"huur" vragen aan partner
 

Een korte situatieschets:

Ik heb al een tijdje een eigen woning, hypotheekvrij. Mijn partner huurt.
Nu we willen gaan samenwonen (feitelijk), trekt ze logischerwijze bij mij in. Het lijkt me billijk dat zij aan mij een bijdrage betaalt voor het gebruik van mijn woning. De markthuurwaarde van de woning bedraagt ongeveer 1000 euro. Ik zou willen voorstellen dat zij mij maandelijks 300 euro betaalt onder de vorm van een hogere bijdrage aan het huishoudbudget (voedsel, nutsvoorzieningen, ...). Om problemen bij een eventuele breuk te vermijden, blijf ik alle kosten eigen aan de woning (onderhoud, renovatie, belasting) rechtstreeks op mij nemen.

Ik heb al eens gepolst bij anderen, maar 10 personen leveren mij 11 meningen op. De ene vindt me Ebenezer Scrooge omdat dat ik "huur" vraag aan mijn partner, de andere vindt mij een goedzak.

Wat vinden jullie billijk?

Ik kan er zelf niet over oordelen daar ik niet in het 'bezit' ben van een vriendin. :|

Op volgende site zijn de reacties best gieren over een ongeveer gelijkaardige situatie zoals u die gepost het.

Wat met de bijdrage van de inwonende partner?

Een reactie op de site leerde: Mogelijks is uw vriendin socialist. Een ander (= jij) betaalt. Het advies is om ze zo snel mogelijk te dumpen. :rofl:

Als ze nog geen 300 euro meer huishoudgeld wil betalen, terwijl in ruil haar huur totaal wegvalt, smijt ze dan buiten want dan is het for the monny.

Als je samen had gehuurd of als zij mede - eigenaar was van je huis, zou ik inderdaad voorstander zijn van deling van de huur of hypotheek.

Aangezien je huis afbetaald is en volledig jouw eigendom is, vind ik niet dat je huur kan vragen aan je vriendin of evt verloofde. Het is geen AirB&B ofzo, op basis van de relatie die jullie hebben. Als het een wildvreemde was die logement nodig had, was het anders.

Ik woonde in mijn periode in het buitenland ook in het afbetaalde appartement van mijn vriendin en moest nooit een cent bijdrage leveren voor huur, enkel voor mijn eigen eten en wat vaste kosten.

Ik ben van principe dat je inderdaad billijk moet proberen te zijn maar dat geldgewin vanuit je partner not done is. Billijk zou ik dan vinden dat zij betaalt voor haar eigen vaste onkosten (voeding + water en elektriciteit etc)

Een andere mogelijkheid is dat jij (vroeg of laat) je huis verkoopt, en dat jullie samen iets kopen waar zij mede - eigenaar van is. Laat dan duidelijk op papier zetten dat het 50/50 is en laat haar haar eigen deel van de hypotheek maar financieren op 20 jaar ofzo

Ik denk dat je het behoorlijk nuchter aanpakt en in de goede richting zit.
Een puur marktgericht oordeel over deze situatie is per definitie onzinnig omdat je nu eenmaal praat over samenwonen, samenleven in gezinsverband en niet praat over co housing, room sharing enz. Daar is het een zuiver economisch gegeven, hier komt meer bij te kijken.

Mijn dochter zit in exact dezelfde situatie als jij nu beschrijft behalve dat ze nog niet vrij van hypotheek is. Ook zij heeft afgesproken dat haar partner die bij haar inwoont gewoon een hoger "huishoudbudget" per maand aanlevert, in haar geval toevallig ook 300 euro. Tot tevredenheid van alle twee blijkbaar want er zijn nog nooit woorden over gevallen.

Zeus heeft zelf geen 300 euro kosten aan haar verblijf. Ik vind het eigenlijk een gemakkelijke kwestie puur op basis van het feit dat hij volledig de eigenaar is.

Je deelt de kosten die je effectief hebt door haar verblijf (er gaat meer op aan water - elektriciteit - eten) en al de rest is geldgewin dat je vanuit een oprechte gastvrijheid zou moeten laten vallen.

