Respect voor Regine Beer!
 

Vergeten kon niet, dus heb ik mezelf altijd verplicht om elk detail van Auschwitz te onthouden

Sinds 1979 vertelt Regina Beer over de Holocaust, nu stopt ze. 'Als scholen per se mijn verhaal willen brengen, kunnen ze nog altijd gebruik maken van mijn twee boeken of de video die over mij gemaakt is.'
Respect!


Na 1.500 stuks stopt Regine Beer met lezingen over Auschwitzverleden
Echt geteld heeft ze nooit maar Regine Beer (86), 's lands bekendste overlevende van het uitroeiingskamp Auschwitz, schat dat ze haar verhaal zo'n 1.500 keer gedaan heeft. Afgelopen zaterdag gaf ze nog de openingsspeech van de Dag van Geweldloosheid in Kortrijk maar nu houdt ze ermee op. 'Ik wil 100 worden', zegt ze, 'en op deze manier haal ik het niet.'



(Kim Herbots DM vandaag)



Aan het einde van het interview wandelt Regine Beer, die dezer dagen in een Antwerpse serviceflat woont, mee naar de lift. 'Dat heb ik van mijn vader geleerd', zegt ze. 'Als mensen de moeite doen om naar je toe te komen en naar je te luisteren dan moet je ze uitgeleide doen.' Beer is op haar 86ste nog steeds de vriendelijkheid zelf en het is dan ook volkomen tegen haar natuur in dat ze tegenwoordig 'nee' zegt op de dagelijkse aanvragen om te komen spreken.



Is het echt gedaan?

"Ja, mijn besluit staat vast. Ik geef nog drie spreekbeurten: die waren al afgesproken voor ik mijn beslissing nam. Nieuwe komen er niet meer bij. Er zijn nog overlevenden die hun verhaal doen. Ze gaan weliswaar niet zo breed als ik: de meesten houden het bij hun eigen verhaal. Ik heb altijd geactualiseerd. Gewezen op het gevaar van extreemrechts. Als scholen per se mijn verhaal willen brengen dan kunnen ze nog altijd gebruik maken van mijn twee boeken of de video die over mij gemaakt is. Weet u dat er eens een student op een dag heen en weer gekomen is uit Bretagne omdat hij een jaaroefening over mij maakte? En hoe vaak heb ik geen aanvragen gekregen uit Nederland. Je zou toch denken dat ze daar wel iemand vinden, maar nee hoor, Beer kon het gaan doen."



U bent laat begonnen met uw verhaal te vertellen.

"Pas in '79. Daarvoor hoopte ik te vergeten door te zwijgen, maar dat is nooit gebeurd. Ik gaf op dat moment Frans in het middelbaar en een collega vroeg of ik wou komen vertellen in de klas. Zelf wist ze niet zoveel over de Tweede Wereldoorlog en daarom vroeg ze het aan mij. Ik wilde dat wel doen op voorwaarde dat de directeur het zag zitten. Dat is het begin geweest."



Zelfs uw kinderen kregen het verhaal dat u ondertussen meer dan duizend keer verteld hebt amper te horen in hun jeugd.

"(Stroopt haar mouw op en wijst op de tatoeage met haar kampnummer A 5148). Jaren heb ik de vraag wat dit was weggewuifd. Tot ik besefte dat dat geen zin had. Toen heb ik het ze verteld. Maar veel werd er thuis niet over gesproken, ook niet met de kleinkinderen. Al ben ik wel op hun scholen gaan spreken. En dan waren ze fier op 'bobonne', hoor."



U sprak het liefst voor jongeren. Waarom?

"In het begin dacht ik dat een kind minstens een jaar of 14 moest zijn om het verhaal aan te kunnen, maar ik heb ondervonden dat dat niet zo. Zelfs negenjarigen zijn in staat het te vatten. Als je het maar goed aanbrengt en antwoordt op hun vragen. D�*t is de fout van vele ouderen: ze reageren niet op vragen van kinderen. Volwassenen kunnen zelf op zoek gaan naar informatie als het onderwerp hun interesseert. Jongeren moet je uitleg geven. Ik was er altijd van overtuigd dat wat ik deed zin had. Bovendien was het voor mij een manier om tussen jongeren te komen: ik ga graag met de jeugd om."



