Wat is "liberaal" vandaag? en Wie is het?
 

Kan iemand zijn mening hieromtrent geven. Het is namelijk zo dat de huidige maatschappij al sterk liberaal isme dunkt, zowel qua staatsvorm (het meest van al) als inhoud (holebi-huwelijk, euthanasie, ...).
Zelfs VB en CD&V zijn voor een stuk liberaal.

Dus: wat betekent liberalisme vandaag de dag nog als vernieuwer? En wie belichaamt dat vandaag?
Het is een lauw vermoeden dat de roep naar libertarisme het gevolg is van de verregaande liberale realiteit. Zoals velen spreken over het separatisme als gevolg van het federalisme?...

Het hangt ervan af hoe je zelf politiek georiënteerd staat of je de huidige samenleving al dan niet "liberaal" vindt. De ethische kwesties zijn één ding, maar het leven van alledag is m.i. véél verstikkender geworden onder paars (-groen). Je kan het ook puur objectief bekijken: er is vandaag méér repressie dan ooit tevoren, méér cameracontroles, méér gespied langs electronische weg, ... En helemaal nieuw zijn die "let-op-uw-woorden" -wetten die worden bewaakt via het CGKR, de moderne versie van de Inquisitie. Dat er ergens nog een pipo rondloopt in de Wetstraat die ten strijde trekt tegen kafkaïaanse toestanden, luisterend naar de naam "Q" is een farçe. Elke koning heeft zo z'n hofnar nodig.

Boven de sociale zekerheid pakken nu al een tijd de donkere wolken samen. Men weet dat het redistributief systeem in heel z'n opzet door-en-door rot is omdat er geen cent in kas steekt. Bovendien zit de belastingbetaler op z'n tandvlees; véél verder kan je de citroen dus niet meer uitknijpen. Enige oplossing: terugschroeven van een aantal sociale rechten en zoiets doet onvermijdelijk pijn. Want... meteen ondergraaf je de argumenten voor zo'n verschroeiende fiscaliteit ook. Dat allemaal zorgt voor gedonder; een flink pak burgers is de resem leugens waarmee VLD zich nogmaals in het paarse kostuum heeft gehesen kotsbeu. En de arrogantie waarmee sommige VLD-coryfeeën zich uitlaten over die ongeruste burgers is ook niet van aard om de gemoederen te bedaren.

Ik heb die fameuze "Burgermanifesten" van Guy recent nog eens nagelezen en als je die naast de bestuursstijl van zijn macho-clubje legt, dan geloof je je ogen niet. Pijnlijk... Bijzonder pijnlijk.

Ik ben ervan overtuigd dat er een groeiend aantal mensen is dat ernaar hunkert om het roer radicaal om te gooien. Als dat pijn moet doen, dan is dat maar zo op voorwaarde dat we eerlijk en open weten hoe we ervoor staan. Geen enkele partij in het huidige politieke landschap heeft voldoende kl*ten aan z'n lijf om de heilige huisjes te slopen (of minstens in vraag te trekken) en een nieuwe impuls te geven aan een responsabiliserend en tegelijk bevrijdend beleid. (want die twee gaan hand-in-hand)

Ik beschouw mezelf als een libertarisch iemand. België vind ik daarentegen socialistisch, en steeds sterker! De enige partij die ik ken als liberaal/libertarisch ervaar, zijn VLOTT en Vivant. De VLD durf ik maar zwak liberaal te vinden, als ze al als (wat een constructie! 8O) liberale partij kan bestempeld worden.

Mooi gezegd! :-D

Mag ik metaforisch ervan uitgaan dat het land er vormelijk liberaler uitziet, maar inhoudelijk minder liberaal wordt. Ook merk ik op dat vooral het sociaal-economisch liberalisme afwezig blijft?

