Gespreksonderwerpen bij gênante ontmoetingen.
 

Je kent dat wel.
Plots kom je, na jaren, iemand tegen die je wel kent maar eigenlijk helemaal niet kunt luchten.
Uit goei fatsoen wil je er dan toch snel enkele woorden mee wisselen maar dat is riskant.

Begin je over het weer is het net hetzelfde als je zou zeggen:"Ik kan jou helemaal niet uitstaan maar om toch maar niet stil te vallen haal ik het weer er maar bij." Te opvallend.

Je kan beginnen over zijn job maar voor't zelfde geld is dat zo'n workalholic en sta je een uur later nog te luisteren naar zijn buro-verhalen.

Kinderen en vrouw is ook riskant. Stel dat dat ondertussen is misgelopen. Sta je daar binnen de korste keren met iemand die je niet kan uitstaan maar die op je schouder uit staat te huilen.

Voetbal dan maar? Dan ga je altijd zien dat je daar plots met een Anderlecht-supporter te maken heeft en iedereen weet; daar is geen kl*ten mee aan te vangen.

Moeilijk dus.

Wat is een ideaal onderwerp in zo'n situaties?
Het moet iets zijn waar moeilijk over uit te wijden is en waar je dus snel over uitgepraat bent. Er mogen zeker geen wederzijdse interesses bij komen kijken en emoties zijn al helemaal uit den boze.

Wat schudden jullie in zo'n geval uit je mouw?

De mensen die ik niet kan luchten, die weten dat al lang en gaan geen zinloos gesprek met me aanknopen. Integendeel, die mijden me als de pest.

Mensen die door hun eigen acties in die categorie terecht komen, die weten het ook snel. En die gaan me snel mijden.

Ik vind het eerder gênant als ik iemand tegenkom die me aanspreekt met mijn naam en ik begot niet weet wie dat is.

Via het gesprek, dat ik dan aanga, probeer ik dan te achterhalen wie dat is.
Ge kunt de bal dan misslaan hoor.

mja, wat praten over het werk, redelijke kans dat hij/zij dat niet graag doet, en dan zijn we er ook weer van af.

"Ik heb dringend 2000 € nodig, kunt gij me niks lenen ?"

Gewoon beginnen over iets wat hij of zij interessant kan vinden.
Nadien kan je besluiten of het goed was voor één keer, of nooit meer;

1. Als dat in pakweg de winkel is dan knik ik eens beleefd en vervolg ik mijn weg. "druk druk druk, niet veel tijd"

2. Is dat op café of op een feest, dan haal ik er een andere kennis bij, stel ze aan elkaar voor en maak ik dat weg ben door naar het wc te gaan of zo.

Onlangs iemand ontmoet die ik al jaren niet meer gezien had.
Hij begon over de politiek, ik dacht: "Wie is dat in Godsnaam?".

Dan maar verder gepraat, en ik merkte dat ie Vlaamsgezind was.
Uiteindelijk (na dik vijf minuten) bleek dat het iemand was waarmee ik in 2009 op de N-VA lijst gestaan had (Vlaamse verkiezingen).

Gênant hoor.
De goede man had het gelukkig niet door.

Erg eh?
Ik heb dat verschrikkelijk vaak want om één of andere reden ben ik heel slecht in gezichten onthouden.

Ik moet iemand al een aantal keer gezien en gesproken hebben vooraleer ik me die persoon nadien kan herinneren en dat zorgt regelmatig voor gênante situaties...

Zo herkenbaar.

Ik “Hey Jef, u had ik herkend maar uw vrouw niet”
Jef “ dat is niet moeilijk, t is mijn tweede”

Snel verder gaan….

Dat heb ik gelukkig niet. Ik ben niet zo goed in het onthouden van namen, maar van zodra ik iemand heb ontmoet weet ik wie die persoon is en van waar ik hem/haar ken. Alleen de naam ontglipt me soms...

ik had dat laatst, kon ik haar toch nog op tijd identificeren voor het ongemakkelijk werd.

:lol::lol::lol:

Idem

Al probeerde het er ooit wel eentje, hijzelf stond niet op de zwarte lijst maar had besloten van een reunie te houden en mij uit te nodigen, samen met gasten van de zwarte lijst, ik heb hem vriendelijke bedankt en gezegd dat hij mij er liefst niet bij heeft want dat ik geen goede sfeer kon garanderen. (Er zijn er een paar die nog wat lappen op hun kop verdienen. ik vergeet niet en vergeef uiterst zelden.)

Hoe duur het leven geworden is en hoe gelukkig je bent dat je geïnvesteerd hebt in aandelen van prima ondernemingen. Dat is dan klagen en stoeffen in één zinnetje.

Over het succesverhaal van de federale begroting.

:lol:

Ik zou beginnen over exact datgene dat maakte dat je die niet kon uitstaan.

Zo van: 'Tiens, de Jef zie. Da's lang geleden ! Stoeft gij nogaltijd evenveel als destijds ?"

En als ge met iemand anders zijt, uw vrouw of zo, dan zegt ge "kijk, dat is diene Jef waar ik U al over gesproken had, ge weet wel diene vent die een zodanige blaaskaak was dat iedereen het ervan op de zenuwen kreeg "

Dan zijn er twee reacties mogelijk:

- het gesprek is rap beeindigd

- de Jef beseft dat hij een hansworst was, en gaat proberen vriendelijker te zijn.

Inderdaad. Ik heb dat zelfs met collega's.

Pfff... hier is het zo een komen en gaan dat ik zelfs de moeite niet meer doe hun, meestal exotische, naam te onthouden als ze hier geen 6 maand werken.

Maar roep Mohamed in de kantine en er kijken er 24 op.

Ikzelf snijd niks aan, maar als die andere informeert "hoe is't ?", moet je antwoorden: dat gaat, maar ik heb schurft aan mijn teelballen en dat is erg besmettelijk.

(gestolen van Geubels)

ne welopgevoede mens gelijk gij gaat niet zeggen tegen een "wildvreemde" dat ge schurft aan uw teelballen hebt. Allee ja, t zou toch op zijn minst merkwaardig zijn.

Hangt ervan af of het over een man of een vrouw gaat hé.

Als het bijvoorbeeld een vrouw is kan het genanter zijn.

De draad gaat wel over:
iemand die je wel kent maar eigenlijk helemaal niet kunt luchten.

Overigens ben ik helemaal niet welopgevoed. Ik doe alleen maar alsof.

Nu ben ik gerust gesteld.

En dan zegt die andere: ik ook :-)

ge hebt dan toch iets gemeenschappelijks om over te klappen.

Al lijkt mij dat een bijzonder vreemd gesprek om te voeren, schurft aan uw ballen, ...

"En, ook al aan het rimmen ?"

:-D

En dan staat ge een uur later nog altijd over 'jeuk' en 'krabben' te babbelen...
Tof!!!

Ik meen me te herinneren dat de Geubels dat truukje van "schurft aan de teelballen, en 't is besmettelijk" voorstelde voor een werknemer die belt naar zijn baas dat hij ziek is.
Want met die 'diagnose' gaat de baas niet veel uitleg vragen (hoe lang nog ... bla bla ...) en al zeker niet van zijn kloten maken.