[size=6]Deel 1

Belgische leugens en Vlaamse feiten[/size]

Naar aanleiding van 11 juli 1302 worden we in de Vlaamse media overstelpt met allerlei beweringen, zogenaamde nieuwe inzichten en 'ontmythologiserende' informatie over de Guldensporenslag. Het komt telkens weer op hetzelfde neer: de Vlaamse symbolen worden van hun voetstuk gehaald of belachelijk gemaakt. De Vlaamse Beweging is een verdacht zootje ongeregeld. De meeste van deze artikels en bijdragen eindigen met een lofzang op het multiculturele of 'identiteitsloze' België. Tijd voor een beetje weerwerk.

1ste Belgische Leugen: De Vlaamse Leeuw is van Arabische herkomst.

Vlaams Feit: Volgens een hardnekkig verhaal is de Vlaamse Leeuw afkomstig uit het Midden-Oosten. De Vlaamse graaf Filips van den Elzas zou deze 'zwarte leeuw op gouden veld' als kruisvaarder veroverd hebben op een islamitische heerser. Dit verhaal wordt gretig verspreid door de promotoren van de multiculturele samenleving. Het symbool van de Vlaams-nationalisten dat van de Arabieren afkomstig blijkt te zijn? Het idee alleen al is voor sommigen even lekker als een jointje. Deze legende verklaart niet hoe het mogelijk is dat graaf Filips van den Elzas al in 1162 afgebeeld werd met een leeuw op zijn helm, schild en banier, terwijl de graaf pas in 1177 op kruistocht vertrekt. Bovendien staat de islam weigerachtig tegenover de afbeelding van levende wezens. De leeuw was overigens al lang voor de kruistochten bekend in Europa, onder meer bij de Romeinen. De oorsprong van de Vlaamse Leeuw moeten we niet in het Midden-Oosten zoeken. Onze leeuw is wellicht een verre afstammeling van de draak, een oud Europees symbool dat we bijvoorbeeld nu nog op de vlag van Wales terugvinden. Onder invloed van het christendom verliest de heidense draak zijn vleugels en wordt de 'gaande' leeuw een 'klimmende' leeuw. Tussen de 11de en 13de eeuw worden er allerlei 'dappere' dieren op de schilden afgebeeld: draken, wolven, leeuwen, luipaarden, panters,… Het loopt allemaal een beetje door elkaar en er worden ook mengvormen afgebeeld. Ten tijde van de Guldensporenslag spreekt men nog van de 'Liebaert' of 'Lupard' (luipaard) van Vlaanderen. Pas met de ontwikkeling van de heraldiek worden de meeste van deze vreemde dieren 'gestandaardiseerd' tot leeuwen. De eerste in kleur afgebeelde Vlaamse Leeuw (13de eeuw) is overigens volledig zwart. Maar al in het midden van de 14de eeuw duiken de rode tong en klauwen op.

2de Belgische Leugen: Een groot deel van het Vlaamse leger bestond uit Walen en Franstaligen. Kortrijk is dan ook geen Vlaamse, maar een Belgische overwinning.

Vlaams Feit: Het verhaal van de Waalse aanwezigheid in Kortrijk steunt op een vers in de kroniek van Lodewijk van Velthem: "So sende Jan van Namen liede sinen broeders te hulpen dan, met platen wel ses hondert man". Uit de analyse van de Brugse stadsrekeningen weten we dat die troepen niet op tijd gekomen zijn om aan de slag bij Kortrijk deel te nemen. Bovendien is het niet omdat de ruiters gezonden worden door Jan van Namen, dat de troepen ook uit Namen afkomstig zijn. Het markgraafschap Namen was te klein om 600 zware ruiters te zenden. Wellicht gaat het om ingehuurde beroepssoldaten uit Brabant, Limburg en de streek van Maas en Rijn. Dit betekent niet dat er absoluut geen enkele Waal in het Vlaamse leger te vinden is. De namen van twee Henegouwse edelen zijn bewaard gebleven: André de Landas en Richard du Chastel. Maar volstaan twee Henegouwse ridders op een strijdmacht van 10.000 man om van Kortrijk een 'Belgische' overwinning te maken? We mogen gerust stellen dat 95% van het Vlaamse leger uit Vlamingen bestond.

3de Belgische Leugen: Conscience is een fantast.

Vlaams Feit: 'De Leeuw van Vlaanderen' geeft geen precies relaas van de feiten van 1302. Een aantal elementen uit het boek zijn volledig gefantaseerd door de auteur. Zo speelt Jan Breydel in de roman een hoofdrol op het slagveld, terwijl de Brugse beenhouwer in werkelijkheid misschien niet eens op de Groeningekouter aanwezig was. Ook de tussenkomst van Robrecht van Bethune als gouden ridder en deus ex machina is volledig uit de lucht gegrepen. Maar we moeten goed de bedoeling van Conscience voor ogen houden: hij was een romanschrijver, geen historicus. Hij wilde een boeiend en spannend boek schrijven dat ook voor zijn doelgroep - de gewone, niet erg ontwikkelde Vlaamse volksmens - aantrekkelijk is. En Conscience heeft in elk geval een grondige voorstudie gemaakt. Hij heeft middeleeuwse kronieken geraadpleegd. Hij bezocht Brugge, Wijnendale en Kortrijk om ter plaatse een indruk te kunnen opdoen van het terrein en de gebouwen. Hij vroeg raad aan de deskundigen van zijn tijd. Maar veel informatie over de Guldensporenslag kwam pas in de 20ste eeuw aan het licht door nauwkeurige opzoekingen, studies en analyses. Het belang van Conscience ligt vooral in het feit dat hij met zijn romans de volksmassa aansprak die niet bereikt kon worden met de ernstige betogen van bv. Jan Frans Willems. Conscience leerde zijn volk niet alleen lezen, hij leerde zijn volk ook dat er nog een ander soort Vlamingen kan bestaan dan de paupers en knechten die ze anno 1838 waren.

4de Belgische Leugen: Conscience was een Belgicist.

Vlaams Feit: Conscience schrijft zijn meesterwerk enkele jaren na de Belgische onafhankelijkheid. Velen menen dat het met België dan nog alle kanten uitkan. Conscience pleit dan ook voor een België, dat zich niet op Frankrijk oriënteert, maar zoveel mogelijk aansluiting zoekt bij het Germaanse Noord-Europa. Daartoe moet het Vlaams element in België zoveel mogelijk beklemtoond worden. Dat is natuurlijk wel iets anders dan het klassieke Belgicisme dat het Vlaams element zoveel mogelijk wil elimineren of naar de achtergrond verdringen. Omdat noch de liberalen noch de katholieken voldoende aandacht hebben voor het Vlaams belang, zal Conscience bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1851 opkomen als onafhankelijk Vlaams kandidaat.

5de Belgische Leugen: De Brabanders vochten mee met de Fransen.

Vlaams Feit: In het Frans leger vecht inderdaad een contingent Brabantse ridders onder aanvoering van Godevaart van Brabant en diens zoon Jan van Vierson. Maar zij vertegenwoordigen niet het officiële Brabant. Integendeel: Godevaart zou van plan geweest zijn om na de slag bij Kortrijk met Franse hulp hertog Jan II van Brabant te onttronen en Brabant binnen de Franse invloedssfeer te brengen. Godevaart sneuvelt in de Guldensporenslag. De Franse nederlaag maakt een einde aan de expansie richting Brabant. Ook in het Vlaamse leger vechten overigens Brabantse ridders mee, zoals Goswin van Gossenhoven (Goetsenhoven) uit de streek van Tienen. Vergeten we ook niet dat Brabant in 1296 was toegetreden tot de anti-Franse coalitie, hoewel de effectieve Brabantse steun voor Gwijde van Dampierre uitbleef. Na de Guldensporenslag trekken Vlamingen en Brabanders samen op tegen Henegouwen. In 1304 belegeren de Vlamingen en de Brabanders samen de Hollandse stad Dordrecht. Holland was een bondgenoot van de Fransen.

6de Belgische Leugen: De Vlamingen konden maar winnen omdat ze alle spelregels overboord gooiden.

Vlaams Feit: Op het einde van de 13de eeuw zijn de gevechten tussen ridders onderling zo geëvolueerd dat men het liefst de tegenstander gevangen neemt. Dat brengt een aanzienlijk losgeld op. In de zeer belangrijke veldslag bij Bouvines (1214), waarbij de Fransen tegenover een Vlaams-Engels-Duitse coalitie staan, sneuvelen 'amper' 169 ridders. In de slag bij Kortrijk, waar het uiteindelijk gaat om een strafexpeditie tegen een opstandige provincie, vinden meer dan 1.000 Franse ridders en edelknapen de dood. De Vlamingen verlenen immers geen genade en slaan de ridders dus liever dood dan ze gevangen te nemen. Ook de gewonde Fransen die in Vlaamse handen vallen, worden gedood. Wreed? In onze ogen wel. Maar dit zijn de Middeleeuwen. Er is zelfs nauwelijks enige georganiseerde verpleging van de eigen gewonden, laat staan dat er een infrastructuur voorhanden zou zijn om honderden gewonde krijgsgevangenen te verzorgen. Het is nog een paar eeuwen wachten op Florence Nightingale, Henri Dunant en de Conventie van Genève. In elk geval gelden de regels van de 'ridderlijkheid' alleen tussen ridders onderling en met het oog op het verwerven van losgeld. Indien de Franse ridders de slag bij Kortrijk zouden gewonnen hebben, zouden ze de Vlamingen massaal afgeslacht hebben. Dit gebeurde trouwens bij de Vlaamse nederlaag op de Kasselberg in 1328, waar de troepen van Zannekin bijna tot de laatste man werden uitgemoord.

