Lange tenen
 

Ik heb het gevoel dat mensen zich de laatste tijd, jaren, zich steeds vlugger op hun tenen getrapt voelen.
Het minste incident laait op tot een luidruchtige discussie.
Scheldpartijen, waar ook.
Zich excuseren wordt minder aan de orde.
Ik merk dat nu, praktisch dagelijks, in de winkel, op straat, op café....

Klopt. Je mag niets zeggen of iets antwoorden, of je krijgt het verwijt van lange tenen te hebben ...

Klopt. In het begin van de crisis waren hier romantici die geloofden dat we een pak vriendelijker en minzamer zouden worden tegenover elkander. Niks is minder waar.
Ik heb ook de indruk dat de maatschappij er een pak killer op is geworden. Mensen zijn inderdaad veel korter van stof wat niet verwonderlijk is. Mensen zijn het beu. Ik begrijp dat want niemand is in zijn gewone doen of kan eigenlijk doen wat hij zou willen doen.

De geachte draadopstarter ziet het wel wat ruimer in de tijd, dan "in het begin van de crisis" tot nu.

Fred zijn ganse leven wordt beheerst en bepaald door corona ;-)

Het asociale gedrag van sommigen werkt op de zenuwen van mensen.

Ik weet het niet. Zover ik me kan herinneren zijn er altijd klootzakjes geweest. Of het nu 40 jaar geleden was of nu, ze zijn er altijd geweest. Ik merk eigenlijk dat naarmate ik ouder word ik ook respectvoller wordt behandeld. Behalve in het verkeer dan waar ze je niet goed kunnen zien als je in je wagen zit.

Vroeger was dat: "Ene met een nummerplaat van 5 tekens" of "Het is er ene met een klak op."

Als zelfs een aflevering van FC De Kampioenen gecanceld wordt...

Je moet dat positief bekijken. Hoe wilder iets om zich heen schopt hoe sneller de val komt. Het poco-isme is in zijn dolle, rabiate staat aan het raken.

Inderdaad.
En dan is het nog opletten of je wordt er bij betrokken.
In de publieke sfeer. Ik word lastig als ik soms zie hoe ouders, of een ouder, omgaat met een kind, niet dat ik een voorbeeld ben.
Ik word lastig als ik zie hoe in een winkel, café, restaurant sommige mensen kunnen vitten en doordrammen over een futiliteit.
Soms heb ik het gevoel dat er mensen zijn die denken dat ze op een eilandje wonen, zonder besef of mededogen met de omgeving.
En ik stel vast dat er ook meer en meer mensen zijn die doen alsof ze niets hebben gezien.
Burgerzin ? Tararé. Het egocentrisch, egoïstisch gedoe begint op mijn zenuwen te werken.

De mens is mondiger geworden, zoveel is duidelijk. Vroeger kreeg de kleine thuis een opmerking van zijn ouders, als de cijfers op school slecht waren, nu stappen die ouders naar de rechter als de cijfers van zoon- of dochterlief hen niet bevallen.

Die gecancelde aflevering van thuis, hoort elders thuis.

Fred. Je merkt het overal, dus ook op dit forum.
Er wordt zwart wit gereageerd.
Mij gaat het vooral om de publieke ruimte.
Probeer maar eens iemand aan te spreken omtrent geldende regels.

De mens is mondiger geworden omdat de communicatiemiddelen er zijn.
En iedereen, van puber tot ouder en grootouder is er beducht voor. Op z'n hoede dus.

Een beetje zoals het islam-terrorisme :-)

Wij worden agressiever omdat de densiteit van mensen toeneemt. De oplossing is altijd dezelfde :lol:

Mensen met lange tenen moeten verplicht worden overal met een winkelkar rond te lopen.

Of schoenen met stalen neuzen aan doen.

Yep,de relatie met mijn buurman is totaal verzuurd door zijn asociaal gedrag.Nu heeft hij een zwembad opgesteld met een pomp die blijkbaar elke dag van 7 tot 16 uur moet draaien.Die pomp moet blijkbaar tegen de afsluiting staan op een 4-tal meter van ons terras(lekker ver weg van zijn terras),en mag 65 decibel produceren (geluid van een gesprek).Nu is hij woedend omdat van zodra ik buiten ga zitten en zijn pomp hoor hij mag(moet?) genieten van 65 decibel hardcore-punk,death-metal en skinheadmuziek.

De mens is mondiger geworden, dat klopt.
Maar veel mensen kunnen daar niet mee om.

De evolutie van het mondiger worden, is naar mijn vrees iets te snel gegaan.
En de immigranten kunnen er zeer vaak helemaal niet mee om.

De mens is mondiger geworden.

Vb. je mag een flik filmen. Zelfs van dichtbij. (niet op het internet zetten en zo, dat is wat anders). Maar hoeft het? En is het galant of beleefd?

