Wat denken de forumgangers over het houden van huisdieren?
Over het verwaarlozen ervan?
Over het gesjacher door kwekers.
Over het snobistische stamboomgedoe i.v.m. sommige beestensoorten.
Over de oorbaarheid van het gevangenhouden van dieren voor eigen 'plezier'
Over de redenen die schuilgaan achter het bevoogden van dieren.

NB laat het ons enkel hebben over de niet-'nuttige' dieren: nl. enkel degene die niet voor consumptie geschikt zijn.

Mijn mening post ik direct hieronder.
Ik schreef ze in eerste instantie voor een telenet-forum, maar hetere hangijzers deden de topic snel zinken.

Vergeten inloggen toen in de topic startte, maar geen nood, ik onderteken in het beloofde antwoord. :wink:

Wat mij verwondert inzake elk huisdierendebat, is dat er nooit eens gepeild wordt naar de reden waarom velen persé het 'voogdijschap' over een dier wensen te voeren.
Waarom wordt er een kapitaal gespendeerd aan voedsel en verzorging van een aantal willekeurig gekozen soorten mede-aardbewoners, terwijl (zelfs in ons land) verschillende exemplaren van onze eigen (mensen)soort op apegapen ligt.
Waarschijnlijk stamp ik velen tegen de schenen, wanneer ik stel, dat het houden van huisdieren vaak gebeurt om eigen gemis, frustraties en neurosen te compenseren, en te proberen remediëren. Ter illustratie enkele schetsen:

Wie kent er niet de eenzame wat gestoorde oudere dame, met een hopeloze drift tot het soigneren van een onmatig grote kattenbende? Wat ontbreekt die mensen? Worden in dergelijk geval beesten niet gebruikt om eenzaamheid, contactarmoede, sociale stoornissen of in sommige gevallen zelfs onvervulde kinderwensen te compenseren?

Wie begrijpt waarom mensen die onderaan de sociaal-economische ladder figureren, vaak de behoefte voelen om hun schamele inkomsten meer dan te decimeren ten koste van een vlees-, geld- en plaatsverslindende kolos van een hond? Moet dit dier dienen om 't baasje de gelegenheid te geven ook eens de autoriteit uit te oefenen, die hij in de mensenwereld totaal ontbeert?

Waarom geven mensen de 25° warmte en constante verlichting aan hun dure siervissen, terwijl ze voor zichzelf de woonkamer nauwelijks op een leefbare temperatuur kunnen houden? Moet hier de illusie, van op één of andere manier royaal te kunnen leven ondanks beperkte middelen, voor de buitenwereld in stand worden gehouden?

Zijn de flatbewoners die een beest (buiten het dagelijkse 'straatje om') van zijn vrijheid beroven, dan echt zo een grote dierenliefhebbers? Of zijn de behoeften van het dier hier ondergeschikt aan het willen toegeven aan de eigen of des kinderens grillen?

Wie zal het zeggen?
In mijn opinie is nagenoeg elke vorm van huisdieren houden (niet die ter consumptie of ter bewaking van eigendom, wat op zich ook een vorm van moderne slavernij is en een vorm besparen op loons- en personeelskosten) verwerpelijk, en een ver doorgedreven vorm van emotionele armoede, en egocentrisme. Laat aan de gijzeling van die arme creaturen die de huisdieren zijn, eindelijk een einde komen.

Groeten van Superstaaf®

jaaaa
eindelijk!
kijk, hiervoor wil ik nog es inloggen zie (en zels mijn password zoeken)
Ik probeer andere mensen al zolang op het onnozele van dierenbezit te wijzen, maar zelfd dierenliefde blijkt blind te zijn. Het meest rotte is dat ze, eens aangevallen, zich dekken met het argument dat "dat het beste voor het dier is", want "dat zou niet kunnen overleven in de vrije natuur". Of hoe ze de ontwrichting, door henzelf veroorzaakt, nog es gaan misbruiken om toch maar te kunnen blijven voldoen aan hun eigen nood aan affectie.
huisdieren houden is een absurde bezigheid, dat benadrukt hoe zielig de mens als soort eigenlijk is.

Eens huisdieren 'ingeburgerd' zijn, is het natuurlijk het minste van twee kwalen om ze dan maar goed te verzorgen, maar voor het overige is het een gebruik dat rustig mag uitdoven, zodat kwekers geen grond meer hebben om nieuwe creaturen te doen verwekken, die enkel een toekomst wacht als substituut voor gemis en gevangene in een (soms vergulde) kooi.