Reageerden ze altijd positief?

"Ja. In al die jaren heb ik nooit een negatieve reactie gekregen. Een keer ben ik gevraagd om in Den Haag te gaan spreken voor een groep jongeren die niet geloofden in de Holocaust. Hun begeleidster wilde hen meenemen naar Auschwitz maar enkel als ze hun mening herzagen. Ik ben gaan spreken en in het begin zei het hun niets. Je zag ze denken; 'laat dat oud mens maar zagen' maar dat veranderde toen ik mijn tatoeage liet zien. Vanaf dat moment beseften ze wat het is om niet langer als een mens maar wel als een nummer behandeld te worden."



Waarom hebt u die tatoeage nooit laten verwijderen?

"Omdat ik hoop dat ze na mijn dood uit mijn arm kan gesneden worden en in het vredescentrum hier in Antwerpen tentoongesteld kan worden. Opdat mensen het niet zouden vergeten. Ach, het is ook niet dat ik er elke dag naar kijk. Ik voel ze wel zitten. Dat wel. Ik voel gewoon dat daar iets op mijn arm staat."



Waarom stopt u nu?

"Wordt het niet tijd? De dokter vraagt mij al jaren om het rustiger aan te doen. In het begin gaf ik soms drie lezingen per dag. 's Morgens in Brussel, 's middags in Oostende en 's avonds nog ergens anders. Dat heb ik afgebouwd: ik ging maximum nog een keer per dag spreken. Mijn kinderen vragen al jaren om op te houden. Ik heb ze beloofd dat ik honderd zou worden en ik voel dat dat op deze manier niet zal lukken. Ik heb gegeven wat ik kon: meer gaat niet."



Werd het behalve fysiek ook mentaal steeds zwaarder?

"Weet u, bij momenten was het een beetje een automatisme geworden en dat wilde ik niet: het moest een persoonlijk verhaal blijven. Vergeten kon niet, dus heb ik mezelf altijd verplicht om elk detail van Auschwitz te onthouden. Nu moet dat niet meer. Ik ben eindelijk een vrij mens: ik mag vergeten. Ik hoop dat dat lukt maar ik vrees ervoor. Wat je hoopt wordt niet altijd werkelijkheid. Ik word ook continu aan het verleden herinnerd: in de kranten, op televisie."



En nu?

"Leven als een oud moeke, zeker? Ik voel mij een beetje verloren. Het is bijna alsof ik een kind heb moeten afstaan. Wat kan ik doen? Ik lees graag en op aanraden van de dokter ga ik elke dag een half uurtje wandelen. Maar kijk rond: hoe kan ik hier genieten? Elk jaar ga ik vier weken op vakantie in de buurt van Deinze, maar echt reizen kan ik niet meer. Ik geraak zelfs niet meer in het centrum van Antwerpen. Stefan (Blommaert, haar zoon, KH) wil niet dat ik de bus pak. Te gevaarlijk, vindt hij."

Vergeten kon niet, dus heb ik mezelf altijd verplicht om elk detail van Auschwitz te onthouden

Sinds 1979 vertelt Regina Beer over de Holocaust, nu stopt ze. 'Als scholen per se mijn verhaal willen brengen, kunnen ze nog altijd gebruik maken van mijn twee boeken of de video die over mij gemaakt is.'

Mijn moeder heeft lang gezwegen over de praktijken van de Nazi's.
Onlangs hoorde ik van haar nog een grapje : toen ze in 1949 voor het eerst nog eens in Duitsland was, wilde ze een kaartje kopen in de Metro naar de "Adolf Hitlerplatz" / daar kon toen reeds hartelijk om gelachten worden.

In haar geest kon ze toen haar landgenoten het aan de macht komen van die misdadigers nog niet vergeven, ik betwijfel zelfs dat e dat nu al kan.

Ocharme toch!