Je mag er van uitgaan dat het land er zelfs "vormelijk" niet eens liberaler uitziet. Héél hard met vlagjes zwaaien van het "homohuwelijk" en de "openstelling van de adoptie voor homokoppels", de nakende "euthanasiewet" en het gekrabbel in de marge van "mister Q" verandert daar niks aan. De belastingen zijn even verschroeiend, de regelneverij en betutteling nog nooit zo sterk geweest en de arrogantie van de machthebbers nouja... (hoeft geen betoog)

De kern van het probleem zit in de onderliggende economie en de onterechte rol die de staat daarin speelt. Voor velen wordt dat gepresenteerd als een onvermijdelijkheid wil men een zekere mate van "sociale rechtvaardigheid" bekomen, maar niks is minder waar. Als er bvb. integratieproblemen zijn, dan komt dat omdat er geen enkele incentive meer bestaat voor sommige bevolkingsgroepen om zich te integreren. D�*t wordt dan maar verpakt als "multiculturele diversiteit", om vooral niet toe te geven dat het beleid de ene na de andere generatie allochtonen veroordeelt tot kansarmoede. (trouwens, puur conceptueel beperkt het integratieprobleem zich allerminst tot allochtonen) Hier en daar sijpelen min of meer onafhankelijke rapporten door die dat gruwelijke falen aan de kaak stellen. Maar e.e.a. wordt voor de zoveelste maal begraven "in het debat" of achter het fameuze cordon geveegd. En als d�*t dan allemaal niet helpt, dan is er natuurlijk altijd nog het wapen van de inquisitie: laat ons dan maar het CGKR een breder wapenarsenaal geven... Zo ken ik er nog wel een paar. Liberaal ??????? Nog in geen tienduizend jaar !

Dit is een ontieglijk welvarend land dat echter een loeizware overheid moet torsen. Een overheid die zich moeit met zaken waar ze in feite nooit iets te zoeken heeft gehad. Een overheid die in de aanpak van de sociaal-economische problematiek tot dusver altijd gekozen heeft voor méér interventie, méér betutteling en vooral méér bureaucratie. Met gruwelijk lage efficiency en belachelijk hoge kosten vandien.

De enigen die vandaag nog een liberale reflex hebben, zijn -zoals hoger vermeld- VLOTT & Vivant, maar of die nou de hefbomen in handen hebben om e.e.a. open te breken... Misschien wordt het gewoon eens tijd voor een goeie ouwerwetse paleisrevolutie binnen de VLD waarbij een aantal hormonaal gestoorde doordrammers wandelen worden gestuurd: richting Toscane of Zuid-Frankrijk. Ditmaal voorgoed. Na een gezonde oppositiekuur kunnen ze dan hopelijk met opgeladen batterijtjes werken aan een geloofwaardig project.

Als je de UVRM bekijkt, zie je meteen dat de wereld vandaag een paradoxaal compromis is tussen liberalisme, sociale en conservatisme.

Elk van de hoeken vindt dat zijn of haar stroming te weinig belicht is.

Dat gezegd zijnde moet ik bekennen dat de conservatief-socialistische aanpak de doorslag heeft momenteel, dat moet wel, na 50 jaar bewind. De liberalen zelf stellen weinig voor. De groten hebben de ideologie verkracht, de kleinen hebben weinig inspraak.

Om kort te zijn: het is wachten op een LIBERTARISCHE PARTIJ, net zoals libertarische partijen in andere landen reeds een serieuze winst aan het boeken zijn.

VSA, Costa Rica, Australië, Nieuw-Zeeland, Nederland, Estland, ...

Het probleem met nieuwe libertarische partijen is vaak dat ze zich vol enthousiame verliezen in hun ideologie en daarbij al gauw zeer bevreemdend overkomen voor de gemiddelde kiezer. Het vraagt een zekere intellectuele inspanning om in de libertarische denktrant mee te stappen én je moet natuurlijk ook rekening houden met het feit dat voor bijzonder veel mensen het idee van "vrijheid" ronduit angswekkend overkomt. Op dezelfde manier als een blanco stuk papier best wel intimiderend is.