7de Belgische Leugen: 1302 was geen nationale strijd, maar een sociale strijd.

Vlaams Feit: Het idee dat 1302 geen nationale, maar een sociale strijd zou zijn, duikt pas op in het einde van de 19de eeuw en valt samen met de opkomst van de socialistische beweging. De socialistische voorman August Vermeylen noemt de gebeurtenissen van 1302 "geen episodes uit een rassen-, maar uit een klassenstrijd". Maar er zijn bijzonder weinig argumenten te vinden om deze stelling hard te maken. Er bestonden heel zeker sociale spanningen in het middeleeuwse Vlaanderen en voor Filips de Schone waren die problemen een kans om zich in de binnenlandse politiek van het graafschap te mengen. Maar de opdeling tussen Leliaards (koningsgezinden) en Liebaards (graafsgezinden) liep dwars door de sociale groepen. De aanvoerders van het Vlaams leger op de Groeningekouter zijn allen edelen. Dertig tot veertig leiders uit het gewone volk worden voor de slag tot ridder geslagen. Na de slag worden de volksleiders rijkelijk beloond. Het Gentse contingent wordt aangevoerd door de rijke patriciër Jan Borluut. Bij de belegering van Rijsel na de Guldensporenslag worden de ambachten naar huis gezonden en vechten alleen de ridders en de (rijke) poorters verder. Dan kan 1302 toch niet uitgelegd worden als een strijd van arm tegen rijk… Ook de middeleeuwse kroniekschrijvers zien 1302 niet als een strijd van arm tegen rijk, maar als een strijd van de Vlamingen tegen de koning van Frankrijk. Volgens de kroniekschrijvers wordt er gevochten "omme 't land te beschermene", "omme die defensie van den lande", "voor Vlaenderens ere" en "omme die vrijheden van al den lande van Vlaenderen te behouden", "voor de gerechtigheid en de vrijheid van hun vaderland", "voor het behoud van de vaderlandse wetten", "om hun geboortegrond te verdedigen", "hun erf verdedigen, hun land zelfstandig houden",…

8ste Belgische Leugen: De Guldensporenslag is een van de vele veldslagen uit de Middeleeuwen, uiteindelijk zonder groot belang.

Vlaams Feit: De overwinning van het Vlaamse volksleger op het Franse ridderleger in de slag bij Kortrijk wordt door tijdgenoten in geheel Europa gezien als een "bijna onmogelijke gebeurtenis". De slag bij Kortrijk is zowel op militair, politiek als sociaal vlak een belangrijke gebeurtenis. Op militair vlak markeert de Guldensporenslag een belangrijk punt in de militaire geschiedenis. Voor het eerst sinds eeuwen verslaat een leger van amateurs te voet een ridderleger van professionele soldaten te paard. De Franse adel verliest in Kortrijk niet alleen meer dan duizend mensen en zijn gezicht, maar ook zijn zelfvertrouwen. Kortrijk luidt het einde van het ridderschap en het begin van een nieuw tijdperk in. In de komende jaren zullen de Schotten, Friezen, Duitsers, Luikenaren,… op een gelijkaardige wijze, �* la flamande, de overwinning behalen. De Vlaamse opstand tegen Frankrijk geeft ook de aanzet tot een democratische revolutie. Aangezien de Dampierres de ambachten nodig hebben op het slagveld, kunnen de ambachten medezeggenschap afdwingen in het bestuur. In de ene stad verloopt dat bruusk en soms onder dwang, in andere steden stap voor stap. In Brugge zullen 8 van de 11 schepenen uit de ambachten komen. Er komt overal ook meer controle op het beheer van de stadsfinanciën. Sommige belastingen worden bevroren. De economische spelregels worden herschreven, zodat de arbeiders meer dan in het verleden de vruchten kunnen plukken van hun eigen arbeid. De besluiten van de graaf moeten goedgekeurd worden door de steden. Het Vlaamse voorbeeld werkt aanstekelijk. De democratische vlam slaat over naar Brabant, Doornik, Luik, Hoei, Namen, Holland, Utrecht,… Helaas is dit democratisch experiment op de meeste plaatsen van korte duur. Een politieke revolutie: De Franse opmars tot staan gebracht. Voor Filips de Schone betekent de nederlaag bij Kortrijk niets minder dan een ramp. Dankzij de Vlaamse overwinning bij Kortrijk en de taaie Vlaamse weerstand in de daaropvolgende oorlog, kan Vlaanderen zijn zelfstandigheid behouden en wordt het weer een zelfstandig graafschap. Voor een keer ondergaat Vlaanderen niet de Europese geschiedenis, maar maakt het die zelf. De Vlaamse overwinning brengt de Franse opmars in de richting van de Rijn voor eeuwen tot staan. Van de Franse plannen om ook Brabant in te lijven, komt er na de nederlaag in Vlaanderen niets meer in huis.

9de Belgische Leugen: Taal speelde in de middeleeuwen geen rol.

Vlaams Feit: De taal is zeker niet de inzet of de oorzaak van de strijd tussen Vlaanderen en Frankrijk. Maar toch speelt het taalaspect een zekere rol. Het graafschap Vlaanderen anno 1302 bestaat uit twee taalgebieden: Diets-Vlaanderen (Diets = Nederlands, zie ook 'Dutch') en Waals-Vlaanderen. Diets-Vlaanderen vormt zonder twijfel het economische en politieke zwaartepunt van het graafschap. Van het dertigtal steden in Vlaanderen liggen er maar drie in Waals-Vlaanderen: Rijsel (Lille), Dowaai (Douai) en Orschie (Orchies). De taalgrens bevindt zich in de buurt van de Leie, maar was wellicht niet zo scherp afgelijnd. Ook in Waals-Vlaanderen werd soms Diets gesproken. De inwoners van Waals-Vlaanderen stuurden hun kinderen soms naar het noorden om Diets te leren. Anderzijds waren steden als Gent en zeker Ieper en Kortrijk meer verfranst dan vandaag. De hogere burgerij sprak Frans en verfranste haar naam: Pepers werd Poivre en Van de Velde werd Deschamps,… In de administratie vinden we zowel documenten in het Frans als in het Latijn en in het Diets. Het allereerste gekende taalprobleem dateert uit 1207, wanneer de monniken van de abdij van Anderne bij Giezene (nu: Andres bij Guines in Frans-Vlaanderen) klagen dat hun prior een Fransman is die geen Diets begrijpt. In 1208 wordt deze man dan ook vervangen door 'de Vlaming Willem'. Er zijn opnieuw taalklachten in 1289, wanneer de Franse koning de rechtbanken in Vlaanderen verplicht om het Frans te gebruiken. Het volgende jaar wordt deze verplichting dan ook versoepeld. Met de Franse bezetting (1297-1302) zien we een duidelijke toename van Franse documenten in het bestuur. Die evolutie stopt plots bij de bevrijding in 1302: dan zien we veel meer Dietse akten opduiken. Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat de nieuwe bestuurders (deels afkomstig uit de ambachten) geen Frans of Latijn kennen. Tijdens de Vlaams-Franse oorlog drukken de Vlamingen bij de paus hun ongenoegen uit over het feit dat ze kerkelijk bestuurd worden vanuit Franstalige bisschopszetels. Dat leidt tot problemen, want een groot deel van de gelovigen begrijpt de Franstalige onderrichtingen niet. De Vlamingen vragen dan ook een eigen, Vlaamse bisschopszetel. De paus gaat evenwel niet in op dat verzoek. Het is overigens rond deze periode dat de Brabantse dichter Jan van Heelu een Rijmkroniek opdraagt aan de Engelse echtgenote van hertog Jan II. Hij schrijft het gedicht met de bedoeling dat de edele dame de volkstaal zou aanleren: "daer si dietsch in leeren moghe". Misschien moet er eens iemand een gedicht schrijven voor Fabiola, Paola of Mathilde…

Dat tekstje is al zo oud als de straat, en is compleet ridicuul.

Een beetje argumenteren kan wonderen doen.

En kan u mij eens zeggen waarom? Of moeten we het als een goddelijk oordeel beschouwen, een onaanvechtbare oekaze?
U bent altijd vrij om argumenten te geven...

