De wereld kan 1 triljard mensen verdragen - wat nu?
 

Ik open een nieuwe thread, om op lange termijn te denken en te lachen.

Onze beroemde (eh) wetenschapsfilosoof Jean-Paul Van Bendeghem deed ooit een gedachtenexperiment: op puur wiskundige basis kan je de mens laten verdwijnen, en tegelijkertijd overal aanwezig laten zijn.

Stel dat je de grootte van de gemiddelde mens laat afnemen. Eerst tot de helft, en daarna nog eens tot de helft. Tegelijkertijd verdubbel je hun aantal. Je doet beide bewegingen in een exponentiële reeks. Het resultaat is oneindig veel mensen die oneindig klein zijn. Wanneer men op subatomaire quantumschaal aanbelandt, zijn ze overal en nergens tegelijkertijd (eigenlijk is dat nu al zo).

Van Bendeghem's gedachtenexperiment is interessant. Maar ik wil naar aanleiding hiervan eerder een discussie over welke genetische ingrepen we graag in ons eigen lichaam zouden toepassen. Om de mensheid te verbeteren, zeg maar.

-Men kan bijvoorbeeld inderdaad bewust de grootte van de gemiddelde mens verkleinen, door genetische ingrepen, met uitzondering van het brein. De mens zal daardoor minder energie verbruiken (een paar blokskes suiker volstaan), niet enkel in zijn eigen lichaam, maar ook daarbuiten.

-Beeldt u een mens-verkleinende ingreep in: de schaal van alle infrastructuur en vele producten kan verkleind worden. Een boeing 747 zal tienduizenden hoofden tegelijk kunnen transporteren. Een wolkenkrabber huist een paar miljoen zielen in bokalen, etc....

De toekomst laat zulke ingrepen zeer makkelijk toe.

Wat lijkt u de beste ingreep op sociaal, ecologisch of economisch vlak? Mensverkleinende ingrepen zijn slechts één voorbeeld.

Ik denk dat wij iets minder jaren 60 moeten denken. Het is een kwestie van tijd voordat een werkende mind-machine interface ontworpen is. De oplossing is inderdaad reductie van onze fysieke entiteit tot ons brein, gekoppeld aan computers. Men kan dan zowel een virtuele als een echte realiteit beleven -- meer zelfs, de begrippen van virtuele en echte realiteit verdwijnen als dusdanig.

Jij gelooft toch helemaal niet, dat dit allemaal gaat gebeuren?

Jawel. Dat is de haalbare manier om onsterfelijk te worden, niet ons fysiek lichaam verbeteren (dat laatste is veel moeilijker).

Het is al mogelijk om de beelden die een persoon zich voorstelt in zijn hoofd, af te tappen en op een scherm voor te stellen. Het is ook al mogelijk om een brein vanuit terminal te beinvloeden. MMI is veel minder ver dan pakweg nanotech, kernfusie of levensverlengers voor het volledig lichaam. Ik denk dat primitieve MMI voor smartphones binnen 10 jaar er zeker zullen zijn.

Oh, jawel. Ergens midden deze eeuw zelfs.

Hoe gaat dat er dan ingodsnaam uit zien, ons brein dat samenwerkt met een computer of zo? :?

Welja. Dat is exact hoe dat eruit zal zien. Eerst begint men met one-way dingen, zoals het besturen van een smartphoneapplicatie met de gedachten. De eerste varianten zullen onstuimig zijn qua gebruik en training vereisen, maar feedback vanuit deze eerste generatie zal een gigantische informatiehoeveelheid over MM-interactie leveren. Op basis daarvan kunnen inderdaad complexere zaken worden gemaakt, zoals primitieve I/O-platformen (binnen een jaar of 8 ) die dan wederom worden verbeterd. Een soort van MM-agenda dat je helpt herinneren en notities maakt rechtstreeks vanuit je brein is iets wat ik binnen 10 jaar zeker mogelijk acht als prototype en hoogstwaarschijnlijk mogelijk acht als artikel.