Het komt er dus op aan om niet té hoog in te zetten en te werken via programmapunten waarrond een zeer brede consensus kan gevonden worden (lees: waarbij mensen zich gerust en zeker voelen). Ik zal het maar toegeven: ik voel me ook niet comfortabel in discussies waar voorgesteld wordt om de wereld ineens te veranderen. Ik kan het dan wel intellectueel trachten te behappen, maar aan het end kom ik dan toch weer tot de conclusie dat dit weinig zoden aan de dijk zet. Het belangrijkste in de politiek is immers niet "gelijk hebben", maar "gelijk halen".

Ik beschouw mezelf als een communitarist en wel omdat ik niet geloof in het liberalisme. Ten eerste: de oorsprong van het liberalisme zegt dat iedereen vrij is zijn leven in te richten zoals hij dat zelf wil en dat de enige grens is dat je iemand anders niet in zijn vrijheid mag belemmeren. Ik vraag me aldus af of een waarde niet een deel van zijn waarde verliest door er gewoon voor te kiezen en of we aldus niet dreigen te vervallen in een zuiver subjectivisme? Kortom: ik geloof niet zomaar in je leven inrichten volgens waarden die voor iemand belangrijk zijn; ik geloof wel dat deze waarden pas betekenis krijgen tegen een gedeelde achtergrond (het liberalisme ontkent deze achtergrond)

Ten tweede: hoe neutraal zijn deze liberale waarden? Volgens mij zijn ze maar zo neutraal in hoever ze staven met ons westers interpretatiekader, want waren het nu net niet de liberalen die mee wilden zorgen dat hoofddoeken verboden moesten worden in o.a. scholen?

Het libertarische gedachtengoed doet geen uitspraken over "waarden" en pleit ervoor om deze vooral niet te incorporeren in één of andere politiek. "Waarden en normen" groeien spontaan vanuit de samenleving en vertalen zich in ongeschreven gedragscodes & gewoonten. Organisch evolueren ze met de tijd. Zodra een "overheid" (lees: een tijdelijke meerderheid in een parlement) het in z'n harsens haalt om bepaalde "waarden" te vertalen in wetteksten en die op één of andere manier af te dwingen, heb je gegarandeerd gedonder. Want hoe groot is de consensus? Heb ik (of heb jij) dan nog langer het recht om er een andere mening op na te houden? Laat staan daarnaar te leven? Het enige wat de staat op dat punt m.i. zou moeten garanderen is dat niemand verplicht wordt om andermans waarden & normen te volgen; dat er altijd een mogelijkheid bestaat tot "opting out". Het klinkt misschien paradoxaal, maar het is binnen dat perspectief perfect mogelijk om een diepgelovig katholiek libertariër te zijn en in dezelfde sfeer van verdraagzaamheid en openheid over politiek te discussiëren met een overtuigd atheïstisch libertariër. Aangezien die discussie op geen enkel moment hoeft te gaan over "waarden en normen", kom je niet snel uit op de klassieke stellingenoorlog -compleet met beledigingen- die de politiek vandaag zo typeert.

Wat concreet die hoofddoeken betreft: de inrichtende macht van een school bepaalt het reglement. Als ouders het daar niet mee eens zijn, dan kunnen ze altijd een andere school zoeken voor hun kind of kiezen voor thuisonderricht. Als er genoeg ouders zijn die het daarmee niet eens zijn, kunnen ze misschien zelf een school oprichten waar die hoofddoek wél toegelaten is. Ik heb daar zelf helemaal geen probleem mee.