Conscience was wel degelijk een fantast. Hij was een man uit de kleine burgerij die medelijden had met de 'arme' Vlamingen, omdat de toenmalige Vlamingen letterlijk zielig waren. Hij had besloten om een nieuw Vlaams nationalisme in leven te blazen. Daar slaagde hij maar gedeeltelijk in om verschillende redenen: alleen de Vlaamse kleinburgerij las het boek omwille van een groot analfabetisme en pas de tweede (gekuisde) versie maakte het boek bekend. Hoewel hij waargebeurde feiten gebruikte, maakte hij van een piepklein slagje van een 4-tal uren een gigantisch grote slag. Het leek wel of zijn 'Leeuw van Vlaanderen' een slag beschreef die de wereld veranderd heeft. Het is alleen een slag die de Vlamingen ten gronde heeft gehaald. Na de guldensporenslag heeft Frankrijk een grote represaille gehouden in Vlaanderen en de sterke Vlaamse steden monddood gemaakt.

De Guldensporenslag had niks te maken met een sociale strijd of een nationale strijd. Het was gewoon een strijd omdat de Franse koning had besloten om een aantal priviléges van de rijke Vlaamse steden af te pakken. Toen Gwijde van Dampierre, de Graaf van Vlaanderen, naar de koning ging om de priviléges terug te geven werd hij gevangen genomen en in de gevangenis gezet, wat een schande was: een ridder in de gevangenis ipv de vraag naar zijn woord om niet te ontsnappen!. (De riddercode bepaalde dat je niet ontsnapte wanneer je je woord had gegeven.) De Vlamingen waren razend en in Brugge werden alle Franssprekende en de koningsgezinden vermoord tijdens de Brugse metten. De Franse koning vond dat blijkbaar niet grappig en stuurde een leger naar Vlaanderen. De Vlamingen en het Franse ridderleger botsten in Kortrijk. De rest ken je wel...

Bull Shit!!! Democratie in de Middeleeuwen!!! Dit is de dikste zever die ik ooit heb gehoord!!! Ik hoop dat je dat zelf niet geloofd!!! Na de Guldensporenslag werden de Vlamingen zwaar gestraft voor hun ongehoorzaamheid. Na de strafexpeditie van de Fransen zou Vlaanderen nooit de macht terugkrijgen die ze ooit bezat. De economie van Vlaanderen begon te slabbakken. Toen de 100-jarige oorlog begon werd de zee afgesloten zodat de wolhandel van Engeland en Vlaanderen bijna volledig stilviel. het 'taaie' Vlaanderen was een sterke macht, maar was veel van zijn kracht verloren. Trouwens Vlaanderen is NOOIT een zelfstandig graafschap geweest. Ik snap niet hoe je daar bij komt. Gwijde van Dampierre was een leenman van de Franse Koning, Filips de Schone. Dat systeem noemen ze feodaliteit. Ik vind het wel grappig dat ge door leugens uw gelijk wilt krijgen.

Om mijn rede af te sluiten:
Het Vlaanderen, waar jij zo trots op bent en die de Guldensporenslag gewonnen hebben, is alleen West- en Oost-Vlaanderen. Dus alle flamiganten van de Vlaanders en die zich beroepen op de Guldensporenslag, ik begrijp jullie, alle andere flamiganten sie zich beroepen op de guldensporenslag, waar zijt ge mee bezig?

Grtz
Sander :twisted: [/url]

Kom, lees eerst eens een boek over de Guldensporenslag en zijn geopolitieke gevolgen in de Middeleeuwen. Dan zult u zien dat de Guldensporenslag helemaal niet dat "piepklein slagje" was zoals u dat omschrijft. Hoe verklaart u trouwens dat de Guldensporenslag in bijna alle Europese kronieken is vermeld (men vindt het zelfs in Hongaarse geschriften uit die periode)? En dat men in het zuiden van Frankrijk tegen de Franse koning in opstand komt nadat men de overwinning van de Vlamingen had vernomen? En dat men ook te Dowaai - waar men toen al geen Nederlands meer sprak en dat al deel uitmaakte van het Franse kroondomein - het Franse juk afwerpt en de opstand uitroept "parcequey nous estoient des Flamings" zoals in de kroniek van Douai staat?

Over de represailles kan ik heel kort zijn: die zijn er gekomen door de toegevendheid van de jonge graaf van Vlaanderen waarmee hij trouwens de woede van de Vlaamse ambachten en zelfs van die van de adel op zich haalde. Uiteindelijk is het beruchte Verdrag nooit in volledig uitgevoerd en werk algauw verzacht. Niet door militaire kracht hebben de Fransen hun slag evenwel thuis gehaald.

Dus één goede raad: vergalloppeer u niet zo, sla eerst wat boeken open vooraleer u nogmaals zo laagdunkend over de Vlaamse geschiedenis gaat schrijven. Een Schot onwaardig trouwens.

In de eerste plaats ben ik geen Schot, maar een Belg.
Ten tweede, met een klein slagje bedoel ik een slag met weinig soldaten. De guldensporenslag was daarom niet minder belangrijk. Tijdens de 100-jarige oorlog was er een slag om de kroon na de dood van Jean II, waar 'amper' 7000 soldaten aan meededen olv connétable Du Gueslcin (toen was hij nog geen connétable denk ik) Daar werd de toekomst van Frankrijk uitgevochten in een klein maar, o zo belangrijk,slagje. Er is ook geen repressaille gehouden met geweld, maar met economische maatregelen tegen Vlaanderen.

Ik schrijf niet laagdunkend over de Vlaamse geschiedenis, maar er mag niet overdreven worden. Dhr. Duym schrijft over de Guldensporenslag alsof Vlaanderen de wereld heeft veroverd. Ik vind het knap dat nationalisten steeds op zoek gaan naar hun geschiedenis, maar het wordt altijd verheven tot een mythe en dat is niet nodig. Het was soieso al een prestatie op zich om het Franse ridderleger te verslaan. Het is niet nodig om er nog verzinsels bij te plakken.

Grtz
Jamie :twisted:

PS Ik ben amateur-geschiedkundige, verwijt me niet te weinig in de boeken te zitten. Ik zit meer in de geschiedenisboeken dan de gemiddelde student Geschiedenis :D

Dit lijkt eerder op een zelfverzonnen verhaal dan op een weergave van de feiten rond de gebeurtenissen die aan de Guldensporenslag vooraf gingen. Bij het conflict lopen er eigenlijk drie grote krachtlijnen: er is enerzijds de tegenstelling Vlaamse graaf - Franse koning en anderzijds oligarchie - volk en tenslotte Liebaarts - Leliaarts. Inderdaad, de twee laatste tegenstellingen dekten in het begin elkaar niet volledig.

Ook het verhaaltje dat de graaf naar de koning ging om de stedelijke voorrechten terug te krijgen klopt aan geen kanten. Het was immers juist de graaf die de leliaarts het moeilijk had gemaakt door de macht van hun stedelijke organen te beknotten. Toen de Franse koning Frankrijk komt bezetten in 1300 is dat het eerste wat hij doet, nl. de Leliaarts hun stedelijke machten terug te geven (al had hij ervoor gezorgd dat Frankrijk een stok achter de deur hield).

Graaf Gwij trok naar Frankrijk omdat hij zich bij de verbeurtverklaring had neergelegd (in tegestelling tot zijn zoon), maar toch stilletjes hoopte dat de koning hem eerherstel zou geven. Volgens de feodale code hoorde dit te gebeuren voor een raad, le Conseil des Pairs. Maar toen de graaf aankwam bleek de koning zich niet te houden aan de eerder gemaakte afspraak en werd Gwij onmiddellijk weggevoerd nadat die een donderpreek had mogen horen

:crazyeye:

Een dergelijke benadering is altijd foutief, daar u blijkbaar voorbijgaat aan de ontwikkeling in de krijgskunde die in de tijd die de twee gebeurtenissen van elkaar scheidt gebeurde. In de Honderdjarige oorlog werd er ook andere bewapening gebruikt, en ook, vooral door de Engelsen, ook andere aanvalstechnieken. U vergelijkt gewoon appelen en peren met elkaar: even goed zou u kunnen stellen dat het Vlaams leger van 1302 klein was omdat de legers tijdens WO II veel groter waren.

Wat in 1302 aan Franse kant bijeen was gebracht betrof de "fine fleur" van de toenmalige Franse adel. Het weerbaarste en grootste leger van de toenmalige tijd... en trouwens door de machtigste feodale staat van dat ogenblik.

Blijkbaar moet u nog veel leren... Alvast een aanrader: het boek van professor Verbruggen. Daar zult u merken dat uw gefantaseerd verhaal niet bevestigd wordt, maar dat de door mij opgesomde feiten letterlijk er letterlijk beschreven staan. Als een vlijtige leerling herhaal ik maar wat professor Verbruggen me in dat boek leert.

Over welke strafexpeditie hebt u het?