Getuigenissen over de gruwelen van Auschwitz zijn voor u (getooid met de VB-apen, maar dat zal wel toeval zijn8-)) blablabla en zever.
Genoteerd.

De gruwelen die uw verrijkerstype in Darfoer aanrichten zijn iets actueler.

Kan weer tellen qua irrelevante commentaar. Niks beters te doen dan uzelf belachelijk te maken door de shoah te vergelijken met Darfoer?

1) Wat is een verrijkerstype?
2) Waarom rekent u mij daartoe?
3) Wat heeft dit te maken met Regine Beer of de Shoah

Concreet antwoorden graag. Of oprotten.

KZ A 5148 - Regine Beer

Een van de Laatste Getuigen in de documentaire televisiereeks van Cas Vander Taelen over gewezen gevangenen in de Duitse concentratiekampen is de Belgische vrouw Regine Beer. Zij werd met het voorlaatste transport vanuit de Dossin-kazerne in Mechelen gedeporteerd naar Auschwitz. Van de 25.257 joden overleefden er maar 1.291. Regine Beer was één van hen. Sindsdien heeft ze voor talloze scholieren in Vlaamse scholen getuigenis afgelegd van die gruwelijke ervaring. In haar aangrijpend boek KZ A 5148 heeft ze haar levensverhaal neergeschreven.

Regina Beer werd geboren op 5 november 1920 in Antwerpen. Op 15 juli 1940 kreeg ze haar eerste eenzelvigheidsbewijs met de stempel Jood-Juif. Vanaf dan veranderde alles. Vanaf de bezetting beperkten de jodenwetten het doen en laten van de joden. Zo was het als jood of joodse niet langer toegestaan om in publieke parken te komen, trams, autobussen en treinen te nemen. De veroordeling ‘Nicht für Juden’ stond te lezen op de banken in parken, in cinema’s en tenslotte op winkelramen. Langzaam maar zeker werden de joden uit het openbare leven gebannen. Ze kregen een uitgangsverbod en moesten nadien een gele ster op hun kleding dragen. Dat laatste leek voor heel wat joden het einde van de vrijheidsbeperkende verordeningen maar in feite vormden ze enkel het begin van een sinister plan. Op vraag van de door de nazi’s geïnstalleerde jodenraden moesten de joden zichzelf aangeven.

Enkele maanden jaren volgde het ondenkbare. Joden werden massaal opgepakt en (in Vlaanderen) naar de Dossinkazerne in Mechelen gevoerd. Daar ervoer Regine Beer voor het eerst de gruwelijkheid van het nazi-systeem. De joden werden als beesten behandeld. Iedereen moest zich uitkleden en bewakers zochten naar eventueel verstopte juwelen en goud in lichaamsdelen. Daarna moest iedereen naar zijn brits, als een beest naar zijn hok. Begin mei 1944 arriveerde een commissie van Duitse studenten die ‘rassenkunde’ studeerden en uitsluitsel moesten geven over randgevallen. Op basis van schedelmeting, kleur van haar, ogen, neus en beweging werd een vonnis geveld. Regine Beer bleek voldoende joods om voor transport in aanmerking te komen. Enkele dagen later vertrok ze in een goederenwagon naar Auschwitz-Birkenau.

In Auschwitz werd in de arm van Regine Beer het nummer A 5148 ingebrand. Vanaf dan was ze geen mens meer maar een nummer. En op de gevangenistenue werd een symbool aangebracht: een groene driehoek voor beroepsmisdadigers, een rode voor verzetslieden, een zwarte voor de zogenaamde asocialen, blauwe driehoeken voor emigranten, paarse driehoeken voor priesters, roze driehoeken voor homoseksuelen, bruine driehoeken voor zigeuners, gele driehoeken voor de joden. Sommigen kregen helemaal geen kenteken toegewezen maar werden overgeleverd aan doctor Joseph Mengele en professor Carl Clauberg die proeven uitvoerden op mensen.