Deze flik loste het naar mijn aanvoelen goed op. Eerst wat geduld, zelfs wat licht terug schijnen, en dan ...
https://www.dumpert.nl/item/7952369_d79aa76c

Dat is zo.. gevolg van individualisering van de samenleving?
Stress en psychische problemen? Armoede en eenzaamheid?

Armoede of eenzaamheid oorzaak van 'lange tenen'? Hoe kom je daar bij?

Ik zie het veel simpeler: vroeger, als je onbeleefd of bruut was, dan kreeg je gegarandeerd wel gedonder achteraf. Nu niet meer.
De keerzijde van de medaille is misschien wel dat de bewindvoerders ook alleen maar hun goesting doen. Als je blijft horen van belastingsontduikers enz. dan ga je wel als individu boos worden. Als je blijft zien dat er honderden immigranten per dag binnenstromen - en sommige daarvan een kinderbijslagcadeautje krijgen van 'bijna een huis' ....

Ja. En medicatie. antidepressiva. Of verkeerd gebruik van antidepressiva. Samen met alcohol bv.

Een kerktorenmentaliteit hebben heeft geen zin (meer).
Ja, ik ken de tijd dat je vooral moest luisteren naar gevestigde waarden. Pa en ma hadden gelijk. De pastoor ook. De meester ook.

De laatste decennia hebben aangetoond dat al die gevestigde waarden toch niet altijd zo koosjer waren. Alles wat met vertouwensrelatie te maken heeft werd (wordt) in vraag gesteld.
Kinderen, ondertussen jongeren, worden verondersteld weerbaarder zelfstandiger te zijn.

Je kan niet meer verwachten dat een jongere luistert naar een ouder(e) zoals wij dat vroeger moesten doen.

Vreemdelingen hebben daar weinig mee te maken.

Klopt helemaal.

Volgens mij heeft de sociale media daar flink wat in de pap te brokken gehad.

Vroeger ergerde je al eens aan iets (een onvriendelijke winkelbediende, een trage linksrijder, iemand die een blikje in de kant gooit,...) maar veel verder dan dat verhaal eens vertellen aan een gezinlid of een kennis ging dat nooit.
En dan ging die dat ofwel beamen ofwel de zaak wat milderen door "ach, erger je daar toch niet zo aan, het helpt toch niet".

Maar dat is tegenwoordig sterk veranderd. Krijgt nu iemand te maken met een onvriendelijke winkelbediende staat dat vijf minuten later op zijn facebook-pagina. Waar iedereen die zich daar ook al eens aan ergert dat gaat 'liken' of er op gaat reageren.

En zo krijgen mensen steeds;
a) de indruk dat werkelijk iedereen zich aan zo'n dingen ergert
b) de indruk dat zijn ergernissen op sociale media door werkelijk iedereen serieus genomen worden
c) het gevoel van massale steun zodat het ergeren steeds vaker en vlugger zal gebeuren.

Ik weet niet waarom maar mensen voelen zich blijkbaar ook graag verongelijkt. "Kijk eens wat mij overkomen is!" En als de gehele sociale-media-bende daar dan vrolijk aan meedoet gaan die mensen steeds sneller roepen over "wat hen nu weer overkomen is!"

Ik zou ze geen eten willen geven, degenen die op sociale media liggen te kankeren op profiterende asielzoekers terwijl ze zelf doppen en in't zwart werken, degenen die zich druk maken in dierenmishandeling maar hun hond achter in de tuin in een vervallen hok hebben zitten, degenen die mekkeren op mensen die geen mondmasker op hebben maar zelf geen haar beter zijn,...

Eigen aan deze tijden denk ik.
Ik snap niet wat mensen zo aangenaam vinden aan je ergens druk over maken.

De sociale media vind ik geen slechte uitvinding. Het biedt een resem positieve mogelijkheden waar verstandig mee kan worden omgegaan.
De tijd van de wereldradio met korte golf, en de telefooncel op iedere hoek van de straat, een brief schrijven naar je lief, is voorbij.
Ja, er zijn scheldpartijen op de sociale media. Een mens in z'n cocoon beschermde wereld voelt zich onkwetsbaar.
Maar of dit een impact heeft op het gedrag in de publieke ruimte, daar ben ik niet zo zeker van.

Ik ben daar vrijwel zeker van. Ik merk dat men meer en meer zoekt naar gelijkgestemde zielen op het internet en dat men niet zo goed meer weet wat aan te vangen met dissonante meningen in real life (sic). Als ik bv mij kritisch uitlaat over Trump dan gebeurt het vaak dat de andere persoon mij direct laat weten een Trump-supporter te zijn. Een soort van waarschuwingssignaal zeg maar.

Men gaat geen uitwisseling van gedachten meer aan maar graaft zich onmiddellijk in de loopgrachten.

Zonder te veralgemenen. Sociale media worden ook gebruikt als uitlaatklep naar de buitenwereld toe. Dit geldt ook voor bepaalde fora. Voor velen is dat de enige mogelijkheid om een mening te formuleren zonder risico een pak slaag te krijgen. De grootste nerd kan ermee overweg.