Inderdaad, "Duym" heeft gelijk, na de Guldensporenslag werden de stadsbesturen "gedemocratiseerd", d.w.z. dat de ambachten allerlei stedelijke ambten en plaatsen in de schepenbanken kregen.

Na 1302 waagde het ook geen enkele Franse koning meer om het graafschap bij het kroondomein te voegen. In die zin was 1302 een mijlpaal in de Vlaamse zelfstandigheid en betekende een dam tegen de noordelijke expansiedrang van de Fransen (tot aan de tijd van Lodewijk IVX tenminste).

Op 14 juli viert heel Frankrijk feest, zelfs in de Vendée, zelfs in Nice, zelfs in de Savoie, allemaal gebieden waar de Franse Revolutie niet gebeurde. Op 25 maart viert heel Griekenland feest en herdenkt dan de opstand tegen de Turken. Echter die opstand gebeurde allemaal op de eilanden en in Morea en Attika. Mogen de Grieken dit dan niet vieren?

1302 was niet zomaar de slag van het graafschap Vlaanderen, maar een nederlaag zou ook grote gevolgen gehad hebben voor Brabant (en het bijhorende hertogdom Limburg), Namen, Holland en Zeeland.

Zo stilaan moet ik concluderen dat uw geschiedkundige kennis toch eerder beperkt is. Het graafschap is juist ontstaan omdat de koning van Francië geen enkele macht meer had in de noordelijk gebied van zijn koninkrijk. Later wordt die verbrokkeling gewettigd door een feodaal stelsel. Vaak was de ondergeschikte relatie van de leenman ten opzichte van zijn leenheer iets symbolisch. Op een bepaald moment, bijvoorbeeld onder de energieke graven van het Elzassisch geslacht alsook de Dampierres, overtrof de Vlaamse macht die van de Franse koning. Onder Gwijde van Dampierre was men in Vlaanderen zelfs zo ver gegaan de Franse macht volledig buiten spel te plaatsen: graaf Gwijde weigerde nog langer de Franse munten, weigerde belasting te betalen en had, met pauselijke steun, de leenband met de Franse koning verbroken. Op dat ogenblik had het graafschap haar volledige zelfstandigheid uitgeroepen. Wat de facto al lang het geval was, werd onder Gwij de jure.

Daarop viel de Franse koning het graafschap binnen en verklaarde de graaf van zijn rechten als leenman vervallen.

Wel, dan had ik van u graag eens vernomen welke basisliteratuur u doorgenomen hebt over de Guldensporensporenslag, daar ik uw versie van de geschiedenis in nog geen enkel geschiedenisboek heb aangetroffen. En ik wil altijd iets bijleren. Graag enkele titels.

:oops: Sorry, alles wat ik heb neergeschreven, heb ik gewoon vanuit de les (middelbaar). Ik zal nog es nakijken, want mijn toenmalige geschiedenis leerkracht was ook niet alles. En het is al vanuit het 3de middelbaar geleden, misschien heeft mijn fantasierijke brein een paar slagen gegeven aan het verhalen van die leerkracht. Misschien omdat ik het zo liever hoor?? Sorry in ieder geval. Ik zit misschien fout :oops: .

Maar ge moet toegeven dat het wel een opgeblazen verhaal is..

Grtz
Jamie :twisted: :oops:

Opgeblazen? Waarom en waarin zou het opgeblazen zijn? Ooit de kroniek van Van Velthem gelezen? Dat is een tijdsdocument en dat beschrijft mooi wat er voorafgaat aan de veldslag en de gebeurtenissen tijdens het wapentreffen. Dan zult u merken dat het geen "opgeblazen verhaal" is.

Tiens tiens, hiervoor was je nog een "amateur-geschiedkundige" die zogenaamd meer in de boeken zat dan een student geschiedenis, en was je bescheiden genoeg om de uitleg van anderen "bullshit" en "leugens" te noemen.
Na een paar keer op je plaats gezet te zijn, blijkt je ENIGE bron een paar lessen te zijn geweest in het derde middelbaar, waarvan je zelf nog toegeeft dat je ze vermoedelijk zelf nog hebt aangedikt.
Een mooie les in bescheidenheid in elk geval! :lol:

Ik zit idd meer in de geschiedenisboeken. Ik ben meer geïnteresseerd in de Schotse, Franse en kunst-geschiedenis. En het stuk over die 'democratie' in de middeleeuwen is inderdaad bullshit. check it out.

De ambachten, die vertegenwoordigd werden in de stedelijke schepencolleges naast de burgerij (Poorters), vertegenwoordigden een zodanig groot deel van de stedelijke bevolking, dat de zeer onafhankelijke stedelijke gemeentebesturen van die periode veel meer als een democratie bestempeld kunnen worden dan België gedurende zijn eerste halve eeuw van bestaan.

Gemeentebesturen die natuurlijk bij het minste echt verzet hun hallen en torens mét charters in vlammen zagen opgaan, wanneer het de vorst niet zinde. Echte democratie dus :roll:

Groot gelijk! Laat u niet doen door Vlaemsch-nationale pseudo-historici die elk historisch feit zo voorstellen dat het in hun kraam past! Hun verhaaltjes komen letterlijk uit het Groot Vlaemsch-nationaal Sprookjesboek. Leuke lectuur voor gefrustreerde Franstaligen-haters, maar bevat geen enkele waarde voor de gewone Belg.

In plaats van zo te schelden zou u die "verhaaltjes" beter weerleggen!!

U vraagt, wij draaien.

[size=7]Mythe van 1302 en de Vlaamse beweging[/size]
Gy Vlaming, die dit boek gelezen hebt, overweeg bij de roemrijke daden, welke het bevat, wat Vlaanderen eertijds was, - wat het nu is - en nog meer wat het worden zal, indien gij de heilige voorbeelden uwer vaderen vergeet aldus Hendrik Conscience in 1838 in “De Leeuw Van Vlaanderen”. Het begrip “Vlaanderen” in de hoedanigheid van territoriale omschrijving zoals we die nu kennen dateert van n�* 1840, m.a.w. het was pas nadat schrijvers die zich in de romantiek bevonden hun boeken neerpenden dat Vlaanderen méér werd dan het gebied dat Oost-, West- en Frans-Vlaanderen omvat. Wat Conscience (en anderen) deden op het einde van de 19e eeuw is een schoolvoorbeeld van wat historicus Hobsbawm The invention of traditions genoemd heeft. Bepaalde schrijvers en filologen gaan op zoek naar culturele symbolen die wijzen op een mythische ethnie, op een volk dat eeuwig en altijd al één was.

Is er nu sprake van de vorming van een Vlaamse identiteit in 1302? Uiteraard niet, het “patriottisme” van de gewone man beperkte zich tot loyauteit aan de vorst of aan zijn familie of stad. De Guldensporenslag (de term dateert ook uit de late 19e eeuw) is één van de talrijke Middeleeuwse veldslagen, die met het “Vlaanderen” of Vlaams gewest van vandaag weinig of niets te maken heeft. Men moet dit alles contextualiseren in de feodo-vazallitische verhoudingen van de volle Middeleeuwen. In 1297 voelde Gwijde Van Dampierre, Graaf van Vlaanderen zich in zijn belangen gefnuikt door de Franse Koning, van wie hij leenman was. In die periode werd de Graaf tijdelijk vervangen door J. de Chatillon, een andere vazal van de Franse Koning. Tegelijkertijd moest hij ook echter in het graafschap hoofd bieden aan een intern conflict: zo gaf hij steun aan zowel de adel als het gewone volk in hun strijd tegen de poorters (de vrije inwoners van de stad). Deze laatsten hadden immers een zodanige economische macht verkregen (laken-industrie met Engeland) dat ze de interne coherentie van het Graafschap dreigden aan te tasten. In Noord- Italië waren de steden reeds aan het evolueren naar stads-staten, dit zou ook in Vlaanderen het geval kunnen worden, en dat moest ten allen prijze vermeden worden. De Fransen begrepen eigenlijk zelf niet al te veel van de tweespalt die zich in de periode 1297-1302 aftekende tussen Leliaerts (koningsgezinden, de poorters) en Klauwaerts (aanhangers van de graaf). Toen de Franse Koning, Filips de Schone zijn intrede deed in Gent werd hij door het gewone volk zeer hartelijk verwelkomd (hij had een reeks belastingen laten afschaffen). Dit wijst nogmaals op de complexiteit van de verhoudingen (immers nadien zou het “plebs” zich tegen de Koning keren, veel was een zaak van opportunisme).