Talloze gevangenen stierven. Vooral de zogenaamde ‘Muselmänner’, de levende lijken die afgepeigerd door het zware werk ten onder gingen. Of gewoon doodgeschoten omdat ze niet of niet snel genoeg gehoorzaamden aan de bevelen van de bewakers. Regine Beer beschrijft een wereld vol geweld en immoraliteit die we ons quasi niet kunnen inbeelden. In de eerste weken van het jaar 1945 werden de kampen onder druk van de geallieerde troepen ontruimd. De gevangenen liepen dodenmarsen naar kampen die verder van de frontlinies gelegen waren. Nadien volgde de bevrijding door het Rode Leger. Uiteindelijk bereikte Regine Beer via tal van omwegen haar thuis in Antwerpen. Ze werd voor zes maanden opgenomen in een kliniek om te herstellen.

Herstellen deed Regina Beer evenwel nooit. Wel fysiek, maar niet mentaal. Het beruchte KZ-syndroom sloeg ook bij haar toe. Jarenlang onderdrukte ze haar ervaringen uit de oorlog, maar sinds 1979 vertelde ze haar ervaringen aan jongeren. Ze deed en doet dan sindsdien op een waardige en ingetogen manier. Haar getuigenis is niet ingegeven door wraak of verbittering maar door een oprecht geloof in een betere wereld. Ze is vooral bekommerd voor onze jeugd om niet in dezelfde fouten van het verleden te vervallen. Dat blijkt vooral uit de laatste zinnen van haar boek die een oproep bevatten voor alle komende generaties: “Mensen, jongeren van deze wereld, eerbiedig de nagedachtenis van de miljoenen mensen die geen boodschap meer hebben kunnen geven omdat ze verdwenen zijn van de aarde. Help ons, wij die onze laatste levensjaren meemaken, opdat er nooit meer een Auschwitz, een Birkenau, een Ravensbrück, een Mauthausen, een Bergen-Belsen, een Sobibor, een Madjanek… zou kunnen bestaan. Gebruik later onze getuigenis over al de wandaden die de nazi-ideologie over onze landen gebracht heeft, opdat ze nooit meer zouden plaatsgrijpen. Wees waakzaam opdat er nooit een staatsvorm zou ontstaan die opnieuw tot zulke daden zou kunnen overgaan. Wees nooit onverschillig voor datgene wat in je omgeving gebeurt, je land, je wereld. Werk, met je eigen middelen, met je eigen mogelijkheden, binnen de ruimte waarover je kan beschikken, aan een maatschappij waar vrede, gelijkheid, broederlijkheid en verdraagzaamheid centraal staan, waar het geen ijdele begrippen zijn. Maak gebruik van de democratische vrijheden, benut je recht op vrije verkiezing en meningsuiting te volle.”

Regine Beer heeft steeds geijverd voor een betere en meer democratische samenleving. Daarbij wees ze voortdurend op de gevaren voor regimes en ideologieën die de mens aan banden wilden leggen. “Het fascisme is wel met de wapens overwonnen, maar in de geest van vele mensen woekert het als een kanker nog verder. Politiek-economische en maatschappelijke problemen allerhande geven deze mensen meer en meer de kans om hun ideeën, wensen en verzuchtingen nog meer kracht en vorm te geven. Daarom zal ik tot mijn laatste adem blijven getuigen. Ieder mens wordt in vrijheid geboren, iedere mens moet kunnen opgroeien en zich ontplooien in een vrije wereld. Ik kan het niet genoeg zeggen, benadrukken: vrijheid is voor mij nog steeds het belangrijkste woord uit de woordenschat.” Regine Beer is een van de Laatste Getuigen van een tijdperk waarin de mens ondergeschikt was aan een fascistisch systeem. De belangrijkste boodschap van Beer is dat we dit niet opnieuw mogen laten gebeuren.


Regine Beer, KZ A 5148, Epo, 1992


Recensie door Dirk Verhofstadt

Is er dan enige verschil behalve de denominatie?
Een dode is een dode, Fruitvlieg. Ga je nu insinueren dat een slachtoffer van jouw verrijkerssoort minder waard is? Klinkt heel racieeeeeeeeeeeeestiiiiiiiiiiiiiiisch hoor. :-P

fok gij kunt zeike

Oh een fan van de Moslim Democratische Partij.
Wij weten wat democratie betekent, ga je het misschien eens uitleggen in Darfoer. Ze zullen je met open armen ontvangen.

