drosophila |
1 september 2006 13:03 |
Er bestaan nog verstandige Vlamingen...
...historicus/auteur David Van Reybrouck bijvoorbeeld. Een pareltje van een opiniestuk:
Het schaalmodel van Europa door David Van Reybrouck
David Van Reybrouckis vóór België, nuchter en wel
Zeer terecht zei N-VA-voorzitter Bart De Wever vorige week in deze krant dat de Vlaamse beweging gebaat was met minder "romantiek en emotionaliteit" (DM 24/8). Hij zag, tot zijn genoegdoening, "een zakelijker discours" ontstaan waarin zijn kartelgenoot Yves Leterme "de vleesgeworden rationaliteit" was. Voorbij, de tijd waarin een legitieme Vlaamse ontvoogdingsstrijd zich keer op keer verbrandde aan fascistoïde romantiek. Voorbij, de tijd van het hysterisch kaakslagnationalisme. Eindelijk rust en rede!
Lieden als De Wever zouden dan ook ziedend moeten zijn wanneer Vlaams-nationalisten vandaag groteske uitspraken lanceren over de "culturele genocide" die zich in de oorspronkelijk Nederlandstalige Brusselse gemeenten zou hebben voltrokken. Grotesk, inderdaad, potsierlijk en degoutant emotioneel. Want waar liggen de culturele massagraven van Sint-Agatha-Berchem? Waar de killingfields van Neder-over-Heembeek? Op de gemeentelijke website in het Frans kunnen lezen wanneer de blauwe vuilniszakken buiten moeten: sinds wanneer is dat een culturele slachting aanrichten? De Franstaligen mogen dan al de wil of het intellect ontberen om Nederlands te spreken, het maakt hen nog niet onverwijld tot bloederige génocidaires, toch?
Je zult het maar in Srebrenica, Kigali of Darfur moeten gaan vertellen: moegetergde medemens, wij weten wat het is, zo'n genocide; bij ons in Ganshoren en Koekelberg hebben we er net ook een achter de rug.
Minstens zo kitscherig was de suggestie dat Franstaligen in de rand die op een 'etnische lijst' stemmen (men bedoelde: een Franstalige) feitelijk "afglijden tot (sic) het niveau van Tutsi's versus Hutu's". (Fout Nederlands, maar dit terzijde.)
Redelijken als De Wever zouden uit hun vel moeten springen bij zoveel schwärmerige wansmaak, zoveel pathetisch gezeik dat de Vlaamse zaak geen millimeter vooruithelpt. Maar de kans dat De Wever dat doet, is erg klein: hij was namelijk zelf de auteur van bovenstaande uitspraken (DM 28/8). In vier dagen tijd zo koud en warm blazen, faut le faire.
Dat alles ware niet zo gênant mocht De Wever er niet bij vertellen: "Het zijn vandaag de verdedigers van België die vanuit een intellectuele luiheid enkel met emotionele argumenten kunnen zwaaien." Zou het?
Is het dan zoveel irrationeler dan te gewagen van volkerenmoord in het Pajottenland om nog steeds te geloven in een toekomst voor België? Om te menen dat de inrichting van de natiestaat meer is dan de kruidenierssommetjes van de Warandegroep? Is het zo romantisch om zich de merites van het Belgisch model, ondanks zijn onvolkomenheden, te herinneren?
De natte droom van de groeiende horde separatisten dat een onafhankelijk Vlaanderen financieel en bestuurlijk beter af zou zijn, gaat totaal voorbij aan de basisgedachte dat een land besturen iets anders is dan een bedrijf besturen. Staathuishoudkunde is iets meer dan boekhoudkunde. Ik kan me vergissen, maar de discussie over het politiek bestel van een land lijkt me nog steeds te draaien om de vraag hoe we een per definitie complexe en veelkantige samenleving inrichten. Ik dacht dat het rationeel denken over een land niet alleen om kosten en baten ging, maar ook om rechten en plichten. Om burgerzin, gelijke kansen en vooral solidariteit. Ik kan me vergissen, maar ik vind het bodemloos cynisch dat terwijl Vlaanderen tot de rijkste regio's van de planeet behoort, er hardop wordt gepraat over hoe we nog wat rijker kunnen worden door de Walen af te stoten, en dat terwijl de Waalse economie een eeuw geleden veel Vlamingen uit hun armoede hielp ontsnappen.
Dat zijn geen retro-belgicistische sentimenten. Het gaat mij niet om de nostalgie van een pak frieten of het vorstenhuis op koekendozen. Het gaat erom dat België een schaalmodel kan zijn van Europa, een oefening in hoe men, met veel moeite, overleg en goede wil, kan komen tot een vreedzame, welvarende samenleving van diverse bevolkingsgroepen. Europa maakt België niet overbodig, maar heeft de Belgische ervaring juist zeer nodig. Het Belgisch model is log, duur en onaf, maar het is een zeldzaam voorbeeld van hoe culturele verscheidenheid en eigenheid tot een redelijk werkzame staatsvorm kan leiden. Dat is een bijzonder hoog goed, met name voor rationalisten.
Vlaming zijn om Belg te blijven om Europeeër te worden, daarzie.
DM 31/08
|