Alles, maar dan ook ALLES wat iemand doet wordt gedaan in de overtuiging dat hij/zij er beter van wordt. Wie een (huis)dier in huis haalt doet dat omdat hij/zij denkt er beter van te worden en heel vaak om de redenen die Superstaaf opgeeft. Nu worden die dieren daar niet per definitie slechter van. Het is vaak andersom.
Ik zie ook niet veel bezwaren tegen het feit dat het vrouwtje uit het voorbeeld van SS een aantal katten in huis haalt ter compensatie van haar kinderloosheid en die katten dan goed verzorgt. Anders zou ze een aantal kinderen gehad hebben, evengoed in huis gehaald om er zelf beter van te worden net zoals met de katten. En die kinderen hebben daar ook niet om gevraagd of ook niet mogen kiezen, evenmin als de katten.
En, in de marge, ik heb persoonlijk liever een buurvrouw met een stuk of vijf katten dan met het zelfde aantal kinderen. Uitzonderingen daar gelaten.(zowel bij de kinderen als bij de katten)

Ik sluit me aan bij de mening dat men dikwijls een huisdier aanschaft om het gemis van iets anders te compenseren.

Een tijdje geleden las ik op een bumper-sticker "a dog is for life, not just for Christmas!"Een mooie slogan, dat wel. Maar als we bedenken hoeveel dieren er nog worden mishandeld, achtergelaten omdat baasje op vakantie gaat, etc... :evil: :x

Als je besluit om een dier in huis te halen, neem dan toch de verantwoordelijkheid om het te verzorgen zoals het hoort. Mensen nemen soms een schattige pup van een Deense Dog in huis, maar ze bedenken niet dat dat een volwassen miniatuur-kalf wordt dat ze onmogelijk in hun appartementje kunnen houden.

Gelukkig zijn de meeste mensen nog gewoon goed voor hun huisdieren.
Ik ken een dame die momenteel zeven katten heeft, die beesten hebben daar een super-leven! :)

idd , een hond is om te leven ! en nie om op gesloten te worden van s'morgens vroeg tot s'avonds laat . ik heb vrienden die een hond gekocht hebben die verwaarloost is die was opgesloten in een badkamer van s'morgens vroeg tot s'avonds laat en als die hond zen behoefte gedaan had kreeg die mot erg ze zouden die beter ook eens opsluiten tot s'avonds laat hij zal dan ook eens voelen hoe het daar is in zo'n klein kamertje en die koopt dan altijd op nieuw hondjes en hij heeft al eens een hondje dood gemot is da geen schande ? djeezes mja enfin da hondje is nu gelukkig :)

Naar aloude Koreaanse traditie, zou ik het wel fijn vinden om alle honden die in julie en augustus aan een paal gebonden worden, een metalen spies in de aars te porren. Leg het op een warm vuurtje, en smullen maar.
Het schijnt dat de zoete smaak van hondenvlees een beetje doet denken aan heerlijk konijntje.

Mijn persoonlijke mening is dat honden teveel verpersoonlijkt worden. Men gaat algauw zijn huisdier zien als lid van het gezin. Dit terwijl het beesten zijn.

Pieter-Jan;
Waarin verschillen de dieren van de mensen, hun uiterlijk buiten beschouwing gelaten?
Ik ben zeer nieuwsgierig naar je antwoord.

Ze moeten langer op de barbeque? :twisted:

Door het zelfbewust zijn. Daarenboven onderscheiden binnen de dierenwereld de dieren met zenuwstelsel (dus pijnervaring) en dieren zonder zenuwstelsel (geen pijnervaring).

Ik ben 2 jaar harde vegetariër geweest. En nu heb ik er lak aan. Hoe mensen ook daarin kunnen overdrijven is ongeloofelijk. Nu kan ik genieten van een steak au poivre met een krokant frietje (gebakken in dierlijk vet).

In psychiatrische inrichtingen zitten veel mensen die ook geen zelfbewustzijn (meer) hebben.
Dus dan ook maar een ijzeren staaf in hun aars en boven een heet vuurtje......?
Trouwens, dat hogere dieren zoals honden of apen geen zelfbewustzijn zouden hebben is voor mij helemaal geen uitgemaakte zaak.