Waarom opent ge geen draadje over Darfoer?
Meneerke heeft een argument gevonden zenne. :roll:

Inderdaad.
Als je niks zinnigs te vertellen hebt, Online, rot dan toch op. Open voor mijn part in 'Pol.: Internationaal' elvendertig nieuwe draden over Darfoer.

Waarom doet de Fruitvlieg dat niet ? Kwestie van bij de actualiteit te blijven en geen oude koeien uit de vorige eeuw voor de 369ste keer uit de gracht te halen. Zou ze niet willen beseffen dat een 21ste eeuwse Darfoerse versie van de Shoah bezig is louter en alleen omdat de slachters moslims zijn?

wat een onzin, gij hebt echt tijd te veel zeker?

ik ben er zeker van dat dingske het ook tragisch vindt wat er in Darfoer gebeurt, maar dat staat los van mevrouw Beer, toch?

Alé, de professionele anti-racisten zijn echte racisten als het op het heilige maartelaarschap aankomt. Ze houden er zelfs hun eigen ranking aan over :

- de Shoah haalt het met stip. (...Tenzij de professionele antiracisten aan het knuffelen zijn met Palestijnen en andere heefthoofden uit het M.O. Dan veranderen ze eensklaps van mening en zijn de joden het schorum van de wereld.)

- Vervolgens komen de slachtoffers van de Armeense genocide. ... Tenzij het de PS en de Spa niet past. Dan wordt er om redenen van electorale geilheid netjes over de Armeense shoah gezwegen.

- Onderaan bengelen de 10.000den Darfoer-doden. Hmmm, uiterst lastig thema voor de professionele anti-racisten mits de slachters dezelfde religie (en sharia) delen als de sujetten van hun multiculturele idolatrie. Hoe leggen ze dat uit?
Zwijgen en doen alsof het niet gebeurt. En desnoods op het VB overschakelen, kwestie van de echte gevaarlijke boemannen aan te klagen. Die hebben wel minder doden op hun geweten, maar wat maakt het uit anyway?

- Helemaal dood gezwegen zijn 15.000.000 slachtoffers van de "rode" helden als Stalin, Mao, etc.

:-P

Nee, het staat niet los.
De Fruitvlieg zou beter haar les gaan spellen aan diegenen die blijkbaar niets uit de geschiedenis geleerd hebben.

Ik ben niet geïnteresseerd in een rangschikking van gruwelijkheden.
Ik heb ook de eer u te kunnen meedelen dat u voortaan op mijn negeerlijst staat. Ik hoop dat velen mijn voorbeeld volgen.
D�*�*�*g, tot nooit meer!

Euhm sorry maar hoe erg het daar ook allemaal is, wij hebben zo goed als niets met Darfoer te maken. En tiens, ik heb op school wel geleerd over Stalin e.d. Ni tot int 5e middelbaar geraakt mss?

Een interview met Beer is hier te horen.

Kan je de harde en rauwe werkelijkheid over de selectiviteit van de professionele anti-racisten dan niet aan?

Heb ik ooit gezegd dat jij daar wat mee te maken had?

Ach laat ook maar. :roll:

onlinetje, kleuterke, op men negeerlijstje se. :>

Niets kwetst meer dan de waarheid.
Kop in het zand dan maar ....

Gewoon een manier van Online om de thread te doen ontsporen

Zou hiij zich ongemakkellijk voelen?