Te Brugge wist men ondertussen wat er te Gent gebeurde en werd het gewone volk door de poorters monddood gemaakt. Daarop volgden meerdere malen een gewapend treffen tussen poorters,het gewone volk en de de ambachten. Deze twee laatsten gesymboliseerd door de (mythische) figuur van Pieter de Coninck. Ondertussen drukten echter de financiële lasten van de Franse Koning op het gewone volk. Gwijde van Dampierre zag het nut in van een coalitie tussen dezen, en dus ook met de ambachten. In een bloedige opstand te Brugge op 18 mei 1302 (Brugse metten) werden heel wat poorters en Franse soldaten afgemaakt door de gilden olv de Coninck, op de vraag: des Gilden Vriend?. Later werd dit door de Vlaamse Beweging gerecupereerd als “Scilt ende Vrient?. De Vlaamse romantici zagen in hun accaparatie wel één ding over het hoofd: in het middelnederlands w�*s het woord voor “schild” al “scilt”…hoe konden de Fransen die zinsnede (volgens de legende werd hen gevraagd de zin correct uit te spreken- ze zouden zich dan verspreken op de “sch”) dan verkeerd uitspreken? Misschien was er wel “scilt ende vrient”, maar dan louter als strijdkreet. Des Gilden Vriend lijkt meer aanvaardbaar, vanuit linguïstisch en historisch standpunt. Inmiddels was een hele reeks coalities afgesloten, zodat- om een lang verhaal kort te maken- op 11 juli 1302 aan de Groeningekouter enerzijds een Vlaams leger stond opgesteld, met soldeniers van Gwijde van Dampierre, waarvan het grootste deel (1500 man uit de kuststreek) onder leiding stond van Gwijde van Namen, uit de Franstalige Naamse klasse van edellieden, anderzijds het Frans leger- te paard- gesteund door een Brabants garnizoen, olv Godevaart van Brabant. Het hertogdom Brabant omvatte toen de huidige provincie Brabant (tot 1995) en de provincie Antwerpen (met delen van wat nu Nederland is inbegrepen). Het leger van Gwijde van Dampierre versloeg het Franse ridderleger, zoals bekend.

Is de Guldensporenslag nu belangrijk? Vanuit historisch oogpunt wel, in die zin dat de westgrenzen van de huidige Benelux werden vastgelegd. De Fransen zouden nooit meer de huidige provincies aan de zee veroveren (Napoléon daargelaten), ondanks verwoede pogingen van Lodewijk XIV in de Nieuwe Tijd. Ook vanuit militair oogpunt is de slag interessant: voor het eerst versloeg een “volksleger” een ridderleger. In de steden was er over het algemeen meer sociale gelijkheid na 1302 (minder Franse belastingsdruk, hoewel de Franse Koning na 1304 sterker werd). Maar daar vocht de Graaf dan weer niet voor, die wilde zijn kroondomein beveiligen en de poorters beteugelen. Het gewone volk trok er zich allemaal niet veel van aan: het had het moeilijk genoeg met te overleven en velen waren zelf leenman van- en dus in dezelfde problemen betrokken dan die van de Graaf. Ook in andere miniatuur-vorstendommen (Namen, Luik…) was dit het geval. Hoe Vlaams was nu de Guldensporenslag? Helemaal niet, het volstaat te verwijzen naar de partijen die meevochten om aan te tonen dat dit met het Vlaams gewest van vandaag niks te maken heeft. De slag bij Woerdingen (1288) (gevochten door de heren van Loon, ongeveer het huidige Limburg tegen hun leenheer de Duitse Keizer) was even belangrijk in het vastleggen van de oostgrenzen van België. Terloops dient hier nog aan toegevoegd dat Loon (Limburg) pas aan het einde van het Ancien Régime aan de Zuidelijke Nederlanden toegevoegd werd. Dit heeft allemaal niets met Vlaanderen te maken. Net als de Vlaamse Leeuw trouwens, die een plagiaat is op Sie sollen ihn nicht haben, den Freien Deutschen Rein, van 5 jaar vroeger. Allemaal 19e eeuws, aftands en historisch incorrect gezwets, dat tegenwoordig ingebed wordt in een pseudo-wetenschappelijk en ultra-nationalistisch discours. Precies 700 jaar geleden ploeterde het toenmalige graafschap Vlaanderen zich in de Kortrijkse modder naar een klinkende overwinning tegen Frankrijk. Het gebeurde op 11 juli. Die dag is voor het hedendaagse Vlaanderen een symbool voor de gemeenschap die wij als Vlamingen vormen. Zulke symbolen zijn belangrijk voor een volk, ze versterken en veruitwendigen de samenhorigheid. Een natie zonder symbolen en dus zonder trots is als een persoon zonder zelfvertrouwen, niet tot handelen in staat. Aldus Geert Bourgeois (N-VA 28/06/2002). Dit doet erg denken aan de woorden van Conscience. En de N-VA voegt er nog aan toe: de Vlaamse Feestdag beleeft in 2002 dus een niet alledaagse jubileumeditie. En dat gaan we vieren! Niet uit heimwee naar een verre veldslag maar door vooruit te kijken naar de plaats van onze Vlaamse natie in Europa en de wereld,
Vooruit kijken? Zeer betwistbaar als u het mij vraagt. Het zal Conscience wellicht zelf allemaal niet veel hebben kunnen schelen: hij was libertijn, Franstalig en Belgischgezind, net als zowat de hele Vlaamse beweging voor 1914. Bovendien schreef hij de tekst over de Guldensporenslag in opdracht van Léopold I: de herinnering aan een heldhaftig “Vlaanderen” zou immers ook de jonge Belgische Staat ten goede komen. Het lijkt erop dat Conscience de Vlaams-nationalisten een vergiftigd geschenk gegeven heeft.

Belgische Unie
Union Belge

NVB hier nog een oud tekstje. Opvallend is wel dat die geschriften actueel blijven. :lol:

Bedankt Jan, het is een ware lust om te lezen hoe jij die Vlaams hatende tegenstanders in de verbale pan hakt. :wink:

[size=6]Manifest bedrog

Over het 'Vlaams Manifest' van Patrick Dewael en VLD-kiezersbedrog[/size]


Op 11 juli herdenkt Vlaanderen de 700ste verjaardag van de Guldensporenslag. Zo'n gelegenheid wordt vaak te baat genomen door politici van de traditionele partijen om de Vlaamse spierballen nog eens te doen rollen. Minister-president Patrick Dewael (VLD) schreef zowaar, één jaar voor de verkiezingen, een Vlaams Manifest. Hierin formuleert hij een aantal eisen die in Vlaanderen op brede steun kunnen rekenen:


Vlaanderen moet de volledige bevoegdheid krijgen over mobiliteit: splitsing van de NMBS en regionalisering van de luchthaven van Zaventem. Dewael wil dit bij de volgende federale regeringsonderhandelingen op tafel leggen.
Op het Europese niveau: split vote voor regio's en gemeenschappen: Vlaanderen en Wallonië moeten rechtstreeks kunnen deelnemen.
Volledige regionalisering van het sociaal-economisch beleid: bvb. werkgelegenheid en loonvorming.
Uitvoering van de vijf communautaire resoluties van het Vlaams Parlement (vorige legislatuur): overheveling normerings- en uitvoeringsbevoegdheden voor de gezinsbijslagen en de gezondheidszorg
Transfers in de sociale zekerheid kunnen niet langer taboe blijven
Comité van de Regio's moet worden versterkt

Toegegeven, Patrick Dewael stelt in zijn Vlaams Manifest vaak de juiste vragen. Dewael wijst terecht op de verschillende interpretatie tussen Vlamingen en Walen betreffende het territorialiteitsprincipe of op het gebrek aan solidariteit van Waalse kant inzake het Kyoto-protocol. Zijn pleidooi voor uitvoering van de vijf resoluties van het Vlaams Parlement blijft uiteraard steken in typisch Belgisch federalisme maar zou wel een stap vooruit betekenen tegenover de huidige situatie.

De vijf resoluties werden destijds meegestemd (maart 1999) door de VLD waarmee het Vlaams Parlement de bakens uitzette voor een volgende staatshervorming. Het Vlaams Blok stemde niet mee vanwege het minimalistische karakter van de resoluties. Met de verkiezingen van 13 juni 1999 werd de rooms-rode coalitie gebroken en vormde de VLD tesamen met SP en Agalev een paarsgroene meerderheid, een coalitie die echter opgedrongen werd vanuit Franstalig België (PRL, PS & Ecolo). Bij zijn aantreden verkondigde Verhofstadt dat alle communautaire problemen voor eens en voor goed geregeld zouden worden. Dat moest gebeuren in de Costa (conferentie voor de staatshervorming) die in werkelijkheid enkel en alleen tot doel had de toenmalige VU aan boord te hijsen door VU-voorzitter Patrick Vankrunkelsven (nu VLD) het co-voorzitterschap aan te bieden. Alle beslissende stappen in de staatshervorming, zoals het Sint-Eloois-, het Hermes- en het Lambermontakkoord, werden buiten de Costa op regeringsniveau gerealiseerd, met de gekende nachtelijke marathonvergaderingen.

Het Lambermontakkoord, dat er kwam op vraag van de Franstaligen, komt zelfs nog niet gedeeltelijk tegemoet aan de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. De minister-president vergoelijkt de gevolgen van het Lambermontakkoord dan ook volledig. Dewael mag dan wel schrijven dat Vlaanderen dankzij de paarsgroene communautaire akkoorden de volledige bevoegdheid over de gewestelijke belastingen heeft verworven; concreet betekent dat slechts 26% fiscale autonomie tegen 2004.