Als je vroeger zo streng vegetarisch was en nu totaal niet meer dan wil dat zeggen dat je toen strenge morele normen hanteerde die eigenlijk onzinnig waren. (ik zal de zaken maar niet omdraaien) Hoe zwaar weegt dan nu je oordeel?
Voor mij in elk geval niet zwaar.

Wel nee, wat ze ermee doen is nog veel erger. Ze laten afzien en pilletjes geven om ze verder 'makkelijk handelbaar' te maken.
Voor u is het misschien geen uitgemaakte zaak maar voor vele biologen wel. En daar stel ik toch nog meer vertrouwen in...


Wie kan het iets schelen dat ik vegetarisch was? Nu niemand en toen ook niemand! Wat maakt het uit? Voor de druppel de hete plaat raakt is hij reeds verdampt, zo heet is de plaat. Beesten worden steeds afgemaakt, als je ze opeet of niet, groenten zijn bespoten, in vis zitten grote gehaltes kwik, ...maar het maakt geen rekker uit. Gezonder wordt je er toch niet op, de beesten slachten ze toch, sectoren draaien op volle bak,.....en het is verdomd lekker!

Het enige grote verschil tussen mens en dier is de gesproken taal. Geen enkel dier kan dat.

Nu is de grens tussen mens en dier niet eenvoudig te trekken.

De mensapen bijvoorbeeld, staan zeer dicht bij de mens, schelen om te beginnen maar een paar percent qua genetisch materiaal. En als je in een dierentuin of mensapenpark de kans hebt gehad om hen van heel nabij te observeren of recht in hun ogen te kijken, dan is het nog onmogelijk om hen dieren te noemen. Het zijn wezens met een eigen persoonlijkheid, een individuele kijk op hun omgeving en je kan zo zien dat ze proberen om van je gelaat je gedachten te lezen.

Huisdieren zijn er in alle soorten, van de koe in de wei tot de hond in de zetel. En die hond in de zetel is inderdaad dikwijls een volwaardig gezinslid geworden.

Het blijft verder een onduidelijke zaak, als je er begint over na te denken, waarom je het ene wezen beschouwt als een "lekkere brok" en het andere als een "goede vriend".

:wink:

Darwin schreef:
[[size=2]i]Het blijft verder een onduidelijke zaak, als je er begint over na te denken, waarom je het ene wezen beschouwt als een "lekkere brok" en het andere als een "goede vriend". [/i][/size]
Als je daar nu bent beginnen over na te denken dan ben ik heel blij dat ik die posting geplaatst heb.

En wat is het verhoopte resultaat? Een hond zien als lekkere brok of een blinde vink als goede vriend?

Ik zie daar het maatschappelijk nut echt niet van in. Probeer me eens in te lichten (lees niet: persoonlijk aanvallen)

Ik houd persoonlijk als huisdier een aantal zoetwatermossels :!:
Ze heten Jean-Luc, Herman, Leo, Marc, Wilfried, en dan is er ook nog Stefaan en Pieter. :twisted:
Je kan niet geloven hoeveel vriendschap ik van hen ondervind.
Maar als ze ooit volwassen worden, dan zal ik niet aarzelen hen als lekkere brokken te stoven in de witte wijn.
Ik wacht echter al heeeeeel lang. :?

Wel deze kun je inderdaad makkellijk stove in een groentesoepje met een ferme scheut Moeselwijn. Want deze dieren hebben namelijk geen zenuwstelsel. Elke pijnervaring is hen vreemd!

Dat ding op je schoot op dat fotooke van u, is dat nu een "lekkere brok" of is dat voor u een "goede vriend", PJ ?

;)

Voor alle duidelijkheid, ik ben de lekkere brok met de blauwe trui en dat wollige gedaante is een goede vriend van me....

:angel: :lol: blijf met u twee voeten op de grond hé pieterjan :angel:

Eén ding is zeker, als ik van de grond ga is het niet met u :wink:

no hard feelings :lol:

"Niet nuttige" dieren, dieren die dus niet bedoeld zijn om te nuttigen...

Is dat wel zo? Zijn dieren per definitie niet nuttig wanneer men ze niet eten kan?