Nandroids: lichamen volledig bestaand uit nanobots. Genetica wordt een kwestie van software.

Welja. Het gaat sneller dan ik dacht. Ik ben dan ook een paleoprogressor. :-D


Even terzijde: ik zit al een paar dagen wat te schrijven voor mijn Androidtelefoon. Als er emotiv-achtige toestellen voor Android zijn hoop ik mijn programmeervaardigheden voor smartphones in topconditie te krijgen:-D

Ideetje: nandroids in wolkvorm. We kunnen dan door elkaar zweven, hihi. Nuja, spreken we tegen die tijd nog wel van individuen?

Mystici spreken al duizenden jaren van ego's in plaats van individuen. Dat wordt de ultieme manier om het ego weg te halen: computationele decompositie.

Ik doel op hiveminds.

Oh, maar ik ook. Gewoon vanuit een ander kader.

Over de ervaring die zich voordoet wanneer de (feitelijk artificiele) scheiding tussen mensen wegvalt.

Leuk, een discussie over de transcension hypothese als toekomst voor na de technologische singulariteit. Had ik hier niet verwacht.

Beetje uitleg voor diegene die deze concepten niet kent:

Technologische singulariteit
(er zijn verschillende "schools", maar het komt allemaal ongeveer hier op neer): Technologische ontwikkeling steunt sterk op informatie verwerking. De snelheid van informatieverwerking van de mens + zijn werktuigen bepaalt de technologische vooruitgang.
In het begin van de 19de eeuw had een wetenschapper bijvoorbeeld een kamer vol calculators, een 80 tal bijvoorbeeld.
Na verloop van tijd kwamen er mechanische hulpmiddelen waardoor dit herleid kon worden naar enkele calculators.
Tegenwoordig zijn er natuurlijk computers.

De technologische hulpmiddelen zorgen als het ware voor een vermenigvuldiging van het menselijke kunnen.

1 wetenschapper met een computer kan simpel gezegd wat 81 mensen vroeger konden. Hij kan zijn resultaten nu ook real time bespreken met de andere kant van de oceaan, enzovoort.

We zijn ook steeds beter in staat om onze hulpmiddelen te verbeteren dankzij onze betere werktuigen.

Een manifestatie hiervan is natuurlijk de verdubbeling om de zoveel tijd van het aantal transistors die je kan kopen voor 1000$. (hangt samen met de wet van Moore)
(Alleen al het ontwerp van een processor met 1 miljard transistors was in de jaren 70 bijvoorbeeld onmogelijk, laat staan de productie.)

Je ziet dat dit uiteindelijk culmineert in de ontwikkeling van een artificiële intelligentie. Het perfecte hulpmiddel dat menselijke interventie overbodig maakt.

Een van de paden daar naartoe zou kunnen samenhangen met het simuleren van het menselijk brein. Ons brein is niet oneindig complex, er komt een moment dat men hiervan simulaties kan maken op een supercomputer.

Een interessant gegeven is dat voorspellingen over wanneer dit in de toekomst zou plaatsvinden vrij kortbij zijn.
Er zijn schattingen dat de beste supercomputer tegen 2023 snel genoeg is om een brein te simuleren. Het kan natuurlijk zijn dat het realiseren van een simulatie dan nog een 10tal jaar duurt (men staat er al wel redelijk ver mee en men weet ook hoe men er zal moeten geraken, zie Henry Markram).

Maar wat zou een artificiele intelligentie betekenen voor de technologische ontwikkeling. Als je je goed bewust bent van de implicaties, dan merk je dat alles mogelijk zou worden. (De artificiele intelligentie zou zichzelf kunnen verbeteren enzovoort en op de meest optimale wijze ervoor kunnen zorgen dat heel de wereld doordrengt wordt van intelligente entiteiten. Alle jobs kunnen min of meer verdwijnen. Brain computer interfaces, nanobots, virtuele werelden, ...)