De vijf resoluties van het Vlaams Parlement versus het Lambermontakkoord

De vijf resoluties van het Vlaams Parlement kunnen als volgt samengevat worden:

1. Het Belgisch federalisme moet tweeledig zijn. De solidariteit tussen Vlaanderen en Wallonië dient behouden te blijven, doch op objectieve en doorzichtige basis.
2. Vlaanderen moet bevoegd worden voor alle gewestbelastingen. Vlaanderen en Wallonië moeten volledig bevoegd worden voor de personenbelasting. Voor Brussel moet een specifieke regeling uitgewerkt worden.
3. Brussel moet een tweetalig hoofdstedelijk (stads)gewest zijn met een specifiek statuut; hoofdstad van Vlaanderen, met een gewaarborgde vertegenwoordiging van beide taalgroepen.
4. Goed bestuur is maar mogelijk bij duidelijke bevoegdheidsafspraken; Vlaanderen moet bevoegd worden voor lokale en provinciale besturen, voor gezondheids- en gezinsbeleid, sociaal beleid, wetenschaps- en technologiebeleid, buitenlandse handel, telecommunicatie, spoor, binnenvaart, statistiek, ontwikkelingssamenwerking, landbouw, tuinbouw en visserij.
5. De federale overheid mag zich niet mengen in de 'deelstaten'.

Wanneer we deze resoluties naast de resultaten van het Lambermontakkoord leggen, komen we tot de volgende vaststelling:

1. Het Belgisch federalisme is drieledig. De solidariteit blijft behouden op basis van niet-objectieve, onduidelijke en weinig doorzichtige mechanismen.
2. Vlaanderen wordt niet bevoegd voor alle gewestbelastingen. Vlaanderen en Wallonië worden niet volledig bevoegd voor de personenbelasting. Voor Brussel komt er geen specifieke regeling.
3. Brussel wordt een volwaardig derde gewest naast Vlaanderen en Wallonië, zonder specifiek statuut. De gewaarborgde vertegenwoordiging van beide taalgroepen wordt uitgehold. Met name de dubbele meerderheid wordt langs Vlaamse kant de facto afgeschaft. Voortaan is er nog slechts een derde van de Nederlandstalige stemmen nodig.
4. Goed bestuur wordt moeilijk zonder duidelijke bevoegdheidsafspraken; Vlaanderen wordt bevoegd voor lokale en provinciale besturen zonder volledige bevoegdheid voor de Vlaamse faciliteitengemeenten. Vlaanderen wordt op basis van scheefgetrokken verdeelsleutels bevoegd voor buitenlandse handel, landbouw, tuinbouw en visserij en blijft gedeeltelijk onderhorig aan het federale niveau. Vlaanderen wordt niet bevoegd voor gezondheids- en gezinsbeleid, sociaal beleid, wetenschaps- en technologiebeleid, telecommunicatie, spoor, binnenvaart, statistiek. Voor ontwikkelingssamenwerking wordt nog gezocht naar een verdeelsleutel.
5. De federale overheid blijft zich mengen in de 'deelstaten'.

Kiezersbedrog

Het spreekt voor zich dat de VLD niet graag aan haar verkiezingsbeloften wordt herinnerd. Maar de vraag dient gesteld te worden waarom Dewael pas nu met zijn verlanglijstje op de proppen komt, namelijk nadat het voor Vlaanderen zo nefaste Lambermontakkoord werd goedgekeurd door hemzelf en zijn partij, de VLD. Een bijzonder interessante oefening bestaat erin de Vlaamse beloften die de VLD en Dewael in het recente verleden, met name in aanloop naar de vorige parlementsverkiezingen van 13 juni 1999 hebben gedaan, te vergelijken met hun verwezenlijkingen. Herinnert u zich het nog? De VLD die zowat alle Vlaamse verzuchtingen overnam en op congressen, studiedagen, toespraken verkondigde hoe Vlaams de VLD wel niet was geworden. Van die verkiezingsbeloften blijft geen spaander heel. Daar moet het Vlaams Manifest redding brengen: het zwaar gehavende blazoen van de VLD dient gecamoufleerd te worden.

De Aha-Erlebnis
(uitspraken van Dewael voorafgaand aan de verkiezingen van 13 juni 1999)

"Willen we Vlaanderen alle kansen geven om in de 21e eeuw verder te bloeien en welvarend te worden, dan moeten we ook de nodige instrumenten in handen krijgen. Vlaanderen moet zelf bevoegd worden voor haar inkomsten en uitgaven. Belangrijke middelen van de gezondheidszorg moeten worden overgedragen naar de gemeenschappen. Vlaanderen moet zijn eigen sociaal-economische politiek kunnen voeren en niet langer afgeremd worden door de PS die teert op de transfers van Noord naar Zuid."

Patrick Dewael, toespraak verkiezingscongres, Antwerpen, 24 april 1999

"Vlaanderen kan beter inzake ons sociaal beleid. Als we hefbomen van de sociale zekerheid in Vlaamse handen krijgen, dan kunnen we misbruiken en wantoestanden uitschakelen en de toekomst van ons sociaal zekerheidsstelsel vrijwaren."

Patrick Dewael, toespraak 'Vlaanderen kan beter' op het VLD-congres 'Fundamenten voor verandering', Gent, 26 april 1998

"De Parti Socialiste zegt nog altijd 'non' tegen elke hervorming of modernisering van ons land. De PS stelt haar veto tegenover elk Vlaams realisme. De PS weigert. Het standpunt van de VLD voor een verdere verzelfstandiging van Vlaanderen moet in deze context gezien worden. Steeds meer mensen in het Noorden van het land komen tot de vaststelling dat de conservatieve houding van de Waalse socialisten Vlaanderen remt in haar ontwikkeling naar meer welvaart. Onze houding heeft niets van doen met een romantisch of nationalistisch volksgevoel, maar wordt bepaald door de nuchtere vaststelling dat het huidige systeem onrechtvaardig is en de Vlaamse ontwikkeling naar meer welvaart hypothekeert. De cijfers bewijzen dat. Vlaanderen betaalt 62% van de belastingen. Vlaanderen betaalt 65% van de sociale zekerheidsbijdragen en ontvangt 57,9% uit de sociale zekerheid. Wallonië betaalt daarentegen 26% en ontvangt 32,7%. Laten we duidelijk zijn, vrienden: we zijn voorstander van solidariteit. Meer nog, voor ons is een samenleving zonder solidariteit onleefbaar en dan spreek ik zowel over solidariteit tussen mensen als tussen gemeenschappen en regio's. Maar juist omdat we het belang van solidariteit erkennen en omdat solidariteit ons dierbaar is, pleiten we voor transparantie en voor fiscale en financiële autonomie. En de huidige ondoorzichtige geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië gaat de grenzen van de Bundestreue te buiten en overstijgt de solidariteit."

Patrick Dewael, toespraak 'Vlaanderen kan beter' op het VLD-congres 'Fundamenten voor verandering', Gent, 26 april 1998

Vlaams weigeringsfront

In Franstalig België werd het manifest van Dewael onmiddellijk onthaald op een afwijzingsfront. Hoe gematigd de eisen van Dewael ook zijn, in Wallonië weerklinkt, zoals steeds, het 'non' in veelvoud. PS-voorzitter Elio Di Rupo stelt het als volgt: "Het is ondenkbaar dat de Franstaligen zich laten beetnemen door de vriendelijke maar paternalistische toon van de Vlaamse minister-president" en pleit voor een institutionele pauze van één of twee decennia. De Waalse minister-president Van Cauwenberghe (PS), spreekt zelfs over een 'ondankbaar Vlaanderen'.

Welk antwoord zal Dewael en de Vlaamse regering hierop geven? Opnieuw Vlaamse toegevingen? Of zal men zich eindelijk realiseren dat het Belgische federale model onwerkbaar is. Dat de Belgische staatshervormingen niet tot doel hadden om stappen vooruit te zetten. Dat de transfers van Vlaanderen naar Wallonië na vijf staatshervormingen groter zijn dan ooit. Vlaanderen moet weigeren om nog langer deel te nemen aan een dergelijk scenario.

Zomaar een kritiek:

Als ik dit lees, dan zou de enige reden voor Vlaamse onafhankelijkheid een veldslagje uit 1302 zijn?

Denkt ge nu echt dat daar ene (normaal begaafde) Vlaming van wakker ligt?

Voor mij is dat "veldslagje" helemaal geen reden voor Vlaamse onafhankelijkheid! Er zijn al genoeg topics besteedt aan de ware redenen me dunkt! Maar men mag de leugens van de BUB toch wel beantwoorden dacht ik he!

"Vlaams onafhankelijkheid, hoe en waarom" en dan die zever over 1302.

