 'linkse media' hebben de klassenstrijd jarenlang vakkundig weten weg te moffelen, maar nu kunnen ze er niet meer omheen.

Sinds wanneer is een reeks stakingen in crisistijd een klassenstrijd? Niet dat ik je neomarxistische waanbeelden wil verbrodden, maar me dunkt is daar wat meer voor nodig. De dominerende klassen (upper en lower middle classes en low classes) zijn helemaal niet in conflict met elkaar. Ik zie bijvoorbeeld iemand van middle management niet strijden met een arbeider. Integendeel: we zitten allemaal in hetzelfde ontslagschuitje.

De CEO's en topmanagers waar jij op doelt, zijn een veel te beperkte groep om als aparte klasse beschouwd te worden. Op basis van hun lonen en status alleen al bevinden ze zich in de 'upper upper class'. Akkoord dat daartussen een strijd woedt, maar dat is niet meteen wat Marx bedoelde met 'een klassestrijd'.

Klassenstrijd is er altijd, het is gewoon de effectiviteit van pacificatie dat een rol kan spelen.

Klassenstrijd is gewoon een maatschappelijk conflict tussen degenen die het surplus toeëigenen en degenen die het surplus maken. Wat dus maakt dat het kapitalisme onderhevig is aan klassenstrijd, of dat nu in een corporatief model is of in een neoliberale omgeving.

Revolutie dan maar zeker?

Klassenstrijd is er volgens mij niet altijd. Een klassenconflict, dat wel, maar klassenstrijd veronderstelt een klassebewustzijn. En dat werd, door pacificatie, jaren lang vakkundig onderdrukt.

Klassenstrijd impliceert ook de strijd rond dat klassenbewustzijn, de strijd om een ideologische hegemonie. Blijkbaar is het postfordisme totnutoe efficiënt geweest om haar contradicties te verkopen als opportuniteiten aan voornamelijk een hoogopgeleide middenklasse.

De vakbond is het meest nutteloze/onzinnige dat er bestaat. Als het van mij afhing werd dit meteen afgeschaft.

Erfelijke monarchie is véél nuttelozer en onzinniger. Als het van mij afhing was dat zelfs nooit ingevoerd.

²

Je gaat oftopic. Het gaat hier niet over het Koningshuis maar over de vakbonden. En om even oftopic te antwoorden op je foute redenering: Het Koningshuis is absolut niet onzinniger en nuttelozer. Meer zelfs: de vakbonden zijn gewoon schadelijk voor onze economie. En voor de maatschappij. Hoeveel verloren geld gaat de affaire Opel ons uiteindelijk kosten? Maar het zal verloren geld zijn, dat staat al vast!

De vakbonden zorgen er tenminste voor dat de kosten niet zo groot zijn. Zonder vakbonden werkten we nu op Chinese voorwaarden.

Uw goeie vriend Prince Phillipe is wellicht wel een fan van sweatshops en verdoken slavernij, dat kan ik goed begrijpen.

Correctie: het gaat over klassenstrijd.


Het Koningshuis is schadelijk voor de democratie.

Het koningshuis is een overbodige kostenpost.

Maar over klassenstrijd: arbeiders ter aller landen, koopt eens allemaal massaal aandelen, van belgische bedrijven bvb, en laat u gezamelijk vertegenwoordigen door iemand in de raden van bestuur.

En daar, de arbeiders hebben macht !

De gebruikelijke onzin van een royalist.

Het zou nog veel spannender worden mochten de arbeiders aller landen zèlf bedrijfjes uit de grond stampen, in zelfbeheer voor eigen rekening beginnen werken, en elkaar via eigen distributiekanalen van de levensnoodzakelijke producten voorzien.

Dan kunnen ze ook en masse de aan de wetten van de zogenaamde vrije markt gehoorzamende bedrijven verlaten; stemmen met de voeten a.h.w.


De uitbouw van een parallelle economie zal zeker niet gemakkelijk zijn, maar het is m.i. de meest waardige manier waarop de klassenstrijd kan worden gewonnen.

Maar dan moeten ze zowat *AL* hun "verworven rechten" opgeven! Dat gaan ze nooit doen.

- Ze gaan moeten leren om, als de omstandigheden daar om vragen, méér uren te werken, voor hetzelfde loon welteverstaan.

- Gedaan met al die voorgeprogrammeerde verlofdagen: als er veel bestellingen zijn, moet er gewerkt worden.

- Een snotvalling zal geen reden meer mogen zijn om 14 dagen thuis te zitten.

- Een sportongeval ook niet.

- Je werkt 12 maanden, geen 13. Dus zal er maar geld beschikbaar zijn voor 12.