Uiteindlijk zou elke atoom van onze planeet op een intelligente manier geplaatst kunnen worden door nano robots. En je kan dit dan verder trekken naar het heelal.

Het is duidelijk dat het energetisch veel efficienter is dat we dan in computers zullen leven in virtuele werelden. Maar het zal waarschijnlijk niet op een manier zijn zoals "the matrix" voorstelt, want het valt te betwijfelen hoe menselijk we nog zullen zijn. We zulllen waarschijnlijk terugkijken naar de mens zoals wij terugkijken naar hoe apen leven. Ondanks dat misschien veel mensen die nu leven in die toekomst zullen leven. Het valt misschien te vergelijken met hoe je terugkijkt naar jezelf als kind. Je bent nu een totaal ander persoon geworden, je ervaringen hebben je gevormd. Maar als kind had je geen schrik voor die toekomst waarin je niet meer dezelfde persoon zou gaan zijn als je dan was.

De technologische singulariteit is eigenlijk het moment waarop de vooruitgang zo snel is dat we niet kunnen weten hoe de wereld zich verder zal ontwikkelen. (Mijn fantasie en creativiteit is niet beter dan die van de exploderende artificiele intelligentie die razendsnel toegang heeft tot alle kennis in de wereld, en die niet moet eten/slapen, ...)
Het moment ligt dus vrij kort na de eerste zelf verbeterende artificiele intelligentie.

Transcension hypothese
Eigenlijk zei ik net dat het niet mogelijk is om te kijken naar wat er na de technologische singulariteit komt. (bv. of het goed of slecht voor de mens zal zijn, of het er voor iedereen of voor een select clubje zal zijn,...)
Wat we wel kunnen inschatten is dat we niet alla star trek het heelal zullen rondtrekken.
Het gebeuren in de supersnelle computers (de virtuele werelden), zou zo snel gaan dat communiceren over kilometers waarschijnlijk al een eeuwigheid is, laat staan met de maan of mars.
De computer zou met andere woorden zo compact mogelijk worden. Zich inwaarts ontwikkelen. Er zullen zich misschien ook andere matrioshka brains (computers van planeet grootte) ontwikkelen. Maar ze zullen onafhankelijk van elkaar werken en niet echt bezig zijn met elkaar.

Mijn mening erover
De technologische singulariteit gaat er zeker komen (tenzij 1 of andere apocalyptische gebeurtenis) en ik denk dat het vrij nabij is (over een 30 tal jaar).
Ook de transcension hypothese lijkt me het meest plausibel.

Ik kan me bijna niet inbeelden dat er een moment komt waarbij men plots tot de conclusie komt dat "het genoeg is" en dat we niet verder zullen ontwikkelen. Dat we als een soort amish zullen leven die tevreden zijn met het status quo.
Een constante verdere ontwikkeling leid uiteindelijk per definitie tot de technologische singulariteit.

Mensen die opwerpen dat het een soort religie is om te "geloven" in de technologische singulariteit snappen de concepten niet zo goed denk ik.

Het is geen dogmatische set ideeën verkondigt door een spiritueel leider. Het is voor mij de meest plausibele toekomst gebaseerd op feiten en met wetenschappelijke basis.

De ideeen evolueren ook steeds met bijkomende kennis en stand van zaken.
Er is niks "heilig" aan, het is gewoon het meest realistische toekomstbeeld met de huidige inzichten.

En met technologische uitvindingen is het niet van geloven dat het niet gaat gebeuren. Het gaat gebeuren, de vraag is: gaat het gebeuren in "onze" cyclus?


De Kali Yuga komt eraan, he, en wij hebben een nauw intervalletje om bepaalde uitvindingen te doen en te implementeren om Kali af te wenden. Indien dit mislukt, hetvallen wij even in een tijd van primitieve oorlogvoering en fundamentalisme, en gaan deze uitvindingen tot de volgende opbloei worden uitgesteld.