Niet als argument bedoeld? :? :?: :roll:

Laat ons de vraag anders stellen: België behouden? Waarom?
Ik ken één goede reden: om de slaafjes te blijven van de Walen. We zijn geldschijtende ja-knikkers. Omdat ik dat graag zou zien veranderen wil ik dat Vlaanderen een volwaardige onafhankelijke staat wordt.

"De honderden miljarden die de jongste decennia van Vlaanderen naar Wallonië zijn gevloeid, zijn blijkbaar slecht besteed. Van een economische inhaalbeweging is geen sprake. Erger, we moeten er elk jaar méér in steken. Op dit ogenblik verdwijnt 10 procent van ieder Vlaams inkomen naar Wallonië. Een beweging die natuurlijk niet kan blijven duren. Temeer daar Vlaanderen zélf dat geld broodnodig heeft om investeringen en hervormingen door te voeren. Zo niet hinken we hier over enkele jaren ook hopeloos achterop. Er is slechts één uitweg, één remedie: Wallonië moet, zij het geleidelijk, leren op eigen economische en sociale benen te staan. Dat is niet denigrerend bedoeld. Dat is geen getreiter of kwaadsprekerij. Het zijn de logica en de rationaliteit zelve. Een maatregel die geschikt is voor Vlaanderen, is in vele gevallen wellicht ondoelmatig voor het economisch, sociaal en cultureel zo verschillende Wallonië. En omgekeerd, natuurlijk. Geef daarom elk landsdeel de instrumenten in handen om zélf een specifiek en aangepast beleid te voeren. We kunnen er beide alleen beter van worden. Wie dat nu niet wil inzien, moet later niet komen klagen dat de boel is gesprongen. De kruik gaat zo lang te water tot ze barst."

Paul Geudens, in Gazet van Antwerpen, [5/3/2003]


"Helaas, na jaren van transfers van Vlaanderen naar Wallonië blijkt de situatie niet te verbeteren. Integendeel. Het finale resultaat is dat de Vlaamse economie via belastingen op arbeid wordt wegbelast om de solidariteit met Wallonië blijvend te kunnen betalen. De tendens is steeds meer belastingen om steeds meer mensen aan een uitkering te helpen. Maar hierdoor dreigt de Vlaamse economie de concurrentie met het buitenland niet meer aan te kunnen. En zonder Vlaamse bedrijven geen belastingen meer en dus ook geen uitkeringen meer. Deze tendens moet zo snel mogelijk gebroken worden. Een eerste stap in die richting is ene regionalisering van het loon- en werkgelegenheidsbeleid."

Eric Donckier, in Het Belang van Limburg, [5/3/2003]


"Vlaanderen telt ongeveer 10 procent meer werklozen dan een jaar geleden en de faillissementen deden in de eerste twee maanden ruim 5.000 banen verloren gaan. (...) (om de structurele werkloosheid aan te pakken) kan een gedifferentieerd regionaal werkgelegenheidsbeleid een bijdrage leveren. Wallonië en Brussel, waar de werkloosheid twee- tot driemaal hoger is dan in Vlaanderen, moeten het meest bijsturen."

Wouter Vervenne, in De Financieel-Economische Tijd, [4/3/2003]


"Hebben we het mis, als de VLD ooit vurig heeft gepleit voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle- Vilvoorde? Indien zij had woord gehouden, dan was nu al die bricolage niet nodig geweest."

Paul Geudens, in Gazet van Antwerpen, [28/2/2003]


"Ik kan kort zijn. Er komt géén regionalisering van de NMBS. Geen. Alle voorzitters van de Franstalige partijen, die van de oppositie incluis, hebben overlegd naar aanleiding van de Vlaamse roep voor nieuwe stappen in de staatshervorming. Resultaat: iedereen was het erover eens dat het non is. Ook over de gezondheidszorg waren we het eens: die blijft federaal."

Laurette Onkelinx (PS), in De Standaard, [17/2/2003]


“Wallonië heeft het hoogste werkloosheidspercentage van de EU, Vlaanderen het laagste. Hoe wil je zo een gemeenschappelijk beleid voeren?”

Mia De Schamphelaere (CD&V-senator), in Het Volk, [6/2/2003]


"Ik ben Québecois en heb begrip voor de strijd van de Vlamingen voor het behoud van hun taal. De Vlaamse taal is sterk in de minderheid zoals de Franse taal dat is in Noord-Amerika. Het is een kwestie van overleven. De Vlaamse 'beschermingswetten' zijn vergelijkbaar met de wetten van Québec inzake de voorrang van het Frans: bvb. het verbod om kinderen van nieuwe immigranten in te schrijven in een Engelstalige school, enz. De argumenten van de Franstalige Belgen die zeggen dat het Vlaams tot niets dient en moeilijk te begrijpen is, zijn identiek aan die van de Engelstalige Canadezen die denken dat het Frans tot niets dient!"

Een stem uit Québec, in La Libre Belgique, [13/1/2003]


De voorbije maanden rolde de VLD geregeld met de Vlaamse spierballen. Geen interview van Karel De Gucht of Patrick Dewael ging voorbij zonder dat een aantal nieuwe stappen in de staatshervorming werd geëist. En steevast werd er dan bij verteld dat men een en ander op tafel ging gooien tijdens de komende federale regeringsonderhandelingen. Midden 2003 dus. Maar de Vlaamse liberalen hebben het geweer van schouder veranderd. Volgens Vlaams minister-president Patrick Dewael zou het onverstandig zijn om de komende regeringsonderhandelingen al onmiddellijk met een forse communautaire agenda aan te vangen. Eerlijk gezegd, Dewael verbaast ons niet. Eind juni, bij de voorstelling van zijn Vlaams Manifest ter gelegenheid van de zevenhonderdste verjaardag van de Guldensporenslag, koesterden we al enige achterdocht. Toen schreven we letterlijk in deze rubriek “dat de inhoud van het werkstuk kon bekoren, maar dat het de vraag was of Dewael zijn wensen ook zou kunnen doordrukken wanneer Vlamingen en Franstaligen in 2003 samen aan tafel zitten voor een nieuwe regering...” Pas dán zou blijken hoe ernstig we Dewaels Vlaamsvoelendheid moeten nemen. Onze vrees is uitgekomen. ‘t Was maar om te lachen. Net zoals het confederalistisch standpunt van de VLD. Waarom is Patrick Dewael van mening veranderd? Waarom heeft hij zijn Vlaamse agenda ingeslikt? Omdat Guy Verhofstadt na de verkiezingen koste wat het wil met paars-groen wil doorgaan? Het zal er zeker mee te maken hebben. (...) Strategisch heel slim bedacht om nú al de lont uit het paars-groene kruitvat te halen. Maar het betekent ook dat de VLD er zich bij heeft neergelegd dat er de komende jaren aan de Belgische constructie niets verandert. Dat de partij zich heeft verzoend met het Franse ‘non’. Want waarom zouden onze Waalse broeders in 2004, op een moment dat alle regeringen zijn gevormd, plots wél willen praten over een verdere staatshervorming? Een even irrealistische gedachte als dat KV Mechelen dit jaar kampioen zou spelen. Neen, dit komt neer op een regelrechte Vlaamse capitulatie.

Paul Geudens, in De Gazet van Antwerpen, [8/1/2003]


"De werkelijke reden waarom de VLD-top voor uitstel van een nieuwe communautaire ronde pleit, heeft weinig te maken met realisme en des te meer met platte partijpolitieke berekening. De VLD wil na de verkiezingen zo snel mogelijk opnieuw regeren, het liefst in dezelfde coalitie. Een harde communautaire opstelling kan dat plan in de war sturen. Niet alleen dreigt de formatie dan zeer lang aan te slepen. Bovendien zou het de huidige Franstalige regeringspartijen wel eens op het idee kunnen brengen met de CD&V te gaan praten, als alternatief voor de VLD. (...) De VLD voelt zich thuis in de Wetstraat 16 en heeft er alles voor over er ook thuis te blijven. Karel de Gucht gaf onlangs in een vraaggesprek toe dat hij onder de plak zit. In Berlare is dat de plak van Mireille, in de Wetstraat 16 die van Louis, Elio et les autres. Met het opbergen van de Vlaamse communautaire eisen geeft de VLD-top openlijk toe dat paars-groen de Franstaligen op hun wenken bedient."

Stefaan Huysentruyt, in De Financieel-Economische Tijd, [8/1/2003]


"Aan de positie van de koning raak ik onder geen beding."

Guy Verhofstadt, in Dag Allemaal, [31/12/2002]

"Het Belgische model werkt perfect."

Guy Verhofstadt, in Dag Allemaal, [31/12/2002]


"...ik geloof niet dat de VLD zal weigeren om in de regering te stappen omdat het woord confederaal niet in de regeringsverklaring staat."

Herman De Croo, in De Morgen, [16/12/2002]


"De stoere Vlaamse taal van de VLD stak de jongste weken schril af tegen de manier waarop de liberale regeringsleiders Guy Verhofstadt en Patrick Dewael drie en een half jaar lang hebben bestuurd. Ze hebben er alles aan gedaan om elk communautair probleem te ontkennen en haalden daarmee succes bij een herboren Belgisch nationalisme."