Er zit een grond van waarheid in wat Superstaaf aanhaalt maar het is maar een deel van het plaatje als je het mij vraagt.
Er ZIJN nu eenmaal vereenzaamde mensen, oude mensen die hun partner verloren en door vrienden en kinderen "vergeten" werden. Wat is er fout aan dat zij zich een "huisdier" aanschaffen? En moet dat dan bij een kweker gehaald worden? Er zijn toch genoeg sukkelaars die eveneens door hun geliefde baasjes in de steek werden gelaten? Want d�*t moet je een hond nageven: hij is WEL zijn maatje/baasje trouw. Bovenal zijn ze inderdaad"gezelschap" voor elkaar. Vaak worden er zelfs nieuwe contacten gelegd via hen! Mensen grijpen de aanwezigheid van een huisdier aan om, tijdens bijvoorbeeld een wandeling, een praatje met elkaar te slaan. Een hondje bevordert dus heel vaak sociale contacten!

Bevordert een blindegeleidehond niet eveneens de sociale contacten tussen zijn baasje en de ziende wereld?

En wat te denken van een goeie vriendin van mij die zeven schitterende poezen heeft. Aan sociale contacten heeft ze nochtans geen gebrek en ze heeft een uitzonderlijk goed huwelijk, twee eigen kinderen en twee geadopteerde. Kan het niet gewoon de behoefte zijn aan een knuffeldier zoals anderen behoefte hebben aan uithuizigheid en/of alcohol?

Wat te denken van het koppel in As (Limburg)dat "het Felix project" opstartte en er zelfs een verwarmd deel van hun woning voor ter beschikking stelde? Zij hebben zeker geen behoefte aan extra sociaal contact. Ze houden de gevangen katten trouwens maar drie dagen bij zich. Tot ze wat bekomen zijn van hun sterilisatie. Daarna gaan ze terug naar "de vrijheid" en het plekje waar ze opgepakt werden. Naar de plek notabene waar ze terecht kwamen omdat hun eigenaars hun verantwoordelijkheid niet namen!!! Waar ze overlast voor andere mensen werden omdat ze "in volle vrijheid" konden kweken "zoals de konijnen"! Hebben die dieren misschien geen recht op leven omdat ze bij onverantwoordelijken terecht kwamen?
Lees eens het driemaandelijks blaadje, "Kattebelletje", dat dit koppel uitgeeft en dat te verkrijgen is via: [email protected]. Heel leerzaam. Vooral voor cynische huisdierenbecritiseerders. Dierenafkeer bestaat maar dierenliefde ook. Dierenliefde is vaak een wat bedekte vorm van mensenliefde, en ja, ook van het tekort eraan. Dat kan je toch de dieren niet verwijten?

Ikzelf heb nooit één dier gekocht maar heb er desondanks nog altijd vier.Twee honden en twee katten. Stuk voor stuk verworpen huisdieren. Ik had hen in een asiel kunnen droppen (waar ze zeker een spuitje krijgen na enige tijd) of ik kon hen een diervriendelijk (mensvriendelijk?) leven bezorgen. Eén goed baasje dat vier slechte vervangt. Geen enkel dier heeft nog jongen op de wereld gezet.
Het heeft mij inderdaad meer geld gekost dan goed was voor mijn budget maar ik heb er ook anderen, (die het niet verdienden), bespaard.
Hoe dan ook, voor de zorg van een huisdier krijg je veel terug. Je kan je geen trouwere companion bedenken dan een hond.

En denk nu niet dat ik zwaar om hen treur zoals ik om een geliefd mens zou treuren als hun tijd gekomen is. Ik help hen meestal nog een handje om naar de dierenhemel te verhuizen! De wetenschap dat ik hen een behoorlijk leven gaf helpt daarbij een heel stuk.

Wat het gevangen houden van vogels betreft, daar heb ik een hartsgrondige hekel aan. Vogels kregen het hele luchtruim om in te leven! Ze blijven ook niet bij hun baasje als je ze de vrijheid zou geven maar ze vliegen dan onmiddellijk en voorgoed weg. Daarom alleen al zou ik ze nooit "huisdieren" noemen en hun baasjes geen dierenvrienden. Het argument dat vogels niet zouden overleven omdat ze in gevangenschap gekweekt worden houdt geen steek. KWEEK ZE DAN NIET!
De enige vogels die ikzelf ooit hield waren kippen en ook die werden niet opgesloten in een hokje maar hadden zoveel vrijheid dat ze altijd weer vanzelf terug kwamen als ze al eens uitvlogen.