Het is mijn vermoeden dat de wereld steeds minder en minder liberaal aan het worden is. Als we het extreem simplistisch bekijken staan we misschien aan de vooravond van WO III, waar we enerzijds het kamp van Bush hebben en anderzijds dat van de radicale Islam (Islam als staatsvorm). Beiden hebben de neiging om de vrijheid van hun burgers te beperken, het ene kamp uit zogezegde bescherming van de burgers en het andere kamp uit geloofsovertuiging. Dus vanuit deze simpele redenatie bekeken verliest de vrijheid steeds. Dat is volgens mij een van de redenen dat het libertarisme momenteel aan een opmars bezig is, de mensen beseffen dat of deze oorlog nu doorgaat of niet, gewonnen wordt of niet, dat er toch steeds vrijheid ingeboet zal worden. Spijtig genoeg is vrijheid een goed dat de meesten pas zullen missen als het hen afgenomen is.

Ik beschouw mezelf als libertariër, maar kan mijn mening in geen enkele van de partijen die ons land momenteel rijk is terugvinden.

Ik denk dat het laatste woord over deze "liberale" hoogmaatschappij niet gezegd is:

- minimumloon
- werkloosheidsuitkeringen
- sociaal stelsel dat niet gebaseerd is op loutere herverdeling maar zelfs op ganse zorg

- openbaar en/of staatsgereguleerd onderwijs
- inmenging van de overheid in het kleinste wat je doet
- ...

Niet zo liberaal, ook niet zo goed.

Ik meen daar enkele leuke werken reeds over gelezen te hebben (van o.a. Rothbard en Ch. Murray) in welke zin een sociaal verzorgingssysteem (gebaseerd op zin van agressie) waarden ondermijnd in een samenleving.

Murray had het dan vooral over de stijging van de (jeugd)misdaad, abortus, scheidingen, werkloosheid, onderwijsstandaard, ...

Je hebt waarschijnlijk al eens de partijprogramma's van bijvoorbeeld de Movimiento Libertario of de Libertarische Partij gelezen, wel, ik vind dat daar zeer krachtdadige partijlijnen in te vinden zijn. Ik geef je overschot van gelijk om te wijzen op de noodzaak aan realisme en het verwoorden van een filosofie zodat iedere burger kan begrijpen waar we mee bezig zijn, maar anderzijds denk ik ook dat we nooit mogen ophouden te ijveren voor enkele punten die wij graag verwezenlijkt zouden zien.

Natuurlijk komt het er in het parlement op neer zoveel mogelijk te ijveren voor inkrimpende maatregelen voor zover die mogelijk zijn, liefst nog op een ludieke manier in navolging van het "Bastiatisme". Een regelrechte "strijd" dient dan ook aangebonden te worden met alle vormen van collectivisme, wat mensen dan weer in een oppositierol duwt die dan weer als gemakkelijk kan worden verweten. Het is moeilijk om consequent te blijven, maar als ik het propagandafilmpje van de NLP eens bekijk, kan het best een grappige boel worden.

@ Lombas

Het blijft anderzijds wel een probleem om "vrijheid" te verkopen; voor veel mensen is dat het "zwarte gat", of "de onzekerheid". Waarom de zo geprezen sociale zekerheid inruilen voor het "débrouillez-vous pour survivre?" D�*t werkt niet meteen wervend. En de politieke opponenten laten ook geen kans onbenut om dat beeld goed in te prenten.

Als je dus op een ernstige manier enig "moment" wil krijgen in de politiek, dan zal je het héél concreet moeten aanpakken en duidelijk uitleggen waar e.e.a. in de praktijk naartoe leidt. De sociale zekerheid wordt zowiezo hét kernthema van de politiek voor de komende decennia. De linkse partijen die zich altijd opgeworpen hebben als "architecten en behoeders" van de SZ, krijgen nu de onzalige taak om uit te leggen waarom we het allemaal met wat minder zullen moeten doen. (terwijl de prijs even hoog blijft natuurlijk) Het generatiepakt was nog maar een heel kleine prelude en je ziet al meteen hoe groot de rilling is die daardoor veroorzaakt werd.