De gedachte dat het dan voor het geld zou zijn vind ik eigenlijk getuigen van weinig vertrouwen in je partner

Je moet ook niet al te naïef zijn in het leven hé. Als het niet blijft duren, is zij in uw scenario wel de lachende winnaar.
En 300 euro? Kom nu, als ze moet blijven huren is ze in Leuven het drievoud kwijt. :roll:

Het is iets dat jullie onderling moeten overeenkomen, maar omdat je't toch vraagt. Een huis heeft altijd onkosten. Die betaal je nu alleen, als je partner zou komen inwonen zijn die kosten nog maar de helft voor jou. Maar dat wil je niet want : En dus lijkt die "huur" een verholen manier om te delen in de onkosten maar zodanig dat je haar elk moment op de keien kan gooien, alsof ze er nooit geweest is. Misschien heb je het wat ongelukkig uitgedrukt, maar zo komt het toch over. Als je echt zo onzeker bent over haar motieven is het misschien toch niet zo'n goed idee om al te gaan samenwonen.

Het klinkt misschien cru maar als ze die 300 euro niet wil betalen , terwijl ze daarmee in Leuven nog altijd zeker 400 euro huur uitspaart (en dan heb je nog maar een krot), stuur ze dan naar Mars.
Want dan lijkt het niet alleen op profitariaat maar dan is het dat ook.
De liefde moet wel van twee kanten komen hé. :roll:

Zoals gezegd, ze moeten het onderling overeenkomen. Hier gaat hij de enige echte & goede oplossing niet vinden. Elk bekijkt het vanuit zijn eigen persoonlijke historie en ervaring

Akkoord maar ik zou me toch zorgen maken als ze die luttele som niet zou willen bijdragen.

We zijn akkoord dat ze moet bijdragen, maar de manier waarop en de motivatie waarom het als huur moet en niet als deelname in de onkosten, beoordelen we verschillend.

Tja je kan ook zeggen akkoord maar we gaan elke week eens op restaurant en gij betaalt.

Dan zou ik toch met een gevoel achter blijven dat voor niets de zon opgaat.

ten eerste heb ik wel kosten door haar verblijf (gebruiksslijtage),
ten tweede zal ik in de nabije toekomst investeringen dragen die haar financieel ook ten goede komen (nieuwe ramen met hoogrendementsglas, pomp voor regenwaterrecuperatie, etc.)
en ten derde heb ik niet langer het exclusieve genot en zal ik rekening moeten houden met haar voorkeuren (lees: ik schilder mijn woonkamer niet meer in de kleur die ik wil)

ja, zo te zien is het echt grote liefde.

Tegenwoordig vraagt men voor alles huur.

Zo vragen onze Noorderburen zelfs huur voor een enkelband bij elektronisch huisarrest. :rofl:

Strak plan zeg maar. :-D

Tja Zipper zou jij het doen "zum wohl"?
Je moet er niet van uit gaan dat het niet blijft duren maar je moet er altijd wel rekening mee houden me dunkt.

dan loopt het meestal (vroeg of laat) ook daadwerkelijk slecht af.

Hier kan ik mij ook in vinden.
Het is geen vreemde die je in je huis haalt, je gaat er mee samenwonen.
Of zij er nu is of niet, dat maakt hem geen euro verschil uit wat het huis zelf betreft.

Tja als ze die luttele som van 300 euro niet wil betalen , wat uiteindelijk niets is in vergelijking met haar huidige kosten , dan kan je volgens mij ook ernstige vragen stellen ontrent haar motieven.
De minst pijnlijke oplossing is volgens mij de mijne van hierboven : een keer of 2 iets gaan eten op restaurant op haar kosten, dan komt dat allemaal wat anders over, langs beide kanten.

Dat kan allemaal goed zijn maar ge gaat u dan toch serieus bekocht voelen als ze het binnen een maand op 6 aftrapt en hetzelfde bij de volgende lapt. :lol:

Geliefden die elkaar "facturen" beginnen voorleggen (want als ze een beetje clever is, rekent ze hem bijvoorbeeld aan voor elke maaltijd die ze hem voorzet), is imo geen goede basis voor een langdurige liefdesrelatie. Tenzij het alleen voor de seks zou zijn, natuurlijk.

En wat gebruiksslijtage in Zeus zijn bed met die volgende :-o

Ik ken geen enkele samenwonende die een dergelijke verbintenis niet heeft. De meesten zijn dan ook in een eerder verleden een paar keer op dit gebied "geschoren" geweest.
De meeste koppelds die ik ken in een dergelijke situatie maken er dan ook geen enkel probleem van.