Ik geloof niet in de virtuele toekomst van de mensheid. Het zal inderdaad gemakkelijk zijn om de inhoud van een brein te downloaden en op artificiële media te repliceren - en die desnoods zelfs naar een andere planeet te sturen. Dat bestaat trouwens nu al (er bestaan al cyborg-onderdeeltjes die rechtstreeks electrische impulsen over nerven naar de hersenen zenden). En je kan ze repliceren in een silicon-chip.

Niet moeilijk zich in te beelden dat we zichzelf replicerende robotjes met een laserstraal aanmaken op een andere planeet, en eens ze werken, de "media" produceren waarop we onze hersen-inhoud kunnen uploaden.

Maar de "receiver" zal altijd menselijk zijn, en dus in een lichaam zitten. Anders is er geen "sensuele" component die aan al die prikkels een "zin" kan geven.

Het lichaam zal dus altijd nodig zijn.

Daarom zijn modificaties van het menselijk lichaam véél toekomstgerichter dan de nu reeds bestaande downloads en uploads van informatie van en naar de hersenen.

=======

Mijn tweede geprefereerde voorbeeld is dat van het creëren van longen die zuurstof uit water kunnen halen. Het vissen-systeem. Daarmee zouden we dan makkelijk de oceaan kunnen koloniseren. Dit zie ik echter als een grotere uitdaging dan het verkleinen van het bestaande lichaam.

Het koloniseren van de oceaan klinkt inderdaad nogal aards. Maar ik spreek enkel over de komende eeuwen, wanneer de planeet onze échte speeltuin zal zijn, en de mens met allerlei genetische ingreepjes en dagtrips zich kostelijk zal amuseren op Planeet Aarde. De Homo Ludens zal binnenkort werkelijkheid worden.

Ik spreek niet over de al te verre toekomst. Dan zullen we eerder kunnen genieten van langere reizen, waarin we verkleinde mensjes wegsturen met longetjes en bloedvaten en metabolismen die methaan kunnen verwerken enzo.

(Genetisch dagtrips. Vind ik eerlijk gezegd wel een goed gevonden uitdrukking.)

Dit heeft dus geen enkele zin. Want je moet een lichaam hebben om zintuiglijke prikkels aan te maken.

Een louter silicon-gebaseerd uploadmedium (of eender ander welk medium) kan nooit de sensualiteit van het lichaam nabootsen.

Het lichaam is dé plek van de toekomst. De informatiestroom die ons brein daaruit haalt is nu al makkelijk te uploaden en te downloaden.

Het lichaam modificeren is dus de échte uitdaging. De rest bestaat en kunnen we al.

Dag Tomlyb. Welkom op dit forum.

Niet té veel uit de hoogte doen. Daarmee maak je jezelf een beetje belachelijk.

Transhumanisme, de singulariteit, postpunk cyborgisme enzovoorts worden hier al jaren besproken.

Jaja, we weten dus wel allemaal wat de technologische singulariteit is. En velen hier hebben die luchtige werkjes van Kurzweil gelezen.

Dus, nogmaals, welkom op politics.be

Als je dacht dat je dit soort discussies hier niet ging vinden, dan ga je nog dikwijls verschieten.

(PS: je kan in 't vervolg ook gewoon de zoekfunctie van het forum benutten. Dan moet je niet zo uit de hoogte praten.)

C2C,

Met alle respect, maar je bent echt in de jaren Stalin blijven hangen. De vooruitgang is intussen stukken verder.
Er is namelijk geen enkele reden dat de receiver menselijk moet zijn, en dat die receiver een volledig menselijk lichaam moet zijn.

Virtueel is inderdaad onzin. Augmented en ubiquitous zijn de echte speelvelden.

Respirocyte. Nanomedicine.

Nanorobots dus. Genetica = software om deze aan te sturen. De nanorobots zelf kunnen een mix zijn van multifunctioneel en gespecialiseerd. De software geeft dan aan welke structuur gevormd moet worden. Het lichaam wordt veranderlijk, fluide, ogenblikkelijk.