Roger Van Houtte, in De Gazet van Antwerpen, [13/12/2002]


"Het coöperatieve federalisme dat paars-groen zo graag ingang had doen vinden, is niet meer. Zo het al ooit bestaan heeft. De coöperatie is vervangen door het conflict en het federalisme, althans als het van de VLD afhangt, door het confederalisme. De opkomst van het 'conflicteralisme' is slechts voor een deel het gevolg van pre-electorale koorts, want er is meer. De Vlaamse regeringspartijen zijn het beu geen coherent beleid te kunnen voeren. Federaal botsen ze dagelijks op Franstalige veto's, in Vlaanderen op de grenzen van de eigen beperkte bevoegdheden."

Stefaan Huysentruyt, in De Financieel-Economische Tijd, [10/12/2002]


"Het gaat niet meer binnen de federale regering. De sympathieke jongens en meisjes die een einde gingen maken aan het communautaire gekibbel, jagen elkaar tegenwoordig dagelijks de gordijnen in, en het feit dat de VLD zich dit weekend plots uitsprak voor een confederaal België, heeft de betrekkingen tussen de Vlaamse en Franstalige vleugel van paarsgroen helemaal verzuurd."

Luc Standaert, in Het Belang van Limburg, [10/12/2002]


"Ik heb bovendien vragen bij de manier waarop deze beslissing is genomen. Met ocharm 128 stemmen tegen 122, terwijl de partij 84.000 leden telt. Als er tien man uit de bar was gekomen, krijgen we misschien een andere beslissing."

Herman De Croo over de keuze van de VLD voor het confederalisme, in Het Nieuwsblad, [10/12/2002]


"Op dit ogenblik wil geen enkele Franstalige partij van een nieuw rondje staatshervorming weten. Louis Michel, Elio Di Rupo, Ecolo, allemaal hebben ze gezegd: "non". Er bestaat een stevig francofoon front om elke Vlaamse eis af te blokken. In Wallonië is men voor het status-quo. Het is goed zoals het nu is. De geldstromen van noord naar zuid zijn nog nooit zo groot geweest. Waarom zou men daar iets willen aan veranderen? In Vlaanderen is er, traditiegetrouw, niet zo'n front. Staatshervorming interesseert de groenen helemaal niet. En bij de Vlaamse socialisten zijn de meningen verdeeld. Het zullen dus volgend jaar harde onderhandelingen worden. Pas dan zullen we zien wat de VLD werkelijk meent van wat ze vandaag zegt. Hopelijk herinneren Guy Verhofstadt, Karel De Gucht en Patrick Dewael zich op dat moment hoe zij enkele maanden voordien met de Vlaamse spierballen hebben gerold."

Paul Geudens, in De Gazet van Antwerpen, [9/12/2002]


"Neen, de VLD-top kan na de volgende verkiezingen niet anders dan pleiten voor confederalisme. Maar indien het een geruststelling kan zijn voor Karel De Gucht, Guy Verhofstadt en Patrick Dewael, ze zullen die eis heel snel kunnen laten vallen. Want het is hoegenaamd niet zeker dat na de volgende verkiezingen er gepraat wordt over een nieuwe fase in de staatshervorming. En mocht dat toch het geval zijn, dan zal dat zeker niet over confederalisme zijn. Om dat te weten volstond het de afgelopen week het interview met Louis Michel in deze krant te lezen. Daarin stuurde de MRvoorman de Vlamingen op een beleefde manier wandelen: “Er komt géén nieuwe staatshervorming omdat de Franstaligen deze keer géén geld nodig hebben.” Elio Di Rupo zegde vrijdag hetzelfde in Le Soir en ging zelfs nog een stapje verder door de Vlamingen te beschuldigen van egoïsme. “Maar het zal rap gedaan zijn met de Vlamingen wanneer wij Walen en Brusselaars beslissen om géén Vlaamse producten meer te kopen”, wist Di Rupo nog te melden."

Eric Donckier, in Het Belang van Limburg, [9/12/2002]


"Laten we de taalwet van 1963 afschaffen zodat Vlaamse leraars in het Nederlands les kunnen geven in Wallonië en in Vlaanderen Franstalige leraars les kunnen geven in het Frans."

Elio Di Rupo, in Het Laatste Nieuws, [7/12/2002]


"Weet u, overal ter wereld ben ik republikein, behalve in België. De monarchie is een essentiële bouwsteen voor het federale België en raken aan de rol van de koning is de eerste stap om België onderuit te halen."

Elio Di Rupo, in Het Laatste Nieuws, [7/12/2002]

Als de Franstaligen onze taal, cultuur en grondgebied zouden respecteren mocht van mijn part België gerust blijven bestaan, maar dat kunnen (willen) ze niet. Van bij het ontstaan van België ging het verkeerd.

1) Nederlands leren willen de meeste Walen niet, want dat is hun te min.
2) Ons grondgebied is blijkbaar te verleidelijk om te kunnen weerstaan, Vlaams Brabant en eerder Brussel willen ze voor zichzelf. Ze hebben ook een oogje op onze Vlaamse kust.

De walen geven ons zelf alle redenen om te willen stoppen met België :!:

Het is tijd om wakker te worden! Zolang België blijft bestaan gaat dit door. Het is tijd voor Vlaamse onafhankelijkheid. Vlaamse politici en burgers moeten hun verantwoordelijkheid opnemen voor het te laat is. Geen enkel volk kan een bezetting dulden en dat is wat er gebeurd in sommige steden en gemeenten in Vlaanderen.

Wilt U dat uw kind moet opgroeien in zo een land? :?:

Jongen toch, u hakt er weer gedachteloos op los alsof u zich door het oerwoud een weg baant.

Lees bijvoorbeeld eens een boek als "Volc te voet", een boek dat mooi beschrijft hoe de Guldensporenslag allerlei democratische ontwikkelingen veroorzaakte in o.m. het graafschap... Holland.

Voor het graafschap Vlaanderen zelf raad ik het boek van Delfos aan, nl. "Het avontuur van de Liebaards". Ook het boekje van De Bruyne is wel iets vulgariserender, maar besteedt ook veel aandacht aan de sociale gevolgen van de Guldensporenslag.

Dan zult u hopelijk zelf een mea culpa slaan over uw snel geroepen Engelse krachtterm.

In eerdere berichten van enkele weken geleden heb ik een groot gedeelte van die tekst onder handen genomen. Wie nog weet waar het staat, moet de verwijzing maar even bovenaan plaatsen. In ieder geval, de tekst bulkt uit van allerlei verdraaiingen, halve waarheden en zelfs verzinsels.

Graag gedaan. De heren belgicisten zijn zelfs in hun waangeloof dermate vastgeroest dat ze zich er geen rekening van geven hoe hun eigen teksten krioelen van de geschiedkundige fouten en verdraaiingen. En terwijl men anderen verwijt aan mythologisering te doen, halen ze de oude belgicistische mythologie weer uit de kast.

U bent dus monarchist?

In goede doen, grapjas "Tacitus"? Of is dat een ernstige vraag?

Ik wil maar zeggen: u geeft toe dat in een monarchale staatsvorm democratie voorkomt?

Merkwaardige redenering. In de tijd waarin de Guldensporenslag zich afspeelt had de Franse koning geen enkele feitelijke macht meer in Vlaanderen. Slechts de jure bleef hij aan de top staan van de feodale piramide, maar voor de rest had hij niets in de pap te brokkelen. Voor de rest was er een tweedelig in het Vlaamse graafschap gekomen: er waren enerzijds de steden die eigenlijk in de praktijk uitgegroeid waren tot onafhankelijke stadsstaten waar de koninklijke noch grafelijke macht nog invloed hadden en anderzijds was er de rest van Vlaanderen waar de graaf een absolute macht over voerde.

De democratisering gebeurde juist in de steden die in de praktijk niet veel last meer hadden van grafelijk of koninklijk gezag. Slechts voor een aantal zaken bestond er nog een feodale band tussen hem, nl. belastingen betalen.

Trouwens, "democratisering" betekent nog geen democratie zoals wij dat voorstaan. Democratisering is slechts een weg naar democratie.

Wat u doet is geschiedenis steeds weer ideologisch interpreteren en manipuleren om daaruit allerlei anachronistische conclusies te trekken. Een foute boel dus.

Dit 'Limburg' ligt in het huidige Duitsland, en heeft niets te maken met de provincie Limburg, die deel uitmaakte van de provincie Luik.

Een nederlaag zou daareenboven géén enkel gevolg gehad hebben, ook niet voor het Vlaamsche graafschap, temeer daar hun troepen later verpletterende nederlagen leden en zij de vernederende vrede van Athis-sur-orge tekenen moesten, zodat Vlaenderen terug deel uitmaakte van het Franse rijk.