Als zij dat zelf niet voorstelt, uit eigen beweging, dan is er toch iets mis.

Vraag jezelf dan af of haar seksuele diensten 300 euro extra (extra) waard zijn. Zo ja: zwijg, zo neen, zwijg ook. Gij zijt de vent en gij plooit.

Toen ik bij mijn vriendin introk (nu vrouw) had ze een eigen appartement.

Ik betaalde gas, water, electriciteit, telenet & verzekeringen en uiteraard mijn deel in voedsel, kuisproducten. Ik betaalde letterlijk gewoon de facturen (ik stortte dus geen "huur").

Aangezien ik een pak meer als haar verdiende begon ik ook al snel de vakanties en dergelijke te betalen. Terecht, moest ik huren was ik minimaal 600 a 700 euro kwijt. Nu kon ik heel veel geld sparen maandelijks.

Wat uiteindelijk in ons gezamelijk huis is gestoken.

Heel geestig. :?
Dat ze bijdraagt aan rekeningen, alleen officieus he, tot daar aan toe... Maar nu moet ze met u slapen wanneer dat gij het wil en er nogeens voor betalen ook. Ik zou als vrouw bij zoiets prompt op m'n eentje gaan wonen en leefloon aan de overheid vragen.

Is de normaalste zaak van je leven. Als je met iemand gaat samenwonen en je wilt niet delen in de gezamelijke kosten, moet je het niet doen. Want dan ben je er niet klaar voor.

Relaties lopen nu eenmaal statistisch gezien meestal slecht af. Ik stel mij geen vragen bij haar huidige motivatie, maar ik ben ook niet naïef.

Ik ben een twintiger. Als starter zonder iemand ten laste of zonder hypotheekaftrek (luxeprobleem, I know) blijft er na aftrek van alle kosten geen fortuin over. Al mijn spaargeld zit in die woning en ik zou ook graag zo snel mogelijk mijn noodbuffer wat versterken (een woning is nu eenmaal niet zo liquide). Een bijdrage van harentwege zou daarvoor dienen.

Ten slotte bied ik haar toch de kans om elke maand een groot percentage van haar inkomen opzij te kunnen zetten.

Geen huur vragen op voorwaarde dat ze stopt met werken en huisvrouw wordt.

:? Ik volg even niet.

Ik kook en kuis graag zelf.
De was en de strijk doet de huishoudster van mijn ouders.

Bovendien heb ik liever een vrouw die wat meer afwezig is door haar werk maar weet hoe de wereld draait, dan een serreplantje wiens wereld is beperkt tot de supermarkt, de schoolpoort en het shoppingcenter.

De regeling die je voorstelt is een gigantische win-win.

Niet over twijfelen. Je hebt meer kosten aan electriciteit, gas, water, enz...omdat er een persoon bij je inwoont. Dus die persoon mag daar ook in tussenkomen.

Maar dat is veel, veel minder dan zelf iets huren.

Sorry, ik zie te weinig "Wij-gevoel" in je verhaal. Bon, gij zijt twintiger en ik prille vijftiger. Zal misschien dat wel zijn.

en gaat die dat blijven doen, als je gaat samenwonen ??

:lol:

Mijn advies geeft u nochtans het meeste kans op een stabiele, langdurige relatie.
Maar goed, ge zijt nog jong en naïef.
Kom er zelf maar achter dan.

Ah, ge zijt serieus.
300€ per maand is in uw situatie zeker een redelijk bedrag.

Veel succes met het samenwonen & hopelijk komen er snel kindjes van. :-)

2
Het is niet meer dan juist dat alle bewoners van een huis/appartement een bijdrage geven.
Die vriendin eet en drinkt ook, wast zich, trekt de WC door, steekt het licht aan, zet de verwarming aan en spaart huishuur uit. Dat mag niet op kosten van iemand anders zijn, hoe groot de liefde ook is.
Toen mijn kinderen de school verlieten en werk vonden, moesten ze ook een deel van hun inkomen afgeven aan mij. Waarom zou een vriendin meer mogen dan een kind?

gij wilt dus enkel iemand om uwe was en plas te doen, uw eten maakt, en waar je s'avonds uw vroegtijdige zaadlozing kwijt kan ???