- Eventueel verlofgeld zal maar beschikbaar zijn als je de maanden ervoor dubbel zo hard gewerkt hebt.

- Ze zullen heel raar opkijken van de kosten die het runnen van een bedrijf met zich meebrengt.

- Enz... enz.

"Een bedrijfje uit de grond stampen" is gemakkelijk gezegd, maar begin er maar eens aan. Er zijn genoeg bestaande gezonde (kleine) bedrijven en toch is er geen kat die ze wil overnemen om bovenstaande redenen.

Er moet dringend een mentaliteitsverandering komen i.v.m het werken en ondernemen.

Fred.

You got to be kidding me?

Denk je nu echt dat die stakers het kapitalisme omver gaan werpen?

Arbeiders (en bedienden) kunnen dat niet omdat hun loon niet van die aard is dat ze veel geld kunnen investeren in iets, zeker niet genoeg om "zich te laten vertegenwoordigen".
Als ik voor een multinational als Inbev over voldoende aandelen wil beschikken om enigszins van tel te zijn, moet ik, aan mijn huidig loon, twintig jaar en langer werken. Maar tegen dan zullen de De Haenes en andere grote haaien wel al extra kapitaal hebben geïnvesteerd waardoor zij nog grotere haaien worden en ik daar sta met mijn klein visje.

Ken je het LETS systeem?

Ja, maar de arbeiders zouden zich kunnen verenigen , samen aandelen kopen in hun eigen bedrijf, en op die manier zeggenschap verkrijgen. Waarom doen ze dat niet eigenlijk?

Het is niet zozeer hun loon, maar het risico dat hen tegenhoudt, hoor. ;-)

Fred.

Niet juist.

Omdat ze dan hun eigen centen moeten riskeren, en net daar wringt het schoentje. Aandelen kopen met je geld brengt het risisco op meer- of minderwaarden op en dat is te zwaar voor hun. Het is bovendien gemakkelijker om je te laten opfokken door een een vakbond en dan maar wat te gaan stoepen roepen buiten het bedrijf.

Als het van mij afhing zou de wetgeving hier in België lichtjes aangepast worden rond vakbonden. Geef werkgevers het recht om arbeiders/bedienden spontaan te ontslaag zodra ze lid zijn van een vakbond. Veel effectiever dan het huidige wanbeleid.

Klopt. Het staat elke arbeider vrij om aandeelhouder te worden. Maar dan zullen ze wel hun centen daaraan moeten besteden ipv aan consumptie en dat zie ik ze nog niet zo rap doen.

Arbeiders hoeven geen bedrijven uit de grond te stampen. Ze hebben alle bedrijven ter wereld eigenhandig uit de grond gestampt, opgebouwd, de machines gemaakt en de bedrijven winst opgeleverd. Arbeiders (samen met bedienden en het managment) weten zeer goed hoe een bedrijf werkt. Ze weten het doorgaans zelfs beter dan de eigenaars/aandeelhouders die niets kennen van het productieproces maar alles van de stijgende en dalende aandelenkoers die au fond los staat van de realiteit van het bedrijf.

Wat de arbeiders moeten doen is de bedrijven in handen nemen. Niet via aandelen (juist omdat die een virtuele realiteit vertegenwoordigen) niet via de ondernemingsraad maar direct door bezettingen en overnames in de praktijk. Expropriëren dus.

Er zijn heel wat voorbeelden van bedrijven in arbeiderszelfbeheer die op die manier werken.

Het strafste aan die bedrijven is dat de werknemers niet l�*nger moeten werken, niet minder vakantie hebben, niet bezuinigen, niemand ontslagen, niet minder verdienen maar meestal het omgekeerde.

Ze hoeven namelijk geen enkele winst te maken. Voor hen volstaat het als de verkoop van hun product genoeg opbrengt om de lonen te betalen, om grondstoffen te kopen, om uit te breiden, om research te doen en om nieuwe producten te ontwikkelen. In tegenstelling tot bedrijven die hun winst overmaken aan de niet productieve aandeelhouders die ermee speculeren, steken zij hun meerwaarde in hun bedrijf of de wijk waar het bedrijf gevestigd is.

Een mooi voorbeeld is de Zanon fabriek (omgedoopt tot FaSinPa, de afkorting van Fábrica Sin Patrones) waar men ceramische tegels maakt. De arbeiders hebben met hun meerwaarde ondermeer een school en een ziekenhuis gefinancierd in de wijk. Nu verkopen ze hun tegels (voor vloerbekleding, badkamers, enz) niet langer aan de bemiddelde middenklasse maar goedkoper aan iedereen. Ze hebben het aantal ovens uitgebreid (van 3 tot 6 als ik het goed heb) en het aantal werknemers is er aangegroeid.