@Knuppel
Dank voor je gefundeerde reactie.
Het is een invalshoek van de dierenliefhebber die ik niet kende, en waar ik zelfs nog in val.
Met mijn extreme visie heb ik blijkbaar toch iemand van het andere kamp kunnen bewegen tot een gematigde maar sterke reactie zonder aggressie op te wekken.
Niet steeds evident op internetfora................ :wink:

Leuk om uitgerekend van jou zo een deugddoend complimentje te krijgen, Superstaaf.

Zoetwatermossels zijn bedreigde diersoorten, en mogen niet in België gehouden worden :D

En ik deel volledig jouw mening Knuppel.

Trouwens, is een hond geen "lid" van een gezin ? Waarom niet ? De hond zou nochtans zijn leven geven om zijn gezin te beschermen.

Nog even iets over het 'nut' van huisdieren:

kinderen die de kans krijgen om intensief om te gaan met dieren (bijvoorbeeld omdat ze er thuis eentje hebben lopen) hebben betere sociale vaardigheden dan kinderen die 'dierloos' opgroeien.

Dieren worden ook ingezet in de behandeling van kinderen en volwassenen met medische of psychologische aandoeningen. Het gaat dan vooral om honden, paarden en dolfijnen.


De mens is in de Nederzettingentijd huisdieren beginnen houden: als gezelschap, waakdier, jager, kuddedrijver,...
De mens is één van weinige dieren die ook goed overweg kan met andere dieren, en die verantwoordelijkheid wil dragen voor andere dieren (daar tegenover staat wel dat diezelfde mens de hele fauna serieus om zeep heeft geholpen).

Ik twijfel eraan of elke huishond zijn leven zou geven om zijn gezin te beschermen. Honden zijn wel erg territoriumbewust. Hun baasje is gewoonlijk het belangrijkste deel van dat territorium. Daar gaat vanzelfsprekend mee samen dat een hond erg aan 'zijn' gezin gehecht is. Meestal wordt uit de 'gezinsroedel' één persoon als leider erkend. Net zoals dat in een wolvenroedel tewerk gaat. Een wolf is trouwens eveneens een zeer sociaal dier. De gruwelverhalen die tot bijna de volledige uitroeing van deze dieren hebben geleid kloppen niet. Er lijkt zelfs geen enkel bewijs te bestaan dat er ooit één wolf een mens heeft aangevallen. Wel zijn er aanwijzingen dat wolven mensenkinderen grootbrachten. (die, nadat ze weer in de mensenwereld belandden nooit meer leerden rechtop lopen of praten)

Ik heb zelden een hond geweten die zijn baasje niet hondstrouw was maar toch gebeurt ook dat wel eens, zij het zeer uitzonderlijk. Er zijn honden die op het graf van hun baas zouden treuren tot ze zelf doodgaan maar er zijn er ook die zélf leidersfiguren zijn en die NOOIT een lagere rangorde zullen aanvaarden. D�*t zijn de gevaarlijke. Noodgedwongen zullen ze zich bij de wil van hun baas neerleggen maar zien ze één kans om zelf de leiding over te nemen dan zullen ze zelfs hun baas aanvallen! Een kenner weet echter heel gauw wanneer hij met dergelijk dier te maken krijgt. Dan begint vaak pas de strijd om het leiderschap! Het is voor bepaalde hondenliefhebbers een uitdaging om zo'n hond de baas te kunnen, lees: klein te krijgen. Dat lukt af en toe ook, maar slechts zeer zelden. Het blijft een 'valse' hond waar je beducht voor moet blijven want hij kan op de meest onverwachte ogenblikken bijten.

Bepaalde hondenrassen werden gekweekt via een aantal rassen met uitgesproken agressieve eigenschappen. Van dat "mensenwerk" kan je moeilijk anders verwachten dan dat het soms tot drama's leidt. Deze honden worden echter vaak juist door dat soort mensen aangeschaft dat ze beter niet zou bezitten. Toch zijn ook deze beesten hun baas meestal hondstrouw. Zij hebben echter een ervaren hondenkenner als baasje nodig. Iemand die zich duidelijk van de gevaarlijkheid van deze dieren bewust is en er altijd en overal rekening mee houdt. Zoals ik al insinueerde is dat té vaak niet het geval en daar vloeien af en toe drama's uit voort.

