God is goed - of niet?
 

Volgens mij is de opvatting dat God goed is een joodse uitvinding en christenen hebben die opvatting klakkeloos overgenomen. Maar deze opvatting is niet de oudste opvatting over God. Ze hangt samen met het geloof in een Almachtige God en schepper die alles met een bedoeling heeft geschapen.

Natuurvolken kennen echter een nogal vijandige godenwereld. Zij zijn hun hele leven druk met het gunstig stemmen van goden die wonen in rotsen, bomen, wateren en dieren. Ook de Grieken kenden goden die niets menselijks vreemd waren. Ze roofden en bedrogen en moorden en neukten er op los.

Het doel van de God-is-goed-doctrine is natuurlijk om de mens te onderwerpen aan de zogenaamde goddelijke beginselen en wetten omdat de volmaakt zouden zijn en omdat ze een mooi hiernamaals garanderen. Voor het huidige leven garanderen ze niets, want lijden wordt niet uitgesloten. Gelovigen worden ook aangespoord om moreel aan God gelijk te zijn. Deze wetten maken mensen m.i. tot halve zachte wezens die zich nauwelijks kunnen verdedigen, tenzij ze natuurlijk op listige wijze de hand lichten met Gods geboden.

Zie eventueel: http://godisgoed.nl/

Wat vindt u zinvoller of nuttiger: de opvatting 'God is goed' of 'God is slecht', of heeft u een meer genuanceerde opvatting?

Hoe kan iets, dat niet bestaat goed zijn?

Het concept god is slecht, bedoeld om de simpelen van geest een wortel voor de neus te houden.

Die opmerking is nogal simpel van geest.

Dat zijn de meeste dingen als je ze grondig analyseert.

Marx verwoordde het tenminste nog mooi.

Ja, Marx was een taalvirtuoos.:oops:

Ik zou het niet weten. Mijn Duits is redelijk slecht, ookal had ik erg goede cijfers voor dat vak.

Wat zeik je hier dan dat hij het mooi verwoordt?

Ik lees de vertaling. Die mooie verwoording staat dus los van het wel of niet taalvirtuoos-zijn van Marx.

Jouw taalgebruik daartegen is zeer eloquent... :roll:

Als de god van deze wereld iets is, dan is hij slecht (Epicurus). Misschien bestaat er een andere god, die goed is.

Dat gedachtegoed is natuurlijk niet meer dan gnosticisme en in weze is dat een zeer pervers beeld.

The contributions of evil to the good of the world & the harm sometimes done by the virtuous are distressing to the soul enamoured of good. Nevertheless be not distressed nor confounded, but study rather & calmly understand God's ways with humanity.

There are two things in God which men call evil, that which they cannot understand at all and that which they misunderstand and, possessing, misuse; it is only what they grope after half-vainly and dimly understand that they call good and holy. But to me all things in Him are lovable.

In God's providence there is no evil, but only good or its preparation.

Een meer genuanceerde opvatting...

GreetzZ

Voor een 18-jarige halfwas heb jij wel veel noten op je zang.

Let wel, op jouw leeftijd is het nog niet zo slecht om een grote muil op te zetten.

Wel een beetje spaarzaam zijn met woorden als "eloquent", veel 18-jarigen durven dan wel eens spreken van een nerd.

Neutrale Goden (meervoud!) lijken me zowiezo een logischere theorie dan één Goede God.
Godheden en religie dienen voor een groot deel om zaken uit te leggen die de bevattingsvermogen van individuen te boven gaat en het lijkt aannemelijker dat er zowel goede als slechte gebeurtenissen bestaan.

Maar als men kijkt naar de godsdiensten die het machtigste zijn geworden lijken de joodse, christelijke en moslim-God op de eerste plaats te komen.

Aan de ene kant is dit vreemd, omdat een ééngodendom minder snel kan evolueren tgo. meergodendommen �* la Navajo, Hindu of boeddhistische traditie.

Aan de andere kant is dit logisch, aangezien er in de joodse traditie net meer continuïteit bestaat net door de OT-traditie.

Persoonlijk vind ik mythologieën als de skandinavische, griekse of de shintoistische de interessantse als weerspiegeling van levenswijze en filosofie van antieke volkeren.

ik denk dat de mensheid beter af zou zijn met een God , die zoals ik een boodschap heeft a la: doe allemaal wat je wil, mij maakt het weinig uit.

...noch slecht.

Of kort en bondig; kus mijn kloten en trek jullie plan.

Dat is een feitelijk juiste gedachte. Maar God kan best nuttig zijn als metafoor. Het is zinvol om je bij je voorstelling van het goede af te vragen of het goede door ons als individu bepaald kan worden of door een collectief als een hoger orgaan, of door een abstract orgaan dan boven alle belangen staat. Over God als metafoor is wel het een en ander geschreven. Ik geef drie voorbeelden die volgens mij aanduiden dat het niet onzinnig is.