Ik doelde vooral op de omgang in real life. Er bestaan elementaire spelregels. De randjes van het elementair fatsoen worden afgelopen.

Als liberaal ben ik de laatste om te zeggen dat iemand geen mening mag hebben. En ik ben de eerste om met alle uitersten te praten, met of zonder pint. Ik stel wel vast dat je tegenwoordig best twee keer nadenkt vooraleer je een opmerking maakt, en ik heb het gevoel dat mensen schrik hebben om een simpele confrontatie aan te gaan.

In die zin ben ik content dat er sociale media bestaan, al was het maar als uitlaatklep voor de gefrustreerden maar dan wel zonder kloppen en slaan.

Neen. Ik ben niet overtuigt dat de sociale media een directe impact hebben op het opvallend egotripperig, individualistisch, egocentrisch gedrag.

Maar ik denk te snappen wat je bedoelt. De virtuele wereld is niet real life.

Ik heb dat ook al in reportages gezien, maar jij die in Amerika woont lijkt het dus te bevestigen: is de verdeling Democrats - Republicans (in dit geval Trump versus de anderen) werkelijk zo groot? Je zal maar als grote Biden-aanhanger op bezoek komen bij de ouders van je nieuwe lief, die keiharde Trump-fans blijken te zijn:?

Ik probeer eer te zeggen dat men het kind met het badwater heeft weggegooid.
Veel mensen kunnen niet om met de nieuwe vrijheden, en beginnen dan maar met afgrijselijk asociaal gedrag.

Weet ook dat veel mensen het vertrouwen in de toekomst kwijt zijn.

Nieuwe vrijheden ? Als tiener mocht ik meer dan de huidige tiener, ook al was het niet altijd koosjer. De mantel der liefde speelde een belangrijke rol. Een politieagent speelde nog een bemiddelende rol. Nu is politieke correctheid de norm.

Je krijgt belangstelling.

Er zijn veel minder vrijheden dan vroeger he. Veel meer is gereglementeerd, sociaal of wettelijk.

Ach, in feite filter ik hier mijn ervaringen. Moest ik echt alles beschrijven wat ik al gezien heb men zou mij wsl niet geloven. Je moet het ook hebben gezien om het te geloven.

Uw aanvulling klopt...steeds meer mensen zijn gefrustreerd, omdat ze het gevoel hebben " niet mee te kunnen". Op facebook staren ze naar foto's uit restaurants, vakanties, die ten onrechte de indruk geven dat het leven van anderen één groot feest is. Zelf hebben ze die middelen niet. Dat geeft een gevoel van falen en tekort komen.

Steeds meer mensen hebben moeite om de eindjes aan mekaar te knopen. Geldzorgen en andere bijkomende problemen wegen op relaties, gezinnen en functioneren van mensen.
De digitalisering speelt ook een rol, wil je een eenvoudige afspraak bij je gemeente? Dan moet je een registratie hebben en via een website aanmelden, wie op dat moment geen internet heeft of dat gewoon niet goed kan, staat alleen.

Mensen voelen zich vaker dan vroeger geisoleerd, gefrustreerd en bij het minste volgt een ontploffing. Toenemende verkeersagressie, problematisch drug en alcoholgebruik, huiselijk geweld, a sociaal gedrag...zijn daar gevolgen van.

En covid werkt dan nog eens als een catalysator.

Ik zeg ook nergens dat het een slechte uitvinding is. Maar net zoals bij de auto (wat volgens mij ook een goede uitvinding was) moeten we ook niet blind zijn voor de door diezelfde auto veroorzaakte verkeersdoden.

Toch raar dat in die tijden niet iedereen zo snel op zijn tenen getrapt was eh?

Net wat ik bedoel. Men voelt zich ongenaakbaar, men krijgt positieve reacties op het gescheld, men krijgt er instemmend geknik. Allemaal dingen die je vroeger niet zo massaal kreeg als je in een telefooncel stond.

Zeker ben ik daar natuurlijk ook niet van maar volgens mij heeft het gezeik op FB, Twitter en consoorten wel degelijk een impact op het gedrag in de publieke ruimte. En dan bedoel ik geen positieve impact.

Armoede en frustratie onderschat ik niet. Dan stel ik mij wel de vraag of dit nu meer voorkomt dan vroeger.

Met dat gevoel van geïsoleerd zijn zitten we misschien dichter bij het antwoord.
Mijn vaststelling is dat de leefwereld van heel wat mensen zich grotendeels beperkt tot een virtuele wereld. Een half etmaal spenderen op sociale media is niet meer normaal. Echt sociaal contact, gewoonweg praten, is er (meestal) niet.
Als je piepjonge (en minder jonge) koppels ziet op restaurant met elk een smartphone in de hand, elk in hun eigen virtuele leefwereld, dan zegt dit genoeg. Praat er niet tegen want dan voelen ze zich gestoord in hun bezigheden.
Het is de gewone intermenselijke communicatie die ontbreekt.

En dan hebben we het nog niet over het gamen.

En neen, ik ben niet ouderwets.