Toen ik één van de arbeiders sprak, zei die: "na een tijdje kwamen we tot een vreemde vaststelling: de bazen hebben ons nodig, maar wij hebben de bazen niet nodig"...

Er zijn inmiddels heel wat van dat soort bedrijven. Het is wat we met Opel zouden moeten doen. En met alle bedrijven die willen sluiten, delocaliseren of personeel ontslagen hoewel ze winst maken.

eigenlijk zouden die werkgevers vervolgens voor een volkstribunaal moeten verschijnen en van al hun burgerrechten ontheven worden.

Bullshit, arbeiders werken enkel tijdens hun werkuren in een bedrijf en bollen het dan af. Arbeiders beginnen zelden zelf een bedrijf, ze missen de ondernemendheid daarvoor.

Veel meer dan hun werf of band kennen ze niet binnen het bedrijf.

Ze zijn dan ook maar de werknemers. Niet dat daar iets mis mee is ofzo, maar met werknemers alleen gaat je economie aan sneltempo failliet.

Dat is nog nooit ergens het geval geweest bij mijn weten.


Ik ken een beter voorbeeld: Wall mart. Biedt momenteel jobs aan meer dan een miljoen mensen en biedt goedkopere producten aan aan miljoenen mensen. Dat is pas vooruitgang.

Dat die arbeider zich dan maar haast om zijn eigen bedrijf te beginnen waar werknemers de plak zwaaien. Lachen verzekerd.

Dat is mijn mening over stakers.

De werkgevers willen hun winsten, ondanks de crisis, behouden.
De werknemers willen hun loon / job, ondanks de crisis, behouden.

Dit kan op twee manieren (voor de werkgever).
Evenveel of meer produceren met hetzelfde aantal mensen.
Een aantal mensen ontslaan.

De werknemer heeft maar één middel, en dat is vechten voor zijn job / loon.

wel dat was dus mijn mening over liberale werkgevers. :mrgreen:

??? Dit is wel een zeer geromantiseerde versie van de werkelijkheid! Voor zover ik weet zijn het mannen zoals Henry Ford die bedrijven uit de grond hebben gestampt... Ondernemers dus.

Akkoord dat arbeiders veel (veel, niet alles) weten over het productieproces. Doch ook het financiële hoort bij de realiteit van een bedrijf. Goed financieel management is een must!!!



Ja, dit gaat op voor kleine bedrijfjes, maar niet voor Multi's. Voor de massaproductie van bepaalde goederen (autos e.d.) heeft men namelijk enorm veel startkapitaal nodig.

Maar waarom doen ze dat dan niet? :-)
De beste stuurlui staan aan wal. ;-)

Fred.

Dat is een dogma, geen feit.

Dat is een dogma, geen feit.

Dat is een dogma, geen feit.


Bij uw weten. Uw weten is beperkt.

Het is maar wat je vooruitgang noemt:

Wal-Mart: Sweatshop Products & Labor Exploitation Wrapped in the American Flag

etc...

bron

Die bedrijven bestaan dus al en de werknemers hebben er meer reden om te lachen dan die van Opel, VW-Vorst, Janssen Pharmaceutica, Bayer, de Post, InBev, Alken-Maes en zo kan ik nog wel even doorgaan.

U moet een onderscheid maken: niet alle werkgevers zijn gelijk. Niet alle werkgevers maken woekerwinsten hoor. Een patron van een kleine KMO wil evengoed zijn zaak (en dus zijn job en die van zijn werknemers) behouden.

Het draait niet altijd rond 'winsten' hoor.

Als er geen vraag meer is naar uw product dan is het gedaan.

Fred.

Ja, en ik vind dat een fantastisch initiatief. Hoe méér mensen aan zo'n systeem deelnemen, hoe liever.

Wat u geeft is de romantische versie. Het is dezelfde versie die beweert dat de faraohs piramides hebben gebouwd, dat de Keizer van China de Chinese Muur heeft gebouwd, dat Lodewijk XIV Versailles heeft gebouwd, Dat Leoplod II Het Museum van Tervuren en het Centraal Station in Antwerpen heeft gebouwd en dat Ford zijn fabrieken uit de grond heeft gestampt.
Mooie theorie en romantische versie maar in de praktijk waren het arbeiders die de piramides, paleizen, monumenten en fabrieken hebben gebouwd.

Managers werken in loondienst en zijn dus werknemers. Als ik schrijf 'arbeiders' bedoel ik alle werknemers, niet alleen zij die een overal dragen.

Zanon heeft een productielijn van 120.000 m2 en stelt 500 mensen te werk. Dat is geen klein bedrijfje.