De sterkste dieren, de liefste, zachtaardigste en aanhankelijkste vond in ik het Zuiden van Spanje. Verwaarloosde, uitgehongerde en door vlooien en teken geplaagde honden, soms zelfs met één of andere ziekte onder leden. Ziektes die hier niet voorkomen en die soms ongeneeslijk zijn. (Leishmaniosis bijvoorbeeld) Ik maakte het allemaal mee. Lukt het je echter om een hondje weer gezond te maken dan heb je er de liefste en dankbaarste vriend aan die je je maar wensen kan. Ze worden, eens verzorgd en opgefleurd, nog zelden ziek en bereiken een hoge hondenleeftijd.

Ik moet zeggen dat ik even naar adem moest happen toen ik de reacties zag.
Ik ben een zeer groot dierenliefhebber, sommigen mensen hebben mij al verweten dat ik meer om dieren geef dan om mensen (of henzelf), en als ik heel eerlijk ben is dat zo...
Het erge en het hypocriete aan mij is dat ik geen vegetariër ben. Ik kan niet zien hoe een koe wordt geslacht, en toch eet ik ze. Sinds ik in Schotland ben geweest eet ik al geen lam meer... En toch blijf ik vlees eten.
Hoedanook, ivm met het houden van de klassieke huisdieren, ik zie niet in wat daar slecht aan kan zijn. Mensen met huisdieren leven langer, en oudjes met een huisdier hebben dan dagelijks een reden om op te staan, hun dier verzorgen. En je krijgt daar zoveel liefde van, als je je beestje zelf met liefde behandelt tenminste. Ikzelf heb 2 poezen, daarnaast heb ik ook een sociaal leven, vrienden, familie, ik heb een vriend, dus ik heb mijn katten niet om een gemis te compenseren, integendeel ik zie ze als een extra in mijn leven. Ik woon op een appartement in de stad, dus ze lopen niet buiten, ze mogen wel op de koer, en die beestjes zijn gelukkig en gezond. Wanneer ik naar een huis verhuis met tuin, en er dus ruimte is voor een hond, dan ga ik naar het asiel en kom terug met een hond. Ik kan en wil mij geen leven meer voorstellen zonder dieren rondom mij. Ze doen ons lachen, ze knuffelen ons, ze zijn ondeugend, ze communiceren ook met ons.
Wat ik ook heel leuk vind is het ontwapenend effect dat dieren op vele mensen hebben. Mijn appartement kijkt uit op de straat, en de katten zitten veel voor het raam, en dan zie je een voetganger passeren, ernstig kijken, of triestig kijkend, en dan ziet hij mijn katten voor het raam zitten en dan zie je zo dat gezicht veranderen in een lieflijke glimlach, soms stoppen ze even aan het raam, tikken op de venster en trekken snoeten naar mijn poezen. (Dan krijg ik telkens goesting om opeens dat gordijn omhoog te trekken en boe te roepen !)
Het ergste vind ik, dat zoveel mensen die een huis verhuren geen huisdieren willen. Het is heel moeilijk om iets te huren als je huisdieren hebt, ik wou hier eigenlijk al eens een topic over openen. De schade die huisdieren kunnen aanrichten is toch op het meubilair en de schoenen, en er is toch een waarborg betaald, moest er schade aan het huis zijn. Dit vind ik soms echt schandalig. Ik pleit allezins voor het invoeren van een dierenpolitie, zoals in engeland, ik zou zeker solliciteren !

Eet jij dieren?

@Pink Terror

Swakke was een interessante forumfiguur.
Jammer genoeg is hij reeds maanden met de noorderzon verdwenen.
Zelfs via zijn hotmail kon ik hem niet meer bereiken.
Spijtig: die mens wist veel te vertellen.
Zijn huisdierenstandpunt ken ik niet, en zijn eetgewoonten zullen dus voor immer in de nevelen van onze onwetendheid gehuld blijven.

Ik vond die zin gewoon zo ongelooflijk mooi, en maakte er direct de bedenking bij of hij dat in staat zou zijn ook dieren op te eten
Mijn vraag kan ook naar andere mensen gericht worden.

't Is uiteraard benauwd weer.
De ozon swingt de pan uit.
:wink:

En vind jij dat okay?

