| Knuppel |
5 april 2022 07:45 |
In het pantheon van politieke naïviteit huist menig westers politicus
Citaat:
In het pantheon van politieke naïviteit huist menig westers politicus
maandag 4 april 2022 om 21:58 • 11 uur geleden
In de Duitse pers duiken de voorbije weken twee woorden op die de grote veranderingen weergeven die overal om ons heen te zien zijn. Zeitenbruch (doorbraak in de geschiedenis) en Zeitenwende (een keerpunt in de geschiedenis). We zien beide verschijnselen zich vandaag vlak voor onze ogen voltrekken. Maar de implicaties op lange termijn worden voorlopig slechts vaag begrepen en zullen pas over vele jaren duidelijk worden.
Vraag is of de slachting van Boetsja een Zeitenbruch zal betekenen. Poetin test de westerse morele vastberadenheid. Zullen onze democratieën al dan niet een combinatie van militaire, economische en politieke wapens gebruiken om hem een halt toe te roepen?
Boetsja moet een keerpunt worden. De druk om zowel de militaire hulp aan Oekraïne op te voeren als de sancties tegen Rusland aan te scherpen is zo groot is geworden dat er binnenkort een doorbraak kan komen. Een combinatie van Zelensky's slimme PR-campagne, de goed gedocumenteerde wreedheden ter plaatse en de wijdverbreide erkenning van de paradoxale realiteit dat Poetin de oorlog die hij enkel kon winnen, aan het verliezen is, kunnen het conflict in een definitieve wending duwen.
In zijn boek “Winter is Coming” (2015) beschrijft voormalig schaakgrootmeester Garry Kasparov tot in detail de situatie die vandaag werkelijkheid is geworden. Hoe de jarenlange politiek van westerse toegevingen van een schurk uiteindelijk een monster maakte.
Wie zich verrast over de gruwel die Poetin in Oekraïne aanricht, kent de geschiedenis niet
Toen het beleg van Grozny twee maanden nadat het was begonnen ten einde kwam, was de stad er volgens bezoekers erger aan toe dan Berlijn in 1945. Niet één gebouw stond nog overeind. Wat Grozny in 2003 de dubieuze titel "meest vernietigde stad ter wereld" opleverde van de Verenigde Naties. De menselijke vernietiging was niet minder. Foltering en vermoorden van gevangenen waren routine.
De Russische journaliste Anna Politkovskaya, die Tsjetsjenië tijdens de oorlog elke maand bezocht, documenteerde de slachting als "een duidelijk, evident en ongelooflijk wereldwijd verraad van humanitaire waarden". "De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens viel in de tweede Tsjetsjeense Oorlog", schreef ze.
Politkovskaya liep uiteraard in Poetins weg. Nadat ze jarenlang ononderbroken was bedreigd en lastig gevallen, werd ze op 7 oktober 2006 in de hal van haar appartementsgebouw afgemaakt. Poetin nam het geschenk in dankbaarheid aan. Het was zijn verjaardag.
"We zijn niet bang voor Russische tanks, maar voor de zwakte van het Westen"
Bijna twee decennia later is er weinig veranderd. Terwijl het Westen economische sancties uitbreidt die de Russische maffia - die haar tijd bij voorkeur in Londen en New York doorbracht - ten val moet brengen, zijn het de Oekraïners die in Boetsja en Marioepol de prijs betalen met hun leven. Of dit volstaat om de westerse leiders wakker te schudden blijft afwachten. Zoals de Letse minister van Defensie Artis Pabriks vorige week zei: "We zijn niet bang voor Russische tanks, maar voor de zwakte van het Westen."
Wat in Oekraïne gebeurt zal een nieuwe wereldorde bepalen. Taiwan en China kijken nauwlettend toe. Xi Jinpings natuurlijke alliantie met zijn collega-dictator ziet er na de steunbetuiging van de vrije wereld aan Oekraïne een pak minder aantrekkelijk uit dan twee maanden geleden, net voor de start van de Olympische Winterspelen in Peking.
Het Westen moet de hulp aan Oekraïne blijven opvoeren. De regering-Biden zou zich opmaken om tanks naar Oekraïne te zenden. Andere wapens moeten volgen, want de enige manier om vrede te bereiken is niet door met de Russen te onderhandelen, maar door ze te verslaan. Europa moet zijn olie- en gasaankopen van Rusland stopzetten. Vooral Duitsland kan niet langer moreel ongestraft de Russische moordcommando's subsidiëren.