Heel concreet: het beperken van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, zoals de VLD in al z'n misplaatste opportunisme opwierp, is uiteraard een bijzonder goede maatregel. Je kan daar eigenlijk geen zinnig weerwoord op formuleren. Maar wat weten de opponenten daarover te zeggen? De socialisten mummelen iets dat neerkomt op een begripsverwarring tussen werkloosheid en leefloon en goochelen met de gebruikelijke vage notie van gedicteerde "solidariteit". En CD&V zat vooral te kappen op het feit dat de VLD alweer het opportunistje aan het spelen was. (wat ook wel klopte natuurlijk) Maar netto-netto: geen debat; het heilige huisje blijft voorlopig overeind.

Maar leg de mensen eens uit dat er geen geld in kas zit; dat er alternatieven bestaan waarbij ze wél kunnen sparen voor hun eigen sociale zekerheid (efficiënter zelfs dan de staat dat ooit kan versieren); dat ze daarmee hun lot meer in eigen handen hebben; dat ze er ook materieel beter van worden. Rijk én arm. En vooral: dat je daarvoor de wereld niet op z'n kop moet zetten. Giet het in een leuke slogan als : "Wie draagt er bij u de broek?" gekoppeld aan een mooi campagnebeeld en je kan van start gaan...

Op iets langere termijn kan je de sociale zekerheid als geprivatiseerde assurantie gaan voorzien van de nodige "opting out"-clausules en via het ontvetten van de hele administratie die nodig is om het gedrocht vandaag overeind te houden, gaan werken aan substantiële lastenverlagingen.

Met betrekking tot de "vrijheidsschrik": Is het geen optie om de sociale zekerheid op te delen in staats- en privé- gebieden. Bv. voor iedereen opdeling in kleine en grote risico's (omgekeerde evolutie)waarbij de grote in de SZ blijven, en de kleine in privé? Een gedeeltelijke SZ dus. En mijn stokpaardjes: gelijkschakeling van alle statuten, afschaffen totallitaire schoolpicht.

Wel, dat kan een consensus zijn, maar is principieel onaanvaardbaar. Ik ga je meteen zeggen waarom: het is niet aan de staat om uit te maken welke risico's mensen mogen nemen en welke niet. Als ik onder een trein wil springen, gaat de staat me het verbieden omdat het een "groot risico" is, maar in m'n armen kerven mag wel? Idem voor de zekerheid: je kan geen mensen een verzekering in de privé laten nemen tegen griep, om de "zware" ziekten bijvoorbeeld onder staatscontrole te houden.

Dat is principe, nu realiteit. De tactiek van een libertarische partij moet steeds toegespitst zijn op de albekende "containment policy" (de Koude Oorlog flitst voorbij) waarbij men dus ten eerste de bestaande zwarte staatsvlek gaat indammen, en tweede ze trachten te verminderen. Zoals Desiderius opmerkte, en ik volg hem daar zeker in, gaat het punt niet om de "sociale zekerheid af te nemen van de burgers omdat wij vuilkapitalisten dat niet wensen te betalen", want dan zit je zoiezo met een VLD-mentaliteit waarbij je enige aandachtspunten wat slome ondernemers zijn die zélf graag overheidsregeltjes gebruiken om de concurrentie te bannen.

Het gaat er om dat een staatscontrole op zekerheid ten eerste geen zekerheid is, en ten tweede nefast is. Waarden verschrimpelen - en wij zijn dan zelfs nog geen moraalridders - en normen vervagen. Zoals libertarische (cf. Mises, Böhm) en zelfs gematigd liberale economen (zoals de Soto) steeds benadrukt hebben, gaat het niet om via de staat invloed uit te oefenen op de burger. Dat is nefast bijvoorbeeld op het gebied van ontwikkelingshulp van Europa naar Afrika toe (dat onder protectionistisch Europa zéér te lijden heeft, zelfs na Lomé). De staat is een orgaan dat blijkt geeft van het collectief dat burgers inroepen ter bescherming van hun rechten (leven, vrijheid, eigendom), en dat voortvloeit uit het feit dat burgers dat recht hebben, en niet andersom. De staat is pure abstractie, en wordt daarenboven nog eens gebruikt door concrete personen (het is er niet, maar is er wel).