Ik heb Régine Beer en haar kinderen lang en goed gekend, zéér lang, zeer goed, maar we verloren mekaar uit 't oog door verhuis etc...
Ik kén het verhaal van Mw Beer sinds lang, lang voor ze het openbaar vertelde en ik kende ook getuigen die het konden bevestigen. Haar nog eens horen grijpt me aan.:oops:

Régine Beer,
Dank je voor de moed die je al die jaren opbracht,
Duizendvijfhonderd maal dank!! :oops:

De concentratiekampen, die mevrouw Beer hier beschrijft, bestaan nog in Noord-Korea. Men vergeet ook te vertellen wat de Russen met de Duitsers gedaan hebben en ga zo verder.
En voor de echte linkiewinkies is er nog Abu Graibh om verder te gaan. Daarnaast zijn er verschillende tegenstrijdigheden in de getuigenissen van mevrouw Beer. Er is al eens een topic over geweest.

Ik vind het erg vreemd dat men graag blijft kankeren op gruwelen uit het verleden, om die uit het heden niet te zien.

Persoonlijk heb ik er alle respect voor dat mevrouw Beer haar verhaal doet en ik hou haar niet tegen. Dat ze nu op haar 86 ste op pensioen wil gaan, is een beslissing die ze zelf neemt.

Haar aanvallen op extreem rechts heden ten dage zijn echter niets meer dan het oneerbiedig politiek uitbuiten van miljoenen doden. Vooral het feit dat er nog andere politieke strekkingen zijn die tot genocides geleid hebben, maken dat misbruik van juist deze genocide zo schrijnend. Dat is ook de reden waarom ik persoonlijk meer respect heb voor de vergeten slachtoffers van de linkse genocides en ik persoonlijk "The Killing Fields" meer zou promoten dan "Schindler's List". Die eerste film is blijkbaar al vergeten, terwijl men over de tweede blijft zagen.

Dus: alle respect voor mevrouw Beer, maar niet voor de politieke vleugel die haar en andere slachtoffers uitbuiten voor hun eigen belang.

Spot the contradiction:

Misschien eerst je eigen posts eens overlezen. Je zou er zelf van omver vallen :-D

Ik zeg enkel dat ik graag heb dat mensen als mevrouw Beer hun verhaal blijven doen. Dan merk je meteen dat ze dingen vertelt die eigenlijk niet echt mogelijk zijn.
Ik neem het haar niet kwalijk. De menselijke geest werkt vreemd en ik kan aannemen dat je hele dagen ondervoed bent en zwaar moet werken, dat je aan illusies gaat leiden.

Maar linksen als jij snappen natuurlijk niet dat ze deze mensen opvoeren als een circusattractie. Meer stellen ze voor jou niet voor. Régine Beer is voor jou een instrument in jouw politieke machtsspelletje, dat ik liever niet meespeel.

Ik heb een hekel aan de Holocaustindustrie, die vele doden uitbuit. Het is niet eerlijk ten opzichte van de duizenden mensen die nu nog in Noord-Koreaanse goelags hetzelfde lot ondergaan.

Boadicea, je weet niet waarover je praat. Regine Beer is vroeger ook bij mij op school haar verhaal komen doen en ze verdient inderdaad alle respect omdat ze daar haar levenswerk van heeft gemaakt. Haar getuigenis leert veel meer dan om het even welk boek of reportage je kan bijbrengen over de holocaust. En dat mag niet vergeten worden. Want in tegenstelling tot al de andere zaken die je er probeert bij te sleuren in deze thread is wat zij vertelt wel HIER in Europa gebeurt. En dat maakt het juist zo interessant. Dat jij dit bestempelt als uitbuiting getuigt in elk geval van een absoluut gebrek aan respect. Niet dat ik van jou iets anders had verwacht hoor...

De persoon Régine Beer krijgt van mij alle respect, maar de politieke holocaustuitbuiting niet. Het spijt me, maar ik kan geen respect opbrengen voor historische feiten die in een politieke context geduwd worden en waar men bij wet al geen kritiek meer over mag hebben.
Deze houding getuigt in mijn ogen van evenveel verdraagzaamheid en evenveel pseudowetenschap als van het Derde Rijk zelf!

Van mij mogen mensen vertellen wat hen overkomen is. Er zijn nog mensen met zulke tatoeages op de arm. Régine Beer was zeker niet de enige en er zijn vele, anonieme overlevenden van de concentratiekampen, die liever zwijgen dan in de kijker te lopen. Dat is ook hun volste recht.