Aragorn en Gandalf zijn goed, Sauron en Saruman zijn slecht...

:thumbsup:

Binnen hun volstrekt fictieve context. En binnen de ficiteve context van god de opperkabouter, zijn we er snel over uit:

http://dwindlinginunbelief.blogspot....lete-list.html

http://dwindlinginunbelief.blogspot....od-killed.html

http://dwindlinginunbelief.blogspot....-in-bible.html

In vergelijking is Sauron een toffe pee.

Met uw links "How many has God killed?" refereert u aan het aantal mensen dat volgens de bijbel door God gedood zou zijn. Wilt u zeggen dat dit slecht is van God en dat de mensheid het de afgelopen zesduizend jaar zonder God beter gedaan zou hebben? Ik betwijfel dat sterk.

Of wordt door dit verslag van de bijbel het moorden door mensen gerelativeerd en wordt duidelijk gemaakt dat het hoogste gezag erkend moet worden om een zekere mate van voorspoed en veiligheid voor een volk te garanderen? In het tweede geval kan moorden niet als slecht worden gekwalificeerd.

Vraag het eens aan Stalin, Pol Pot, Eisenhower, Churchill en Moammar Gaddafi, bijvoorbeeld.

Uiteraard. Ik pak er een willekeurige uit:

"God burned people to death for complaining"

Lijkt jou dit "goed"?

Aan de hand waarvan betwijfel je dat?

Waarom zouden we de plaatsing van god op de goed-kwaad as moeten afmeten aan de hand van wandaden door de mens?

Omdat God slechts een beeld is van de mens zoals hij is en omdat regimes zonder God het niet beter deden dan regimes met God.

Omdat God de mens naar zijn beeld heeft geschapen of omgekeerd, ik opteer voor het laatste.

Ik denk dat het essentieel is om eerst de vraag te stellen of 'goed', als een noumenon, wel bestaat.

Is goedheid louter een subjectief fenomeen, dan is het adjectief 'goed' niet toepasbaar op God. De opvatting 'God is Goed' is dan betekenisloos, te vergelijken met een stelling als 'Rood is Blij'.

Als we er anderzijds van uitgaan dat 'Goed' wel bestaat, dan lijkt me de stelling dat God goed is een logische aanname. Eender wat dat aan de bron van deze goedheid kan liggen, is naar mijn mening het waard om God genoemd te worden.

Zoals?

Dat is geen antwoord op de vraag. Misschien moet ik ze herformuleren: is uw kak niet vies omdat die van mij wat harder stinkt?

Aangezien het eerste wat een monotheistische God doet (enfin, wat het personage "God" in een monotheistische roman doet) is definieren wat Goed is en wat Slecht is, over vanalles en nog wat, tot met welke hand je je kont moet afkuisen, in een heel stramien van levensregels, deelt-ie ongeveer alles op in Goed en Slecht. Meestal, hoewel Hij daar theologisch gezien niet toe gedwongen is, klasseert hij zichzelf bij het "Goede" in. Bij dekreet is de God dan Goed. Maar een demonische god kan zichzelf evengoed als "slecht" definieren. De vraag is dan hoe je zijn gedefinieerde ethiek moet opvatten: moet je trachten slecht te zijn naar het evenbeeld van je god, of niet ? Maw, heeft-ie zich gewoon vergist in de woorden "goed" en "slecht" ?

Als je natuurlijk het personage "God" uit een monotheistische roman gaat meten aan een andere, willekeurige ethiek, dan kan die anders uitdraaien, naargelang de keuze van die ethiek.

Ongeveer zo schreef Epicurus het:

'Wil God het kwade voorkomen, maar kan hij niet?
Dan is hij niet almachtig.
Kan hij het, maar wil hij niet?
Dan is hij kwaadaardig.
Kan hij het en wil hij het?
Waar komt het kwade dan vandaan?
Kan hij het niet en wil hij het niet?
Waarom noem je hem dan God?'

http://www.humanistischecanon.nl/atheisme

externalisatie en personificatie
 

namaste,

Zeker interessante topic. Is God goed?

De Joodse God is een externalisatie en personalisatie van een of andere scheppingskracht tot een enkel personage, wat menselijke eigenschappen krijgt in de joodse teksten. Ditzelfde is gedaan in de bijbel en koran en deze zijn dus niets anders dan een vorm van neojodendom.

Hoe kan de god uit de bijbel goed zijn? In sommige passages geeft deze christelijke 'goede' god zelfs opdracht om alle heidenen en hun schapen af te slachten. Kijk eens naar het verlossingsconcept van Armageddon; als jezus terugkomt morgen dan zal deze christelijke god direct 5 miljard ongelovigen op aarde afslachten en uitroeien om gods koninkrijk te vestigen met 144.000 gekozen koningen en heersers, welke zo te zien van het joodse ras moeten zijn. JEhovah getuigen geloven dat god hun zal uitkiezen om een nieuw goddelijk koninkrijk te stichten en de rest zal gewoon afgeslacht worden. Dit is gewoon bloedig, beestachtig, barbaars en gewoon onzin. Dit kan ik niet geloven als Hindoe, Vedistaan, dewanist en hindoe fundamentalist.