Zo hypocriet is dat niet.
Vleeseten is een patroon dat vastgeroest zit in onze gedragingen.
Eens het beest als koteletje of stoofvlees smakelijk op je versierd bord gedrappeerd ligt, met een groentenkrans en frietjes, kan je het nog moeilijk de kenmerken toeschrijven die je het levende exemplaar toedicht en waar je je dierenliefde mee voedt.

Ik heb nergens op huisdierenbezit het etiket 'slecht' an sich geplakt.
Ik heb enkel een paar bizarre parallellen getoond tussen huisdierenbezit en eigen menselijk gedrag.
Bovendien schreef ik deze eigenschappen niet toe aan alle dierenliefhebbers. Ik maakte geen veralgemening, en als ik Knuppels relaas lees, dan kan ik grif toegeven dat er ook huisdieren gehouden worden, zonder dat dit op één of andere manier een compensatie betekent van eigen frustraties.
Ik veroordeelde zelfs evenmin die frustraties, de arme drommels kunnen er niet aan doen, ik wees enkel op de bizarre links.
Wanneer jij er alsnog een peioratieve inhoud wil aan toekennen, dan moet je dat op eigen conto schrijven...........


Wat je hier beschrijft is een ver doorgedreven antropomorfisering van de huisdieren.
Je projecteert menselijke eigenschappen als geluk, liefde, vreugde, communicatief vermogen etc. op je beestige vrienden.
Ik ga zeker niet ontkennen dat een paar van hun basisbehoeften (honger, paringsdrang, ....) min of parallel lopen met de onze, maar al de rest is interpretering van onzentwege.
Hoe kan je je immers verplaatsen in de denk- en ervaringswereld van de dieren?
Dat is puur speculatie vanuit ons eigen perspectief.

Het kan inderdaad vervelend zijn wanneer een huiseigenaar liever geen huisdieren in zijn eigendom wenst toe te laten.
Langs de andere kant is het zijn goede recht om zijn eigendom te proberen beschermen tegen de schade aangericht door neurotisch gedrag van een poes die het haar toegemeten 'lebensraum' toereikend acht (nu antropomorfiseer ik ook, verdoemme :? :lol: )

Dus je berust je maar in je zelf-opgedrongen onwetendheid en verorberd je geliefde diertjes? Als dat niet de puurste vorm van hypocrisie is?!

Dieren zijn mijn geliefden niet.
Ik was niet diegene die hen een grotere liefde toedroeg dan aan mensen, weet je nog?
Ik ben liever onwetend, dan dat ik mezelf omtrent dierengevoelens iets wijsmaak.
Coosie was trouwens degene die zichzelf van hypocrisie incrimineerde, en dat probeerde ik te verschonen door er op te wijzen dat we een oeroud eetpatroon niet zomaar van ons af kunnen leggen. Vooral wanneer wat we op ons bord krijgen, in de verste verte geen reminders meer oproept aan het (knuffel)dier dat we beladen met antropomorfe eigenschappen (zonder dat daar zelfs enige reden toe is.
De enigen die munt slaan uit dit (recente) 'dieren als mensen behandelen'-gedrag, zijn de concerns die

• :arrow: slavenhandel in huisdieren drijven
  :arrow: pet-food produceren (terwijl hond of poes rustig op tafelafval kunnen bestaan)

Vind je het echt hypocriet van iemand die de dieren niet opvrijt, om ze zonder scrupules te verorberen?
Eet dan maar nooit een garnalencocktail: dat is genocide.
Wees ook voorzichtig met schimmelkaas: als je wist hoeveel kolonies lagere levensvormen je het hoekje omhelpt bij het verorberen van een brok Bleu d'Auvergne......... :roll:

Volgens mij eet ze garnalencocktails noch kaas. :p

Waar heb ik ooit gezegd dat ik hypocriet was? Ik ben geen vegetariër, ik ben veganist. Ik eet dus géén garnalencocktail of kaas. Maar dit is volledig naast de kwestie.

Mijn post was niet naar jou gericht, het was gericht naar de persoon die wél om dieren geeft, maar ze wel opeet.

Je hebt gelijk.
Het was Coosie.
Ik pastte het in mijn tekst aan.
Je kwootte mijn tekst wel hoor. :wink:

Toch vraag ik ook voor hen een beetje begrip.
Vlees eten werd ons aangeleerd en het is vaak een gemakkelijkheidsoplossing.
Voor sommigen betekent het inderdaad een dychotomie tussen wat ze enerzijds aanvoelen, maar anderzijds in realiteit uitrichten.