Het is niet de bedoeling een stukje opslagmedium te zitten zijn he. We willen ook echt hardware (ons lichaam) aansturen, alleen redundanter en capabeler dan nu.

Is er een reden waarom hersenen (en bij extensie sensorische input) uit koolstof moet bestaan en zelfbewustzijn niet mogelijk is met een ander substraat? Die vraag blijft onopgelost tot op heden maar het valt sterk te betwijfelen dat het onmogelijk is.

Niet onmogelijk. Heel waarschijnlijk zelfs. Alleen niet zo simplistisch en karikaturaal. Het blijft een goed plot-device natuurlijk. Zelfs singularitarians houden zich nog te veel bezig met gelukkige, liberale cyborgs die toevallig een metalen lichaam en wat chips in hun lichaam hebben. Dat is niét de toekomst. Verwacht compleet andere vormen van intelligent leven. Ik denk vooral aan swarms maar natuurlijke selectie is erg creatief.

De vraag is natuurlijk of, wanneer je een brein "upload" in een computer, je dan een bewustzijn gedood hebt, en (misschien?) een nieuw geschapen, of gewoon hetzelfde bewustzijn hebt overgetapt, he.

Een beetje hetzelfde probleem als met "beam me up, Scotty". Heb je het origineel vermoord, en een tweelingsbroer geschapen met identieke geheugeninhoud, of heb je hem geteletransporteerd ?

Verder heb je nog de vraag of bewustzijn essentieel quantum-mechanisch is, in welk geval je nooit een copie kan hebben zonder het origineel te vernietigen, of of bewustzijn ook als carrier een klassiek systeem zoals een computer kan hebben.

Dat is iets dat je nooit zal weten, en nooit zal te weten kunnen komen. Het Hard Problem van de filosofie, he.

Je kan nooit weten of een andere fysische entiteit een bewuste ervaring (qualia) heeft. Van soortgelijke entiteiten ("andere mensen") nemen we dat aan als werkhypothese (ik ga ervan uit dat jij qualia hebt, omdat je nogal op mij lijkt qua fysische structuur en ik weet dat ik qualia heb).

Van vrouwen heeft men het lang gedebatteerd. Over dieren zijn de meningen uiteenlopend (vaak verwart men "intelligentie" met "qualia", die twee hebben niks met elkaar te maken). Van machines zullen we het nooit weten.

Vergeet niet dat ons brein een van de grootste energieverbruikers is. En als je het brein even groot wil houden dan moet je al de ondersteunende infrastructuur ook houden. Ons brein heeft een hoeveelheid zuurstof nodig. Dat vergt dan weer longen, en een bloedsomloop, enzovoort. Ik denk niet dat je de mens kan verkleinen.

Maar denk eens aan een ander gedachten experiment. Beeld je een "orbital" in zoals Iain M. Banks in zijn boeken beschrijft. Dat is pas een cornucopia... Iedereen zijn eigen continent.

Goed dat jij het idee van een technologische singulariteit kent, anderen op het forum misschien niet. Het werd in de thread nog nergens vermeld.

Waar jij het in je post over hebt is de transcension hypothese maar dan door een jaren 60 bril zoals al eerder gezegd.
Het doet me wat denken aan "fantastic voyage"...http://www.imdb.com/title/tt0060397/

De replicators uit Stargate Atlantis.

Восход, je begrijpt me niet hoor, ofwel druk ik me slecht uit. Ik sta al een stap verder dan wat jij zegt! :lol:

Al wat de Singularity en de cybernetica zegt is leuk, maar ge moet veel vérder gaan. Mijn enige punt is dat we fundamenteel een sensueel lichaam nodig hebben (de receiver), omdat ge een bewustzijn nodig hebt dat informatie moet interpreteren. Zonder bewustzijn dat interpreteert, is al de rest letterlijk onzinnig (hier moet ge eens écht diep over nadenken).