In de islam is het allemaal nog honderdmaal erger met hun goede god, die ze Allah noemen. Gewoon vreselijk om te zien.

Sinds het jaar nul zijn er zo te zien 1000 miljoen mensen vermoord door joden, christenen en moslims, die dus in hun geweldige monotheistische god geloven; gewoonweg barbaars dus snel wegdoen mensen.

Ik zie het meer natuurkundig en theoretisch omdat wij mensen een fysisch natuurkundig verschijnsel zijn. Wat je bent als menselijk wezen is nog steeds een raadsel voor fysici en wetenschappers. In de wetenschap kan god niet bestaan, omdat genetici geen enkel bewijs hiervoor hebben gevonden. Genen en fysische deeltjes liegen niet. Wat ben je dan eigenlijk?

Ik zal hier nog veel meer over publiceren.

Zelf hanteer ik dit begrip voor de scheppende (Brahman), onderhoudende (Vishnu) en vernietigende (Shiva) oerenergie in de natuur: Altecrea (google het dan vind je de betekenis snel)

Ik kom nog terug op dit topic.

Greetings from Krishnaloka

bye

dewanand

Ik zou 'goed' geen noumenon noemen, God wel.

Dat God (de schepper of de natuur en kosmos) goed is lijkt mij vanzelfsprekend, want hij is van niemand afhankelijk en aan niemand verantwoording verschuldigd en staat boven elke kritiek. Maar dan bedoel ik niet een subjectieve vorm van goedheid, namelijk datgene wat ons het beste uit komt of wat in ons voordeel is. De partijdigheid van Jaweh, Allah, huisgoden en voorvaderen, de profeten en heiligen kan ik niet goed noemen. Daar schiet de mensheid niets mee op.

Als je het niet met mij eens bent noem dan een goddeloos regime dat beter is dan een regime met een godsdienst.

Deze vraag laat ik liggen.

De goedheid van God is klaarblijkelijk iets anders als de goedheid van mensen want God kan gehoorzaamheid eisen en Hij 'hanteert' Fortuna en het noodlot. Dit laatste was de kracht van de Griekse en Romeinse kijk op het leven maar het wordt ontkend door de monotheïstische godsdiensten. Dat is dan ook het zwakste punt van deze godsdiensten.

Als God een metafoor is dan staat Hij boven de ethiek en zal hij zich niet mengen in menselijke geschillen over goed en kwaad.

Epicures dacht aan een God die de mensen dient en die hun problemen en onderlinge geschillen op rechtvaardige wijze oplost. Dat is geen realistische kijk op God.

Inderdaad, dat is allemaal onzin.

Wetenschappers beseffen vaak meer dan andere mensen dat de mens, in het bijzonder zijn geest of verstand, een raadsel is. Want zij ervaren dat bepaalde inzichten over wiskunde en fysica hen zomaar kunnen overvallen, uit het niets.

Dus 't is geen goede god die 'zijn' schepping liefheeft. Dat dacht ik al toen ik de bijbel en de koran las.

Dat 'kwade' is theologisch een probleem: ofwel werd het door god geschapen en is er geen "goede god"vermits die god de bron vh kwade is, ofwel niet door god. Door wie werd het kwade dan wél geschapen?

Het is een kwestie van kosmologie. De vroege Stoa hield er een sterk antropocentrisch wereldbeeld op na. De empiristen, Locke, Hume en Kant konden zich daar niet in vinden. En hierboven heb ik al vermeld dat Spinoza het goddelijke niet vanuit een antropocentrisch wereldbeeld kon benaderen. Om in dit verband objectief te kunnen zijn moeten we onze zelfbedachte belangen uitsluiten.

De mensheid doet het al zolang ze bestaat zonder god.
Zowel het goede als het kwade.

nogal een bizarre opmerking....
Als het gaat over het effectief bestaan van die opperkabouter dan is dat louter een potje filosofisch gezever... echt veel zinnigs kan je er niet over vertellen.
Als het echter gaat over het bestaan ervan in de hoofde van de gelovige dan kan je niet anders dan net tot de omgekeerde bevinding komen : De mensheid doet het al zolang ze bestaat mét god en dat tot op heden de overgrote meerderheid ervan.
Of dat nu ten goede of ten kwade is ... is weer wat anders ;-)

Tsk tsk tsk, de bewijslast niet omdraaien a.u.b. Jij plaatste de stelling, het is aan jou om ze te bewijzen.

Geen probleem, als je geen weerwoord hebt, is het soms idd beter om niet te beginnen spartelen.

Dames en heren: We hebben een Kathaar in ons midden. :)

Katharen (gnostici uit de languedoc) geloofden immers dat de goede god enkel stof, materie creëerde. Al het fysieke kwam van een slechte god, nl Jehova.