Een oplossing voor de sociale zekerheid gaat gepaard met het informeren van de burger en het bestrijden van de collectivistische tendensen - niet, zoals zij doen, door puur populisme en gemakkelijk praten zonder echt concreet te worden over de aard ervan ("wij willen meer loon!" - ja, iedereen wilt dat...), wel door het aantonen van het falen van de SZ (zoals talloze studies in de VSA reeds opschudding hebben veroorzaakt). Anderzijds, op politiek vlak, moet men ijveren voor het afbouwen van de SZ - zeer geleidelijk aan - en liefst per sector. Het minimumloon is het eerste dat moet sneuvelen, staatsonderwijs het tweede, &c; als laatste meen ik dat pas de (staats-)"gezondheidszorg" moet aangepakt worden, omdat dit zéér gevoelig ligt voor iedereen (wijl de vorige zaken vakbonden betrof). Enkel door rede en licht (tiens, waar hebben we dat nog gehoord) en door een gebrek aan au serieux als het aankomt op confrontaties met collectivisten kan men daarin slagen. Het is echter enorm moeilijk.

Het komt er op neer de sociale zekerheid geleidelijk aan af te bouwen, inderdaad, door de gemakkelijkste zaken eerst te laten gaan, gevolgd door indringendere problemen. Dat zal burgers vermijden de keuze te maken tussen de gemende economie die ze nu hebben of communisme - want daar streven we op af (verdoken communisme).

Of, zoals Ruward al zei: van de 10 agendapunten van het Communistisch Manifest zijn er 8 verwezenlijkt.

Mooie tekst, bedankt.

Inderdaad, dat is zo irritant aan ze. Zeg iets over minimumloon, en ze komen af met een dakloze.

Inderdaad, en ik voorspel nog meer: wanneer de collectivisten het pleit hier verliezen, trekken ze naar Europa - dat viel al op te merken bij de grondwet, het zogenaamde "gebrek" aan een sociaal Europa (protectionisme nochtans te over).

Ik krijg hier net het bladje aan van de VLD, kwestie van de tegenstander wat in het oog te houden. Het is gewoon fronsend wat daar allemaal in staat. Dat is dus écht een bende bourgeois eh. Een gruwelpartij, het is zelfs bijna een schande voor moderne liberalen, laat staan klassieke.

:-D Afgesproken. Jij komt toch ook?

Wel, zoals ik zei tegen Steben, denk ik dat er een aantal zaken zijn die door pure logica en een tof gesprek met wat voorbeelden kunnen uitgepraat worden (zoals minimumloon), en andere die een hardere noot vormen ("gezondheidszorg"). Bij het eerste moet je namelijk enkel tegen vakbonden en (andere) collectivisten praten, waar vele burgers al een degout van hebben en zelf ook niet echt goed hun mannetje staan (geef toe, de socialistische economie kan je zo van z'n toren blazen); maar bij andere zaken zal je iederéén te woord moeten staan.

sociaal-economisch is waarschijnlijk de nva het meest liberaal op verre afstand gevolgd door vld en cd&v

Hier nog even snel een antwoordje op �* la libertarienne:

- Huwelijk dient geen overheidsbezigheid te zijn
- Euthanasie mag enkel door de persoon zelf geopperd worden (niet door de familie!) die de status van burger heeft (dus: kinderen zoiezo uitgesloten)

Voila, opgelost. Daar hadden die nepliberalen van de VLD zelfs hun hoofdje niet over moeten pijnigen.