Ik vind het verkeerd dat enkele mensen en vooral 1 bepaalde groep het laken naar zich toe trekt. Men wil het hier doen uitschijnen dat enkel Joden uitgeroeid werden door het systeem. Men wil het op racisme steken en verketterd de zogenaamde andersdenkenden tegenwoordig als racisten. Ik zie de cirkel rond geraken. Het Derde Rijk vervolgde ook mensen die niet in het rijtje liepen en dat waren niet alleen Joden.

Jouw soort mensen zijn minstens even ontolerant en even gevaarlijk als nazi's. Jullie kennen compleet geen scupules en buiten de ellende van een ander uit als het jullie uitkomt. Mensen: de holocaust was gruwelijk, maar doe het AUB niet af als het enige kwaad dat er ooit op deze planeet gebeurd is.
Het is een natuurlijke reflex van elk systeem, zeker als het totalitair begint te worden, om andersdenkenden en dus mogelijk vijanden, uit te schakelen. Geen enkele ideoloog is beter dan Hitler of Stalin of Napoleon of ga zo verder. We hebben allemaal de natuurlijke reflex tot afkeer. Lijkt het me niet gezonder om dat toe te geven? Kunnen we niet beter nagaan hoe we met het kwaad in onszelf moeten omgaan, dan zondebokken uit het verleden te zoeken?

Trouwens: Edina, waarom is het plots belangrijk dat het in Europa gebeurde? Je bent toch zo multicul en zo wereldruimdenkend dat die mensen die wegkwijnen in andere werelddelen jou toch zeker moeten aangaan?
Jaag je liever op gruwel uit het verleden, om niets aan de problemen in het heden te moeten doen?

Deze thread werd geopend als een eerbetoon aan Regine Beer. Dat jij er vanalles bijsleurt dat in deze niet terzake doet, bewijst heel duidelijk dat je geen respect hebt voor haar. Zij buitte de holocaust op geen enkele manier uit. Zij getuigde alleen maar. En wees er maar zeker van dat ze niet alleen over de joden vertelde die vervolgd werden. Dat je dat desondanks toch suggereert, bewijst alleen maar dat je niet weet over wat je praat.

In het begin wel, maar later begon ze met lastercampagnes tegenover extreem rechts en dat trekt alles in een ander perspectief. Getuigen mag en haar politieke overtuiging mag ze ook hebben, maar mij kan ze niet met alles overtuigen.

Je gaat trouwens uit de weg waar ik op aan stuur. Ik stel me bij deze nog steeds af waarom die ene gruwel zoveel belangrijker is dan de andere? en wat jij aanhaalt over: het was hier in Europa, dat bewijst dat jij blijkbaar ook niet verder kijkt dan je neus lang is.

Waarom zijn het trouwens enkel Joden die men hier altijd in de schijnwerper zet, terwijl iedereen weet dat zij niet de enige waren die geviseerd werden door het nazisme? Ik maak je er op attent dat het een normale reflex is van elk systeem om zelfbeschermende wetten af te kondigen en kom me nu niet zeggen dat het in dit land niet zo is.

Omdat het aantoont dat zo'n gruwelen geen ver-man-mijn-bed show hoeven te zijn zoals velen jammer genoeg denken. Niemand beweert dat er nergens anders gruwelijke dingen gebeuren of gebeurd zijn. Dat maak alleen jij ervan. En die beschuldigingen zijn zoals het merendeel van je schrijfsels ronduit degoutant.

Qua laster kan de bovenstaande onzin wel tellen. Je weet echt niet waarover je praat! Dat ze wel eens de vinger op de zere wonde legde door op duidelijke parallellen te wijzen, was blijkbaar een bittere pil om te slikken.

Als je Regine Beer ooit had horen getuigen, dan had je geweten dat zij niet enkel over de joden sprak. Los daarvan is het belachelijk dat je suggereert dat de joden niet geviseerd werden. Het begint zelfs een beetje op negationisme te lijken als je het mij vraagt.

zoals?