En we weten nu dat zonder sensueel lichaam, er geen bewustzijn mogelijk is.

::: Tot hiertoe denk ik dat je akkoord bent.:::

Welnu, niet éénder welk lichaam kan de drager van een informatie-interpreterend brein zijn. Het menselijk lichaam is daar uitstekend geschikt voor. Dus kunnen we dat als drager gebruiken.

Waarom een hele nieuwe drager ontwerpen, wanneer we er een excellente voor ons hebben liggen? Indien je een ander substraat vindt (groen slijm ofzo), mij goed, maar het moét sensueel zijn én neuronen aanvuren door prikkels (of een equivalent model volgen).

Anders heeft heel de opdracht geen zin.

Je gaat toch niet artificieel prikkels uitvinden en uploaden? Da's onnozel, da's robotica uit de jaren '50 - dat doen we al decennia. Je moet een sensueel lichaam ontwikkelen dat autonoom prikkels opvangt, doorgeeft én interpreteert.

::: tot hiertoe denk ik dat je me niet begrijpt :::

Tot slot, artificiële intelligentie is leuk, maar onbelangrijk, en makkelijk te ontwikkelen. Sensuele intelligentie is zeer belangrijk, en zeer moeilijk te ontwerpen. Daar ligt de uitdaging.

Jij blijkt enkel over het makkelijke deel te denken... :-)

Precies, het lichaam blijft dus de ultieme plek van elk experiment. Informatie is onbelangrijk en makkelijk. Sensoriële capaciteit is belangrijk en moeilijk.

Nee, het medium is niet belangrijk (mag ook groen heliumgas zijn), maar de aanwezigheid ervan wel. Восход-1 blijkt dat te vergeten.

Ons brein verbruikt ongeveer 20% van de energie die ons lichaam verbruikt.

Door de rest van ons lichaam te vervangen door mechanische stukken kunnen we heel wat energie besparen.

Je kan ook een huursysteem ontwerpen: wanneer je hoofd dat in een bokaal ligt te liggen, een wandeling wil maken, kan het, zoals bij "carpoolen" een stuk mechanica opbellen en gebruiken voor die wandeling. Maar de hoofden van de toekomst hebben geen wandelingen nodig. Die zullen in virtuele realiteitjes reizen.

Op de korte termijn zullen we nochtans menselijke lichaamsdelen ontwerpen die veel multifunctioneler zijn. Waarom hebben we 2 armen en 2 benen nodig? Al die ballast. Eén been met arm- en hand-functionaliteit lijkt me voldoende voor de meeste toepassingen.

Eén ding is duidelijk: het menselijk lichaam is passé, en moet duidelijk hervormd worden.

Verwerkingsvermogen is even belangrijk he. Wat ben je met sensorische input als het niet verwerkt wordt? Uiteindelijk is dat de bedoeling van AI, niet het 'o zo slim' zitten doen. Het ene gaat hand in hand met het andere. Er zit veel emotie in informatie.

Spraakverwarring. Ik ken Восход-1 genoeg om te weten dat hij dat niet vergeet (we praten constant over dit soort thema's). Helaas zijn er genoeg zelfverklaarde singularitarians die inderdaad wel zo denken en dat is een probleem.

Ik denk dat we vooral veel energie kunnen besparen door productie van basisbehoeften (voeding, onderdak, lichaamsbescherming, transport, ..) te integreren in het lichaam en aan on-site productie te doen. Onze lichamen verbruiken dan wel meer energie maar onze hele agrarische en industriële backbone kunnen uitgefaseerd worden. Dat komt ook onze mobiliteit ten goede.