Er zijn de humanistische links-liberalen, die bv voorstander zijn van de nieuwe wapenwet en van de welvaartstaat, en er zijn de door het libertarisme geïnspireerde rechtsten, die van Nova Civitas. En in Nederland heb je de Libertarische Partij, met de prijs voor het degoutantste partijprogramma ooit. En VLOTT, dat bij het VB aanleunt.

Het liberalisme is een grote familie. Liberale ideeen kunnen zelf perfect tegenstrijdig zijn.

Zeg, kap er is mee man. Ga met je zielige, kinderachtige repressiviteit is naar de massagraven in Cambodja of zo.

Ik ben overigens ook een humanist. Tof eh. Libertarisme bestaat trouwens al veel langer dan dat er over "rechts" werd gesproken, en onze verkozenen zetelden meestal aan de linkerzijde van de assemblée.

Libertarisme daarentegen probeert zo logisch te zijn als elementaire wiskunde.

Vandaar onze "drugs"standpunten.

Zeg, BC, zijn dit je exreem-rechtse punten? De LP is een prima initiatief, met excellente leden.

-------

1. Herroeping van alle wetten die de produktie, de verkoop, het bezit of het gebruik van drugs verbieden of een medisch recept verplicht stellen voor de aankoop van vitaminen, medicijnen, drugs of soortgelijke stoffen;
2. Herroeping van alle wetten die prostitutie reguleren of verbieden;
3. Herroeping van alle wetten die het gokwezen reguleren of verbieden;
4. Herroeping van alle wetten die het recht op zelfdoding aantasten. Zij vormen een inbreuk op het ultieme recht van een individu op zijn of haar eigen leven.

--------

Totdat bewezen is dat iemand schuldig is aan het plegen van een misdaad, dienen zijn individuele rechten volledig gerespecteerd te worden. Derhalve wijzen wij uitholling van de wettelijke bescherming van deze rechten af.

Wij streven naar volledige vergoeding van alle schade toegebracht aan hen die gearresteerd, berecht, gevangen gezet of op andere wijze benadeeld zijn tijdens een strafrechtelijke vervolging die niet leidt tot veroordeling.

--------

Wij wijzen de onvrijwillige opname of onvrijwillige behandeling van onschuldigen in een psychiatrische inrichting af.

--------

Wij menen dat mensenrechten niet mogen worden ontzegd op basis van nationaliteit. Wij verwelkomen alle vluchtelingen naar ons land en veroordelen de pogingen van de overheid om hen te weerhouden. Wij wijzen ten zeerste alle maatregelen af die werkgevers straffen die werknemers zonder werkvergunning aannemen. Zulke maatregelen beteugelen de ondernemingsgeest, teisteren werknemers, en ontmoedigen werkgevers systematisch om allochtonen aan te nemen.

Vreemdelingen zonder identiteitsbewijs mogen niet de fundamentele vrijheden van beweging en arbeid worden ontzegd. Bovendien mag immigratie niet worden beperkt op grond van ras, godsdienst, politieke overtuiging, leeftijd, sexuele geaardheid of geslacht.

Daarom pleiten wij voor het intrekken van alle beperkingen van immigratie, afschaffing van de vreemdelingenpolitie en de douane, en amnestie voor allen die het land illegaal binnengekomen zijn. Wij wijzen bijstand, subsidies of privileges van overheidswege voor immigranten af net zoals wij dit voor alle andere mensen afwijzen.

---------

Wij ondersteunen het recht van vrije mensen om vrijwillig een vakbond op te richten, zich hierbij aan te sluiten, of zich hierbij niet aan te sluiten.

---------

Volgens mij weet jij echt niet waar je over praat als je het hebt over libertarisme, en fantaseer je maar wat in navolging van zij die libertarisme verwijten "rechts" te zijn, wijl anderen ons "links" noemen.

Overigens gebruiken wij meestal niet de simplistische as "links-rechts", maar de Nolan Chart of dergelijke.

zeg je zelf. Humanisme en libertarisme zijn onverzoenbaar, dus zit je met een probleem.