Appeasement: een diplomatiek beleid gericht op het vermijden van oorlog door concessies te doen
Wat sowieso een Zeitenwende zal zijn, is het einde van wat in het Engels een politiek van "appeasement" wordt genoemd, een diplomatiek beleid gericht op het vermijden van oorlog door concessies te doen aan de andere macht. Na Grozny, Georgië, Syrië, de Krim, het neerschieten van vlucht MH17 etc., reageerde het Westen met veel woorden en weinig sancties. Het resultaat is de wereld waarin we vandaag leven
Merkel, Sarkozy, Obama,...
Een van die appeasing politici was de vaak bejubelde voormalig Duits bondskanselier Angela Merkel, waarover Politico recent schreef wat volgt:
"Merkels halsstarrigheid om met Poetin te blijven samenwerken, ongeacht zijn herhaalde agressies - van de invasie in Georgië tot de moord op vijanden in het buitenland en oorlogsmisdaden in Syrië - is een catastrofale fout, een die Merkel een plaats zal opleveren in het pantheon van politieke naïviteit naast Neville Chamberlain."(Deze laatste is de Britse premier die de akkoorden van München ondertekende en Hitler het Sudetenland cadeau deed, nvddw).
In een speech die de Oekraïense president Zelensky vannacht uitzond via Telegram kreeg naast Merkel ook ex-president Nicolas Sarkozy een veeg uit de pan. Beide zouden in 2008 de toetreding van Oekraïne tot de NAVO hebben afgeblokt.
"Ik nodig Merkel en Sarkozy uit om Boetsja te bezoeken, om te zien waartoe het beleid van 14 jaar concessies aan Rusland heeft geleid. Ik wil dat de voormalige Duitse en Franse leiders "met hun eigen ogen de gemartelde Oekraïense mannen en vrouwen zien.”
Joe Biden heeft - als vicepresident van ‘vredeshavik’ Barack Obama - 8 jaar lang van dichtbij kunnen ervaren wat er gebeurt wanneer er niets gebeurt, wanneer goedbedoelde 'peace talk' in de dovemansoren van dictators landen. Herinner u Obama's rode lijn, toen de door Moskou gesteunde Syrische slachtersbaas Bachar Al-Assad dreigde met het inzetten van chemische wapens. De gasaanvallen kwamen er, maar Obama deed niets. Dictators kennen enkel de wet van de jungle, die van dominantie en geweld. Of ze nu in Iran, Rusland, Afghanistan, Noord-Korea of de Islamitische Staat wonen, maakt geen verschil.
De les van Chamberlain en Daladier: doe geen zaken met schurken
Neville Chamberlain (links) schudt Adolf Hitler de hand. (Isopix)
De oligarch Mikhail Khodorkovsky, die ook in Poetins weg liep en daarom 10 jaar in een Russische gevangenis zat, laat er in The Economist geen twijfel over bestaan:
"Ik heb veel ervaring in het omgaan met bandieten. Na tien jaar in Russische gevangenissen te hebben doorgebracht, kan ik zeggen dat hen enige zwakte of onzekerheid tonen gevaarlijk is. Elke stap in de richting van hun eisen, zonder een duidelijke demonstratie van kracht, zal worden opgevat als zwakte.
Volgens hun logica betekent het dat als westerse landen zeggen dat ze Oekraïne niet zullen opgeven en ze toch precies dat doen, dat ze zwak zijn. En dat maakt het waarschijnlijk dat Poetin zijn blik zal richten op andere buurlanden, zoals Estland, Letland, Litouwen en Polen, die vroeger ook deel uitmaakten van het Russische Rijk."
De les van Chamberlain en Daladier, die in 1938 een pact sloten met Hitler, blijft ook vandaag geldig: wie een dictator geeft wat ie wil, overtuigt hem er enkel van dat je te zwak bent om hem te stoppen. Het Westen heeft geen andere optie dan Rusland op de knieën te dwingen. Pas dan zullen ook China en Noord-Korea op hun hoede zijn. Indien niet, kondigen zich voor autocraten gouden tijden aan.
|
Deze analyse vindt je, vaneigens, enkel in Business AM. |