Ik stelde nergens dat de aanwezigheid van het medium onbelangrijk was. Wel is het zo dat bij het huidig medium (het zenuwstelsel) een grote, complexe, fragiele en wispelturige machine wordt geleverd om dit medium in leven te houden. Deze machine is in feite overbodig voor de toepassingen die wij op het oog hebben, daar zij geschikt is voor geheel andere levensomstandigheden.
Momenteel is het zo dat het medium geintegreerd is in deze machine, en falingen van de machine, die ten eerste onvermijdelijk zijn, en ten tweede nagenoeg oncontroleerbaar, tot vernietiging van het medium leiden.
Het is dus prioritair om ervoor te zorgen dat het medium ontkoppeld wordt van deze machine, en op andere manieren, duurzamer en stabieler, in leven wordt gehouden.

Maar ik ben niet akkoord dat het huidige lichaam ingewikkeld is voor de output die het levert. Het is een complex geheel, maar het scoort dan ook heel goed op vele taken, en het kan enorm veel verschillende prikkels ontvangen en interpreteren.

Vergeet niet dat er miljoenen jaren lang geëxperimenteerd werd met het ontwerp van het lichaam.

Wanneer ik zie hoeveel tubekes en pompkes en sensorkes een gemiddeld robotica-departement gebruikt om twee wandelende benen te laten wandelen - dan lijkt me ons eigen lichaam en zijn relatie tot ons brein toch beter ontworpen.

Ik zie niet dat we dat snel gaan verbeteren. Dus mijn punt blijft: we hebben een excellent substraat, - laten we daarop voortbouwen. En laten we het verbeteren. In plaats van heel de boel heruit te vinden of van nul een nieuw lichaam te ontwerpen.

==========

Al wat hierboven staat geldt voor een wezen dat graag véél zintuiglijke waarnemingen maakt, ze interpreteert en ernaar handelt. In eender welke context.

Wil je een andere context (een vegeterende staat zonder veel dynamiek, of een staat waarin enkel visuele prikkels domineren), dan heb je inderdaad heel dat lichaam niet nodig.

Maar ik ben voor een toekomstige werkelijkheid die méér sensoriële ervaring toelaat, eerder dan minder. En een meer diverse reeks prikkels (niet enkel bijvoorbeeld visuele).

Welja, maar:

Kwetsbaarheid en complexiteit. Het sterfelijkheidsvraagstuk is het principiele vraagstuk dat moet worden opgelost, en het doel heiligt daar de middelen.
Ons lichaam onsterfelijk maken is verdomd moeilijk.

Zo moeilijk, dat het niet in dit / ons tijdperk gaat gebeuren.

Juist.

Maar de "ziel"/"geest"/"interpreteerder" (whatever) onsterfelijk maken zónder lichaam, is gewoon onmogelijk.

Herseninhoud downloaden/uploaden op een lichaamloos medium is niet moeilijk (wordt nu al gedaan). Maar daar heeft niemand iets aan. Behalve zielen met een lichaam, die iets met die informatie aanvangen. :-)

Ik denk dat je nog altijd de nuance niet snapt, Восход-1. Oftewel snap ik u niet. Wat wellicht nog waarschijnlijker is. :-D

Ik heb het nergens over uploaden. Letterlijk nergens, zelfs. Ik heb het over het in stand houden van het menselijk zenuwstelsel op andere manieren dan via de biomachinerie van ons lichaam. Ons lichaam is goed ontworpen en handig, maar er zitten veel organen in die heel kwetsbaar zijn en die ontworpen zijn voor een duty cycle van 60-70 jaar.

Trouwens Aubrey de Grey is zo fascinerend omdat hij het biologische lichaam probeert onsterfelijk te maken.

En er is wel wat vooruitgang op dat vlak. Nu al kan de levensduur van muizen verdrievoudigd worden. En de Grey heeft wormen ontdekt wier lichaam schier onsterfelijk kan gemaakt worden.

Wanneer de genetische mechanismen van die ontdekkingen verder geëxploreerd worden, zal de onsterfelijkheid van het lichaam mogelijk worden.


Ik vrees dat we nog voor het eind van de eeuw het lichaam quasi-onsterfelijk kunnen maken.