Je zou beter ophouden met ongepaste vergelijkingen met het communisme, en wel om deze redenen:

- die vergelijking is een drogredenering, bekend onder de naam: "Tu quoque"

- libertarisme is dan wel ontstaan als een reactie op het communisme, maar de kern van het libertarisme is de vernietiging van de welvaartstaat.

Ik sprak van het degoutantste partijprogramma ooit.

8O

...

8O

Euh, neen. Waar haal je dat? Libertarisme bestond voor Marx geboren was. Klassiek liberalisme voert je terug tot het oude Griekenland hoor; in een tijd waar Epicurus een vorm van non-coërcief socialisme bedreef in communes.

Is abortus, euthanasie, open migratie, rechten van de verdachte en zo allemaal degoutant? Chill zeg.

The first known use of a term that has been translated as "libertarian," in a political sense, was by anarcho-communist Joseph Déjacque who used the French term "libertaire" in a letter to Proudhon in 1857.

Waarbij gezegd moet worden dat de roots van klassiek liberalisme een paar duizend jaar eerder lagen ;-) .

Maar neen, libertarisme is een vorm van fundamentalisme. Zoals de protestantse fundamentalisten teruggrepen op de fundamenten van het protestantisme, zo grepen twintigste-eeuwse klassieke-liberalen terug op de uitgangspunten van Locke en Smith, uit ongenoegen met het in ogen ontspoorde liberalisme van hun dagen.

Von Mises en Rand waren uitgesproken communisten-haters.

Begripsverwarring ten top. Hij had het over anarchisme en gebruikte het woord "libertair", wat "vrij van zeden betekent".

Libertarisme is een ander woord voor klassiek-liberalisme ( dat van Locke) maar voor de duidelijkheid gebruikten diegenen uit de twintigste eeuw, die daarnaar terug wilden, het woord libertarisme. "Liberal" in de USA heeft overigens een negatieve bijklank, in tegenstelling tot de Britse betekenis van het woord.

In hetzelfde rijtje als en samen met de rest, bv afschaffing van jeugdsanctierecht?

[SIZE=3]JA[/SIZE]

Ik begin meer en meer de mening te vormen dat libertarisme en conservatisme dichter bij elkaar liggen dan ik dacht.
Bij conservatieven wordt een maatschappelijke structuur gepromoot op basis van religie, cultuur en klassen, maar waarin in feite de hogere klassen een vrijheid verkrijgen boven de lagere (structuur is belangrijk en veilig voor de lagere klassen).
Libertairen promoten juist die vrijheid, maar gaan uit van een natuurlijke cultuur van de meerderheid die dus een structuur doet ontstaan vooral bij de midden- en lage klasse.

Conservatieven: vrijheid door harmonie en structuur
Libertairen: harmonie en strcutuur door vrijheid

Leer Frans, dat is "libertin", zoals de Sade en Van Rossem. "Libertaire" betekent nog altijd "anarchist" in het Frans - synoniem.

Mises heeft altijd geijverd, net als de rest, om het woord "liberal" in de liberale betekenis te blijven gebruiken.

Inderdaad, vele Libertarians werken daarom samen met de conservatieven (zoals Ron Paul), en vanaf de twintigste eeuw hebben libertarisch-geïnspireerden ook altijd de voorkeur gegeven om met de conservatieven in zee te gaan.

Dat geldt niet echter voor iedereen, er is een sterke socio-libertarische beweging, en anarcho-kapitalisten zijn een andere kwestie.

Omdat voor hem klassiek-liberalisme hét liberalisme was. Draai niet rond de pot: het libertarisme onderscheidt zich van het ("links") humanistische liberalisme doordat het teruggrijpt op de klassieke funderingen van Locke, maar voor de duidelijkheid noemden deze fundamentalisten zich "libertariërs". Anti-welvaartstaat-denken van anti-communisten.